Yes yes!! Daar is 'tie weer! Een blogje.. Ik had beloofd om in dit blogje slechts foto's te plaatsen. Hier wil ik een beetje van afzien, om een leuke reden! Ik heb namelijk vrijdag een mailtje van de examencommisie ontvangen. Omdat ik het zelf niet beter kan verwoorden citeer ik letterlijk:
"De
examencommissie van de Calo heeft besloten dat jij nog dit studiejaar de
gelegenheid krijgt de achterstanden binnen de module Werkplaats Methodisch en
Therapeutisch practicum weg te werken door het uitvoeren van een vervangende
opdracht. De opdracht moet bijdrage aan het verwerven van de competenties die
met de reguliere lessen beoogd worden te ontwikkelen en qua omvang eenzelfde
studielast meebrengt als de door overmacht gemiste reguliere
studiebelastinguren. Hiertoe dien je voor 20 mei 2011 contact op te nemen met de
betreffende docente."
Kortom, goed nieuws! Dit heeft naast een enorme blijheid ook gezorgd voor een vergrote motivatie de rest van de opdrachten af te ronden.. Het lijkt allemaal iets zinvoller nu!
Ook zijn we met het ingaan van de maand mei, de twee weken grens overschreden. Ik zie uit naar het weerzien met jullie over twee weken!
Goed, genoeg geluld, tijd voor het beloofde beeldmateriaal. Deze beelden komen uit de laatste twee weekenden, waarvan het laatste weekend het "abschluss-wochenende" was van het wintersaison 2011 Davos. Een mooit weekend! Enjoy!
Ai ai ai.. Een schuldgevoel jegens jullie trouwe lezers bekruipt mij als ik de datum van mijn laatste blog via het scherm gepresenteerd krijg... Dit was niet de bedoeling, en zeker niet netjes naar jullie toe als ik bedenk dat jullie waarschijnlijk elke vrije minuut van de dag jezelf zitten af te vragen hoe het toch met Mark zou gaan... Ik wil daarom dit blog beginnen met mijn excuses te maken voor deze verspilling van jullie vrije minuutjes door het verzaken te schrijven. Bij deze.
Maar goed, jullie zijn niet tijdens het surfen op deze site gestrand voor excuses dus ik zal trachten een waardig blog te schrijven dat voldoet aan jullie verwachtingen! Om dit te kunnen doen heb ik snel wat research gedaan bij de altijd voor mij klaar staande meneer van Dale. Deze kwam met de volgende vertaling van weblog: het, de; o en m -s dagboek op internet; blog: een ~ bijhouden. Een dagboek dus.. Op internet.. Nu heb ik nog nooit een dagboek bijgehouden, dus heb ik meneer van Dale om nog een gunst gevraagd, waarop hij het volgende antwoorde: Dagboek: het; o -en 1 boek waarin men dagelijks aantekeningen maakt.
Ai ai ai.. Schuldgevoel.. Dagelijks.. Pff.. Hoge lat.. Niet doen.. Dan maar iets minder dagelijks.. Fijne vent die meneer van Dale...
Nog 9 stagedagen, nog 18 nachtjes slapen, nog 2 weekenden, nog 1 koninginnedag en nog 1 dag skiën te gaan voordat ik in de trein naar huis zit. Dit moet allemaal gebeuren in de twee en een halve week dat ik hier nog zit. Ik kan niet anders dan richting een afronding te gaan, zowel op stage als met de nieuwe opgedane contacten als met dit blog. Dat is ongeveer de mood waarin ik verkeer; wat moet er nog gebeuren en wat is nog leuk om te doen voor ik naar huis ga.
Dit moeten betreft een saai en feitelijk lijstje van opdrachten vanuit school en stage, waar ik niet teveel aandacht aan wil besteden in dit blog. Dit zorgt er dan weer voor dat er exta tijd is voor de leuke dingen, die nu breed aan bod kunnen komen.
Het is de tijd van pasen, sterker nog; het ís pasen. Pasen staat voor nieuw leven en daardoor nieuw begin! Jezus stierf aan het kruis zodat wij eeuwig konden leven, hoe gaaf is dat? Vandaag en morgen vieren we dat Jezus het niet heeft laten zitten bij de kruisiging maar op is gestaan uit de dood. Pasen rules! Helemaal hier in Zwitserland. Pasen wordt in Zwitserland gevierd als kerst in Nederland, een echt familie feest! Geweldig om mee te maken.
Ook de natuur "paast" hier vrolijk mee! Krokusjes schieten uit de sneeuw omhoog, de sneeuw verdwijnt als sne.... uuh.. ja die verdwijnt, en onder het witte ijs komen heldere blauwe meertjes naar boven. Ook de mensen zijn lekker "lente" en vrolijken er op los! Vandaag werd mij door een breed glimlachende zwitserse buschauffeur letterlijk een "goeiemiddag" toegewenst (ja, op zn nederlands!), en op de berg leek iedereen lekker in zn nopjes.
Maar goed.. Dit blog gaat over afscheid en nieuwe dingen.. "T mut eerst minder word'n veur t beet'r wordt" zeggen ze... Nou.. Om met een van die mindere dingen te beginnen: morgen is de laatste kans op skiën. Het seizoen is afgelopen, en morgen wordt er uiteraard gepast, afscheid genomen van het winterseizoen. Het leek ons gepast om dit te vieren door morgen verkleed te gaan skiën om uiteindelijk boven op de berg in een bubbelbad te eindigen om daar te genieten van live muziek en de laatste bergminuutjes van het seizoen. Foto's volgen uiteraard.
Vrijdag heb ik overigens het grootste gedeelte van de dag off-piste doorgebracht. De gevaarlijkheid hiervan vond ik wel meevallen, gezien het feit dat ik een iets andere vorm van off-piste vertoeven geprobeerd heb, hetzij ietwat minder sportief en ietwat decadenter dan de "officiele" off-piste verklaring. Op een anderhalf persoons ligbed/matras/stoel van nivea heerlijk liggen bakken in de zon genietend van de ploeterende mensen die zich door de "schneemangel" worstelden, een ijskoud glas cola en een koel briesje is voor mij een perfecte off-piste ervaring. Op datzelfde terras heb ik ook nog even weer gepraat met mijn grote vriend "Cho", de eigenaar van de tent. We hebben samen nog wat haus-gebrauen Röteli gedronken op aandringen van hem, voordat het 5 voor 4 was en dus tijd voor de laatste lift. Gezellig.
