Ik ben terug in Afghanistan, Rahim Khan (een vriend van mn
vader) is stervende en ik wou hem graag nog eens zien. Hij vertelde mij dat
Hassan is gestorven. Ook vertelde hij dat Hassan eigenlijk mijn halfbroer is en
dat hij ondertussen een kind, Sohrab genaamd, heeft gekregen. Ik ben het kind onmiddellijk gaan
opzoeken (in het weeshuis), maar blijkbaar is hij al meegenomen door Assef.
Toen ik dit hoordeben ik meteen naar
Assef op zoek gegaan. Na een hevig gevecht met hem heb ik Sohrab kunnen meenemen en
zijn we samen naar Pakistan gevlucht. Mijn vrouw en ik gaan hem adopteren! Eindelijk loopt alles eens
goed.
Baba is ziek! Hij is terminaal. Alles moet nu zo snel gaan. Soraya en ik zijn al getrouwd. Ook blijkt
Soraya onvruchtbaar te zijn. Kan er nooit eens iets goed gaan in mijn leven? Is
het een straf van God? Is het door wat ik Hassan in de tijd heb aangedaan?
Waarom heb ik dat trouwens gedaan? Ik denk dat ik het nooit zal weten. Soms haat ik mezelf
en iedereen rondom mij.
De Sovjet-Unie heeft aangevallen! Baba en ik zijn gevlucht naar Pakistan en zijn nu in
Amerika terecht gekomen. Baba moet nu hard werken om rond te komen, hij kan
zijn draai hier niet vinden. Maar nu hebben we eindelijk wat tijd voor elkaar.
Ook heb ik hier een leuk meisje leren kennen, Soraya
Ik wil Hassan hier weg. Ik heb aan Baba gevraagd om Hassan
en zijn vader te vervangen, maar dat wil hij niet, hij was zelfs boos omdat ik
dit durfde te vragen Het ergste is dat Hassan niet eens boos is op mij
na alles wat ik hem heb aangedaan. Ik heb dus mijn horloge onder de matras van
Hassan verstopt en gezegd aan Baba dat hij het gestolen heeft. En weet je wat?
Hassan heeft aan mn vader toegegeven dat hij het gestolen heeft, terwijl hij
weet dat ik het onder zijn matras heb gelegd? Doet hij dit allemaal voor mij
Ik heb een grote fout
gemaakt: ik heb Assef Hassan zien slaan en verkrachten en heb niets gedaan om
Hassan te helpen! Het ergste is dat het door mij is gebeurd, hij ging de
vlieger voor MIJ gaan zoeken. Ik heb hem zelfs amper bedankt. En nu ga ik met
de eer gaan lopen over het feit dat ik zogezegd de vlieger heb gevangen. Ik
voel me er zo slecht bij en kan maar niet stoppen met eraan te denken Wat moet
ik doen?
 "Smile"){kind=icon}
 "Question"){kind=icon}
 "Confused"){kind=icon}
