Hey, ik ben Marieke! Mijn vriend en ik zijn allebei 28 jaar jong en zijn sinds 19 oktober '08 al 11 jaar samen. Da's een lange tijd, met de nodige ups en downs. We zijn een hevig koppeltje, maar wel een HEEL STERK! Nu is de tijd gekomen om die liefde te bezegelen met een nakomelingetje. Laat de kleine 'petertjes' nu maar eindelijk hun werk doen! En omdat zoiets speciaal is, schrijf ik graag neer hoe 'het' allemaal begon ... (21/11/2008) Ondertussen zijn we een jaartje verder en ouder én een levenservaring rijker en mogen we op dit moment van het mooiste wonder van het leven genieten, namelijk ons eerste zoontje Roan!!! Het is zààààààlig!!! (26/11/2009) Onze eerste telg wordt snel groot en binnenkort wordt hij al vergezeld van een klein broertje. Het gezinnetje breidt goed en wel uit. Onderstussen zitten we in volle blijdschap af te wachten naar de geboorte van de jonste spruit rond 7 juni (05/03/2011) Nu zijn we met vier!!! Ons gezinnetje is compleet ... (23/06/2011)
Zwangerschap van Roan
5W3D
8W6D
10W6D
12W3D
14W5D
16W3D
20W1D
22W
24W4D
28W
32W2D
36W4D
39W1D
Zwangerschap van Jensen
9W3D
12W3D
19W1D
23W3D
29W2D
34W4D
38W5D
40W1D
FOTOKES JENSEN
Ik ben zo in love op jou
28-09-2009
Carpal tunnel syndroom
Da's dus waar ik sinds een paar nachten last van heb. Ik heb het opgezocht op het internet. Mijn handen slapen en doen pijn. Ik wordt er 's nacht wakker van. Door het vocht dat ik ophoud (ja, ik houdt vocht op, dacht dat ik ervan gespaard zou blijven, maar toch niet, gelukkig is het echt heel weinig, jipie!!!), geraakt een zenuw in mijn pols gekneld en daardoor gaan mijn handen slapen en tintelen. En da's gewoon constant gedurende de nacht hé! En dat kan echt pijn doen. Mijn beenderen in mijn handen doen er zelfs pijn van. Overdag heb ik er ook af en toe last van. Ik ben naar de apotheek geweest om te informeren naar middelen. Geneesmiddelen raadde de apotheker mij af omdat het maar lapmiddelen zijn, zei hij. Een polsband zou beter helpen, maar is OH ZO duur!!! 34 euro voor zo'n ding. En dan moet ik er 2 hebben hé!!! Reken en tel maar. Ik heb gezegd dat ik wel nog wat zal afwachten tot ik het niet meer kan uithouden van de pijn. En waarschijnlijk zal die dag nog aanbreken ook hoor. Maar 70 euro is niet niks hé! Allo seg! De apotheker zei ook dat ik het dan beter gedurende de dag ook zou aanhouden om echt effect te hebben. Waarschijnlijk zal dit vanzelf wel voorbij gaan, maar kan het wel nog eventjes duren. Als dat niet zo is, dan is de enige oplossing een operatie blijkt. Da's gene zever! Allé, plezante dinges. Eerst de buik-BH, die ik trouwens niet meer draag omdat hij te klein geworden is, en nu dit. Mja, 't is bijna voorbij. Nog eventjes en daar ben je dan!!! O JEE ........ Ja kleine pruts, je doet me wat aan hoor Jij begint echt te wegen hoor. Amai! Die buik begint echt neig af te hangen en je doet me af en toe wel eens pijn. Ik ga echt in slow motion vooruit hoor en ben snel buiten adem. De trap opgaan is een hele opgave. Je zult me wel geloven als je mijn buik zult zien. Die is GIGANTISCH!!! Nu ja, mijn droom is uitgekomen, maar het is meer dan wat ik ooit durven dromen heb Papa en ik hebben gisteren nog enkele praktische zaken geregeld zoals telefoons uitwisselen voor als het zover is. Ik moet papa op zijn werk kunnen bereiken hé, want da's niet altijd zo evident. Hij moet zijn medewerkers op de hoogte brengen dat ik één dezer wel eens zou kunnen bellen met dringend nieuws! Haha! We hebben nog gezegd dat het wel erg spannend begint te worden. En dat het ook een beetje raar zal doen: zo ineens met drie en nooit meer met ons twee alleen. Het deed ons wel even schrikken hoor! 't Is ook precies alsof ik mijn ventje een beetje ga verliezen. Ik zal hem nooit meer alleen voor mij hebben. 't Klinkt zo dramatisch, maar het komt er toch wel een beetje op neer hé. De tijd van enkel ik en mijn vriend is bijna voorbij. Maar een nieuwe mooie tijd staat ons te wachten en we kijken er zeker naar uit, weliswaar met de krop in de keel ...
