oke, ik haat het echt om naar de kapper te gaan. Ik heb nooit geen zin om naar de kapper te gaan en daarom zijn de puntjes van mijn haar ook snel 'dood'.

De vraag is nu natuurlijk, waarom ik er zo'n hekel aan heb. Ik kom naar binnen, in de wetenschap dat ik zometeen commentaar krijg dat me haar zo 'dood' is en dat ik toch echt vaker moet komen. Hetzelfde eigenlijk als bij de tandarts. 'Ik zie dat je al een tijdje niet meer bent geweest, rook je?'
Ja ik weet dat ik al een tijdje niet meer bij de kapper ben geweest, maar elke keer als ik kom knippen ze er zoveel af. Tegen de tijd dat het weer op oude lengte is, is het alweer tijd om me te laten 'verwennen' met een knipbeurt. Zo groeit het natuurlijk nooit aan.

Ook dat advies, wat je altijd krijgt, welke shampoo je moet gebruiken, creme spoeling, welke wax ik moet gebruiken en dat ik nodig me haar moet laten verven. Bij het afrekening krijg ik dan ook altijd de vraag of ik niet nog wat anders wil kopen uit hun geweldige assortiment. Nou, nee dank je.

Zo vandaag ook, ik besloot om me haar toch maar weer is te laten knippen. Zit je daar eerst dik een half uur te wachten tot je geholpen word. Dan begin ik al na te denken wat ik met me haar wil, misschien toch een keer wat anders? Als ik uiteindelijk aan de beurt ben, moet het eerst gewassen worden. Dat ik dat vanmorgen al heb gedaan, doet er verder niet toe.
Dus ik lig daar met me haar in de wastafel, en hoop dat alle andere haren (van eerderen die al mishandelt zijn) en achter gebleven haarverf goed verwijderd zijn.
Ik ben op het moment hartstikke verkouden, nies me eigen suf en dan lig ik om hoog te staren recht in een felle lamp. Echt heel relaxt is anders. Mijn ogen kan ik ook niet sluiten, want een goede nachtrust heb ik ook niet gehad en de angst om in slaap te vallen overvalt me. Gelukkig heb ik ook geen tijd om in slaap te vallen, want mevrouw met het mooie geknipte haar en geen dooie punten, steekt een heel verhaal tegen me af over de werking van een bepaalde shampoo. Al schiet je me dood ik weet niet meer wat ze heeft verteld.
Eindelijk mag ik weer rechtop komen zitten. Het eerste wat ik hoor; 'het is wel nodig om je haar te laten knippen'. Ja snap ik, anders was ik hier ook niet. Niet teveel eraf want ik wil het lang laten groeien. Ik had haar al lang in de gaten toen ze zei daar moet een flink stuk af.

De centimeters vlogen eraf en de krullen erin. Ze voelde zich zelf geweldig dat ze mij kon helpen. Ik citeer; 'het voelt altijd zo goed als er iemand komt die een stevige knipbeurt nodig heeft, nu kan ik me eigen lekker uitleven. Veel beter dan wanneer er maar een milimeter af hoeft'
Vanbinnen kook ik. Daarna zijn de haarversteviger, waar ik alweer een uitgebreid advies over krijg, en de fohn aan de beurt. 'Oh leuk, het begint te krullen'. Ik fohn de krullen er wel goed in. Hallo, wie heeft er gezegd dat ik krullen wilde vandaag. Uiteindelijk zat het best leuk, moet ik toegeven.

Afrekenen was ook leuk. Wil je misschien nog een extra pakketje erbij, met goede shampoo en haarversteviger. 25 euro maar. Nee dank u wel. Ze kijkt me aan of ik gek ben geworden. Ik kijk terug en vraag me af of ze me de volgende keer nog een keer wil knippen.
Ze wenst me een fijne dag en zegt nadrukkelijk tot ziens.

Dus hier ben ik dan, met me krullenbol en weer een illusie armer. Duurt dus wel weer even voordat ik naar de kapper ga.