Hey, ik ben Marieke! Mijn vriend en ik zijn allebei 28 jaar jong en zijn sinds 19 oktober '08 al 11 jaar samen. Da's een lange tijd, met de nodige ups en downs. We zijn een hevig koppeltje, maar wel een HEEL STERK! Nu is de tijd gekomen om die liefde te bezegelen met een nakomelingetje. Laat de kleine 'petertjes' nu maar eindelijk hun werk doen! En omdat zoiets speciaal is, schrijf ik graag neer hoe 'het' allemaal begon ... (21/11/2008) Ondertussen zijn we een jaartje verder en ouder én een levenservaring rijker en mogen we op dit moment van het mooiste wonder van het leven genieten, namelijk ons eerste zoontje Roan!!! Het is zààààààlig!!! (26/11/2009) Onze eerste telg wordt snel groot en binnenkort wordt hij al vergezeld van een klein broertje. Het gezinnetje breidt goed en wel uit. Onderstussen zitten we in volle blijdschap af te wachten naar de geboorte van de jonste spruit rond 7 juni (05/03/2011) Nu zijn we met vier!!! Ons gezinnetje is compleet ... (23/06/2011)
Zwangerschap van Roan
5W3D
8W6D
10W6D
12W3D
14W5D
16W3D
20W1D
22W
24W4D
28W
32W2D
36W4D
39W1D
Zwangerschap van Jensen
9W3D
12W3D
19W1D
23W3D
29W2D
34W4D
38W5D
40W1D
FOTOKES JENSEN
Ik ben zo in love op jou
09-10-2009
Onze kabouter heeft ons een beetje doen schrikken
Eergisteren hebben we jouw 'tootje' nog eens gezien op de echo! Natuurlijk zien we nu al dat je de mooiste baby ter wereld zult zijn hé En we weten ook al dat je 'nen averechtsen' bent. Gene gemakkelijken dus en je zit nog in mijn buik, dus dat beloofd Zal even verduidelijken: toen de gynae een inwendig onderzoek deed, kon ze jou niet direct voelen, terwijl dat 3 weken geleden wel zo was. Je bent terug een beetje naar boven gekropen! Blijkbaar wil je toch nog niet zo snel mijn buikje verlaten en wil je liever nog wat veilig bij mamaatje blijven. 3 weken geleden dacht de gynae dat je wel eens vroeger zou kunnen geboren worden, maar zoals het er op dit moment uitziet, zou je gewoon je tijd uitdoen. Maar ja, het is nog 2 weken en er kan nog vanalles veranderen hé, net zoals nu het geval is. Je bent in gewicht ook niet zo fel bijgekomen: 300gr maar, dus nu weeg je 3,3kg. Heel wat minder dan we gedacht hadden, zoals zovelen eigenlijk wel dachten, alsook de gynae. Zij dacht dat je naar de 4kg zou opgaan, maar ook dit blijkt anders uit te monden, nu ja, het is nog afwachten hé. Zoals ik eerder al aangaf, op 2 weken kan er nog veel gebeuren ... Vervolgens kwam er minder leuk nieuws, toch op dat moment. We waren een beetje uit ons lood geslagen. De gynae zei dat ik een bekkenmeting moest laten uitvoeren in het ziekenhuis én dat ik een streptokokkenbesmetting had. Euh, wablief?! De gynae stelde ons meteen gerust en zei dat 1 op 6 vrouwen dit meemaakt en er niks aan de hand was. Bij de bevalling zou ik een paar baxters penicilline moeten krijgen en jij zou ook iets toegediend krijgen. Da's procedure, zei ze. Ik hoefde mij echt geen zorgen te maken, maar toch schrok ik een beetje. Jah, je verwacht daar niet aan hé!!! De naam alleen al doet je fronsen hé! Plots hoorden we ook het woord 'sterrekijker' vallen. Euh, is dat goed of slecht? De gynae zei ook dat jouw hoofdje een week voor zat op de gemiddelde groei. Moesten we ons hier nu ook zorgen om maken of wat? De vraag waarom ik een bekkenmeting moest laten doen, hebben we niet gesteld omdat we toch een beetje verbaasd waren van zoveel informatie. De vorige echo's verliepen altijd heel vlot en stapten we iedere keer buiten met vrolijk nieuws, maar nu was het een beetje anders ...We hielden er een vreemd gevoel aan over en we zaten eigenlijk met nog veel vragen, maar da's een beetje typisch voor ons hé. Op het moment zelf denken we eigenlijk niet goed na en komen de vragen pas achteraf, als het al te laat is eigenlijk en we daar al buiten zijn. Dat heb ik nu iedere keer hé bij doktersbezoeken. Maar ik denk dat er veel mensen zijn die bij een consultatie eigenlijk te weinig vragen stellen. De dokter zal nooit zoveel uitleg geven, zolang je er zelf niet