Het voorbije weekend had ik last van gezwollen handen. Zo'n tweetal dagen. Man, dat was vervelend. En 's nachts heb ik veel last van slapende handen. Voortdurend wordt mijn bloed afgekneld en ik wordt er steeds wakker van, omdat het zo vervelend is en pijn doet. 's Morgens sta ik dan op met pijnlijke handen. Dat moet niet echt gezond zijn, denk ik. Maar ja, wat kan ik er aan doen ... Gisteren zijn papa en ik naar het Palfijnziekenhuis geweest om ons dossier op te maken. Ik vond het wel eens interessant hoor. We hebben de verloskamers gezien, de gewone kamers en het bevallingsbad, want daar wil ik binnenkort inliggen hé. Ik hoop echt dat de omstandigheden goed zullen zijn om effectief in het bad te bevallen, want da's nog niet zo evident hoor. Je moet weten dat ik alles zelf zal moeten doen hé. De gynae zal er natuurlijk wel bij zijn om wat aanwijzingen te geven en zo, maar het komt er toch op neer om het in mijn eentje te klaren. Dus dat wil zeggen dat onze kleine pruts een beetje zal moeten meewerken wil het lukken in het bad. Er mogen zich geen plotse problemen voordoen en zo, dus het is afwachten hoe het zal verlopen hé. En bij een onderwaterbevalling komt ook geen epidurale aan te pas hé. Onderwater bevallen is natuurlijk bevallen. Moest ik te veel afzien van de pijn, dan kan ik alsnog opteren voor een epidurale hoor, maar dan moet ik uit het bad. Amai spannend!!! Op zo'n moment sta je er wel effen bij stil hoor. Zo van: o jee, binnenkort lig ik hier te kreunen en te puffen. OH NEEN! Dju seg, gaat mij dat wel lukken???!!! Als ik mijn buik zo efkes bekijk, dan krijg ik wel een beetje schrik hoor. Moet dat echt nog door dat kleine gaatje geraken Amai mijn kl ten!!!! Ik ben wel een beetje bang voor de pijn, maar ik ga toch echt proberen om in dat bad te bevallen en dus zonder epidurale. Dan zou mijn bevalling ook een beetje vlot moeten verlopen hé. Dan zal ik ook geen arbeid van 24u aan een stuk mogen hebben hé. Dus ja, dat zullen we dan wel zien als het zover is hé ... Nog 4 weekjes, dus nog 1 maand, de allerlaatste maand en dus ook de allerlaatste dag zoals ze zeggen hé. Het kan weldra wel eens gebeuren ... Tot binnenkort kleine pruts. Wees een beetje lief hé voor mama
Gisteren was het opnieuw tijd voor een bezoekje aan de gynae. Het was SUPER!!! Het was echt nog eens een zalige echo. Je hebt het beste van jezelf gegeven hoor, kleine pruts! Je was aan het happen of aan het gapen. Het was plezant om naar jou te kijken. En niet onbelangrijk, 3 weken geleden woog je 2,2kg en nu 3kg al!!! OH MY GOD! De gynae zei dat je naar de 4kg zal opgaan. Ma jongens toch, wat een brok. Ja man, ik moet er jou wel nog uit krijgen hé. Hihi! Ja, 't was te verwachten hé. Papa was een flinke baby, mijn papa en mijn broer ook, dus 't zit wel een beetje in de familie. MAAR de gynae zei dat alles in proportie is en dat je een mooi vol baby'tje zult zijn. EN dat zijn de mooiste baby'tjes zei ze. En ze meende het ook hé, 't was niet om mij tevreden te stellen dat ze dit zei. 