Tussen mijn vorige blog en dit blog heb ik nog op afstand de verjaardag van Rudolf meegevierd (broerlief). Ook saai op afstand. Ik hou namelijk wel van feestjes... Gelukkig vierde mijn stagebegeleidster gisteren haar verjaardag. Het feestje begon om 1 uur met een potje beachvolleyballen. In de korte broek in het warme zand, op nog geen kilometer afstand van de lift naar de sneeuw. How's that for a contrast.. Hoezo einde seizoen? Daarna hebben we een wandeling gemaakt (eigenlijk een soort van hike die ik nu nog in mn benen voel) om aan een meertje te gaan bbq-en op een daarvoor bestemde bbq-plek. Blij dat we de wandeling overleeft hadden en onze zware backpacks met rosé, worstjes en aanmaakblokjes even van onze schouders konden halen werden we geconfronteerd met een feuerverbot. Hmz.. Lastig als je wilt bbq-en... Geen paniek.. Eerst de salades en broodjes maar opgemaakt, en wat drinken ging er ook wel in.. Toen zijn we met zn allen verhuisd naar iemands huis om daar op een gasbbq toch het bbq gevoel te krijgen... Dit had voor mij een aantalvoordelen.. Ten eerste konden we lekker een muziekje opzetten, daarnaast werd het 's avonds iets kouder maar konden we een terraskachel aanzetten. Het grootste voordeel was eigenlijk het eten.. Er was namelijk alleen nog maar vlees over. Nou.. Wat wil je nog meer? Het was erg gezellig. Het idee was er nog om even lekker op stap te gaan na de bbq. Met dit idee in mijn hoofd ging ik naar huis om mijn korte broek te verwisselen voor een spijkerexemplaar met wat langere pijpen. Echter, na een warme douche, een grote slok jägermeister en het gevoel van de hike in mijn benen durfde ik vanuit een warm bed wel te concluderen dat ik hier niet meer uit zou komen om op stap te gaan. Oftewel; slaap lekker!
Hoe dichter ik bij de twaafde mei kom, hoe meer zin ik heb om naar huis te gaan. Dit wordt door veel mensen verkeerd begrepen. Ik heb geen heimwee, en ik ben het hier ook niet zat. Ik mis jullie gewoon. De ideale oplossing zou zijn om jullie hierheen te verhuizen.. Maar goed, omdat het makkelijker is voor mij om naar NL te komen dan voor jullie allemaal hierheen te komen houden we ons maar aan die planning... Gister heb ik de treintickets besteld, dus het is nu zeker dat ik donderdag 12 mei op de trein stap om vrijdagochtend in de armen van Nerije gesloten te worden, met beide voeten op de vlakke, Nederlandse grond. Heerlijk vooruitzicht.
Zo.. Een hele lap tekst.. Helaas voor de "ploaties-kiekers" onder ons deze keer geen foto's. Dit is stiekem een beetje uit voorbedachte rade.. Ik heb best wel leuke foto's op voorraad die jullie nog niet hebben gezien, en ik verwacht morgen ook nog een paar leuke plaatjes te schieten... Jullie weten wat ik ongeveer gedaan heb, en wat ik morgen ga doen, dus het volgende blog zal er waarschijnlijk eentje zijn met louter foto's.
Nou, dat was weer een blogje.. Zo zie je maar weer, als je er maar even voor gaat zitten.. Een dagboek zal het niet worden, maar ik zal proberen iets frequenter af te sluiten dan de laatste weken-tendens! Het ga jullie nog eventjes goed zonder mij in Nederland, bedankt voor het lezen en tot de volgende knoop!
Over familie Gems, lente, fietsen en andere dingen...
Zaterdag 9 april, 17.55 uur
Twee weken zijn gepasseerd sinds mijn vorige blog... Twee weken waarin veel gebeurd is... Zo is de rode stier van het welbekende merk RedBull op de Jacobshorn neergestreken (ja ja, Redbull geeft stieren vleugels), om daar het event "RedBull Nordix" te organiseren.. RedBull "is wel van" extreme dingen, en dat was ook bij dit event wel te merken... Voor de gene die dacht/denkt dat langlaufen voor 50+ers is die niet meer durven te skiën maar toch aan hun vrienden willen vertellen dat ze "op de lange latten hebben gestaan", is onderstaand filmpje.. Uiteraard heb ik zelf ook filmpjes gemaakt, maar ja... RedBull is naast meester in stunts bedenken ook erg sterk met het in beeld brengen hiervan, dus onderstaande link geeft het event goed weer.. Hier was ik bij: http://www.youtube.com/watch?v=2fxtr3Ulhgs
Gekkenhuis.. Naast het geweldige spektakel op de prachtig geprepareerde track was het erg gezellig en superdruk... Een mooi feestje zeg maar..
Tja.. Over vijf weekjes ben ik weer thuis.. Dat maakt dat ik hier aan het afronden ben op stage.. Hier ben ik druk mee bezig.. Ik merk nu dat de stress van afstuderen wat dichterbij komt... Daarover gesproken: heb zonet een tweede brief aan de examencommissie geschreven waarin ik vraag een beetje lief voor me te zijn en me te laten afstuderen voor de vakantie.. Ook ben ik druk aan het solliciteren voor een baan voor als ik terugkom.. Ben heel benieuwd wat hier uit komt en heb superveel zin om lekker aan het werk te gaan.. Zo dat was stage enzo.. Nu de leukere dingen..
Zoals iedereen denk ik wel weet gaan Nerije en ik van t zomer trouwen.. Omdat we het niet een ideale situatie vinden om beide bij onze ouders te blijven wonen zijn we druk bezig met het zoeken en regelen van een huisje... Het zoeken is redelijk klaar, nu zijn we vooral aan het regelen.. Als er iets zeker is, horen jullie het uiteraard!!!
En als je aan huisje denkt, denk je natuurlijk al snel aan boompje... En dat is weer een mooie link naar de natuur hier.. Ik durf namelijk wel met zekerheid te stellen dat de winter hier is afgelopen.. De pistes worden slechts door sneeuwkanonnen ski-baar gehouden en aan het eind van de dag heb ik meer het idee dat ik door een reuze slush-puppie aan het waterskiën ben dan dat ik lekker van de berg af knal. Vorig weekende ben ik de berg op geweest en heb wat foto's gemaakt van de beginnende lente! Bloemetjes op de berg, naast de piste:
Duidelijk het einde van de piste (op het bord staat volledig ten overvloede "ende der piste".
Met recht een "zwarte piste":
De laatste wolkjes:
Mijn lievelingslift rond deze tijd van de dag (niet zo moeilijk om te raden waarom toch?).
