Drie pelgrims komen na hun tocht terug thuis. De eerste zegt: "Het is hoog tijd om weer over te gaan tot de orde van de dag. Het is mooi geweest maar nu moet ik ophouden met zweverig te dromen!" En het is alsof er geen pelgrimstocht geweest is.
De tweede zegt: "Vanaf vandaag wordt alles anders!" Maar algauw is hij ontgoocheld omdat hij die radicale verandering niet aankan. Hij is immers dezelfde mens gebleven met dezelfde gaven en gebreken en met hetzelfde karakter. Gefrustreerd gooit hij tenslotte al z'n goede voornemens overboord en gaat over tot de orde van de dag. En het is alsof er geen pelgrimstocht geweest is.
De derde heeft zich voor zijn vertrek enkele concrete werkpunten voor ogen gehouden. Daarbij heeft hij zich de vraag gesteld: "Is het mogelijk om tijdens en na mijn tocht aan die punten te werken en zo 'mijn leven te beteren'? En hij doet hard zijn best om de goede voornemens te realiseren. Als hij het de ene dag eens vergeet, spant hij zich de volgende dag extra in om zijn werkpunten in de praktijk om te zetten. En de mensen om hem heen zeggen: "Jij bent zeker op pelgrimstocht geweest!?"
De boodschap uit het bovenstaande tekstje heb ik gehaald uit een bezinningsboekje voor pelgrims. Het tekstje heb ik een beetje aangepast. Waarom? Omdat ik al heel vaak sinds ik terug thuis ben, de vraag heb gekregen: "En, ben je nu een ander mens geworden?" Er zijn er zelfs die ronduit aan Lieve vragen: "Heb jij nu een andere man?" Die vraag verwondert mij niet maar ik voel me er wel door onder druk gezet. Het lijkt wel of ik spectaculair MOET veranderd zijn. Ik denk dat ik het best aansluit bij de derde pelgrim in het bovenstaande tekstje. Dus collega's en vrienden, nog even geduld. De veranderingen vallen misschien niet dadelijk op maar ik werk er wel degelijk aan
Het is hoog tijd dat ik even Lieve in de bloemetjes zet. Ze heeft mij in alles 100 % gesteund bij de voorbereiding en de uitvoering van mijn pelgrimstocht. Voor haar was het ook een beetje pelgrimeren want ze leefde met mij mee dag aan dag. Wanneer ik geen computer ter beschikking vond, plaatste zij een verslag op het blog, na ons dagelijks telefoongesprek. Wanneer ik het niet meer zag zitten wegens het slechte weer, pepte zij mij weer op. Zij stond ook 2 maanden alleen met een heleboel praktische beslommeringen thuis. Zij moest ook heel wat praktische voorbereidingen voor de schoolreis naar Peyrusse op haar schouders nemen. En de opruimingen achteraf. En vooral: ze gaf me 100 % carte blanche en vertrouwde mij. Hier volgen nog 3 foto's: voor - tijdens - na
Intussen ben ik al tien dagen terug uit pelgrimstocht naar Santiago. Eén en ander heb ik laten bezinken en hier zet ik enkele vaststellingen en interpretaties op een rijtje, zomaar uit de mouw geschud. Ik heb welgeteld in 40 verschillende bedden geslapen. Per dag kostte de tocht mij 42,- alles inbegrepen en alle dagen in Peyrusse en de schoolreis in Peyrusse buiten beschouwing gelaten. Als ik het opnieuw zou doen, zou het zeker met minder kunnen. Er zijn posten waarop kan bespaard worden. Ik wil alle mensen en albergues aan wie ik een heel persoonlijke herinnering bewaar en alle mensen die mij via het blog hebben aangemoedigd, op de één of ander manier bedanken. Op de camino loop je nooit alleen. Als fietser ben je eenzamer. Mensen die het allebei deden (lopen en fietsen) zeggen dat fietsen veel lastiger is dan lopen. Op de camino lopen is 'ontmoeten'. Op de camino ontmoet je mensen uit alle continenten en uit heel wat culturen en religies. Op de camino is er een heel lage drempel om tot communicatie te komen zelfs al is er soms een enorme taalbarrière. Op de camino heeft iedereen zijn eigen motivatie om te lopen/fietsen en heeft iedereen zijn eigen interessant verhaal.Ik heb tientallen keren het mijne verteld en vaak antwoordde iemand: "It's a beautifull story". Op de camino zijn er geen arme en rijke, geen grote en kleine, geen sterke en zwakke, slimme en domme, geen belangrijke en onbelangrijke pelgrims. We zijn allemaal gelijkwaardige pelgrims. Op de camino loop/fiets je vooreerst met je hoofd en je hart en pas in tweede instantie met je benen. Op de camino leer je je concentreren op essentiële dingen: eten en drinken, onderdak vinden, voldoende rusten, luisteren naar de signalen van je lichaam, rekening houden met de mensen met wie je samen logeert, ... Als je de tijd hebt om op pad te gaan, kan je beginnen aandacht besteden aan de gewone, kleine dingen waar we gewoonlijk aan voorbijlopen. Zo, dat zijn enkele zaken waaraan ik terugdacht en die me nu weer te binnen schieten.