naar vraagt. Nu ja, als we wat logisch nadachten konden we de balans zelf wel opmaken hoor, zeker na een beetje informatie op het internet te hebben opgezocht: ik moest die bekkenmeting laten doen om zeker te zijn of jij op de normale manier zou kunnen geboren worden aangezien jouw hoofdje redelijk groot is en jij in sterrekijkerspositie ligt, wat de bevalling normaal gezien bemoeilijkt. Ik begon toch al lichtjes te panikeren en kreeg al bijna nachtmerries van een keizersnede enz. Zeker na het lezen van de streptokokken op het net! Hoe meer ik vond, hoe benauwder ik het kreeg. Het leek me slim om dan maar te stoppen met het opzoeken van info over dit onderwerp! Dus je ziet, deze keer was een héél andere echo dan al de vorige keren. Je kan mijn ongerustheid dus wel begrijpen, niet? Na vandaag, na de bekkenmeting, is die volledig verdwenen Ik kreeg meteen het resultaat mee van de meting. Die was dus OK!!! De gynae zag geen probleem om alsnog onder water te bevallen. Mijn bekken is dus breed genoeg. Naar het schijnt zou je wel een grote baby zijn, maar er is plaats genoeg daar bij mij onderaan om te passeren Over die streptokokken was mijn ongerustheid ook onterecht. Een collega van mijn werk en vrouwen waarmee ik chat op een forum, hebben dit ook meegemaakt en da's echt niks om je zorgen over te maken. Wat ben ik blij! Echt blij! Mijn doemscenarios verdwenen als sneeuw voor de zon. Ik kan dus rustig genieten van mijn laatste dagen, lekker thuis. 2 dagen geleden (woensdag) was mijn laatste werkdag, waar ik superblij om ben, want het is, voor de zoveelste keer, ERG zwaar en lastig!!! Ik heb heel veel last van mijn rug nu en mijn handen die bijna constant slapen. 's Nachts kan dat erg pijn doen hoor. Precies alsof mijn beenderen ook verstijven en ik mijn vingers bijna niet kan bewegen. Je kan je zoiets niet voorstellen, totdat je het zelf meemaakt! Als ik iets fijn, zoals een balpen, vastneem, krijg ik krampen in mijn handen. Het lezen van de flair bezorgt me zelfs krampen in mijn handen. En ja, die rug, dat komt door mijn hele dikke buik hé, die sinds een week of 2 erg begint af te hangen. Hierdoor dachten velen, alsook ik, dat het voor niet lang meer zou zijn, maar niets is minder waar. Nu blijk je ipv ingedaald te zijn, nog omhoog gekropen te zijn. 't Zoveelste bewijs eigenlijk dat je aan de buik van een vrouw NIKS, maar dan ook NIKS kunt afleiden hé!!! Mijn gewicht bereikt ook hoge toppen Ik zit al aan een totaal van 20kg, wat ik wel verwachtte. Ik hou ook redelijk wat vocht op sinds een week of zo. Ik zie het aan mijn voeten en daar had ik een beetje schrik voor, maar gelukkig is het nog niet overdreven en zijn we ondertussen al herfst, dus dikke pullen en lange broeken-periode Op één van mijn heupen vertoon ik ook lichtjes een striem of twee. Ik hoop dat ze zich niet uitbreidt en naar mijn buik uitloopt. Please, 't is maar 2 weekjes meer. Je gaat me dat toch niet lappen hé?! Gedurende de hele zwangerschap had ik geen last van striemen en nu plots duikt er eentje op, weliswaar nog op mijn heup, maar er zit er eentje op de loer met andere woorden. Het is wel verwonderlijk dat ik er geen heb op mijn buik eigenlijk, zeker als je de omvang van mijn buik ziet en hoezeer hij de laatste weken gaan doorhangen is. Ja ja, 't is bijna voorbij en wat ben ik blij. Heel eerlijk: ik zal die ongemakken en die kilo's allesbehalve missen!!! De klopjes en schopjes wel natuurlijk, maar anders kan ik niet bedenken waardoor ik meteen zou zeggen: ik wil opnieuw zwanger zijn. Ja, eigenlijk wel: om nog een kindje te maken Mja, enkel voor dat dan, maar nog niet voor direct hoor. Het huis zal na dit weekend ook eindelijk op zijn plooien staan. De meeste dringende babyspullen zijn in huis gehaald, de babykamer is klaar, de kleertjes liggen in de kast, mijn valiesje is (bijna) klaar, de kleine verbouwinkjes en dergelijke zullen afgewerkt zijn, de grote kuis zal ook gedaan zijn nadat mijn ma en mijn zus door mijn huis gestormd zijn, het