Zo, dat was de lente hier.. Was?? Ja was.. Ik weet niet hoe lang de lente officieel duurt in Zwitserland, maar dit jaar is hij maar anderhalve week. De zomer is namelijk ook al weer begonnen... Wat een fantastisch weer hier... Ik heb sinds vrijdag de heerlijke luxe beschikking over een mountainbike, en heb van deze gelegenheid gebruik gemaakt om de bergen eens op een andere manier te bekijken.. Je komt namelijk op ski's in hele andere gebieden dan op een fiets (oh ja joh? Ja, echt...). Bijvoorbeeld de volgende plekken:
Tja.. En dan is het nu zaterdag.. Weer volle bak de berg op gecrosst op mn fietsje, om boven op de berg een zeiknat shirt uit te trekken en op een rots in een smeltriviertje al pootje badend (zonder theetje drinken) een boek te lezen... Heerlijk.. Ook hier een paar foto's gemaakt van de lente/zomer: Gave steenbok op een rots.. Lijkt net een standbeeld:
Bagage tijdens pootjebaden:
De pootjes aan het baden:
En het mooie van boven op een berg zitten met een fiets is uiteraard... Dat je naar beneden kan... Dat ging als een malle, gigantisch hard, paar spannende momentjes en heerlijke frisse lucht door mijn blonde haren :-p .... Volle bak genieten..
Omdat dit verhaal toch al niet echt in chronologische volgorde staat, kan ik ook nog wel even iets vertellen over vanmorgen.. Ik ging nog snel even de berg op om er vanaf te skiën.. Een aantal blogjes geleden heb ik een foto staan van mama op skies en in de lift.. Precies hetzelfde plekje heb ik ter vergelijking op de foto gezet.. Dit is de piste waar mama en ik vanaf zijn gegaan, en dat is de lift waar we toen in zaten (boven de toen nog witte grond):
Ik zat inde lift lekker te genieten van mijn rust en een mooi muziekje op mn ipod (heel toepasselijk: I lift my eyes up to the hills), als er opeens iets onder me door schiet.. Familie Gems... Ik was net snel genoeg met mijn camera om het nakomertje van de 5 koppige familie op de gevoelige plaat vast te leggen, maar net te sloom om dit met de juiste instellingen en dus scherp te doen. Dit is het resultaat:
Supermooi dus.. Erg content met dit beeld op mijn netvlies stapte ik uit de lift om na 2 afdaling te concluderen dat ik beter naar een andere berg had kunnen gaan omdat de pistes hier zo slecht waren dat de lol er voor mij snel af was.. Zo gezegd zo gedaan. Ik naar beneden en op de fiets.. Tja, en de rest van het verhaal kennen jullie...
Nog een plaatje van het mooie weer, de geweldige natuur en de opkomende lente om af te sluiten:
Bedankt voor het lezen maar weer, en tot de volgende knoop!!
Groeten vanuit een prachtig zomers decor dat Davos heet!
Een kort blogje over een (altijd te) kort weekend, met een kort bezoekje.. Maar wat een feest was het... Oi oi oi... Na woensdagavond voor Sinterklaas te hebben gespeeld voor een groep van 60 longverpleegkundigen (een hele aparte ervaring, 60 volwassen mensen die voor me zingen: "Sinterklaasje, kom maar binnen met je knecht") was het bijna weekend. Vrijdagochtend had ik nog "verplichtingen" op mijn stage, die ik mezelf had opgelegd. Om 1 uur was ik klaar, en het weer was onoverdreven fantastisch.. Ik zou aan het eind van de middag bezoek krijgen vanuit NL, dus ik had 's middags vrijgepland voor boodschapjes, opruimen, afwassen etc. Maar ja.. Het was absoluut geen weer voor boodschapjes, opruimen, afwassen etc. en met de door een telefoontje verkregen informatie dat het bezoek nog wel (WÚL!) 4 uur onderweg zou zijn liep ik met mijn bigfoots onder mijn arm richting piste. Na een paar uurtjes de altijd mooie pistes van de Parsen onder mijn grote voeten door te laten glijden gleed ik zo van de piste de supermarkt in voor de uitgestelde boodschapjes. Deze binnen hebbende heb ik snel de afwas gedaan en mijn kamertje, hoppakee, opgeruimd. Een perfecte timing zorgde ervoor dat ik mijn bezoek kon verwelkomen in een schone en nette kamer, gevuld met voldoende profiand. Dit bleek echter niet nodig, want vanuit NL was hen blijkbaar duidelijk gemaakt dat ik verhonger en niet kan leven zonder rook- en knakworsten. Superlekker, en superlief... Ik zou haast vergeten dat ik in Zwitserland zit:
Het was super om Sanne, Bert, Ineke, Herald en Rianne (weer) te zien!! Na wat spullen gesjouwd te hebben en de auto geparkeerd te hebben zijn we lekker aan tafel gegaan om te genieten van een heerlijke soep met stokbrood en boursin.. Om de overal bekende slagzin compleet te maken moest Ineke nog even terug naar de bus voor een wijntje, en toen kon het eten beginnen.
Om nog lekkerder te kunnen slapen hebben we een rondje Davoser see gewandeld in het donker voor we lekker in bed doken om ons voor te bereiden op een dag op de pistes.
De volgende dag volle bak skiën. Volop genieten! Ik kan er niks anders over zeggen. Onder deze link de eerste afdaling van Sanne! http://www.youtube.com/watch?v=Fmay6sM0NT0
's Avonds hebben we heerlijk kebab gegeten (eerst was het plan om voor een pizza te gaan, maar alle pizzeria's waren vol, of de pizza's duurden te lang om klaar te maken.... Schijnt iets met Turkije te maken te hebben.. Geen verstand van. Superlekker, en na een Jagermeistertje en nog een filmpje met toppertje Sanne heerlijk in slaap gevallen...
Zondag vertrekdag.. Spullen gepakt, ontbijtje, en nog even koffie drinken in "het" koffiehuis van Davos: "Kaffee Klatsch". Heerlijke choco's en koffies met figuurtjes gedronken om dan toch echt het vertrek onder ogen te zien. Niet echt leuk. Dus tijd voor nog een rondje Davoser see, alleen dan iets meer tempo om lekker moe te worden. Nu zit ik weer alleen in Davos, kijk vooruit naar een week waarin mijn beide PMT-collega's in Nederland zitten, en ik dus het rijk alleen heb.
Tot slot nog een foto-impressie van het weekend, waarbij de eerste twee foto's 3D-foto's zijn!! Enjoy!
Bedankt voor het lezen en tot de volgende knoop maar weer!!
Het is weer blog-tijd.. Niet dat ik daar een vaste tijd voor heb, maar ik voel de drang om te bloggen. Dit wil niet zeggen dat ik er zin in heb, maar meer dat er zoveel is gebeurd, en dat er zoveel staat te gebeuren dat dit niet in één blog past. Vandaar dat het nu gewoon moet. Ik weet niet zo goed waarom ik er geen zin in heb. Er is per slot van rekening genoeg leuks gebeurd om over te schrijven.. Hierbij zijn erg leuke foto's gemaakt, dus ook dat moet geen probleem zijn..
