Ik ben Moens Maryke
Ik ben een vrouw en woon in Lebbeke (Belgium) en mijn beroep is student Occupational therapie (ergotherapie).
Ik ben geboren op 05/08/1991 en ben nu dus 33 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Music, singing.
Maryke goes to the USA
Kansas City Kansas
13-02-2012
Wat een week
De voorbije dagen waren zeer intens.
De voornaamste kopzorg is nog steeds het transport. En ik wordt er zot van !!!!
Maar er waren ook leuke dingen deze week.
Zo gingen we naar de country plaza schoppen we kochten nagelak en zagen een mooi kleedje in de H&m.
Dit hebben we niet gekocht omdat ik eerst nog een paar kilootjes wil kwijt raken.
En ja dat gaat lukken, we zijn immers al 2 keer naar de gym geweest en ik ben bereid het vol te houden.
We hebben zelfs al voorstellen gekregen om mee te dansen met de ballroomdance groep maar dit laten we voorlopig even liggen,
cardiotraining will be it.
Vrijdagavond gingen we naar een optreden van de Delta Saints, believe it or not Americans do not dance ! Echt Kimberly en ik waren de enigste die ons aan een danspasje waagden.
Het hele weekend draaide rond school en hoe daar te raken. Pff en dat probleem is nog altijd niet opgelost. Momenteel vertrouwen we op de taxi en gemoedswillige mensen die ons naar her en der brengen. Frustrerend ! Want ik ben niet de persoon die afhankelijk wil zijn van anderen !
GIsteren (zondagavond) waagden we ons aan onze eerst was- en strijkpoging :p
Het wassen verliep goed na een beetje prutsen met de machines maar al onze kleren zijn nog steeds even groot.
Het strijken dat was een andere kwestie. Er was een strijkijzer maar geen strijkplank, wat nu gedaan.
Wel als creatief denkende ergotherapeuten in spe hebben we een grote handdoek op de grond gelegd en daarop gestreken. Niet de meest beste oplossing maar het is er wel eentje.
Vandaag was onze eerste dag stage en deze begon al meteen met een stressaanval. Want wanneer ik uit het raam keek zag ik dat het gesneeuwd had en alles verborgen zat onder een laag van +/- 5 cm sneeuw inclusief de straten. Nu maar hopen dat de taxi op tijd is? Om 7.20u moest de taxi er normaal gezien zijn, om 7.30u besloten we dan maar om eens te bellen waar hij bleef. De vrouw die we aan de lijn kregen vertelde ons dat de taxi's een uur tot 2 uur vertraging hadden. Jupla wij in paniek, onze eerste dag stage en al meteen te laat. Raaamp!!! Gelukkig bleek de taxi tegen 7.55u te arriveren en waren we nog om 8.30 u op school, enkel een half uur te laat, oef!
Oh ja een extraatje men bijnaam is bekent hoe je het schrijft weet ik niet maar je spreekt het uit als de maand mei in het Engels. Klinkt wel leuk niet?
Meteen maar een halve dag school omdat door de sneeuw de kinderen mochten thuis blijven. Leuk voor ons meer tijd om te koken en te gaan sporten.
Wat een jetlag
dat we beiden hadden. Men hoofd gonsde en ik wou niets liever dan slapen. Maar
slapen stond niet op ons programma.
We moesten
immers naar de universiteit (KUMC) wandelen om slechts enkele formaliteiten in
orde te brengen.
Aangekomen aan
KUMC waren we verast van de omvang van de universiteit deze is gewoon
reusachtig. Wat ons opviel en in onze ogen echt obessed is was dat aan elke
ingang van KUMC hing een verbodsbord met No GUNS alowed. Echt grappig.
De dingen die
formaliteiten zouden zijn bleken echter geen formaliteiten, het een echt
examen. Pfff dar was echt het laatste wat ik wou die dag een examen maken, maar
het moest dus ging ik ervoor. Het examen ging over HIPAA ( over privacy en
patiëntenrechten in Amerika) lijkt gemakkelijk maar is het niet!!!! zeker niet
toen we hoorden dat we minimum 88% moesten halen om te slagen. Ik had meteen
een 2de kans nodig, de eerste keer haalde ik 72% maar de 2de keer slaagde ik
wel.
Na een lange
namiddag op school moesten we nog naar de supermarkt , de aldi (een aldi in
Amerika omg!!!) en ja alle vermoedens werden bevestigd alles is groot in
Amerika. Om een voorbeeld te geven de kleinste melkfles heeft een inhoud van 2
liter met andere woorden ons klein frigootje zat meteen vol.
Vandaag
(7 februari) moeten we naar de les, eente over assessment. We zien wel
wat het brengt meer verhalen en foto's volgen nog.
Het begin voelt een beetje onwennig aan , zo schrijven naar mensen die niet eens weten datn je blog bestaat. Maar swat we beginnen eraan .
Binnen enkele dagen vertrek ik samen met een goede vriendin en medestudente van mij (Kimberly) naar Amerika, meer specifiek naar Kansas City in de staat Kansas. Ik weet het , het is een hele einde van thuis maar toch gaan we er samen 3 gezellige en leerijke maanden van proberen maken.
Momenteel heb ik nog niet zoveel te zeggen enkel dat ik jullie (mama, papa, marnick, yanick en men allerliefste snoetje Mathias <3) zeer hard ga missen. Gelukkig bestaan er de wonderen van skype en kan ik jullie geregeld eens bellen.
Zo dit was men eerste berichtje, het eerste van hopelijk velen.
.
