voor en door mijn allerliefste woeffiejj Bailey !!
22-05-2010
begin van mijn droom
Geschreven op 22 mei 2010
Mijn eerste ervaring met honden was reeds op een hele jonge
leeftijd. 2,5 jaar was ik, toen ik mijn eerste hondje kreeg, een bastaard,
Boyke genaamd. Het was geen aangename kennismaking, want toen hij 2,5 jaar was,
is hij door een auto omvergereden, dit brengt als kleuter heel veel verdriet
teweeg. Toen besloot mijn mama geen hond meer in huis te nemen, bij papa hadden
we wel nog waakhonden en een Fox terrier. Van jongs af aan liep ik als kind
naar iedere hond toe, tot grote ergernis van mijn ouders. Daar was mijn grote
liefde voor deze viervoeters al duidelijk te merken.
Toen ik 9 jaar was liep ik met mijn mama en zus op een
winkelstraat bij ons in de buurt waar ook een dierenspeciaalzaak gelegen is,
mijn zus en ik bleven tot vervelends toe zagen om de winkel binnen te gaan om
de puppys te bekijken. Er zaten op dat moment 2 Shi tzus, mijn zus en ik
vlogen vol enthousiasme op de puppys af. Jullie weten dus wel al wat de
volgende vraag aan onze mama zou zijn, Mama, mogen we die hebben?Nee zei ze, tot onze grote spijt, maar voor
ons was dit zaakje nog lang niet afgehandeld. Eenmaal thuis bleven we vragen en
zagen, tot we uiteindelijk bij papa om toestemming gingen vragen, want wij wouden
hem inmiddels in het weekend meenemen naar zijn thuis. Zijn eerste antwoord
heeft ons ook erg teleurgesteld, maar uiteindelijk zei hij ja. Het was kwart
voor 6 en om 6 uur sloten de deuren van de winkel, we moesten en zouden hem
vandaag nog hebben. Mijn zus en ik zijn met mama in alle snelheid naar de
winkel gereden en hebben hem gekocht. Mijn 2de hondje werd ook de
naam Boyke gedoopt en het was al onmiddellijk te zien dat hij een echte
kindervriend was. Ook dit hondje had geen lang leven te gaan, tot mijn grote
spijt is ook hij op 3-jarige leeftijd onder een auto gekomen.Voor mij was dit een zeer pijnlijke dood want
ik gaf me er zelf de schuld van, maar uiteindelijk heb ik het me al vergeven,
ik was op dat moment dat ik de deur van de garage had laten openstaan, zon
blij kind door onze nieuwe schilpadjes dat ik helemaal vergeten was dat Boyke
weg zou lopen als de deur zou open blijven staan. Het was ook zeer pijnlijk
omdat dit net gebeurde toen de winter op zijn koudst was. Begraven konden we
hem niet, de grond was te hard. Dan maar in een zak achter het tuinhuisje
totdat de grond een beetje ontdooide, maar iedere dag na school toen ik thuis
kwam in een leeg huis, waar enkele dagen geleden als ik de deur open deed nog
een superblij hondje op me afkwam, liep ik naar buiten, naar de achterkant van
het tuinhuisje waar mijn grootste schat en grootste verdriet op dat moment lag.
Koud en vuil in een vuilniszak! Met tranen in de ogen en bibberende handjes
deed ik de zak open, nam zijn koppetje eruit en legde het op mijn schoot. Soms
zat ik er een paar minuten tot dat er iemand kwam, maar het konden ook uren
zijn. Met mijn handjes aaiend op zijn ijskoud hoofdje en ik kon alleen maar
hopen dat hij het terug warm kreeg en terug opsprong en me warm likte. Maar dit
gebeurde niet, dag na dag, zat ik daar opnieuw. Totdat het uiteindelijk een
beetje warmer werd en ik voorgoed afscheid moest nemen.