't Was gemeend! Hihi en mama fier en blij!!! Ze zei ook dat ze vermoed dat je een beetje vroeger zult geboren worden en dat ik vroeger thuis zal moeten blijven om te rusten, want dat er niet veel vrouwen waren die nu nog werken met een baby van 3kg in hun buik. Toen ik zei dat ik maar 2 à 3 daagjes per week nog maar ga werken, zei ze dat dat zeker geen slecht idee is. Ze denkt ook dat ik een vrij vlotte bevalling zal hebben, dat ik een goede lichaamsbouw heb, dat mijn bekken breed genoeg is. Da's allemaal heel positief nieuws!!! Ik had haar gevraagd naar onder water bevallen, want dat lijkt me wel wat. De gynae zag er geen probleem in. Ze zei dat ik er mij zeker moest naar informeren als papa en ik volgende week dinsdag naar het ziekenhuis gaan om ons individueel dossier op te maken. Ik heb ook al eens gepiept op de site van het Palfijnziekenhuis en heb wat info teruggevonden over onder water bevallen. Ik zie het volledig zitten. Het lijkt me zoveel aangenamer en comfortabeler. Alleen al het feit dat je gewichtloos wordt door het water, lijkt me een echt voordeel. En dat de overgang voor ons zoontje van mijn warme veilige buik naar de grote mensenwereld zachter zal zijn, is ook een groot positief punt. Dus het was tof gisteren bij de gynae. Echt! We hebben zoveel positieve dingen gehoord, dat ik het volledig zie zitten ... en toch wel een beetje ongeduldig wordt. Vandaag is het officieel nog 5 weekjes. Het grote moment nadert ...
Mijn buik kriebelt ongelooflijk!!! 't Is om zot van te worden. Echt waar!!! Wreed zenne!!! Dat wil maar één ding zeggen hé, dat mijn buik nog aan het groeien is. Amai, nu mag het wel gaan stoppen hoor van mij. Echt! Ik wou een dikke buik, maar die heb ik nu wel al hoor. Er hoeft niks meer bij te komen. Al wat er nu nog bijkomt, dient enkel maar tot last. Mijn rug ziet af en ikzelf ook. Het wordt echt zwaar hoor. Pff! Amai! Mij verplaatsen gebeurt in slakkentempo. Uit mijn bed komen, gebeurt ook al niet zo elegant meer. Ik lig ook niet zo comfortabel meer. Het is soms gewoon zwaar om te stappen, te bukken, te zitten, de trap op te gaan, te heffen ... Als ik van mijn werk kom, ben ik enorm blij dat ik thuis ben. En GELUKKIG is mijn moeder er om de huishoudelijke karweitjes te doen. Ik heb het al gezegd en zeg het nogmaals: ik heb chance!!! Maar ik kan het gebruiken hoor. Da's een feit! Morgenvoormiddag is mijn laatste werkdagje voor deze week. En volgende week moet ik er ook maar 3 doen en daarna 2 en daarna weer 2 en daarna 3 en als laatste nog eens 3. Maar het kan zijn dat ik die 3 laatste niet meer doe hoor, dat ik onbetaald verlof zal nemen. Ik ga natuurlijk nog zien hé, hoe ik me voel. Als het draaglijk is, dan ga ik zeker en vast nog werken, maar zoals het er nu uitziet, denk ik dat ik toch onbetaald zal nemen, want het wordt ECHT wel zwaar. Als ik al niet in het kliniek lig tegen dan, want dat denk ik eerlijk gezegd wel hoor. Ik denk dat onze kleine spruit een beetje ongeduldig zal zijn en wat vroeger zal willen komen piepen. Ik denk het wel!
Af en toe doe je me ook een beetje pijn hé schattie. Je groeit en groeit maar en het begint krap te worden in mijn buik. Je duwt of stampt al snel ergens tegenaan. Meestal is dat langs onderen. Ik weet niet waartegen je zit te duwen, maar ik denk dat het vooral tegen mijn blaas is. Ja, wat zit er daar vanbinnen allemaal hé in mijn lijf??? Maar ik zweer het je, het doet pijn! Gelukkig zit je nog niet tegen mijn ribben aan te porren, want ik denk dat dat nòg pijnlijker is.