geboortekaartje is zo goed als klaar, de enveloppen zijn bijna allemaal geschreven, het doopsuiker is ook zo goed als klaar, m.a.w. na dit weekend zou er normaal gezien eindelijk rust in huis moeten zijn. Dan is het tijd voor stilte voor de storm! De laatste dagen die ons nog resten. Jouw papa en mama zullen dan op hun gemakske nog kunnen genieten van mekaar. Voor de laatste keer onder ons tweetjes ...Het werd tijd, want het begint te korten! Het is hier de laatste dagen al héél druk geweest. Veel heen en weer geloop, veel mensen in huis enzoverder, maar allemaal goed bedoeld natuurlijk hé. We hebben heel veel hulp gehad van mijn familie en dan in het bijzonder van mijn ouders. En daar ben ik hen ENORM dankbaar voor, want zonder hen hadden we er niet geraakt hoor! Door de komst van onze kleine pruts hadden we een deadline en moest er nog heel veel verbouwd worden vooraleer we jou in ons huisje konden ontvangen, maar nu, na al die goede daden die hier al verricht geweest zijn, kunnen we op onze beide oren slapen. Ik zal blij als dit weekend voorbij is, want hoe dankbaar ik ook ben voor de hulp, ik zal toch ook blij zijn dat ik eindelijk mijn laatste daagjes in alle rust en alleen kan uitdoen ...
Da's dus waar ik sinds een paar nachten last van heb. Ik heb het opgezocht op het internet. Mijn handen slapen en doen pijn. Ik wordt er 's nacht wakker van. Door het vocht dat ik ophoud (ja, ik houdt vocht op, dacht dat ik ervan gespaard zou blijven, maar toch niet, gelukkig is het echt heel weinig, jipie!!!), geraakt een zenuw in mijn pols gekneld en daardoor gaan mijn handen slapen en tintelen. En da's gewoon constant gedurende de nacht hé! En dat kan echt pijn doen. Mijn beenderen in mijn handen doen er zelfs pijn van. Overdag heb ik er ook af en toe last van. Ik ben naar de apotheek geweest om te informeren naar middelen. Geneesmiddelen raadde de apotheker mij af omdat het maar lapmiddelen zijn, zei hij. Een polsband zou beter helpen, maar is OH ZO duur!!! 34 euro voor zo'n ding. En dan moet ik er 2 hebben hé!!! Reken en tel maar. Ik heb gezegd dat ik wel nog wat zal afwachten tot ik het niet meer kan uithouden van de pijn. En waarschijnlijk zal die dag nog aanbreken ook hoor. Maar 70 euro is niet niks hé! Allo seg! De apotheker zei ook dat ik het dan beter gedurende de dag ook zou aanhouden om echt effect te hebben. Waarschijnlijk zal dit vanzelf wel voorbij gaan, maar kan het wel nog eventjes duren. Als dat niet zo is, dan is de enige oplossing een operatie blijkt. Da's gene zever! Allé, plezante dinges. Eerst de buik-BH, die ik trouwens niet meer draag omdat hij te klein geworden is, en nu dit. Mja, 't is bijna voorbij. Nog eventjes en daar ben je dan!!! O JEE ........ Ja kleine pruts, je doet me wat aan hoor Jij begint echt te wegen hoor. Amai! Die buik begint echt neig af te hangen en je doet me af en toe wel eens pijn. Ik ga echt in slow motion vooruit hoor en ben snel buiten adem. De trap opgaan is een hele opgave. Je zult me wel geloven als je mijn buik zult zien. Die is GIGANTISCH!!! Nu ja, mijn droom is uitgekomen, maar het is meer dan wat ik ooit durven dromen heb Papa en ik hebben gisteren nog enkele praktische zaken geregeld zoals telefoons uitwisselen voor als het zover is. Ik moet papa op zijn werk kunnen bereiken hé, want da's niet altijd zo evident. Hij moet zijn medewerkers op de hoogte brengen dat ik één dezer wel eens zou kunnen bellen met dringend nieuws! Haha! We hebben nog gezegd dat het wel erg spannend begint te worden. En dat het ook een beetje raar zal doen: zo ineens met drie en nooit meer met ons twee alleen. Het deed ons wel even schrikken hoor! 't Is ook precies alsof ik mijn ventje een beetje ga verliezen. Ik zal hem nooit meer alleen voor mij hebben. 't Klinkt zo dramatisch, maar het komt er toch wel een beetje op neer hé. De tijd van enkel ik en mijn vriend is bijna voorbij. Maar een nieuwe mooie tijd staat ons te wachten en we kijken er zeker naar uit, weliswaar met de krop in de keel ...