Zo heb ik bijvoorbeeld afgelopen weekend bezoek gehad van papa en mama, voor sommige van jullie misschien beter bekend als Goos en Gerda. Het is dat ik geen zin heb om te bloggen, want anders had ik bijvoorbeeld heel goed kunnen vertellen dat het supergezellig was, en dat ze volgens schema op donderdagmorgen aankwamen. We hebben toen samen 3 kwartier gelunchd (in mijn pauze natuurlijk) waarna ik weer (nog even) aan het werk moest. Het weerzien was heel erg leuk, gezellig, als vanouds en super... Als ik wel zin had in bloggen had ik ook nog kunnen vertellen dat ze knak- en rookworsten hadden meegenomen, samen met hollandse kaas en drop, maar goed. Na mijn werkzaamheden (ik nam iets eerder vrij), heb ik pap en mam wakker gemaakt uit hun "bijkom-van-de-reis-slaapje", en zijn we Davos gaan verkennen. Het is dat ik momenteel gewoon echt nul motivatie heb om achter mijn laptop te zitten, anders had ik bijvoorbeeld kunnen uitweiden over de heerlijke pizzaria waar we gegeten hebben, het dorpje met alle bijzondere bont-, sport-, kakmode-, en juwelierzaken en de hoeveelheid banken in het dorp..
Vrijdag was bergdag. Echt een superleuke dag, maar helaas is er nog geen blog-motivatie, dus ik moet jullie het verhaal van het bedwingen van de Jacobshorn helaas schuldig blijven. Wel jammer, want het was een superleuke dag, waarop mama en ik zijn gaan skiën, en papa is gaan wandelen in de prachtige natuur.. Onderstaande foto's vertellen wel even verder, terwijl ik op zoek ga naar motivatie om te schrijven...
Ik heb twee titels voor de volgende foto, en heb nog niet besloten welke het beste past... Aan jullie de keuze.. De titels zijn "Engel 2.0" en "gevallen engel"..
Hier hebben we best wel lol om gehad tijdens onze lunch op de Jacobshorn.
Helaas begonnen ook de vervelende dingen van het weerzien van papa en mama op vrijdag... Zo werd er voor me gekookt, kon ik me niet onthouden van hele foute woordspelingen om deze vervolgens over de top (overigens geheel volgens verwachting) terug te krijgen van mama, en kon ik mijn kopje nog niet neerzetten of hij stond alweer afgewassen in de kast.. Het weer was op vrijdag zoals je op de foto's ziet niet optimaal.. Dit is echter niet geheel objectief, omdat ik de afgelopen twee maand alleen maar stralend weer heb gehad, en elk wolkje dus overkomt als een grote donderbui. Overigens is er wel weer verse sneeuw gevallen, wat erg prettig is! Na een filmpje leek het ons een goed plan om lekker te gaan slapen.
Zaterdag moest mama het dagje skiën bekopen met een ietwat stijve knie (lees: behoorlijk pijnlijke knie). In het kader van "elk nadeel heb zn voordeel" ben ik hier blij om, zodat ik niet ook nog eens hoef te schrijven over wat ik samen met mama heb gedaan die dag. Nu hoef ik alleen maar te vertellen dat ik met papa een hike/wandelroute heb gedaan de bergen in, die uitmondde op een dalend padje dat zo smal was dat links of rechts aanhouden in verband met naast het pad in de sneeuw zakken niet te doen was, simpelweg om het feit dat er geen ruimte was om uit te wijken. Zaterdagavond hebben papa en ik besteed aan een vergeefs bezoek aan de Vaillant-arena waar de plaatselijke ijshockeyclub HCD de halve finale van de Play-offs probeerde te winnen (wat achteraf gelukt is met 6-1). Het was echter zo vol, dat we er niet bij konden, dus moesten we de wedstrijd maar in een kroegje en thuis afkijken... Mama heeft zich overigens niet verveeld, ze heeft heerlijk een filmpje gekeken op mijn kamer, in de hoop dat haar knie zou opknappen van deze rust. Dat was de zaterdag. Hier nog twee foto's van de hike:
Zondag begonnen we heel relaxt met een ontbijtje, om vervolgens de Schatzalp te bekijken.. Het weer was weer normaal (lees: droog, blauwe lucht, stralende zon, en bijna geen wind).Het bekijken van deze berg deden we vanaf de plek waar dat het best wil: er bovenop. We zijn met een treintje omhoog gegaan, om daar een halve Wasserfall Rundgang te maken, om vervolgens op pak 'm beet 2 km hoogte een kop Heisse Choki te drinken met een heerlijke Apfelstrüdel met vanillesaus of rahm (zonder vensterbank). Heerlijk... We zijn naar beneden gelopen, wat nog behoorlijk spannend was want de paden waren sehr vereist (nl: ver-ijst!). Ondanks de waarschuwing van twee tegenliggers zjin we toch de afdaling aangegaan, en alledrie levend en gezond beneden aangekomen. Hier wat foto's van het terrasje en de vogel tijdens de wandeling...
Mama was erg blij met deze duidelijke foto van deze onbekende vogel, want, en ik citeer: "dan kunnen we hem thuis opzoeken". Ik dacht: "we hebben m nu toch gevonden?" Maar goed, nu snap ik sowieso niet zoveel van vogel- en natuurdingen behalve dat je er enorm van kunt genieten...
Tja, en toen was het zondag-vertrekdag. Lekker een soepje met stokbrood gegeten, en met volle bepakking de laatste keer in de bus naar het station. Keurig op tijd, lekker in het zonnetje gewacht op de trein, en papa en mama uitgezwaaid...
Nu heb ik alweer twee dagen erop zitten als stagiair, en ben ik druk bezig met beseffen dat ik "een talentje" ben. Dit was de conclusie van de tussenbeoordeling en het gesprek met de stagedocent, alleen mocht ik het wat meer beseffen. Behalve dat dit mooi is om te horen, wordt dit nu te pas en te onpas gebruikt op stage en wordt er de ene flauwe grap na de andere over gemaakt, en zit de sfeer er lekker in. Daar komt nog bij dat ik morgen voor een groep longverpleegkundigen die hier zijn voor een symposium voor Sinterklaas mag spelen (ja, letterlijk!) om de kennismaking en de introductie te doen.. Ik hoop op foto's! Kortom, het gaat lekker...
Na morgen kan ik me ook gaan richten op het weekend.. Een weekend met nog meer bezoek, en voor zover ik het nu bekijk het laatste bezoek wat ik hier ontvang. Sanne (zus), Bert & Ineke (oom en tante) en Rianne & Herald (nicht & haar man), reizen vrijdagochtend af om hier tegen de avond te zijn. Dan gaan we (denk ik) zaterdag flink tekeer op de piste en 's avond plannen maken wat we zondag gaan doen. De activiteiten van zondag hangen af van de zaterdagavond, en ergens in de middag vertrekken ze dan weer richting Nederland.. Superveel zin in het weekend!!
