Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Zondag en ganse namiddag en gisteren en vandaag 's avonds op het internet bezig geweest en enkele verslagen gelezen van andere compostelafietsers. Dat maakt het al wat reëler en je kan er nuttige dingen uithalen. Ik probeer zoveel mogelijk overnachtingsmogelijkheden onderweg te noteren en dat haal je wel eens uit zo'n verslag. Van zondag op maandagacht ± tussen 2 en 4u wakker gelegen, er ging vanalles i.v.m. onze vakantie door mijn hoofd. Het aftellen is begonnen. Zondag heb ik ook deze blog aangemaakt en ons Dorien heeft hem wat verfijnd. Zo kunnen familie en vrienden een beetje onze reis volgen. Nu alleen nog hopen dat we onderweg regelmatig een computer vinden om de blog bij te werken. Ik zal ook nog moeten oefenen op het klimmen, buiten een brug hier en daar stelde dat nog niet veel voor en daar ben ik toch wel bang voor, maar het weer wil nog niet mee. Voorlopig ziet het er voor zaterdag niet zo slecht uit, dus hopen we aan de kanten van Verviers een lange klim te doen, dan kan ik de kleinste versnellingen ook eens leren gebruiken. En ondertussen werken we lustig verder!
amai, dat was me het dagje wel gisteren. Qua voorbereiding kon dit tellen! Gisteren zijn Rob en ik naar Bolland gereden, een onooglijk dorpje even voor Verviers. Vandaar zijn we per fiets vertrokken richting Baraque Michel. Het begon al met een leuke afdaling, maar dat wil zeggen dat we zouden eindigen met een fikse beklimming, maar dat zijn zorgen voor later. De klimmetjes, tegen 6 à 7 km/u worden afgewisseld met korte afdalingen tegen 40 à 50 km/u. Eénmaal we Verviers goed en wel door zijn, na zo'n 20 km, beginnen we aan een gestadige klim van zo'n 20 km lang. Maar eerst toch maar onze lunch opeten. We zijn op het punt waar Rob en Willy bij hun vroegere training, hun boterhammen hebben opgegeten in een caféetje. Maar nu hebben we geen geluk want het café is gesloten en er is niets anders in de buurt. Dan maar op een bank aan de kerk. Na zo'n 45 min. rust kunnen we er weer tegenaan. De wegen zijn wel mooi maar niet zo leuk, vooral die laatste lange klim niet, want de auto zoeven ons voorbij, soms erg snel en de weg is niet zo erg goed. Alleen de laatste ± 10 km is nieuw aangelegde weg en daarvan is zo'n 6 km met fietspad. Op de Baraque Michel aangekomen, na 40 km, hield ik het voor bekeken , hoewel Rob nog wilde doorfietsen naar de Botrange, het hoogste punt van België, zo'n 2 à 3 km verder, wilde ik liever stoppen want er pakten zich donkere wolken samen en het werd behoorlijk frisser. Dan maar eerst iets drinken voor we de terugweg aanvatten. We kwamen toevallig bij een iets ouder Nederlands koppel aan de tafel te zitten en al snel komt er een gesprek op gang. Zij doen reeds enkele jaren, elk jaar een stukje van het GR5 wandelpad. Ze hopen volgend jaar het laatste stuk te doen, knap hoor! En ja, zo komt het gesprek ook op onze nakende fietstocht naar Compostela. Het wordt een leuke babbel. Daar kijk ik dus ook al naar uit om onderweg, ongedwongen gesprekken te voeren met mensen die je toevallig tegenkomt, al dan niet ook onderweg naar Compostela. Je leven kan er alleen maar door verrijken. Na