Zaterdag 22 juni bracht Jacky mij naar het station van Montauban, ruim 100 km van Peyrusse vandaan. Hij zei dat hij er een dagje uit zou van maken in de stad. Om 11u.13 nam ik de trein richting Paris Austerlitz. Het was even op de tanden bijten bij het afscheid. Ik was perfect op tijd in Parijs: om 17u.30. Met metrolijn 5 (Bobigny-Pablo Picasso) verplaatste ik mij naar het 'Gare du Nord'. Daar had ik om 19u.46 een TGV naar Lille Flandres. Ook weer perfect op tijd. Om 20u.48 kwam ik aan in Rijsel en om 21u.08 had ik al een trein richting Kortrijk. Om 21u.41 was ik in Kortrijk waar Lieve me kwam ophalen. De fiets is in Peyrusse gebleven. Jacky dreigde ermee hem aan de straat te koop te zetten met het opschrift:"Vélo ayant fait le pèlerinage à Saint-Jacques". hij beweert dat hij er zeker 4 000 euro voor zal krijgen. Als hij dat doet, is hij mijn vriend niet meer! En nu serieus. Lieve is heel blij dat alles zo vlot en zonder problemen verlopen is en dat ik na amper 2 maanden al terug thuis ben. Ik had mijn thuiskomst eerder begin juli ingeschat. We hebben een glas gedronken op de goed afloop van het project (zie foto). Alhoewel: dit is een project dat om een vervolg vraagt. In mijn geest komen er al allerlei ideeën op in verband met mogelijke vervolgscenario's. Daarover later meer. Wel word ik nu geplaagd door een ontsteking aan het rechter oog. Misschien is dat zelfs op de foto te zien. En ik heb spierpijnen die vertrekken in mijn hals en over mijn linker schouderblad lopen. Dat zou wel eens het gevolg kunnen zijn van de zithouding op de fiets 38 dagen lang. Ik was het al gewaar voor mijn terugkeer uit Santiago. Misschien zal er kinesitherapie aan te pas komen. We zien wel of het 'slijt'.
Ondertussen heb ik de ontbrekende verslagen van 30 mei en 2,3,11,12,13,14 en 16 juni aan het blog kunnen toevoegen. Nu moet ik nog een middel vinden om alle teksten van het blog af te printen om ze voor verlies te behoeden. Wie dat kent, mag het mij altijd laten weten.