Op dat moment was ik 12 en mijn zus 15 jaar oud, we waren
volgens ons mama zelf op een leeftijd gekomen waarop we konden kiezen of we nog
een hondje wouden of niet, op voorwaarde
dat we er meer zelf voor zouden zorgen. We hebben veel getwijfeld maar niet zo
lang, want 5 dagen later hadden we het beslist! Er zou en moest een nieuw
hondje komen, na lang zoeken kwamen we uit bij een zeer kindvriendelijk maar
energiek nest de Cairn Terrier. Er was net een nestje cairns geboren 4 dagen
na Boyke zijn dood, de volgende dag konden we er al naar gaan kijken. Toen we
daar waren was mijn reactie om naar iedere hond toe te lopen flink getemperd, Och
wat waren deze beestjes nog klein en wat was ik bang om ze pijn te doen. Na een
paar minuten flink uit mijn ogen gekeken te hebben naar die kleine lieve
puppytjes, vroeg de mevrouw of ik er eentje vast wou hebben. Mijn stem zei heel
opgewekt Ja!, maar vanbinnen was ik toch wel een beetje bang, er spookten een
heleboel vragen door mijn hoofd. Hoe moest ik zon klein ding nu vasthouden?
Wat als ik het pijn zou doen? . ? De mevrouw gaf me het kleine diertje in
mijn armen en onmiddellijk was mijn onzekerheid over en ik wist het
onmiddellijk, een van deze hondjes kreeg een nieuwe thuis bij ons. De mevrouw
vroeg aan mijn mama of het een reu of teefje moest zijn, op dat moment leerde ik
mijn eerste echte ding over honden bij. En vanaf dat moment zou ik alleen maar
meer en meer blijven bijleren, alleen toen wist ik nog niet waarom.
We hadden besloten de nieuwe puppy de naam Bailey te dopen,
zijn volle naam was en is nog altijd Bailey Of Cairneys Dream. We zijn Bailey
pas op 3 maanden oud gaan halen omdat hij anders al onmiddellijk hele dagen
alleen moest zitten. En vanaf de eerste dag dat ik hem had, wist ik dat hij
voor de komende jaren mijn trouwste vriend zou worden. Hij heeft me heel veel
steun en liefde gegeven in de tijd dat we van mama naar papa verhuisden,
daardoor leerde ik dat hij altijd voor me klaar zou staan in goede en ook zeker
in slechte en moeilijke tijden. En ik wou hem het beste geven wat hij maar kon
hebben. Toen hij 3 maanden oud was zijn we onmiddellijk naar de hondenschool
met hem gegaan, mijn zus en ik trainden hem samen, 2x per week. En al snel
hadden we door dat hij heel koppig was, maar ik ook! Volhouden is vanaf toen
voor ons tweetjes een heel belangrijk woord geworden. Toen hij 7 maanden oud
was zijn we ook met Agility gestart.
Op dit moment nu ik dit schrijf ben ik juist 20 jaar
geworden en Bailey is ondertussen al 8,5. Maar nog steeds is Agility onze
favoriete sport! Maar de ouderdom slaat jammer genoeg toe, binnen 1 week hebben
we onze laatste agilitywedstrijd, maar trainen dat doen we zolang Bailey er nog
zin en fysiek voor heeft.
Ik heb op deze 8 jaar van mezelf, van Bailey en vooral van
mijn instructeurs en mede hondeneigenaars zoveel bijgeleerd dat ik me er alleen
maar meer en meer op wil toespitsen. Ik wil iedere hond, ieder baasje, het
plezier, de kracht en het doorzettingsvermogen geven wat ik de voorbije 8 jaar
heb gehad en nog heel mijn leven wil behouden. Op deze 20 jaar in deze
eigenlijk wel dieronvriendelijke wereld heb ik zoveel goeds gezien maar ook zoveel
kwaads en aan dit laatste wil ik mijn hele verdere leven geven. Ik wil ieder
baasje en iedere hond een gezellig, loyaal, leven samen geven, ik wil dat zij
ook zien dat hun hond, hun beste vriend kan worden, dat baas en hond een
onverslaanbaar duo kunnen zijn, zoals Bailey en ik!
Ik wil speciaal mijn dank geven aan mijn beide ouders,
Bailey, de beide Boykes, mijn instructeurs van gehoorzaamheid en agility van de
Diro van Dilsen, mijn mede hondeneigenaars van de Diro van Dilsen en zonder dat
zij het weten hebben talloze mensen mij geïnspireerd met de goede of slechte
dingen die ze deden.
