Hoe vaak ben ik al gaan lopen
uit woede, angst of eenzaamheid.
Bang om mezelf tegen te komen.
Bang om mezelf en een ander echt te zien
in al onze kwetsbaarheid.
Gaan lopen uit schuld en verdriet,
hopen dat een ander je tranen niet ziet.
Hoe vaak ben ik al gaan lopen
schrik voor de harde realiteit,
schrik om er niet in te passen,
niet bij te horen.
Voldoe ik wel of verdrink ik in verwachtingen
Verwachtingen van mezelf of van een ander, een dunne grens.
Kan ik het misschien niet beter op een lopen zetten?
Verstoppen wie ik ben of wat ik wil.
In de kast kruipen of achter het behang,
een veilige haven zoeken, me verstoppen voor mezelf en anderen.
Lopen, gaan lopen tot je voeten begeven en je hoofd duizeltÂ…
Ook vandaag ben ik gaan lopen.
Een half uurtje, in het bos.
Lopen, ademen, voelen.
Of was het op adem komen?