Daarnet zat ik nog te mijmeren bij de 'Pont du Paraire' op de Audiernes in Peyrusse en nu ga ik even achter de computer van Jacky zitten om een tekstje aan het blog toe te voegen. Gisteren hebben wij allerlei boodschappen gedaan in Montbazens en Villefranche. We zijn onder andere de treintickets, die we eergisteren via internet hadden besteld en betaald, gaan halen in het station. Morgen brengen Jacky en Jean-Claude me naar Montauban. Daar neem ik rond kwart na elf een trein naar Paris Austerlitz. Dan moet ik met de metro naar Paris Nord om van daaruit met de TGV naar Lille Europe te sporen. Volgens Lieve is er vanuit Lille Flanders om acht minuten na elk uur een trein naar Kortrijk. Dan zou ik 's avonds in Kortrijk kunnen zijn waar Lieve me komt ophalen. Het is dan 22 juni en ik ben dan juist 2 maanden van huis weggeweest want ik ben vertrokken thuis met de fiets op 22 april. Ik voel me niet als een handelsreiziger die van een zakenreis terugkomt en snel terug moet renderen. Ik voel me zelfs niet als een reiziger die van een recreatieve reis terug thuiskomt. Ik voel me als een pelgrim die aan het einde van zijn tocht tijd nodig heeft om te bekomen van de opgedane ervaringen en niet klaar is om dadelijk terug in het 'gewone' leven te springen en te doen alsof er niets gebeurd is. Ik hoop dat mijn directe omgeving daar begrip voor opbrengt. Ik ben heel blij dat ik zowel op de heenrit als op de terugrit een rustpunt had in Peyrusse waar ik even op mijn plooien kon komen. Nu zal ik de rest van de verwerking van de pelgrimstocht thuis in Waarmaarde kunnen doen samen met Lieve. En voor even later zien we dan wel. De rest van het reisverslag zal ik van thuis op het blog zetten; er zijn namelijk nog enkele ontbrekende dagen die in het schriftje staan opgetekend. Gelukkig heb ik nu 2 maanden zomervakantie om de opgedane 'levenswijsheid' geleidelijk in de levenspraktijk van elke dag op te nemen.
73. Bij het pelgrimsbeeld in Fisterra 74. Vissersboten in de haven van Fisterra 75. Groep aankomende mountainbikepelgrims (bijna allemaal Italianen en Spanjaarden) op de foto voor de kathedraal van Santiago de Compostela
Tot zover een selectie van foto's die ik nam op mijn tocht. Toen ik mijn fiets terug had gemonteerd in Irun en de grens had overgestoken naar Hendaye op Frans grondgebied, ben ik een postkantoor binnengestapt om overbodige spullen naar Peyrusse te sturen. Ook het fotoapparaat ging mee in de doos. Van de terugtocht tussen Hendaye en Peyrusse (6 dagen, ongeveer 475 km) heb ik dus geen foto's. Ik hoop dat jullie, de volgers van het blog, hebben genoten van het beeldmateriaal dat ik heb gepost. Ik ben er alleszins heel tevreden over omdat ik denk dat het een representatief beeld weergeeft van wat er te 'beleven' is op de camino. Maar de essentie van het pelgrimeren kan je natuurlijk niet in foto's vatten.
64. Aankomende pelgrims op het plein voor de kathedraal van Santiago 65. Sint-Jacob troont boven op de kathedraal 66. Het reuzenwierookvat in actie tijdens de pelgrimsmis elke dag om 12u. 's middags 67. Tien priesters tijdens de pelgrimsmis 68. Twee Vlaamse fietspelgrims zien hun vrouw terug na 5 weken fietsen 69. Typische pelgrimsscène op het grote plein 70. Voor de vuurtoren van Finisterre in de dichte mist 71. Schoenen worden door pelgrims, aan het einde van hun tocht, achtergelaten of verbrand achter de vuurtoren van Finisterre 72. Een rustige oceaan bij de kaap op Fisterra
55. Eucalyptusbomen is Galicië 56. Nog 10 kilometer en ik ben in Santiago 57. Al fietsend gefotografeerd, zo roekeloos ben ik van blijdschap 58. Aankomst op het grote plein voor de kathedraal van Santiago 59. Een Russische collega fotografeert mij voor de kathedraal 60. Een pelgrim tekent de kathedraal: iedereen verwerkt z'n vreugde op zijn manier 61. In het bureau waar we ons 'diploma' mogen afhalen 62. Het reuzenwierookvat of 'botafumeiro' onder de koepel van de kathedraal 63. Nog een foto van de kathedraal
46. Alpenflora bij de Cruz de Ferro op 1 500 m hoogte 47. Pelgrims komen aan in de abdij van Ponferrada waar 144 bedden staan 48. Bij het pelgrimsbeeld in Pedrafito do Cebreiro op 1 099 m hoogte 49. Boven op de 'Col do Cebreiro' op 1 300 m 50. In de preromaanse kerk van Cebreiro 51. De tiende-eeuwse kerk van Cebreiro 52. In de slaapzaal van de pelgrims in de abdij van Samos 53. Dit bord kom je wel duizend keer tegen op de camino 54. Sint-Jacobsbeeld in de kerk van Boente