Het voorbije weekend had ik last van gezwollen handen. Zo'n tweetal dagen. Man, dat was vervelend. En 's nachts heb ik veel last van slapende handen. Voortdurend wordt mijn bloed afgekneld en ik wordt er steeds wakker van, omdat het zo vervelend is en pijn doet. 's Morgens sta ik dan op met pijnlijke handen. Dat moet niet echt gezond zijn, denk ik. Maar ja, wat kan ik er aan doen ... Gisteren zijn papa en ik naar het Palfijnziekenhuis geweest om ons dossier op te maken. Ik vond het wel eens interessant hoor. We hebben de verloskamers gezien, de gewone kamers en het bevallingsbad, want daar wil ik binnenkort inliggen hé. Ik hoop echt dat de omstandigheden goed zullen zijn om effectief in het bad te bevallen, want da's nog niet zo evident hoor. Je moet weten dat ik alles zelf zal moeten doen hé. De gynae zal er natuurlijk wel bij zijn om wat aanwijzingen te geven en zo, maar het komt er toch op neer om het in mijn eentje te klaren. Dus dat wil zeggen dat onze kleine pruts een beetje zal moeten meewerken wil het lukken in het bad. Er mogen zich geen plotse problemen voordoen en zo, dus het is afwachten hoe het zal verlopen hé. En bij een onderwaterbevalling komt ook geen epidurale aan te pas hé. Onderwater bevallen is natuurlijk bevallen. Moest ik te veel afzien van de pijn, dan kan ik alsnog opteren voor een epidurale hoor, maar dan moet ik uit het bad. Amai spannend!!! Op zo'n moment sta je er wel effen bij stil hoor. Zo van: o jee, binnenkort lig ik hier te kreunen en te puffen. OH NEEN! Dju seg, gaat mij dat wel lukken???!!! Als ik mijn buik zo efkes bekijk, dan krijg ik wel een beetje schrik hoor. Moet dat echt nog door dat kleine gaatje geraken Amai mijn kl ten!!!! Ik ben wel een beetje bang voor de pijn, maar ik ga toch echt proberen om in dat bad te bevallen en dus zonder epidurale. Dan zou mijn bevalling ook een beetje vlot moeten verlopen hé. Dan zal ik ook geen arbeid van 24u aan een stuk mogen hebben hé. Dus ja, dat zullen we dan wel zien als het zover is hé ... Nog 4 weekjes, dus nog 1 maand, de allerlaatste maand en dus ook de allerlaatste dag zoals ze zeggen hé. Het kan weldra wel eens gebeuren ... Tot binnenkort kleine pruts. Wees een beetje lief hé voor mama
Gisteren was het opnieuw tijd voor een bezoekje aan de gynae. Het was SUPER!!! Het was echt nog eens een zalige echo. Je hebt het beste van jezelf gegeven hoor, kleine pruts! Je was aan het happen of aan het gapen. Het was plezant om naar jou te kijken. En niet onbelangrijk, 3 weken geleden woog je 2,2kg en nu 3kg al!!! OH MY GOD! De gynae zei dat je naar de 4kg zal opgaan. Ma jongens toch, wat een brok. Ja man, ik moet er jou wel nog uit krijgen hé. Hihi! Ja, 't was te verwachten hé. Papa was een flinke baby, mijn papa en mijn broer ook, dus 't zit wel een beetje in de familie. MAAR de gynae zei dat alles in proportie is en dat je een mooi vol baby'tje zult zijn. EN dat zijn de mooiste baby'tjes zei ze. En ze meende het ook hé, 't was niet om mij tevreden te stellen dat ze dit zei. 