We zijn sinds kort verhuisd naar een eiland, midden in de woeste zee. We wonen er tijdelijk in een klein hutje, ver weg van iedereen. We moesten wel verhuizen , om de brieven te ontvluchten die maar bleven komen voor mij. Spijtig genoeg weet ik nog steeds niet wat erin staat, dat mag niet van mijn nonkel. Maar deze nacht, de nacht van mijn verjaardag, was helemaal anders. Ineens kwam er een grote man binnen, hij kwam mij persoonlijk de brief afgeven die ik nog steeds niet te zien had gekregen. Mijn nonkel en tante waren doodsbang, ik vond het wel leuk.
In de brief staat dat ik ben uitgenodigd voor een toverschool , genaamd Zweinstein. Na de brief gelezen te hebben, benadrukt Hagrid nog eens dat ik een tovenaar ben. Mijn ouders zijn niet omgekomen in een accident maar zijn gedood door een tovenaar, dezelfde tovenaar aan wie ik blijkbaar mijn litteken op mijn voorhoofd te danken heb. Hagrid kwam niet enkel met de bedoeling die brief af te geven, maar om mij mee te nemen.
En met plezier ging ik mee, weg van mijn familie die mij al jaren verwaarloosd heeft.
Vandaag moest ik voor de eerste keer met de trein naar Zweinstein, de toverschool van wie ik de brief gekregen heb. Het perron dat ik nodig had was perron 9¾, maar dat stond natuurlijk nergens. Het enige dat ik wist, was dat mijn perron zich bevond tussen perron 9 en 10, maar ik zag nergens een aanwijzing staan. Ik ben dan maar naar een conducteur toegelopen en vroeg hem of hij wist waar ik de Zweinsteinexpres kon vinden, maar die had nog nooit gehoord van de Zweinsteinexpres. Toen ik wat verder stapte zag ik een vrouw met 5 kinderen, ik hoorde ze praten over perron 9¾. Ik stapte naar haar toe en vroeg haar hoe ik kon komen op dat perron. Ze zei mij dat je door een muur moet stappen tussen perron 9 en 10, dat geloofde ik eerst niet. Haar kinderen toonden mij voor hoe het moet, en gelijk had ze. Ik liep tegen de muur en kwam terecht op een perron, perron 9¾. Daar stond hij, de Zweinsteinexpres. Ik leerde al snel een zoon van de vrouw kennen, iemand van mijn leeftijd. We stapten in de trein, en zo waren we vertrokken naar Zweinstein.
Vandaag tijdens het eten kwam de conciërge ineens binnen gestormd. Hij zei dat er een trol door de gangen van Zweinstein dwaalde.
Iedereen moest direct opstaan en het gebouw verlaten , we moesten buiten wachten tot de trol weg was. Maar Ron en ik bedachten ons toen net dat Hermelien nog op toilet was, ze was daar aan het huilen na een kleine ruzie met Ron gehad te hebben. We wisten dat ze in gevaar was, dus zonder te twijfelen verlieten we onopgemerkt de groep om achter Hermelien te gaan. Net voor we aankwamen bij de toiletten, zagen we de trol binnen gaan. Zo moedig als we waren, stormden we de trol achterna in de toiletten om Hermelien te bevrijden. Uiteindelijk lukte het ons om de trol te verslaan met onze toverstaf, nog voor de professoren aankwamen. Raar maar waar, we werden toch nog gestraft omdat we de richtlijnen niet hadden opgevolgd om met de groep naar buiten te gaan. Niet dat het ons veel kon schelen. We hebben Hermelien gered en er is geen ruzie meer tussen Ron en Hermelien, het was de moeite waard!
Vandaag was het een speciale dag voor mij. Ik heb voor het eerst zwerkbal gespeeld in Zweinstein. Een sport waarbij je de bal door ringen moet gooien terwijl je vliegt op een bezem. Elk team heeft iemand nodig die op het einde een snaai moet vangen, die persoon was ik. Van de tegenpartij was dat Malfidus. Ik zat in Zwadderich, Malfidus in Griffoendor. De eerste die de snaai kon vangen, zijn team wint. Ik kan al zeggen dat ik de snaai heb gevangen en daardoor mijn team gewonnen heeft, je kan niet geloven hoe blij ik was! Maar niet alles verliep goed, bij het begin van de wedstrijd deed mijn bezem raar. Ik kon hem niet meer besturen, hij ging zijn eigen richting uit alsof hij behekst was. Achteraf ben ik te weten gekomen dat professor Sneep de schuldige was. Gelukkig hebben Hermelien en Ron mij een handje geholpen door zijn mantel in brand te steken. Vanaf ik mijn bezem terug kon besturen ging alles goed. Ik heb de snaai gevangen en mijn team heeft gewonnen, een mooie dag!
Het was een rustige en mooie dag vandaag. Er waren geen problemen, voor een keer. Integendeel, het was kerstmis en dat hebben we allen gevierd bij het eten. Er was een speciale menu voorzien voor kerstmis, er was van alles een beetje om iedereen tevreden te stellen! En er was meer eten voorzien dan anders, dus heeft iedereen extra zijn best gedaan om meer te eten. Het leukste van avond waren de cadeaus. Iedereen kreeg cadeaus van zijn familie. Raar genoeg heb ook ik een cadeau gekregen, want dat zou mijn nonkel nooit doen. Het was een cadeau van een onbekende afzender, blijkbaar heb ik dat geërfd van mijn vader. Er zat een mantel in, maar niet zomaar een mantel. Als je die mantel om je heen doet, word je onzichtbaar. Met die mantel kan ik overal binnen zonder dat iemand mij ziet, een leuk cadeau als je het mij vraagt!