Nou, ik hoop dat jullie het mij niet kwalijk nemen dat ik geen zin heb ik bloggen vandaag, en dat ik jullie dus al deze bovenstaande verhalen niet heb kunnen vertellen.. Sorry.... Ik wil om het goed te maken afsluiten met een foto die ik in de lift heb gemaakt op vrijdag. Ik vind het een mooi plaatje. Dank voor het lezen, en tot de volgende knoop!!
Groeten uit een helder, koud, wit en nog net niet schemerig Davos!!
Hmz.. Ik verkeer momenteel in een lastige situatie.. Ik heb het de afgelopen week te druk gehad, en daar moet ik nu de gevolgen van onderzien.. Ik hoor jullie (in ieder geval de trouwe bloggers) nu denken: "huh? hij was toch vrij de afgelopen week?" Ja dat klopt, ik was inderdaad vrij.. En ik heb een geweldige week gehad.. Ik zal even de lastige situatie uitleggen.. Normaal gesproken maak ik van alles mee in een week (of twee). Dan lig ik 's avonds in mijn bedje en dan overdenk ik alles nog eens een keertje... Meestal komt er dan een linkje tussen al die dingen die ik heb meegemaakt, en ontstaat er op die manier een ideetje voor het schrijven van een blog, en weet ik zo makkelijk te beginnen met een update...
Gelukkig ben ik inmiddels door het uitleggen van deze lastige situatie al een mooi eindje op weg met een verhaaltje, en heb ik zellf het onderwerp al een beetje ingeleid, dus is er eigenlijk al geen sprake meer van een lastige situatie... Ideaal..
Goed.. Het verhaal begint vrijdagavond vorige week.. Nadat ik op mijn officieel vrije dag een to-do-lijstje waar je u tegen zegt had afgewerkt ging ik om half 6(!) naar mijn huisje om daar mijn voornemen mijn kamer een beetje netjes te maken aan de kant te schuiven en het dorp in te gaan. In het dorp heb ik wat kleine boodschapjes gedaan, zodat ik de zaterdag helemaal vrij was voor het huishouden (lees: afwas, was en opruimen). Na DWDD (ongeveer het enige leuke Nederlandsche programma dat ik kan ontvangen) lekker een filmpje gekeken en in slaap gevallen.. Zaterdag, opruimdag.. Dacht ik.. Alleen het weer wilde niet echt meewerken.. De zon scheen, ik zag uit mijn raam de witte bergen en ik dacht: "wat zou ik ook alweer doen vandaag?". Kortom, na een geweldige dag knallen op de pistes kom ik 's avonds moe en zeer voldaan op mijn kamer, die niet echt bezoek-ontvang-waardig is.. Nu ik dit type bedenk ik me trouwens dat dit blog een beetje overlap heeft met het vorige, maar op het moment dat jullie dit lezen, is het al te laat, en ga ik na de overlap verder naar de zondag...
Zondag, Nerije en Timon zouden volgens planning om 10.50 uur aankomen in Davos-Dof.. Let wel, volgens planning... Deze planning bleek zeer exact te kloppen, en om 10.51 stond ik met Nerije in mijn armen gelukkig te zijn op perron 1. De reis was voorspoedig gegaan, en zowel Timon als Nerije zeiden lekker geslapen te hebben. Vooral het gedeelte van Timon vond ik echter of twijfelachtig of heel knap, gezien de mismatch tussen Timon's lengte en de lengte van de bedjes in de trein...
Toen we om 11 uur de pizzaria binnen liepen met de vraag of ze al open waren, kregen we naast een wat vreemde blik het antwoord dat de oven nog wel even opgewarmd moest worden, maar dat het geen probleem was om een hapje te eten.. Nerije had per slot van rekening al een hele nacht geen pizza gegeten.. Na een heerlijke pizza, het lossen van de bagage en een douche hebben we de rest van de dag doorgebracht op het terras van "De Bolgen", een in de zon gelegen terras met uitzicht op een halfpipe, een schans en de uiteinden van een stuk of wat pistes.. Even het vakantiegevoel opsnuiven... De volgende dag zijn we gaan sleeën.. Klinkt saai, maar valt op zich wel mee. Om jullie een idee te geven van hoe dit meevalt de volgende zin: Op een sleetje van 3 euro een zwarte piste afknallen zonder wat te zien door de opspattende sneeuw valt qua saaiheid wel mee...
Ok, voor degene die niet overtuigd zijn van de niet-saaiheid van het sleeën zijn we de volgende dag op zoek gegaan naar een rodelbaan. Na een wat valse start door een gesloten baan (van 8.5 km!) hebben we een baan gevonden van ruim 3.5 km lang waar we op de rodelslees van af zijn geknald.. Ik type trouwens wel "we", maar deze gelegenheid heb ik eigenlijk gebruikt om mijn nieuwe aanwinst (in de vorm van BigFoots) uit te proberen. Dit bleek een groot succes, alleen niet zozeer in combinatie met een rodelbaan... Het gaf mij echter wel de gelegenheid om de rodelavonturen van Timon en Nerije op film vast te leggen... Filmpje?? Ok!!
Woensdag Chur-dag! Chur is, voor de geschiedenisliefhebbers onder ons, het oudste stadje van Zwitserland. Dit is trouwens ook zo voor de niet-geschiedenis-liefhebbers, alleen zullen die het wat minder interesseren.. Een geweldig mooi stadje, met leuke winkels... De topper die dag was echter wel het bezoek aan de MCDonalds... Stel je het volgende voor... Je gaat gemiddeld 1.5 keer per week naar de MCDonalds, en eet daar dan praktisch altijd hetzelfde.. Dan ga je naar Zwitserland, en dan blijkt dat er in de omgeving geen MCDonalds te zijn.. Twee maand zonder de franse frietjes, de quarterpounders en de kipnuggets.. Kortom, genieten om ongegeneerd deze gelegenheid uit te buiten op het terras van de Amerikaanse Fastfood gigant.. Kodak-momentje: %%%FOTO1%%%
Tja, en toen was het donderdag.. Vertrekdag.. Maar hier wilden we nog niet echt aan denken, dus we hebben nog maar even genoten van elkaars aanwezigheid. Met z'n driën de eerste dag nogmaals herhaald, alleen dan in een iets andere volgorde.. Douchen, terras op (weer hetzelfde terras als dag 1), en naar de pizzaria... Alleen nu was de pizzabakker niet present dus moest Timon het met een halve grote salade doen, en Nerije en ik met een Lasagna.. Ook lekker.. Daarna nog even 2 cola und ein heisse choci gedronken bij een Zwitserse barman met een vrouw uit Angola, en toen was daar de trein.. Na een kort, en minder emotioneel dan de eerste keer, afscheid zwaaiden we elkaar uit... Het was supergezellig.. Erg genoten met z'n driën..
Die nacht lag ik weer in mn bedje de gebeurtenissen te overdenken, zodat ik het volgende blogje wat makkelijker kan beginnen...