Door hun allemaal ben ik te weten gekomen wat ik op dit
moment verder wil doen en hiervan heb ik ook mijn ultieme droom gemaakt! En ik
hoop dat deze zo snel mogelijk werkelijkheid mag worden.
Vorige week op de clubkampioenschappen eindelijk een harde keuze gemaakt.. Ook al had Bailey het nog zo goed gedaan, het is gedaan met de agility.. buiten af en toe nog een keertje lopen op zondag.. Want vanaf vandaag ben ik instructeur gehoorzaamheid en agility op de Diro in Dilsen.. In opleiding allesinds ;-) En ik moet zeggen het was leuk.. bij de pupp's gehoorzaamheid een beetje toegekeken.. & bij de agility onmiddellijk de gevorderden van de beginnersgroep onder mijn hoede mogen nemen.. En goed dat ze gingen.. eerst paar losse oefeningetjes en dan korte parcourtjes gelopen.. GEWOONWEG SUPER !!
Zo de laatste clubkampioenschappen zijn ook alweer achter de rug!! Een stralende dag was het ( & niet alleen qua zon )
Bailey heeft het gewoon super gedaan.. het eerste parcour was hij de enige van alle honden (beginners en gevorderden agility) de enige die geen DK had gelopen !! en trots dat ik was op mijn oude woeffiejj.. de 2 de keer heeft hij ook supergoed gelopen, maar jammer genoeg een plasje gedaan in de tunnel.. één van zijn oude gewoontes.. maar toch zijn we nog schoon 2 de geeïndigt.. IK BEN GEWOON EEN SUPERTROTSE EIGENAAR !!
Gestopt met kleuteronderwijs, wat nu?? Gaan werken of toch nog maar iets doorleren??
Werken was voor mij niet echt een optie.. Maar ik had een idee, zoiezo wou ik als ik afgestudeerd was als kleuteronderwijzeres, gedragstherapie voor honden in bijberoep gaan doen..
Zou ik hiervan ook mijn hoofdberoep kunnen maken?? Na veel onderzoek te doen en veel na te vragen, leek dit me niet echt een goede beslissing, in gedragstherapie moet je inmiddels groeien en veel ervaring op doen.. dus dit is iets voor later. wat nu dan?? Iets met honden.. na lang nadenken en na veel opzoekwerk te verrichten op internet kwam ik bij Syntra uit: nieuwe voltijdse dagopleiding: honden- en kattenpensionuitbater en hondentrimmer.. JAAA dit was het !! na lang vertellen en zagen bij de papa, mocht ik me inschrijven.. OHHH ik zag het helemaal zitten, ik en honden (naar allergie te kijken niet zo'n beste keuze maar voor mijn droom heb ik alles over) Okéé op naar de infodag begin september.. Wat was ik benieuwd.. Vol nieuwsgierigheid stap ik mijn nieuwe toekomstige school binnen en na veel uitleg stapte ik hem snel ook weer buiten..
Dit was het !! ik had gekozen !!
Op zondag was het weer de wekelijksge agilitytraining, na een paar goede parcourtjes gelopen te hebben vertrokken we naar huis om dan alweer snel met ons tweetjes (Bailey en Ik) de bus te pakken richting Hasselt. Op naar de jaarlijkse "dag van de hond" in het Kapermolenpark.. Na vele vragen te stellen en vele informatie genomen te hebben bij trimsters, hondengedragstherapeuten, ... Ging ik ook eens naar de agility kijken van mijn trouwe vriend van Neeroeteren en ik zag dat het goed was. Zelf ook een beetje meegelopen natuurlijk..
Omdat het zo'n mooi weertje was heeft Bailey ook een beetje verfrissing genomen in de vijver van Kapermolen.. Wat vond ie dat leuk !!
Na veel rondgekeken te hebben en na vele cadeautjes dan maar weer terug naar huis..
Zoo dat is ook alweer voorbij.. wat een avontuur die laatste wedstrijd!! De voorbije jaren hadden we meestal zo'n lekker warm weertje van rond de 28° (natuurlijk zeker geen ideaal agilityweer) maar wat er vandaar uitviel was ook niet echt te doen... regen wind regen wind .. man man.. maar uiteindelijk heeft Bailey het weer supergoed gedaan en dat is het belangrijkste!! foto's volgen nog !!