een half uurtje rust vatten we de lange afdaling aan. Onze windbreaker is geen overbodig luxe wantw aar we eerder tegen een slakkegang van 6 km/u naar boven kropen, gaan we nu met een rotvaartje van zo'n 50 km/u naar beneden en dat is toch wel fris. Zo gaat ie goed natuurlijk! Maar dan komen er nog een paar pittige klimmetjes, zijn wij die daarstraks dan naar beneden gereden? Op een gegeven ogenblik gaat het zelfs maar tegen 5 km/u naar boven, ik moet moeite doen om mijn stuur recht te houden en niet om te vallen. Waar ik op de heenweg nog 25 min. kon rijden en 5 min. rusten, moet ik nu toch minstens elke 15 min. even rusten. Is het omdat ik al wat vermoeid ben, of zijn deze beklimmingen echt zoveel pittiger? Na nog een laatste klim en zo'n 78 km, zijn we eindelijk terug aan de auto om 19.30u. Ik denk dat ik met deze oefening er wel klaar voor ben, hoewel Rob op het ogenblik meer vertrouwen in mij heeft dan ikzelf. Hoewel met elke voorbereiding het zelfvertrouwen wel groeide. Eerst zijn we naar Assebroek, nabij Brugge gereden, een tocht van 2 x 140 km. Op de terugweg was er behoorlijk wat wind maar die was gelukkig meestal in de rug. Dan hebben we het begin van de officiële Compostelaroute gedaan vanuit Haarlem naar huis, de route komt op minder dan 1 km van ons huis voorbij. Dat waren bijna 200 km maar die 2 dagen hadden we de ganse weg een fikse tegenwind. Dat hebben we dan ook weer gehad. Dan hebben Rob en ik het eerst volgende stuk van de route tot in Aalst en terug gereden, dat waren 147 km. En gisteren dus het klimmen geoefend. Ik hoop dat dit zal volstaan als oefening. De laatste 2 weken voor ons vertrek gaan we het rustig aan doen, de conditie zal zich wel gaandeweg opbouwen zeker? En mijn achterste zal er ook nog wel aan gewoon worden zeker want dat voel ik na elke tocht toch zeer nadrukkelijk. De hoop dat ik misschien enkele kilootjes zou kunnen verlieze onderweg heb ik nu al opgegeven want als ik gisteren één ding geleerd heb is het wel dat je regelmatig moet eten om verder te kunnen, en niet weinig, je lichaam vraagt gewoon om brandstof (het mijn dan toch). Ik voel me na de inspanning van gisteren, vandaag eigenlijk heel goed, zelfs nergens spierpijn, Rob wel een beetje in zijn bovenbenen, ha. Zou dit een goed teken zijn? We zullen wel zien, we nemen het dag per dag en zien wel hoe het gaat. Maar ik ben er stilaan klaar voor!
Nu is het aftellen echt begonnen, nog één nachtje slapen en we zijn weg. Het zal vandaag nog een drukke dag worden, nog zoveel te doen, maar vooral, ons Dorien is jarig, 17 al, waar is de tijd. Gisteravond een hééél fijne avond doorgebracht. Een boel familie en vrienden kwamen langs om ons 'buen camino" te wensen. Ik kreeg ook al een boel mails om ons een mooie pelgrimstocht te wensen. Dat zoveel mensen met ons meeleven doet deugt, hartverwarmend, en een extra duwtje in de rug. Bedankt lieve familie en vrienden voor zoveel warmte en vriendschap, dat is iets dat we zeker meenemen in onze bagage en het leuke is, dat weegt niet veel maar is oh zo belangrijk voor ons. Ik hou het kort nu, want de dag zal te kort zijn en voor we het weten zijn we weg. Hopelijk tot zeer binnenkort!