Dan nog over vandaag.. Vanmorgen met Ilja de pistes opgeweest, BigFoots uitgeprobeerd op de pistes, wat een stuk mooier gaat dan op een rodelbaan.. Vanmiddag lekker gewandeld in de zon, filmpje gekeken en nu ben ik aan het bloggen, tot Nerije straks online komt om haar verhalen over de reis via skype te vertellen... Filmpje van mijn eerste Bigfoot piste afdaling.. Deze hoop ik ook te gebruiken als bewijs voor school dat ik mijn eigen vaardigheden (qua sport) aan het verbeteren ben..
Fieuw.. Dat was me het dagje wel... Het weer is hier geweldig, en met de nieuwe sneeuw die er de vorige weken gevallen is kun je je misschien voorstellen dat ik een supergave maar zeer actieve en intensieve dag heb gehad. Ik kom na deze dag, nu, net uit een heet bad. Dit ter inleiding, zodat jullie je misschien een beetje kunnen indenken hoe ik hier zit, rood hoofd, warme, zware benen, lekker rosig gevoel... Heerlijk.. Tijd voor een blogje.. Er is weer van alles gebeurd in Zwitserland-land.
Eerst maar eens even over stage en schooldingen enzo.. Afgelopen week heb ik voor het eerst supervisie gehad.. Een heel geregel, maar uiteindelijk toch goed gekomen. Het bijzondere aan dit supervisiecontact is dat het het via Skype gebeurd. Even wennen, maar prima te doen.. Heerlijk 1 op 1 begeleiding om nog verder in proces te komen! Lekker luxe... Over processen gesproken.. Op stage gaat het steeds fijner.. Steeds nieuwe uitdagingen, en steeds meer patiëntencontact... Het leuke aan deze plek is vooral dat het door de bijzondere ligging een vrij klein team herbergt. Dit maakt het een hecht team... Daarbij komt dat de mensen die hier naartoe komen allemaal lekker sportief zijn, want Davos is een sportdorp bij uitstek. Gezellig dus, zowel tijdens werktijd als 's weekends...
Goed, dan de perikelen rondom mijn wel of niet kunnen afstuderen.. De lerares bleef, samen met de opleidingsmanager, bij haar mening dat het nodig was de 4 gemiste lessen in te halen in het nieuwe schooljaar. Gisteren is een brief naar de examencommissie gegaan, met daarin het verzoek deze beslissing te herzien. Ik ben benieuwd.. To be continued...
Zo dat was dat... Nu de nóg leukere dingen! Vorige weekend had ik bezoek.. Voor de trouwe lezers is het geen verrassing dat Martijn en Joël na een week skiën in Frankrijk nog een dagje kwamen apres-skiën bij mij in Zwitserland. Zaterdagavond begon het feest met sterke verhalen over hun vakantie en mijn ervaringen hier, en sloten we af met een filmpje. Zondag hebben we alleen maar geskiet. De sneeuw lag vers op de piste of daalde vers uit de lucht. Dit zorgde ervoor dat we niet heel veel zicht hadden, maar dat we praktisch de enige skiërs waren in één van de top3 ski-gebieden van Europa. Keihard geknald door de diepe sneeuw, een paar beste smakken gemaakt en gezien (of niet Joël?) en na een uitputtende dag op de piste hebben we ons voornemen nog een film te kijken half waargemaakt doordat de slaap ons behoorlijk uit de film hield.. Maandagochtend vroeg spullen ingepakt, en Martijn en Joël uitgezwaaid.. Maar..... Niet voordat ze mij heel gelukkig maakten met allerhande Nederlandsche boodschappen. Naast de hagelslag en pindakaas (beide niet bekend in Zwitserland) was ik het meest blij met een heuse ROOKWORST!
Ik heb tot en met donderdag van deze lekkernij kunnen genieten, omdat hij een ereplekje kreeg in mijn kast en ik er elke dag even naar keek.. Donderdagavond was het moment daar. Ik zou de heerlijke rookworst op gaan eten... Gewoon in één keer, omdat het kan... Rookworst in een pan met water, hop, op het fornuis en even lekker het begin van "wie is de mol" kijken... Ai, ai, ai.. Fout.. "Wie is de mol" blijkt spannender dan gedacht, want toen ik na afloop de gang op liep voor een sanitaire stop dacht ik: "hee, het licht in de keuken is nog aan... vreemd". Nou, ja.. je raadt het misschien al.. Toen ik de deur open deed om het licht uit te doen, werd bijna mijn licht uit gedaan door de intense geur van een verbrande rookworst vermengd met gesmolten plastic.. Op de tast liep ik hoestend door de rook om een raampje open te doen, uiteraard nadat ik een zwarte pan van de kookplaat had gehaald.. Ik overdrijf niet als ik zeg dat de geur er nu nog hangt... Wat een stank.. Een fotootje van wijlen mijn rookworst...
%%%FOTO1%%%
Ik heb een hele poos zitten nadenken over leuke woordgrapjes als "het zal me eigenlijk worst wezen", "deze worst heeft niet 2, maar 3 einden", "rookworst zonder "r" is ookworst" en "roken deed deze worst zeker", maar ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om deze grappen serieus te maken..
Vreugde en verdriet liggen dicht bij elkaar, en voor mij liggen ze momenteel 3 nachtjes slapen uit elkaar.. Van het verdriet over mijn rookworst is het namelijk nog maar 3 nachtjes slapen naar morgen, wanneer Nerije en Timon langskomen! Ik heb hier gigantisch veel zin in.. Hoe dichterbij het komt, hoe meer in Nerije mis... Supergaaf om met z'n driën een klein weekje vakantie te vieren.. Plannen zijn, sleeën, pizza eten, shoppen in een leuke stad (en daar een MC-donalds opzoeken), lekker flauw zeuren en genieten van elkaar! Heerlijk.. Ik hou jullie op de hoogte! Daarbij neemt Nerije als het goed is ook mijn nieuwe aanwinst mee, namelijk een paar bigfoots... Ik ben heel benieuwd of en hoe ik hierop kan skiën..
Tot slot, vandaag.. Een heerlijke dag, zoals ik reeds vermeld had... Ik heb voor de grap een aantal filmpjes gemaakt.. Het technisch vernuft van deze Belgische site staat niet toe dat ik deze filmpjes upload, dus ik plaats twee linkjes naar youtube filmpjes... Het eerste filmpje is een filmpje van een stukje afdaling.. Keihard skiën in de zon op een van mijn lievelingspistes...
Alweer een week verder... Een stageweek waarin ik veel geleerd heb, heerlijk heb gegeten, gewandeld en geskypet. Aan deze week zit uiteraard een einde, het zogenaamde weekeinde. Een geweldig weekend! Dit was een korte inleiding die ongeveer al het nodige vertelt. Mocht je iets meer details willen weten, verzoek ik je om je schoenen uit te doen, een drankje te halen en lekker onderuit gezakt te genieten van de avonturen die ik mee heb gemaakt deze week.