Gisterenavond zijn jouw papa en ik naar een infoavond geweest in het Palfijnziekenhuis. Het ging over borstvoeding. Ik heb niks gehoord dat ik nog niet wist. En hetgeen ik nog niet wist, was ook niet het onthouden waard. Dat was dan informatie dat iets te gedetailleerd was en toch veel te moeilijk was om te onthouden. Met die informatie zou je er niet beter borstvoeding door geven hoor. Kortom, ik vond het niet nuttig. En ze mogen je nog zoveel tips en uitleg geven, je ondervind het toch zelf wel allemaal hoor. Het is gewoon een natuurproces. Met wat zoeken en ondervinden zal ik er ook wel komen hoor. Natuurlijk zal het niet allemaal vanzelf gaan en zal ik problemen ondervinden, maar komt niet iedereen dat tegen in het leven?!?! Iedereen kreeg een pop om te 'oefenen'. Bij iedereen was het een klein popje, maar wij kregen een reuzenbaby. Die pop was het dubbele van al die andere poppen. Iedereen moest even lachen. Ja, natuurlijk moest dat weer bij ons zijn hé. Maar we konden er ook wel mee lachen hoor. 't Was wel grappig! 22 september gaan we terug naar het Palfijnziekenhuis. Dan krijgen we een individuele rondleiding en andere informatie. Dat zal pas nuttig zijn! Dan mogen we ook mijn kamer bespreken. Daar kijk ik al meer naar uit ...
Dat was 4 dagen geleden. Ik straalde weer van fierheid. Papa zat er ook bij. Hij moest lachen toen we jouw piemeltje zagen. Dat vond hij dan weer grappig hé. Typisch! En ik vond het dan weer schattig van papa We hebben jou ook zien happen, maar was het naar water of was je gewoon aan het geeuwen ... 't Was in elk geval leuk om te zien! Je krijgt alsmaar minder plaats in mijn buik hé, want je groeit goed. Ongeveer 2,2kg weeg je al, zei de gynae We reageerden een beetje geschokt. Ik dacht oh mijn god, waar gaat dat eindigen, maar de gynae stelde ons gerust dat het een normaal gewicht was. Mja, je zou van minder schrikken hé. Een maand geleden woog je 1,2kg, dus dat was een kilo op een maand tijd en je hebt nog 2 maanden te gaan hé! Maar zoals de gynae al eens eerder zei: da's geen maatstaf. Misschien kom je maar 1kg meer bij of misschien een 1,5kg of misschien meer. Alles is mogelijk, maar iedereen denkt wel dat je een ferm boeleke zult zijn. Ik denk het eerlijk gezegd ook wel! Dat zullen we gewoon moeten afwachten hé. In elk geval, het gaat prima met jou. Meer hoefden we eigenlijk niet te weten, maar ik was er gerust in hoor, want ik voel je overduidelijk hoor. Amai seg! Mijn buik begint al vreemde vormen aan te nemen. Net alsof er een alientje in mijn buik zit. Raar hoor!!! Ik had vroeger al gehoord dat een zwangere buik soms kan uitpuilen naar één bepaalde kant, maar ik kon er mij niet echt iets bij voorstellen of het zelfs moeilijk geloven, maar het is werkelijk zo. Da's echt grappig, maar soms ook vies. Je zou het moeten zien. Echt raar zenne! Mijn buik jeukt ook enorm sinds een paar dagen. Man, ik word er soms gek van en ook een beetje bang. Bang voor striemen, want jeuk wil zeggen dat je huid uitrekt doordat je buik groeit en voorlopig ben ik nog steeds gespaard gebleven van striemen, maar ik ben zo bang dat ze er alsnog zullen doorkomen. De omvang van mijn buik is dan ook enorm. Hij is echt groot, want iedereen denkt steeds dat ik één dezer dagen moet bevallen of dat jij daar niet alleen in zit, kleine