Hier vind je eerlijke,echte, persoonlijke teksten...
07-11-2014
Aan jullie BEDANKT!!
Brief aan jullie klootzakken die mijn leven verknald hebben:
Soms denken de mensen dat ik een "awkward" persoon ben, en dat mogen ze denken. Ik trek het me niet aan, gewoon weg omdat ik zeker ben dat ze me niet ECHT kennen. Ze kennen mijn verleden niet, ze weten niets van mijn heden en alles wat ik mee maak en willen zeker niks weten over hoe mijn toekomst eruit zal zien.
Ik heb een verleden zo lang als een tramlijn, met een begin punt (zoals iedereen mijn geboorte!) en een eindpunt (mijn dood). Tussen die twee extreempunten kun je mijn leven vinden met alle "ups and downs", met alle tranen en giechelmomenten, met alle instortingen en "give-up" momenten,...
Desondanks mijn roman van een leven, probeer ik me sterk te houden. Ik doe mijn uiterste best om te lachen zelfs als ik er gewoon geen goesting niet meer heb. Ik ben een metselaar en heb daar echt veel talent in. Waarom? Mijn hele leven lang heb ik een muur voor me gebouwd. Elke dag komt er een nieuwe baksteen bij, elke dag een nieuwe portie beton. En die muur probeer ik sterk te houden dat het niet breekt. Toch kan het breken, toch kan het soms zwak zijn. Toch kan er een barst in komen en dan is het het einde.
Als mijn muur instort zie je me hoe ik echt ben, dan zie je mijn gevoelens en hoe gevoelig ik eigenlijk ben geworden door de jaren heen. Dan zie je de echte redenen waarom die muur nu in "godsnaam" bestaat. Zo kun je me eigenlijk leren kennen.
Wie kan er die muur doen storten? Zijn er al mensen die mijn muur verzwakt hebben? Natuurlijk, iedereen die me ooit in zijn leven gekwetst heeft. Iedereen die me ooit gekleineerd heeft en het gevoel gegeven heeft van waardeloosheid. Iedereen die mij lieten denken dat ik geen toekomstplannen of dromen mocht hebben. Iedereen die mij in de misse weg leidden.
Door jullie allemaal heb ik vaak de wapens neergelegd omdat ik de kracht niet meer had om te vechten. Door jullie heb ik bijna mijn hele leven lang mij met tranen in de ogen in de droomwereld laten reizen.
Door jullie heb ik de wapens neergelegd en de misse weg genomen en mijn leven in gevaar gebracht. Door jullie heb ik bijna mijn laatste zucht op aarde gedaan, en datniet één keer maar in totaal dertien keren.
Dertien keren dat ik mezelf zo afschruwelijk vond dat ik me liever in de grond zag dan letterlijk op aarde. Dertien keren dat ik gedacht heb om mijn leven te ruilen voor wat rust. Dertien keren dat ik het leven niet meer zag zitten door een bende stomme mensen die niks anders te doen hadden in hun leven dan de mijne te verwoesten.
Dertien keren...Dertien...een ongeluks getal die toch in een zekere zin een geluksgetal is geworden. Toch heeft het mij geluk gebracht. Die dertien keren dat ik mijn leven bijna in de vuilbak ging smijten waren er toch een paar mensen om me te vangen. Toch waren er mensen om mijn tranen op te vangen en in mijn ogen te verstoppen dat ze niet meer uitkomen. Toch waren er mensen voor mij die mij wouden helpen om het licht vanuit de tunnel te zien.
Toch waren er mensen, niet veel maar waren ze aanwezig in de moeilijke momenten als in de mooie momenten en die mensen kan ik zelfs niet op mijn beide handen tellen omdat ze zo speciaal zijn.
Aan die mensen die ik beschouw als mijn moordenaars van toen heb ik maar één iets te zeggen: DANK U VRIENDELIJK! Door jullie impact op mijne leven zou ik de Marie-Louise van nu niet zijn. De Marie-Louise van nu is veel beter dan die van vroeger omdat ze nu kan zien wie goed en wie niet goed is. Ze is nu een jonge studente die de punten op het einde van haar problemen kan zetten. Ze weet wat er haar zit te wachten na haar studies, ze is vastberaden haar doelen te bereiken: moeilijk of niet ze gaat het doen. Door jullie,bende klootzakken (sorry voor mijn woordenschat maar dat zijn jullie), ben ik MEZELF geworden met mijn "ups and downs", met mijn littekens van vroeger en met mijn open pagina's voor later. Door jullie weet ik wat goede impact kan hebben op mij en wat niet. Want ik moet wel toegeven dat ik naïef en debiel was om jullie in het begin als goede mensen te zien, terwijl jullie maar een bende echte STRONTZAKKEN zijn. Maar dat is allemaal verleden en met deze open-brief dat ik jullie schrijf zet ik eindelijk een punt achter al deze miserie en kan ik eindelijk met mijn leven beginnen en mijn eigen keuzes maken.
Daarmee wens ik u een fijne avond en dat ik jullie nooit meer zie!!!
Heb je iets zwaars op je hart zitten dat je zo snel mogelijk weer kwijt wil dan kune je dat hier doen.
Heb je een vraag en zou je graag advies krijgen dan kan dat hier.
Wil je me gewoon een vraag stellen? Just ask!
Of misschien wil je gewoon je eigen ervaring delen met de anderen? Ga je gang!