Ik zal beginnen met niet zulk goed nieuws. Ik kreeg een mailtje van school waarin stond dat ik de gemiste lessen (door complete overmacht) toch na de vakantie maar even in moest gaan halen. Dit zou dan inhouden dat ik niet afstudeer voor de zomervakantie, maar (en dat vind ik belangrijker) ook niet voor ons huwelijk... Ik ben het om verschillende redenen absoluut niet eens met die beslissing, en laat het hier dan ook niet bij zitten. Gelukkig denken mijn collega's erg met mij mee, en zijn er tal van mogelijke oplossingen naar Nederland geslingerd in de vorm van een mailtje. Ik wacht vol goede moed op antwoord, en houd jullie op de hoogte!
Zo, dat was het niet zulk goede nieuws.. En dan nu, het goede nieuws... Nerije en ik hebben een boekenkast gekocht... Eigenlijk heeft Nerije dat gedaan, maar ik voel me ook een beetje eigenaar van deze prachtige koloniale boekenkast! Supergaaf! Als ik foto's heb, plaats ik ze! In het thema 'aankopen' ook het volgende nieuwtje; ik heb waarschijnlijk een paar Bigfoots gekocht, voor de spielerei auf die piste.. Voor de mensen die nu denken: "Huh? Bigfoot is toch een fabeltje om kinderen bang te maken?" een korte uitleg. Bigfoots zijn ski's die eigenlijk net groter zijn dan je voeten.. (vandaar de naam).. Ik ben heel benieuwd hoe dat skiet, en ook wat dit betreft hou ik jullie op de hoogte... Maar allereerst is het nog even wachten tot ze in Zwitserland zijn gearriveerd!
En via "in Zwitserland arriveren" kom ik op een volgend onderwerp: "bezoek"! Volgend weekend verwacht ik mijn eerste bezoek sinds mijn vertrek! Er komen twee vrienden waar ik vorig jaar mee op wintersport ben geweest langs. Ze zijn namelijk nu weer op wintersport en hun topografie was zo creatief dat Davos wel op de terugweg lag van la Joué du Loup (Frankrijk). Ik kan deze creatieviteit zeker waarderen, en zie uit naar een dagje knallen op de piste met Martijn en Joël!
Nu zonder leuk linkje of bruggetje naar het volgende onderwerp.. Ik besloot om vanmorgen naar de kerk te gaan in Davos.. Nu zijn er hier verschillende kerken, en ik hoopte dat ik er eentje uit zou kiezen waar ik alles een beetje kon volgen. Ik op zoek, (en wie zoekt, zal vinden) en ik vond een Englische Kirche! Een Freie Evangelische Gemeinde (ik neem aan dat jullie dit zelf kunnen vertalen?).. Ik dacht, mooi! Een Engelse kerk, lekker goed verstaanbaar, waarschijnlijk bekende songs.. Ik daar naar toe.. Het bleek inderdaad een Engelse kerk te zijn.. (Nu hoor ik jullie denken: "wanneer komt het addertje?"). Dat addertje komt nu... Het zit namelijk zo, dat de kerk een cadeau is van Great Brittain aan Davos... Geen engelse diensten dus.. Ik werd gerust gesteld door een gemeentelid dat de preek "gewoon" in Hoch-Deutsch was.. Ik dacht: "en de rest dan?" Nou, de rest was Zwitsers-Duits, en nou wil het geval dat ik daar nog steeds geen (milka) chocolade van kan maken.. Uiteindelijk was het een mooie dienst, met mooie liederen afgewisseld met muziek van een Schlager-duo op twee accordeonnen (of accordeons?) en een duidelijk verstaanbare preek over Gods liefde! Ik hoop hier vaker een dienst mee te maken. Dit hoofdstukje wil ik graag afsluiten met een cliché, maar daarom zeker niet minder waar: "Liefde spreekt alle talen"!
Nu het hoofdstukje waar de titel op gebasseerd is... Zoek de verschillen.. Hieronder vinden jullie twee foto's.. De eerste is genomen boven op de Parsenn, een van de mooiste ski-bergen hier. Deze foto is gisteren genomen rond een uur of 1.. Zoals je ziet is het supermooi weer en schijnt de zon volop...
De tweede foto is genomen op precies dezelfde plek, dezelfde tijd, met dezelfde camera en dezelfde instellingen daarvan... Er is een aantal verschillen, aan jullie de taak om deze te vinden.. Ik zal een tip geven: Het heeft met het weer te maken...
Foto 1:
Foto 2:
Lastig niet? Nu even alle gekheid op een skistokje, het weer is behoorlijk omgeslagen... Waar ik jullie eerst jaloers kon maken met taferelen als op foto 1 moet ik het nu doen met taferelen als op foto 2. Nou ja, dan doe ik dat maar.. Foto 2 betekent namelijk dat het sneeuwt als een malle, en dat we in plaats van over ijsplakken te krassen in de zon, nu heerlijk, ongegeneerd, als een malle door de dikke poeder kunnen carven in de sneeuw! Ik kan moeilijk kiezen.. Allebei geweldig, en dan ook nog eens in 1 weekend!
Ok, om af te sluiten nog een duofoto.. De eerste is van vorig weekend, lekker in een shirtje op het terras boven op de berg, ogen knijpend tegen de zon, en foto 2 is vandaag. Ingepakt tegen de sneeuw, de koude wind trotserend!
Foto 1:
Foto 2:
Dank voor jullie leuke reacties via dit blog, facebook, mail of skype! Erg leuk allemaal!
Tot de volgende knoop, en de groeten vanuit een sneeuwerig Zwitserland!
Om kort te gaan.. Een heerlijk weekend gehad, lekker in proces op stage en een geweldige valentijnsverrassing gehad...
Het weekend begon vrijdag met een afscheidsfeestje van een bewegingsagoog. Om zijn "carriere" in stijl af te sluiten had hij ons uitgenodigd om te komen sporten in de gymzaal. Het was een feest. Met een man of 8 chaos-doelenspel, kastbal-met-paniek-wissel en het gooi-de-blauwe-skippyballen-zo-hard-mogelijk-tegen-de-witte-zodat-die-bij-de-tegenstander-tegen-de-muur-komt-spel.. Heerlijk uitgeleefd. Daarna een pizzaatje (hoe schrijf je dat eigenlijk?) gegeten in een restaurantje waar ik geïntroduceerd ben met een echte Davoser-drankje: Röteli... Ik had de eer om de witte variant te proeven (er is ook een rode), wat mij goed bevallen is. Ik zou het omschrijven als "bitterkoekjes-likeur". Goed te doen dus.. Na deze introductie zijn we een plaatselijk kroegje ingedoken waar we de dansvloer over probeerden te nemen van twee nogal uitbundige en vol overgave dansende Zwitserse heren. Toen dit gelukt was zocht iedereen zijn jassen op, en ik mijn kwijtgeraakte skipas (ai ai ai... 670 zwitserse Frank vlogen voorbij). Toen alles gevonden was heb ik een sprintje getrokken naar de laatste bus die mij naar huis bracht waar ik als een blok in slaap viel...