Na de zware dag van gisteren, gaan we het vandaag rustiger doen. Ontbijt is om 8u en om 9u zijn we gepakt en gezakt. We wandelen eerst nog naar de St. Jacobskerk (waar zijn we anders pelgrims voor?) en het is de moeite. Een eenvoudige kerk maar met een mooi houten tongewelf en prachtige glasramen. Na een korte meditatie en een aandenken in het gastenboek, gaan we naar onze fietsen. Vlak bij de JH is er een bakker en ik stel voor om al brood te kopen, maar Rob wil liever in Frankrijk brood kopen. "Big mistake" zo blijkt later. Na 12.5km gaan we de grens over en we merken al gauw dat op maandag alle zaken gesloten zijn. Op aanwijzing van een koppel maken we een omweg via Landas want er is daar een super goeie bakker! "Lundi fermé"! Om 12u stoppen we dan maar in een prachtig bos, eten een mueslireep die we nog hebben en hopen in de volgende stad, Marchienne toch iets te vinden. Bakkers met hopen, zelfs een supermarkt maar alles gesloten op maandag. Na enig rondrijden, vinden we toch een bakker en op een naburig terras kunnen we lunchen. het is 12.30u. Omdat we van onze route moesten afwijken, nemen we even een andere weg en pikken later de route terug op. Maar owee, opeens verandert de weg in een oude kasseiweg, het lijkt wel "de muur" of "Parijs-Roubaix" maar dan vlak en op de koop toe is op het einde, na zo'n 4 km kasseien, de spoorweg opgebroken wegens werken. Dan maar tillen waarbij ik een serieuze bloederige schram aan mijn rechterbeen oploop. Door de vele wegenwerken her en der, moeten we veel omrijden en verliezen we tijd. Door de nog steeds sterke wind hebben we geen voordeel bij de afdalingen van de "vals plats" en bij het stijgen is het zwaarder. Maar langzaam maar zeker vorderen we wel. Als we om 15.15u in Marquette en Ostrevant even verpozen, besluiten we om vandaag tot Cambrai te gaan en daar te overnachten in de jeugdherberg. De boog kan niet altijd gespannen staan. Om 17u rijden we Cambrai binnen met zo'n 73 km op de teller en het einde in zicht denken we. We komen midden in het lawaai en de drukte van een immens grote kermis terecht. Op het stadhuis vragen we de weg naar de kerkstraat waar de JH is. Ze sturen ons naar ergens maar in die kerkstraat is niets te zien en daar weten ze van niets. Terug naar de stad en op het politiebureel vragen we opnieuw de weg. Die sturen ons naar een andere kerkstraat en als we bij de JH aankomen blijkt die een half jaar geleden zijn deuren gesloten te hebben . Dan maar op zoek naar een Formule 1 hotel maar met de fiets is die niet zo makkelijk te bereiken als je op het plan niet kan zien dat je op sommige wegen niet met de fiets mag. Om 18.40u en met 83.44 km op de teller, komen we dan eindelijk ter plaatse. Ik hoop dat dit geen slecht voorteken is voor de komende dagen. We zijn slecht gevorderd vandaag, hopelijk morgen meer geluk. Om slechts 65 km te vorderen hebben we 83 km nodig gehad. groetjes Marleen en Rob
We zijn tijdig wakker en om 7.35u zijn we "en route". Het verkeer valt mee en na een half uur en 5.5km later, schudden we het stof van Cambrai van ons af. Dat was een bezoek om niet snel te vergeten, we hebben alle hoeken van Cambrai gezien. Oder een gesloten hemel maar met iets minder wind, gaat het goed vooruit. Hellingen en afdalingen volgen elkaar op. Bij de afdalingen voelen we een lichte regen. Om 10.10u en na 33.43km nemen we onze 1ste pauze aan de bron van de schelde. Nu kan ik mijn boekje weg doen want vanaf hier kent Rob de weg . Het gaat behoorlijk goed en om 12u zijn we in St. quentin waar we boodschappen doen en op de markt eten we, het is wel frisjes. Na een lekkere warme koffie en thee, rijden we om 13.30u verder, er staan 53.1km op de teller. Om 15.30u pauze in Villeselve en om 17.35u pauze in Ourscamps. Het gaat goed en we schatten dat we omstreeks 19.15 ter plaatse zullen zijn in de F1 van Compiégne. Maar door een inschattingsfout gaan we ergens verkeerd en pas om 20.10 en met 134 km op de teller, gaan we eerst eten bij de Flunch en om 21.20 arriveren we eindelijk bij de F1. Ik ben bekaf, Rob weet van niks.