pruts. Dus ja, keep fingers crossed!!! Mijn nachten zijn de laatste tijd veel verbeterd, alsook mijn rug. Ik ben erg blij! Ik slaap beter. Ik moet zelden nog opstaan in het midden van de nacht om naar het toilet te gaan. Het verdraaien van mijn ene zij naar mijn andere zij lukt ook beter. Maar ja, da's nog maar sinds een kleine 2 weken hoor. Het tij kan snel keren. Ik zal maar hout vasthouden!!! Vannacht bijvoorbeeld, kon ik de slaap niet vatten. Dus het was nu wel eens lang geleden. Ik zal er zowiezo niet volledig vanaf geraken hoor. That's not possible I think! Maar goed, rond 23u ben ik gisterenavond in de zetel in slaap gevallen. Omstreeks 3u 's nachts ben ik naar mijn bed gegaan, want ik lag niet goed meer. Ik werd af en toe eens wakker. Maar het verbeterde er niet op hoor in bed. Integendeel, ik viel gewoonweg niet in slaap. Ik heb daar, geloof ik, 2u liggen woelen en ben dan terug in de zetel gaan liggen met de TV aan. Na een tijdje ben ik terug ingedommeld maar ik heb enkel maar hazenslaapjes gedaan hoor. Ik heb veel wakker gelegen. En zo ging dat door totdat ik rond 9u dan maar uit de zetel gekomen ben. Ik zal straks wel nog een klopje krijgen en een dutje moeten doen. Gelukkig zijn we zondag, dus ik ben op mijn gemak! Ik merk wel dat van zodra ik een beetje te veel til of mij buk en zo bij huishoudelijke taken, dat ik meteen pijn krijg in mijn rug. Eigenlijk zou ik niks mogen doen, maar ja, da's gemakkelijk gezegd hé. Gelukkig, gelukkig hoef ik nu niet zoveel te doen. Een heel groot deel van mijn huishouden wordt door mijn mama gedaan. Mijn strijk hoef ik al sinds weken niet meer te doen, alsook kuisen en koken. Dus dat scheelt enorm!!! Ik hoef enkel nog maar op te ruimen, naar de winkel te gaan en af en toe een wasje in te steken. Dus ik mag mezelf gelukkig prijzen! Dus, dank u mama!!! Soms voel ik me daar wel schuldig over en een beetje een doetje. Vroeger moesten zoveel vrouwen hun plan trekken. Vroeger waren de mensen toch sterker. Ik denk dan soms dat ik dat ook zou moeten kunnen. De moderne vrouw is een doetje tegenover de vrouw van 50 jaar geleden. Maar ja, langs de andere kant, als de hulp er is, waarom zou ik er dan geen gebruik van maken. Ik zou toch stom zijn dan! Vergeet niet dat mijn ouders hier maar een poos blijven in België en binnenkort, kort na de bevalling, terug naar Spanje gaan. Dan moet het moeilijkste nog beginnen hé! Dan moet ik helemaal alleen mijn plan trekken! Want hoeveel mensen ik ook rondom mij heb, ik zal enkel en alleen op mezelf kunnen rekenen en vertrouwen. Hoe je het ook draait of keert, het meeste rust op de schouders van de mama en zonder mensen te verwijten, ik ken niemand waar ik bij terecht kan voor goeie en wijze raad! Dus ja, ik moet dat schuldgevoel van me afzetten, want straks is het gedaan met bediend te worden!!! Volgende zaterdag mag ik trouwens het doopsuiker gaan afhalen. Jouw meter en ik gaan het zelf vullen. En in de loop van volgende week ga ik bij een drukkerij om eens te gaan informeren naar de mogelijkheden over mijn ontwerp dat ik gemaakt heb van jouw geboortekaartje. 't Zal mooi worden hoor. Ik hoop dat ik mijn idee ook werkelijk kan uitwerken, dat ze mij bij de drukkerij effectief kunnen helpen bij mijn idee. Ik ben benieuwd! Ik kan al niet wachten tot het resultaat!