Zaterdag en zondag vloog voorbij, heerlijk weer, heerlijk geskiet en genoten.
Zondag hebben we trouwens een freeride gebied onveilig gemaakt, en zelfs daar de "boardercross" gedaan... Dat is een soort van afdaling met heuvels, schansen, kombochten en andere gekke obstakels, waar je met zn 4en tegelijk af racet om achteraf te kunnen zeggen dat je als eerste beneden was... Supergaaf natuurlijk.. Trouwens, voel me enorm bevoorrecht dat ik in één van de weinige gebieden zit waar álle pistes gewoon nog geopend zijn! Fieuw..
Een leus die ik jullie niet wil onthouden, die ik las op het "prikbord" van een Evangelische Gemeinde hier: "Gott ist niemals Schnee von Gestern".
Tja, en dan is het valentijnsdag.. Wat doe je als je ruim 1000 km van je lievelingsvriendinnetje afzit... Ik heb ervoor gekozen om haar te verrassen met een ontbijtje... De Nieuweroordse Cateraar had er echt werk van gemaakt, en de verrassing was een succes! Hieronder een paar foto's gejat van Nerije's hyve.. Deze valentijnsverrassing werd mede mogelijk gemaakt door 't Keukentje uit Nieuweroord, waarvoor hartelijk dank!
Maar... Ik werd ook verrast! Toen ik uit mijn werk in de brievenbus van mijn collega keek (ik heb zelf geen bus), lag daar een roze paketje in met mijn naam erop! Oeoeo.. Kriebels en vlinders in mn buik alom!
Er bleek een geweldige verrassing in te zitten, namelijk een Lovebox, met daarin een cd.. Op die cd staat een geweldig over the top valentijnsnummer, speciaal voor mij! De kans is groot dat ik, op het moment dat jullie dit lezen, aan het ronddansen ben op mijn kamer op de vrolijke klanken van dit geweldige presentje!
Ik heb geprobeerd dit nummer bij te voegen, zodat jullie kunnen delen in mijn vreugde, maar ik weet niet of dit technisch gelukt is...
Bedankt voor het lezen, groeten in Holland, tot snel!
De groeten vanuit een door een roze bril bekeken Davos!
Tijd voor een blogje.. Het was een geweldig weekend.. Omdat de verhalen misschien een beetje standaard worden geef ik jullie in dit blog de keuze. Ik schrijf bij een aantal foto's twee keer een verhaal. Het eerste verhaal is een verhaal waarmee ik het goed zou doen in de plaatselijke Davoser kroeg of om indruk te maken bij een stel Heidi's. Voetnoot hierbij is dat in dit verhaal de waarheid licht verbogen kan zijn. Het tweede verhaal zal waarschijnlijk iets minder indrukwekkend zijn, maar hier staat dan weer tegenover dat je wel de waarheid achter de foto's zult ontdekken. Kortom, het tweede verhaal is waarheidsgetrouw. Kies, lees, geniet en reply!
Verhaal 1!
Na een stevig ontbijt waarbij 2 eieren, 4 plakken ontbijtspek en 3 boterhammen bij betrokken waren was het vandaag skidag! En niet zo maar een skidag. Het was freestyle-skidag. Ik ging samen met Ruurd en Ilja op pad om de Jacobshorn onveilig te maken. We zouden gaan springen, flink de pistes af en uiteraard lekker apres-skiën. Nou, dat hebben de Zwitsers geweten. Om even op te warmen besloten we een potje te gaan breakdancen. Omdat we op een skipiste waren moest dit wel met ski's aan gebeuren. Op onderstaande foto kun je zien hoe dat ongeveer ging. Het bleek nog vrij lastig, maar na een poosje had ik het goed onder de knie: Ski breakdance
Tijdens het breakdancen zag ik klein vosje lopen. Uiteraard besloten we het vosje te vangen, wat (zelfs in dit verhaal) mislukte.. Als laatste redmiddel besloot ik er achteraan te duiken, maar het vosje kroop in zijn holletje, wat te klein voor mij bleek te zijn. Hieronder een foto van mijn "dive at the fox".
De vos niet gevangen, maar goed.. Er was meer.. Een heerlijke zon was vandaag de hele dag bij ons, wat maakte dat ik een vreugdesprongetje maakte, die op onderstaande foto te zien is:
Zo, dat was verhaal 1, toch best wel leuk? Ik kan me voorstellen dat Heidi best onder de indruk zou zijn geweest van mijn breakdance act op ski's en mijn vossenjacht. Maar ja, zoals ik al zei kan dit verhaal wat waarheid-barstjes vertonen, dus nu dan maar het echte verhaal.
Verhaal 2. Na een stevig ontbijt waarbij 2 eieren, 4 plakken ontbijtspek en 3 boterhammen bij betrokken waren was het vandaag skidag! En niet zo maar een skidag. Het weer was weer fantastisch en de pistes lagen er weer strak bij (al zou een beetje nieuwe sneeuw geen kwaad kunnen). Ik ging vandaag met Ruurd en Ilja op pad, en we begonnen rustig. Ik oefende wat met rondjes draaien op ski's en achteruit skiën, en ik moet zeggen dat dit steeds beter gaat. Van kwaad komt spreekwoordelijk erger, dus we begonnen wat te springen. Eerst rustig over het "hobbeltje" tussen de piste en "off-piste", maar dit werd al snel te tam. Gelukkig vonden we een mooie (natuurlijk ontstaan) "schansje", waarbij je eerst als het ware een soort van sloot indook, om daar vervolgens als een malle weer uit te springen. De eerste keer dat ik dit probeerde had ik niet gezien dat vlak voor de "echte" schans een soort van nepschansje zat, waardoor ik fijn gelanceerd werd en de controle redelijk verloor. Hieronder de foto's hiervan in juiste volgorde, voorzien van onderschrift.
Mark in de "sloot" in de aanloop naar de schans.
Mark redelijk out of control gelanceerd
Poging tot landen na een behoorlijk hoge sprong
Iets rechter op, maar wel 1 ski los...
Zo. Dat was de officiele reeks. Het zal jullie niet verbazen dat één van mijn stokken na deze val lichtjes gebogen was, maar niet zo erg dat het niet terug te buigen was.
Na dit ongeval heb ik overigens de sprong nog een keer gewaagd, en heb ik hem wel fatsoenlijk geland.
Tot slot nog een foto van de pauze plek, met een fantastisch uitzicht. Over het funpark de bergen in!
Tot de volgende knoop, en groeten vanuit een rustig en zeer voldaan Davos!