Om 8.05u vertrekken we wederom onder een gesloten hemel en tamelijk weinig wind. Dit keer kiezen we wel van de eerste keer goed en zitten al vlug terug op de route. Na een bakkerstop en sanitaire stop voor Rob, houden we om 10.10u halt in Epineuse. In Clermont stoppen we even voor boodschappen en dan rijden we door tot Mouy waar we op een bank in een mooi park onze boterhammen opeten om 12.20 en na 49.26 km. Om 13u vertrekken we weer en dan volgt een heel zware klim tot Ste. Geneviève. Op zo'n momenten vraag ik me soms af waaraan ik begonnen ben. En wie zegt dat zot zijn geen zeer doet heeft het mis, amai mijn zitvlak en mijn knieën. Ik moet regelmatig stoppen om op adem te komen. De afdalingen zijn zalig maar duren te kort. Om 15.15u stoppen we een kwartiertje in Meru. Ik maak er ook een sanitaire stop en vraag een stempel. Als je ergens stopt zijn er altijd wel mensen die geïnteresseerd vragen vanwaar we komen en naar waar we gaan en het eindigt steeds met "bon courage". De beklimmingen en afdalingen volgen elkaar op en hoe later het wordt, hoe zwaarder het me valt. Op het einde van Hénonville is er een beklimming van 10% en daar moet voor de 1ste keer passen en het laatste stukje te voet afleggen. Om 15.30 zijn we in Us en hebben dan 95.35 km gereden en ik heb een tel.nr. van een gïte d'etappe niet ver van daar maar even van de route af. Ik krijg echter steeds het antwoordapparaat dus wat nu? Volgens het boekje zou er in Us ook slaapgelegenheid moeten zijn maar als Rob gaat informeren blijkt het hotel gesloten wegens verandering van eigenaar. We rijden verder tot Vigny maar daar weet ook niemand iets. Verder klimmen en dalen tot we in Longuesse de Mairie open vinden en daar zijn ze zeer behulpzaam en na enkele telefoontjes vinden we een hotel even verder in Seraincourt. De patron van "La Cressonnière" komt ons met de wagen tegemoet gereden om te horen of alles in orde is. Om 19.10u met 107.46 km op de teller zijn we ter plaatse na een laatste krachtinspanning mijnentwege. We worden zeer gastvrij ontvangen door Mme en Mr Da Silva, ze bereiden zelfs nog een avondmaal voor ons om U tegen te zeggen. Het zal vandaag dan iets meer kosten maar je m'en fou. Na een heerlijk bad en een overheerlijk maal rol ik moe maar voldaan het bed in. Morgen naar Chartres en geen meter verder! Groetjes Marleen en Rob
We beginnen al meteen met een pittige klim tot 7%. Ook een hemelse afdaling van 9%, maar ja, als je naar beneden gaat moet je weer omhoog enz. In Mezières stoppen we 20' om te winkelen en om 11u houden we na een 3km lange klim even rustpauze in Goussonville. Het gaat langzaam vooruit, veel klimmen. Om 12.20u stoppen we in Orgerus en op een terrasje van een café - tabac eten we onze boterhammen. Rob koopt steeds een baguette, 1 per dag, maar ik heb liever gewoon brood en doe daar zo'n 3 dagen mee. Ik wissel ook even van broek want deze is toch niet zo geschikt om te fietsen. Even na 13u rijden we verder. Na de middag gaat het wat beter, de beklimmingen zijn wat korter, de afdalingen langer maar minder steil. Om 16u nemen we pauze in Maintenon. De zon is ondertussen van de partij. Nog zo'n kleine 20 km en we zouden in Chartres moeten zijn. Met de kathedraal in zicht is er een andere fietsende pelgrim die ons inhaalt. Het blijkt een man uit Mol te zijn, wat is de wereld klein. Hij sluit bij ons aan om in Chartres samen naar de JH te gaan. De nauwe straatjes naar de kathedraal zijn ongelooflijk steil dus ook daar duw ik niet zonder moeite mijn fiets omhoog. Aan de kathedraal worden we al onmiddelijk aangesproken door een man (een ex-pelgrim) die aanbied ons voor te rijden (met de