Ik ben Malika A
Ik ben een vrouw en woon in (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 27/09/1990 en ben nu dus 34 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Kickbox, Schrijven, Lachen & praten.
Ik ben Malika A, eerstejaars student aan de Erasmushogeschool te Brussel. Tijdens mijn stageperiode in het 2de trimester stond iktussen de kansloze maatschappij groepen(daklozen, armen).
Ik vertrok met een sterke wil naar stage en was er zeker van dat ik elke situatie zonder emotionele gevoelens zou aankunnen. Dat lukte ook de eerste dagen., tot ik een jongen ontmoete van Marokkaanse origine rond de 25 jaar. Hij was niet diegene die ervoor zorgde dat ik op mijn stage geslaagd was, maar hij was de inspiratie die me anders liet denken, oordelen en beoordelen .Diegene die ervoor zorgde dat ik een kruimel zag als een grote lekkere bicky burger, iemand die me door een grote levenservaring liet gaan.
Dit verhaal is gebaseerd op hem en is dus waargebeurd, maar omdat het anoniem moet blijven zijn de namen en gegevens fictief.
Bij het schrijven van mijn boek kreeg ik op het einde niet alleen een globaal overzicht van wat ik precies heb gezien of meegemaakt maar wel welke gevoelens ik erbij ervoer. Het schrijven van dit boek waren voor mij gouden momenten die niet te herdoen zijn. Ikkon urenlang schrijven zonder dat ik doorhad dat het al ochtend was. Dat komt door het verhaal op zichzelf en de beelden die ik nog steeds voor me zie.
Ik kan mijn gevoelens heel erg goed uiten, doch ben ik ervan overtuigd dat ik vele gevoelens gewoonweg niet kon beschrijven. Steeds wanneer ik een gedicht lees dat aansluit bij het verhaal zelf, herbeleef ik de gevoelens die ik destijds ervoer. Het zijn gedichten dat niet afgehaald zijn op het internet, noch door iemand anders gemaakt. (maar door mezelf). Mijn eigen gevoel speelde de hoofdrol tijdens het neerschrijven van mijn gedachten.
Doel van het boek: Ik ben er zeker van dat de marokkaanse jongens in onze cultuur steeds maar worden bekeken als 'robots' die een ijzere weerstand hebben. Het is een misvatting, het is een zwart beeld dat verlicht moet worden, het is een theorie met heel veel gaten in. Door deze ervaring ben ik er van overtuigd dat een man evenveel voelt als een vrouw, maar het steeds uit op een ander manier. Natuurlijk is de een wat emotioneler dan de ander. De traan van karim, een traan dat alles duidelijk maakt.
Ik zal bij deze een aantal paginas met jullie delen.
waardoor hij zijn emoties en pijn de verkeerde baan op liet gaan..
Niemand die weet wat er allemaal is gebeurd
Voor diegene die het weten, is er niemand die erom treurt.
Hij voelt zich verlaten en verraden
Niemand die werkelijk gehandeld heeft naar vrome daden.
Hij is maar een zwerver, hij is maar een Junkie,
Hij bestaat en is IETS
MAAR Tegelijkertijd ook NIETS!
Ik heb een klein gezin en een kleine familie en zelfs hun hebben nooit klaar gestaan voor mij. Veel valt er dus niet te vertellen. Van kleins af aan groeide ik op als de grote broer thuis, aangezien ik een klein broertje en klein zusje had, was het voor mij niet meer dan normaal dat ze me veel verantwoordelijkheden aanwezen omtrent hun.
Alleen ging het er bij mijn vader een beetje anders aan toe. Terwijl zijn hele inkomsten opgeslorpt werden door zijn drankprobleem moest ik voor al het financiële zorgen. In mijn ogen als 17 jarige jongen ging dat niet, maar die keuze had ik helaas niet te maken, die werd voor me gemaakt door de omstandigheden. Hij besloot of zal ik maar zeggen ik had besloten om van school af te gaan en te gaan werken. Bij het zoeken naar jobs kwam ik maar steeds bij jobs terecht die ik niet leuk vond, wanneer ik thuis kwam vertelde ik mijn vader dan dat er geen werk was, hij maakte er misbruik van en ging daardoor meer en meer alcohol drinken. We moesten maar een oplossing vinden. Ik vertrok de volgende ochtend naar een interim kantoor en vertelde hun dat ik de 1ste job die er maar was zou aannemen. Ik kreeg gelijk mijn contract dat ik ter plaatse tekende. Was ik gelukkig?? Nee, ik was niet gelukkig. Ik had liever op de schoolbanken gezeten met mijn vrienden, lachend maar helaas kon dat niet meer.
Toen ik thuis kwam vertelde ik mijn vader het nieuws, hij pakte me vast en omhelsde me. Ik voelde me raar en benauwd en wou dat hij mij zo snel mogelijk los liet. Ik heb sinds mijn 12de nooit meer een knuffel gehad, waarom krijg ik nu wel een?