't Was gemeend! Hihi en mama fier en blij!!! Ze zei ook dat ze vermoed dat je een beetje vroeger zult geboren worden en dat ik vroeger thuis zal moeten blijven om te rusten, want dat er niet veel vrouwen waren die nu nog werken met een baby van 3kg in hun buik. Toen ik zei dat ik maar 2 à 3 daagjes per week nog maar ga werken, zei ze dat dat zeker geen slecht idee is. Ze denkt ook dat ik een vrij vlotte bevalling zal hebben, dat ik een goede lichaamsbouw heb, dat mijn bekken breed genoeg is. Da's allemaal heel positief nieuws!!! Ik had haar gevraagd naar onder water bevallen, want dat lijkt me wel wat. De gynae zag er geen probleem in. Ze zei dat ik er mij zeker moest naar informeren als papa en ik volgende week dinsdag naar het ziekenhuis gaan om ons individueel dossier op te maken. Ik heb ook al eens gepiept op de site van het Palfijnziekenhuis en heb wat info teruggevonden over onder water bevallen. Ik zie het volledig zitten. Het lijkt me zoveel aangenamer en comfortabeler. Alleen al het feit dat je gewichtloos wordt door het water, lijkt me een echt voordeel. En dat de overgang voor ons zoontje van mijn warme veilige buik naar de grote mensenwereld zachter zal zijn, is ook een groot positief punt. Dus het was tof gisteren bij de gynae. Echt! We hebben zoveel positieve dingen gehoord, dat ik het volledig zie zitten ... en toch wel een beetje ongeduldig wordt. Vandaag is het officieel nog 5 weekjes. Het grote moment nadert ...
Mijn buik kriebelt ongelooflijk!!! 't Is om zot van te worden. Echt waar!!! Wreed zenne!!! Dat wil maar één ding zeggen hé, dat mijn buik nog aan het groeien is. Amai, nu mag het wel gaan stoppen hoor van mij. Echt! Ik wou een dikke buik, maar die heb ik nu wel al hoor. Er hoeft niks meer bij te komen. Al wat er nu nog bijkomt, dient enkel maar tot last. Mijn rug ziet af en ikzelf ook. Het wordt echt zwaar hoor. Pff! Amai! Mij verplaatsen gebeurt in slakkentempo. Uit mijn bed komen, gebeurt ook al niet zo elegant meer. Ik lig ook niet zo comfortabel meer. Het is soms gewoon zwaar om te stappen, te bukken, te zitten, de trap op te gaan, te heffen ... Als ik van mijn werk kom, ben ik enorm blij dat ik thuis ben. En GELUKKIG is mijn moeder er om de huishoudelijke karweitjes te doen. Ik heb het al gezegd en zeg het nogmaals: ik heb chance!!! Maar ik kan het gebruiken hoor. Da's een feit! Morgenvoormiddag is mijn laatste werkdagje voor deze week. En volgende week moet ik er ook maar 3 doen en daarna 2 en daarna weer 2 en daarna 3 en als laatste nog eens 3. Maar het kan zijn dat ik die 3 laatste niet meer doe hoor, dat ik onbetaald verlof zal nemen. Ik ga natuurlijk nog zien hé, hoe ik me voel. Als het draaglijk is, dan ga ik zeker en vast nog werken, maar zoals het er nu uitziet, denk ik dat ik toch onbetaald zal nemen, want het wordt ECHT wel zwaar. Als ik al niet in het kliniek lig tegen dan, want dat denk ik eerlijk gezegd wel hoor. Ik denk dat onze kleine spruit een beetje ongeduldig zal zijn en wat vroeger zal willen komen piepen. Ik denk het wel!
Af en toe doe je me ook een beetje pijn hé schattie. Je groeit en groeit maar en het begint krap te worden in mijn buik. Je duwt of stampt al snel ergens tegenaan. Meestal is dat langs onderen. Ik weet niet waartegen je zit te duwen, maar ik denk dat het vooral tegen mijn blaas is. Ja, wat zit er daar vanbinnen allemaal hé in mijn lijf??? Maar ik zweer het je, het doet pijn! Gelukkig zit je nog niet tegen mijn ribben aan te porren, want ik denk dat dat nòg pijnlijker is.