auto) naar de JH en hij brengt ons daarna met de auto terug naar de kathedraal. Zo vriendelijk! We bezoeken eerst de kathedraal en gaan dan met z'n drieën op zoek naar eten en vinden een klein restaurant waar we voor 13.50 een heerlijke steak friet eten en een overheerlijk dessert. Carlo blijkt zeer aangenaam gezelschap te zijn die ook al veel gefietst heeft en leuke anekdotes te vertellen heeft. Er worden heel wat verhalen uitgewisseld. In de JH heb ik nog even de tijd om op de computer te werken en kan 2 dagen doorsturen. Wederom moe maar voldaan ga ik slapen. groetjes Marleen en Rob
We spreken met Carlo af om om 7.30u samen te ontbijten. Bij een gezellige babbel is het al vlug 8.15u en we gaan vertrekken. Maar als we bij de fietsenstalling komen blijkt die op slot en er is niemand omtrent om die te openen. Zoeken, bellen, telefoneren, niets helpt. Na een poos worden we wanhopig en Rob begint aan het slot te prutsen en zowaar het gaat open, oef. om 9u zijn we eindelijk op weg. Carlo besluit met ons mee te fietsen tot onze eerste stop. Het is wat zoeken om Chartres uit te geraken, we rijden wel in de goede richting maar zitten nog niet op de route. In Thivar pikken we eindelijk de goede route weer op en om 10.40u stoppen we 10' in Meslay-le- Grenet. Hier nemen we ook afscheid van Carlo. Het was ons zeer aangenaam en misschien zien we elkaar nog wel eens onderweg. Langzaam zien we Carlo in de verte voor ons verdwijnen. Om 12.25u stoppen in Bonneval om wederom op het terras van een café-tabac onze boterhammen op te eten. Bonneval is een mooi middeleeuws stadje maar wel druk. Om 13.15u rijden we verder en na nog wat klimmetjes volgt er een mooi golvend stuk langs de Loir. Het gaat voorspoedig en we hopen tegen 18u in Vendôme te zijn. Maar het mag niet zijn, na aan pittige klim op 9 km van Vendôme rij ik lek , wat een pech. Na 35' ligt de nieuwe band er op en om 18.45u arriveren we in Vendôme. Er is nog een infokiosk open en daar krijgen we het adres en tel.nr. van mensen die pelgrims onderbrengen. Maar omdat het nogal laat is, is het een beetje moeilijk. Ze zijn verbaasd dat Mr. Jacques, de man die ons gisteren in Chartres hielp, hen niet gebeld heeft, normaal doet hij dat en dan zijn ze voorbereidt. Er is ook een nederlandse dame die te voet uit Chartres vertrokken is, onderweg naar Compostela, die met ons meegegaan is. Na een telefoontje rijdt een mans ons voor naar een huisje waar 4 bedden staan en dat we mogen gebruiken, er zijn lakens en al, de spinnewebben moeten we er maar bij nemen, we zijn al blij dat we onderdak zijn en nog wel gratis. Wegens mijn zadelpijn, het wordt echt wel een probleem, rijden we niet meer de stad in maar eten we de overschot van ons brood. Michelle, zo heet de dame, blijkt eerder op de avond ook Carlo ontmoet te hebben, die is dus ook niet verder dan Vendôme gereden. Hij heeft misschien het zekere voor het onzekere genomen, we horen het misschien nog wel. Hopelijk slaap ik vannacht wat beter en zijn we morgen tijdig in Tours zodat ik nog eens een computer kan zoeken. groetjes Marleen en Rob
Het bed was wel wat te zacht maar ik heb toch beter geslapen. Rob raakt steeds moeilijk in slaap omdat hij niet moe is, ik ben steeds bekaf. Na een zeer karig ontbijt, onze laatste korstjes, en het smeren van de kettingen (er was slaolie) is het toch al 9u voor we na eerst boodschappen te hebben gedaan, doorrijden. Ik heb ook een crème voor tere babybilletjes gekocht en blarenpleisters voor de tere plekken op mijn billen, het is echt wel pijnlijk. De zon is al vroeg van de partij en het wordt warm. Het landschap is golvend met een paar korte klimmetjes. Om 