Zolang vertoef jij al gezellig in mijn buikje lieve sprot!!! Dat begint te tellen hé?! Nog 9 weekjes. Het zal snel beginnen gaan, vooral omdat ik binnenkort wat meer thuis zal zijn. Ik heb 11 daagjes verlof gespreid over de maand september om wat te kunnen bekomen van de drukte die eraan zit te komen op het werk. Ja ja, september en oktober zijn de druktste maanden van het jaar! Alleen al hiervoor zou het voor mezelf niet slecht geweest zijn, moest mijn uitgerekende datum voor halverwege september geweest zijn. Het zou nog eens erg lastig kunnen worden. Vandaag bijvoorbeeld was het nog eens een HELE drukke dag. Het is zo de periode dat het stilaan drukker begint te worden op het werk. Gelukkig voelde ik me redelijk goed vandaag en had ik een goede nacht achter de rug, dus ik kon er wel tegen, maar bij een zwangere vrouw is niet iedere dag hetzelfde en erg onvoorspelbaar. Het is niet simpel om die hormonen altijd de baas te kunnen! Zoals vorige vrijdag bijvoorbeeld. Ik denk niet dat ik in die toestand een dag zoals vandaag zou doorkomen. Echt niet! Dus ik ben wel een beetje bang eerlijk gezegd. Ik zie het niet zitten om zulke dagen mee te maken, maar ik zal het niet kunnen vermijden vrees ik! Ik zal blij zijn met die daagjes verlof hier en daar, zodat mijn werkweken niet te lang zijn en ik op tijd kan bekomen. Volgende week woensdag ben ik bijna 32 weken. Die avond zien we elkaar terug op het schermpje mijn kleine lieve schat. Telkens opnieuw is het zo spannend en maakt het mij ZO nieuwsgierig naar hoe je er weer zal uitzien. De laatste echo's geven een alsmaar duidelijker beeld weer van hoe je er zal uitzien. Ik heb echt een vermoeden dat jij een mini-kopietje zal worden van papa. Ik denk dat echt. Een echte bleekscheet! Hiihi! Mja, het heeft ook zijn charmes hoor. Maar het zal ofwel donker of bleek worden hé. Donker zoals jouw mama of bleek zoals jouw papa. Ik zou enorm fier zijn moest je op onze papa lijken. Maar we zullen zien hé. Jouw karaktertje zal ook al niet min zijn, want zowel De Groot als Van Audenhove zijn niet te onderschatten Ondertussen zal ik wel blijven sukkelen met mijn rug tot het einde van mijn zwangerschap. Het is zeker al verbeterd hoor, maar dat is ook van dag tot dag. De kine zal ik dan waarschijnlijk ook blijven volgen. Jammer genoeg verzacht het alleen maar de pijn en neemt het het niet weg. Da's massage hé. Tegenwoordig, sinds een week of 3, heb ik een nieuwe kwaal ontwikkeld, namelijk vergeetachtigheid. Ik had het nog niet direct door, maar op een gegeven moment is het mij wel beginnen opvallen dat ik soms wel erg verstrooid kan zijn hoor. Onlangs ben ik mijn afspraak bij de kiné vergeten en een andere keer dan, was ik een uur te vroeg op mijn afspraak. Dan nog een andere keer was ik mijn steunband bij de kiné vergeten en zo zijn er nog wel meer zaken hoor. Ik heb echt moeite met het onthouden van zaken en nochtans moet ik niet echt zoveel onthouden hé. Ik moet wel altijd hier en daar van die kleine zaakjes afhandelen, maar toch kosten ze mij moeite. En zeker ook om ze uit te voeren. Niet altijd, maar toch wel veel. Soms lijkt het mij een ENORME karwei om iets te doen. Mja, de energie is soms ver te zoeken. Wat zal ik ook erg blij zijn als de werken hier voorbij zijn. Mijn mama en papa zijn hier druk bezig met het één en ander. Jouw kamertje is bijna af. Komende donderdag en vrijdag gaan ze jouw kamertje behangen. Jippie! Dan is het af en dan is onze kamer aan de beurt en als dat gedaan is, dan zitten we eindelijk proper. Ole!!!!!!!! Nu ja, er is nog veel werk te doen hoor hier en daar, maar dan zullen we eindelijk alle luxe hebben die we willen. En dan hebben we eindelijk ook wat meer ruimte en kan ik alles mooi beginnen ordenen (met de energie die ik nog op overschot zal hebben natuurlijk ) En het allerbelangrijkste: dan kan ik jouw kamertje klaarstomen voor jouw komst. En dat zal gewoonweg de kers op de taart zijn. Wat zal ik genieten als ik jouw kleertjes mooi zal kunnen rangschikken in jouw kleerkastje. Wat zal het leuk zijn om jouw bedje op te maken, om een knuffeltje hier en daar neer te zetten en om er gewoonweg naar te zitten kijken en te dromen van de dag dat jij effectief in dat bedje zult liggen en ik dan jouw gezichtje kan bewonderen, jouw huidje kan strelen en jouw schattige voetjes zal kunnen kussen ... Hmmm, smelt ...
