Voor 5 euro kan ik goed ontbijten in de 'albergue' van San Nicolas del Réal Camino. Maar in Spanje moet je ontbijten aan de 'toog' op een barkruk. En het enige wat ik lust zijn de supergrote croissants. En elke croissant wordt opgediend op een apart bord, met mes en vork erbij. Zo kwam ik vanmorgen aan zeven borden na het ontbijt, de koffiebordjes meegerekend. Het is erg fris maar zonnig als ik mijn fiets uit de landbouwersloods haal. Terwijl ik inlaad, raak ik in gesprek met een West-Vlaamse priester en een schooldirecteur uit het Brugse die ander werk zoekt omdat hij zijn job te stresserend vindt. Ik kan hem begrijpen. Ik fiets via Sahagun naar Mansilla de las Mulas. In Sahagun staat de San Tirsokerk in de steigers. In de stijl van veel gebouwen merk je een Moorse invloed. De Moren zijn lange tijd de baas geweest in Spanje. In de achtste eeuw is hun opmars in West-Europa tot staan gebracht halverwege Frankrijk (in Poitiers) door Karel Martel. Herhaling van de geschiedenisles van het middelbaar. Het is tamelijk vlak en de hele rit rijd ik op hoogten tussen 750 en 900 m boven zeeniveau. Op deze grote hoogte worden in Spanje wijndruiven verbouwd. Maar charmante wijnbouwbedrijven zie je hier niet, alleen bodegas die eruit zien als fabrieken of ingegraven zijn in de grond of met aarde bedekt zijn om de hitte buiten te houden. Heel anders dan in Frankrijk. Met een licht windvoordeel rijd ik onderlangs Léon door. Ik heb geen zin om in het drukke stadsverkeer verzeild te raken, al is de kathedraal van Léon nog zo mooi. Ik kom door een desolaat landschap waar de dorpen er onverzorgd en als spookdorpen uitzien. Voorbij Villar de Mazarife moet ik enkele kilometers op het grindpad van de 'Camino Francès', het pad voor de stappers. Daar houd ik niet van. Ik wil een onderkomen voor de nacht zoeken in Hospital de Orbigo maar daar is het door een groot middeleeuws feest verschrikkelijk druk. Iedereen loopt er als middeleeuwer verkleed en er zijn duizenden toeristen. De herbergen zijn overvol en de uitbaters zijn niet geneigd om me aan een slaapplek te helpen. Ze sturen me zelfs de verkeerde kant op. Ik haal een lijst met herbergen boven en begin zelf te bellen. Naar een dorp net buiten de route, Villares de Orbigo. In het Engels maak ik duidelijk dat ik een Belgische fietser-pelgrim ben die onderdak zoekt voor de nacht. Dadelijk word ik gerustgesteld. "Don't worry", klinkt het. Het is maar 3 kilometer meer. Dan heb ik er 108 voor vandaag. Ik word heel warm onthaald, zoals ik het in Frankrijk gewoon was. Het zijn jonge mensen die een soort hoevetje met een gesloten binnenkoer heel verzorgd hebben omgebouwd tot herberg. We koken samen en eten samen. Er zijn vooral Australiërs en Amerikanen. De eigenaar vraagt hoeveel weg ik al heb afgelegd sinds mijn vertrek in België. Ik schat rond de 2300 km. "Dan is Santiago vlakbij voor jou", zegt hij. "Het is maar 280 km meer." Morgen zal ik wellicht eerst terugkeren naar Hospital de Orbigo want de pelgrimsbrug over de Rio Orbigo is zeer indrukwekkend.
J'ai roulé 108 km sous le soleil. Enfin, je peux recharcher les batteries. Il ne fait pas trop chaud car je suis toujours a des altitudes très élevées, entre 750 et 900 m. J'ai du quitter un peu le sentier classique pour trouver une auberge. Je suis entre Hospital de Orbigo et Astorga, a moins de 300 km de Compostelle. L'accueil ici est très chaleureux, comme en France. Tout va bien, le moral aussi. Et les bonnes jambes sont toujours la. Espérons que ça dure encore quelques jours.
Reacties op bericht (3)
02-06-2013
Lang geleden...
Dag Marnix,
Elke dag volgen we jouw reis op weg naar Compostella. We hebben het gevoel alsof we naar 'Man bijt hond' kijken, maar nu kennen we de hoofdrolspeler wel persoonlijk... Blij te lezen dat alles zo vlot gaat (behalve dan het weer)... Hier in Spiere gaat alles zijn gewone gang. Donderdagavond was er de fotoreportage met een selectie van foto's en een deel van de film van de voorbije reis naar Peyrusse. Het was plezant! Alle begeleiders waren er, ook Manu, en heel wat ouders. En er was lekkere Marcillac-wijn (rosé). (Weet je nog hoe die smaakt? )
We wensen jou het allerbeste tijdens de laatste dagen naar Compostella!
En als je er bent, steek je dan ook eens een kaarsje voor ons aan? Je weet nooit waarvoor het goed is...
Groeten van ons alle 5,
Arne, Lander, Lieze, Connie en Hans
02-06-2013 om 18:17
geschreven door Hans
01-06-2013
Bijna
Allé Marnix, nog even! We fietsen met je mee. In gedachte toch want 'k heb niet meer gefietst sinds mijn voetoperatie van vorig jar. Groetjes, TT
01-06-2013 om 23:25
geschreven door TT
enfin le soleil !!
Oui, ici aussi il a fait beau aujourd'hui, il est 21h30 et je viens de rentrer, je jardinais enfin comme je voulais. J'ai planté les pieds de houblon au jardin, il me reste à mettre des longs tuteurs. Je suis content pour toi que le soleil soit aussi avec toi, à ce train, mardi soir tu seras à St Jacques. Je vais pouvoir donner des nouvelles rassurantes aux pétruciens. Hier soir j'ai eu Lieve au téléphone, elle a dû te le dire car elle t'appelait juste après. Allez courage le but est proche!! Amicalement Jacky
)