12.15 stoppen we in een zeer elementaire, maar dure café-tabac in Auzouer-en-touraine om te eten, we hebben dan 42.10 km op de teller. Om 13u rijden we door, het is ondertussen bloedheet geworden en het glooiende velden landschap wordt stilaan afgewisseld met bossen en af en toe een wijngaard. Tijdens een zeer snelle afdaling vliegt er een groot beest tegen mijn dij en onmiddelijk voel ik een stekende pijn net onder mijn lies. Stoppen! Ik heb 2 steken, gelukkig is er vlug een middeltje bij de hand maar pikken dat dat doet! We rijden verder en de pijn neemt snel af, alleen bij het klimmen voel ik het nog een beetje. Na nog heel wat klimmetjes en dalen bereiken we om 15.35 eindelijk de kathedraal van Tours waar we een stempel halen en om 16u zijn we bij de JH. Omdat die pas om 17u open gaat, gaan we nog even wandelen, een koel drankje drinken en even rusten aan hetzelfde beeld als Rob en Willy 2 jaar geleden. Tours is een gezellige maar zeer drukke stad. Om 17u checken we in bij de JH en na een wasje en een douche trekken we de stad in. Ik kan eerst mijn blog volledig bijwerken, hoera en dan gaan we eten in hetzelfde restaurant als Rob en Willy twee jaar geleden, dat was Rob zeer bevallen en het is betaalbaar want Tours is nogal prijzig. Tot binnen een paar dagen! Groetjes Marleen en Rob
Hallo, ik ben Marleen Zeinstra. Ik ben gehuwd met Rob en we hebben 3 kinderen, Jan, Dorien en Evelien. Ik ben onthaalmoeder te Zandhoven. Op 24 augustus 2008 vertrekken Rob en ik met de fiets naar Santiago de Compostela. Rob heeft het in 2006 reeds gedaan met zijn kameraad Willy maar wilde het graag met mij nog eens overdoen. Het is een uitdaging die ik graag wil aangaan, zowel lichamelijk als geestelijk. Zo'n 3 weken voor het vertrek begint het stilaan te kriebelen maar ik heb lang schuldgevoelens gehad en het idee dat ik onze kinderen en mijn onthaalkindjes in de steek liet door zo lang van huis te gaan. Maar onze kinderen hebben er geen probleem mee en we weten dat ze bij mijn schoonvader, die hier zolang komt logeren, in goede handen zijn. Hoewel zij vinden dat ze geen oppas nodig hebben, is het toch belangrijk voor onze gemoedsrust en het klikt goed met Vake. Ook de ouders van mijn onthaalkindjes gunnen me deze vakantie en ik weet dat ze allen een noodopvang gevonden hebben, maar het blijft toch een beetje knagen. Ook het feit dat ik geen inkomen heb terwijl ik weg ben, geen vakantiegeld, is een bittere pil maar hé, er zijn erger dingen in het leven en ik heb een fantastische man en dat maakt alles goed. Ik probeer regelmatig deze blog aan te vullen en kijk ook uit naar jullie reacties. Ik weet dat vele familieleden en vrienden in gedachten met ons meereizen en dat geeft ons steun. U HOORT NOG VAN ONS!
amai, dat was me het dagje wel gisteren. Qua voorbereiding kon dit tellen!
, hoewel Rob nog wilde doorfietsen naar de Botrange, het hoogste punt van België, zo'n 2 à 3 km verder, wilde ik liever stoppen want er pakten zich donkere wolken samen en het werd behoorlijk frisser. Dan maar eerst iets drinken voor we de terugweg aanvatten. We kwamen toevallig bij een iets ouder Nederlands koppel aan de tafel te zitten en al snel komt er een gesprek op gang. Zij doen reeds enkele jaren, elk jaar een stukje van het GR5 wandelpad. Ze hopen volgend jaar het laatste stuk te doen, knap hoor! En ja, zo komt het gesprek ook op onze nakende fietstocht naar Compostela. Het wordt een leuke babbel. Daar kijk ik dus ook al naar uit om onderweg, ongedwongen gesprekken te voeren met mensen die je toevallig tegenkomt, al dan niet ook onderweg naar Compostela. Je leven kan er alleen maar door verrijken.