De knuffel dat mijn vader mij gaf liet mijn moeder ook niet lachen, waardoor ik wist dat ze meteen voelde wat ik voelde. Ik wist dat mijn moeder niet achter zijn beslissing stond, maar ze moest hem wel volgen in alles wat hij zei en deed.
Na het avondeten aan tafel met het zogezegde goede nieuws, ging ik naar mijn kamer. Starend naar de muren hoe mijn toekomst er wel niet uit zou zien. Misschien wordt ik wel een profvoetballer? Of misschien wordt ik een goede zakenman? Of misschien? Aaaah, ik zou het niet weten wat ik ga worden, maar ik ga in ieder geval IEMAND Worden die iets in zijn leven heeft bereikt. Mijn zusje klopte aan de deur, en kwam met haar benen gespreid op me liggen.
Wat gaat grote broer kopen allemaal voor mij als hij geld heeft?
Alles koop ik voor jou mijn klein zusje, ga nou maar slapen, want grote broer moet er morgen ook uit.
O , kusje hier kusje daar kusje..
Wat is mijn prinsesje toch een schatje.
De wekker ging af om 5uur s morgens, ik schoot meteen wakker en nam een lauwe douche. Het was zo raar op dat uur alleen aan de ontbijt tafel te zitten. Mijn boterham smaakte niet en het getik op de ramen door de regen maakte het allemaal nog erger voor me. Ikrende nog even naar boven om mijn warme muts te halen, piepte even naar mijn kleine zusje en broertje en was zo jaloers hoe ze lekker lagen te slapen. Straks is mijn beurt dacht ik dan!
Na een hele lange werkdag kwam ik thuis aan. Ik parkeerde mijn auto 2 straten verder en liep te voet naar huis. Onderweg kwam ik Hamza tegen, Hamza was de vriend van mijn broertje. Ik had hem zo graag, vooral omdat hij dik was maar toch iedereen overtuigde dat het niet zo was in de buurt (haha)..De kleine sterke Hamza.
Ik gaf hem een hand en hij zei dat hij het erg vond voor mij met wat er is gebeurd. Ik wist niet waar hij het over had, en vroeg hem wat hij er precies mee bedoelde?
Hij wist even niet wat te zeggen, waarop hij dan toch maar zei
Je ouders hebben grote ruzie gehad.
Ik duwde hem omver en liep zoooo snel als ik kon naar huis! Toen ik thuis aankwam zag ik mijn moeder aan tafel huilend en mijn zusje dat haar het ijs vasthield voor haar oog. Ik haalde de ijs weg en zag dat haar oog helemaal blauw was, maar dat was nog niet alles. Haar hele gezicht zat vol rode vlekken en kretsen, en haar haren die kon ik opruimen op de grond.
Mijn moeder liet mij niet eens uitspreken en schreeuwde dat ik naar boven moest gaan huilend.
WILDII WILDIII TLaa3 alfoqq, debaa!! Debaa!!!
(Mijn zoon, mijn zoon ga naar boven, nu!! Nu!!)
3Lashh?? KOliya 3lashh?
(Waarom, zeg me dan waarom??)
Ra baqqq sakraan 3awtanie!! Tlaa3 alfoqqq!!
(Jou vader is weer zat, ga naar boven)
Ik wou niet naar boven gaan, maar gehoorzaamde mijn moeder en deed het omdat ik nog niet wist wat er precies gaande was. Toen mijn vader weer binnen kwam nam hij mijn moeder weer van haar haren en sleurde haar mee naar de koelkast. Waarom gebruik je ijs voor je oog zei hij? Ben ik een mishandelaar?
Ik kon het geschreeuw van mijn moeder niet aanhoren, ging de trappen af en duwde mijn vader weg. Mijn vader werd agressief en sloeg mij ook, doordat mijn zusje aan mijn rechterbeen hing moest ik voorzichtig zijn. Ik gooide mijn zusje in de zetel en sloeg mijn vader door alle woede ONBEWUST TERUG, maar ik kon de strijd niet winnen tegen hem, hij overwon mij en sloeg mij k.o op grond. Ik viel buiten bewust zijn en het enige dat ik nog voor mij zag was mijn huilend zusje dat riep:
Broer heeft pijn, broer heeft pijn
& Mijn moeder dat riep
Ya rabbbbbb, verlos ons van hem, ya rabbbbb ya rabbbbb .yaaaaa Moqalibaal Qoloob!!
(OOh god, OOh god verlos ons van hem, Oh god Oh god jij die de harten veranderd!)
Het zijn niet mijn tranen die mij kapot maken
Maar de tranen van mijn moeder die me raken.
Het is zij die mij heeft geschapen
En haar leven voor mij maakte tot haar wapen.
Ze verdiend dit absoluut niet, Allah weet dat ook want hij is diegene die het ziet.
En Allah ik vraag je om haar uit deze toestand te halen
Desnoods geef mij de ellende, ik zal ervoor betalen.