Wat ben ik blij dat ik op mijn gemakje thuis ben nu!!!!!!!!! Het was een zware dag vandaag op het werk!!! Amai! Ik moest me echt voortslepen met momenten. Ik was zo slap én ZO vermoeid. Ik had zelfs moeite met praten. Ik versprak me en lalde! Ik had echt geen energie. Ik wou gewoon slapen en thuis zijn. Het was allesbehalve druk op het werk, maar het kleinste dingetje dat moest gedaan worden, leek me onoverkomelijk. Elk telefoontje leek me enorm veel moeite te kosten. Ik had het erg lastig. Ik had ook zo'n beetje een bevangen gevoel. Ik ben op een gegeven moment op een collega afgestapt, die dokter is (ik werk momenteel op een arbeidsgeneeskundige dienst heh pruts) en ben beginnen huilen. Jah, de emoties stapelden zich blijbkaar ook op. Als je al zo vermoeid bent en dan nog zwanger bent, dan kan het niet anders dan dat de traantjes snel vloeien. Jammer genoeg natuurlijk, want da's niet altijd plezant hé. En wie weent er nu graag in het bijzijn van 'vreemden'. Tussen mijn tranen door, snikte ik, 'er niet op letten hoor, 't zijn de hormonen'. Toen ik bekomen was, heb ik gevraagd aan die collega of ze mijn bloeddruk eens wou meten, omdat ik mij zo moe en slap voelde. We zijn apart gaan zitten en zo gezegd, zo gedaan. Mijn bloeddruk was in orde, maar toch voelde ik me niet zo. Mja, zwanger zijn zeker hé! Daarna ben ik terug naar mijn bureau gegaan. Eén van mijn collega's had me koekjes klaargelegd. Ik heb die naar binnen gespeeld en daarna nog een cola en dat heeft wel geholpen hoor. Ik beurde weer een beetje op. Waarschijnlijk had ik zo'n snelle kick nodig, maar mijn vermoeidheid bleef wel hoor. Maar ik was al erg blij dat ik me veel beter voelde. Dus ik kon het wel nog uithouden tot 17u! Gelukkig! Ik moet zeggen dat ik een paar keer gepanikeerd heb ook. Ik dacht aan de weken die nog moesten volgen, die waarschijnlijk alleen maar zwaarder zullen worden. Aangezien ik het nu al redelijk zwaar heb en al zo vroeg, vermoed ik dat ik sneller zal uitvallen op het werk. Het zijn er wel meer die dat zeggen hoor! Iedereen denkt dat ik snel thuis zal belanden en dat schrikt me eerlijk gezegd enorm af. Vooral omdat ik bang ben om die dagen kwijt te raken na mijn bevalling, want het is wel zo dat als je in de 7 weken voor je bevalling ziek valt, die dagen van je zwangerschapsverlof afgetrokken worden. Dus da's niet leuk. Niemand wil dat meemaken hé! Man toch! Maar ik ben vandaag dan toch te weten gekomen van mijn collega dat er een mouw aan te breien valt, in het geval dit toch mocht gebeuren. Dus ik ben enorm opgelucht. Joepie, er bestaat een manier om dit op te lossen. Ik ben echt, echt, ECHT ZO blij hé, des te meer omdat het er naar uitziet dat dit mij zal overkomen. Ik hoop natuurlijk van niet hé, want ik heb liever die poespas niet. Laat me gewoon maar gaan werken en er nog van genieten ook, zowel van het werk als van de zwangerschap zonder te veel kwaaltjes. We zullen zien ...