opeens verandert de weg in een oude kasseiweg, het lijkt wel "de muur" of "Parijs-Roubaix" maar dan vlak en op de koop toe is op het einde, na zo'n 4 km kasseien, de spoorweg opgebroken wegens werken. Dan maar tillen waarbij ik een serieuze bloederige schram aan mijn rechterbeen oploop. Door de vele wegenwerken her en der, moeten we veel omrijden en verliezen we tijd. Door de nog steeds sterke wind hebben we geen voordeel bij de afdalingen van de "vals plats" en bij het stijgen is het zwaarder. Maar langzaam maar zeker vorderen we wel. Als we om 15.15u in Marquette en Ostrevant even verpozen, besluiten we om vandaag tot Cambrai te gaan en daar te overnachten in de jeugdherberg. De boog kan niet altijd gespannen staan. Om 17u rijden we Cambrai binnen met zo'n 73 km op de teller en het einde in zicht denken we. We komen midden in het lawaai en de drukte van een immens grote kermis terecht. Op het stadhuis vragen we de weg naar de kerkstraat waar de JH is. Ze sturen ons naar ergens maar in die kerkstraat is niets te zien en daar weten ze van niets. Terug naar de stad en op het politiebureel vragen we opnieuw de weg. Die sturen ons naar een andere kerkstraat en als we bij de JH aankomen blijkt die een half jaar geleden zijn deuren gesloten te hebben
. Dan maar op zoek naar een Formule 1 hotel maar met de fiets is die niet zo makkelijk te bereiken als je op het plan niet kan zien dat je op sommige wegen niet met de fiets mag. Om 18.40u en met 83.44 km op de teller, komen we dan eindelijk ter plaatse. Ik hoop dat dit geen slecht voorteken is voor de komende dagen. We zijn slecht gevorderd vandaag, hopelijk morgen meer geluk. Om slechts 65 km te vorderen hebben we 83 km nodig gehad.
. Het gaat behoorlijk goed en om 12u zijn we in St. quentin waar we boodschappen doen en op de markt eten we, het is wel frisjes. Na een lekkere warme koffie en thee, rijden we om 13.30u verder, er staan 53.1km op de teller. Om 15.30u pauze in Villeselve en om 17.35u pauze in Ourscamps. Het gaat goed en we schatten dat we omstreeks 19.15 ter plaatse zullen zijn in de F1 van Compiégne. Maar door een inschattingsfout gaan we ergens verkeerd en pas om 20.10 en met 134 km op de teller, gaan we eerst eten bij de Flunch en om 21.20 arriveren we eindelijk bij de F1. Ik ben bekaf, Rob weet van niks.
, wat een pech. Na 35' ligt de nieuwe band er op en om 18.45u arriveren we in Vendôme. Er is nog een infokiosk open en daar krijgen we het adres en tel.nr. van mensen die pelgrims onderbrengen. Maar omdat het nogal laat is, is het een beetje moeilijk. Ze zijn verbaasd dat Mr. Jacques, de man die ons gisteren in Chartres hielp, hen niet gebeld heeft, normaal doet hij dat en dan zijn ze voorbereidt. Er is ook een nederlandse dame die te voet uit Chartres vertrokken is, onderweg naar Compostela, die met ons meegegaan is. Na een telefoontje rijdt een mans ons voor naar een huisje waar 4 bedden staan en dat we mogen gebruiken, er zijn lakens en al, de spinnewebben moeten we er maar bij nemen, we zijn al blij dat we onderdak zijn en nog wel gratis. Wegens mijn zadelpijn, het wordt echt wel een probleem, rijden we niet meer de stad in maar eten we de overschot van ons brood. Michelle, zo heet de dame, blijkt eerder op de avond ook Carlo ontmoet te hebben, die is dus ook niet verder dan Vendôme gereden. Hij heeft misschien het zekere voor het onzekere genomen, we horen het misschien nog wel. Hopelijk slaap ik vannacht wat beter en zijn we morgen tijdig in Tours zodat ik nog eens een computer kan zoeken.