Mijn borsten doen goed hun werk. Momenteel toch en hopelijk zal dat zo blijven tot na de geboorte van ons zoontje, zodat hij er lekker veel gebruik kan van maken! De bewijzen dat mijn borsten functioneren, zijn meermaals op mijn slaapkleed terug te vinden Regelmatig sta ik 's morgens op met plekken op mijn slaapkleed ter hoogte van mijn borsten. En da's al sinds een maand of twee. Jawel, vroeg hé. Sommigen die het weten, schrikken ook wanneer ik dit zeg. Nu ja, da's zeker geen probleem, tot op vandaag ... Deze morgen op het werk, merkte ik toch wel niet een plekje op mijn T-shirt zeker?!?! Oh my god! Ik snel naar het toilet. Ik heb stukjes WC-papier in mijn bh gestoken om te voorkomen dat het erger werd. Gelukkig bleef de schade beperkt maar ik heb wel de hele tijd moeten opletten dat het niemand zag. Ik heb het tegen mijn naaste collega's gezegd en die vonden het natuurlijk wel grappig. Gelukkig heb ik lang haar en kon ik het over mijn borsten laten hangen om de plek te verbergen. Na het werk ben ik dan gauw bij de apotheker om compressen geweest, want nu het zover al gekomen is dat het door mijn bh gaat en door mijn T-shirt, denk ik dat dit niet de laatste keer zou kunnen zijn! Zwanger zijn hé! Hihi, 't is me soms wel wat. Omdat ik zo last heb van mijn rug, heeft een collega een buikband meegebracht om mijn buik te ondersteunen. Ja, mijn GROTE buik begint me toch wel parten te spelen als je weet dat ik naar de kiné ga. En die buikband is ook zo'n prachtig ding hé! Het lijkt wel een bh voor een buik ipv borsten maar dan wel SUPERGROOT!!! Amai, echt sexy hoor. Pfew Maar ja, we zullen het eens testen hé en misschien helpt het wel. Het is te hopen hé, maar ik zie er wel tegenop om dat nog 3 maanden te moeten aandoen, want 't is toch wel een vervelend ding hoor rond je heup! We zullen zien wat het rugje ervan denkt hé. Kleine spruit, jij ondervind er niet zoveel last van me dunkt hé? Gelukkig maar! Ik ben blij dat je het daar naar je zin hebt in mijn buik. Plaats zul je ook wel genoeg hebben hé. Ik heb ervoor gezorgd Hihi! Je beweegt volop en dat maakt me gelukkig. Het is echt plezant om je te voelen én zien bewegen. Mijn buik puilt soms volledig uit. Wel een beetje weird zenne Raar hoor dat dat kan! Papa heeft het nu eindelijk ook eens gezien en schrok ook echt. Hij kon het bijna ook niet geloven dat jij dat echt deed! Doe zo verder zou ik zeggen. Het stoort me zeer zeker niet! Dikke kus, kleine sus!
Jij begint echt te wegen hoor. Amai! Die buik begint echt neig af te hangen en je doet me af en toe wel eens pijn. Ik ga echt in slow motion vooruit hoor en ben snel buiten adem. De trap opgaan is een hele opgave. Je zult me wel geloven als je mijn buik zult zien. Die is GIGANTISCH!!! Nu ja, mijn droom is uitgekomen, maar het is meer dan wat ik ooit durven dromen heb 
ten!!!! Ik ben wel een beetje bang voor de pijn, maar ik ga toch echt proberen om in dat bad te bevallen en dus zonder epidurale. Dan zou mijn bevalling ook een beetje vlot moeten verlopen hé. Dan zal ik ook geen arbeid van 24u aan een stuk mogen hebben hé. Dus ja, dat zullen we dan wel zien als het zover is hé ... Nog 4 weekjes, dus nog 1 maand, de allerlaatste maand en dus ook de allerlaatste dag zoals ze zeggen hé. Het kan weldra wel eens gebeuren ... Tot binnenkort kleine pruts. Wees een beetje lief hé voor mama 
We hebben jou ook zien happen, maar was het naar water of was je gewoon aan het geeuwen ... 't Was in elk geval leuk om te zien! Je krijgt alsmaar minder plaats in mijn buik hé, want je groeit goed. Ongeveer 2,2kg weeg je al, zei de gynae 
Maar ja, we zullen het eens testen hé en misschien helpt het wel. Het is te hopen hé, maar ik zie er wel tegenop om dat nog 3 maanden te moeten aandoen, want 't is toch wel een vervelend ding hoor rond je heup! We zullen zien wat het rugje ervan denkt hé.