Gisterenavond zijn jouw papa en ik naar een infoavond geweest in het Palfijnziekenhuis. Het ging over borstvoeding. Ik heb niks gehoord dat ik nog niet wist. En hetgeen ik nog niet wist, was ook niet het onthouden waard. Dat was dan informatie dat iets te gedetailleerd was en toch veel te moeilijk was om te onthouden. Met die informatie zou je er niet beter borstvoeding door geven hoor. Kortom, ik vond het niet nuttig. En ze mogen je nog zoveel tips en uitleg geven, je ondervind het toch zelf wel allemaal hoor. Het is gewoon een natuurproces. Met wat zoeken en ondervinden zal ik er ook wel komen hoor. Natuurlijk zal het niet allemaal vanzelf gaan en zal ik problemen ondervinden, maar komt niet iedereen dat tegen in het leven?!?! Iedereen kreeg een pop om te 'oefenen'. Bij iedereen was het een klein popje, maar wij kregen een reuzenbaby. Die pop was het dubbele van al die andere poppen. Iedereen moest even lachen. Ja, natuurlijk moest dat weer bij ons zijn hé. Maar we konden er ook wel mee lachen hoor. 't Was wel grappig! 22 september gaan we terug naar het Palfijnziekenhuis. Dan krijgen we een individuele rondleiding en andere informatie. Dat zal pas nuttig zijn! Dan mogen we ook mijn kamer bespreken. Daar kijk ik al meer naar uit ...
Dat was 4 dagen geleden. Ik straalde weer van fierheid. Papa zat er ook bij. Hij moest lachen toen we jouw piemeltje zagen. Dat vond hij dan weer grappig hé. Typisch! En ik vond het dan weer schattig van papa We hebben jou ook zien happen, maar was het naar water of was je gewoon aan het geeuwen ... 't Was in elk geval leuk om te zien! Je krijgt alsmaar minder plaats in mijn buik hé, want je groeit goed. Ongeveer 2,2kg weeg je al, zei de gynae We reageerden een beetje geschokt. Ik dacht oh mijn god, waar gaat dat eindigen, maar de gynae stelde ons gerust dat het een normaal gewicht was. Mja, je zou van minder schrikken hé. Een maand geleden woog je 1,2kg, dus dat was een kilo op een maand tijd en je hebt nog 2 maanden te gaan hé! Maar zoals de gynae al eens eerder zei: da's geen maatstaf. Misschien kom je maar 1kg meer bij of misschien een 1,5kg of misschien meer. Alles is mogelijk, maar iedereen denkt wel dat je een ferm boeleke zult zijn. Ik denk het eerlijk gezegd ook wel! Dat zullen we gewoon moeten afwachten hé. In elk geval, het gaat prima met jou. Meer hoefden we eigenlijk niet te weten, maar ik was er gerust in hoor, want ik voel je overduidelijk hoor. Amai seg! Mijn buik begint al vreemde vormen aan te nemen. Net alsof er een alientje in mijn buik zit. Raar hoor!!! Ik had vroeger al gehoord dat een zwangere buik soms kan uitpuilen naar één bepaalde kant, maar ik kon er mij niet echt iets bij voorstellen of het zelfs moeilijk geloven, maar het is werkelijk zo. Da's echt grappig, maar soms ook vies. Je zou het moeten zien. Echt raar zenne! Mijn buik jeukt ook enorm sinds een paar dagen. Man, ik word er soms gek van en ook een beetje bang. Bang voor striemen, want jeuk wil zeggen dat je huid uitrekt doordat je buik groeit en voorlopig ben ik nog steeds gespaard gebleven van striemen, maar ik ben zo bang dat ze er alsnog zullen doorkomen. De omvang van mijn buik is dan ook enorm. Hij is echt groot, want iedereen denkt steeds dat ik één dezer dagen moet bevallen of dat jij daar niet alleen in zit, kleine pruts. Dus ja, keep fingers crossed!!! Mijn nachten zijn de laatste tijd veel verbeterd, alsook mijn rug. Ik ben erg blij! Ik slaap beter. Ik moet zelden nog opstaan in het midden van de nacht om naar het toilet te gaan. Het verdraaien van mijn ene zij naar mijn andere zij lukt ook beter. Maar ja, da's nog maar sinds een kleine 2 weken hoor. Het tij kan snel keren. Ik zal maar hout vasthouden!!! Vannacht bijvoorbeeld, kon ik de slaap niet vatten. Dus het was nu wel eens lang geleden. Ik zal er zowiezo niet volledig vanaf geraken hoor. That's not possible I think! Maar goed, rond 23u ben ik gisterenavond in de zetel in slaap gevallen. Omstreeks 3u 's nachts ben ik naar mijn bed gegaan, want ik lag niet goed meer. Ik werd af en toe eens wakker. Maar het verbeterde er niet op hoor in bed. Integendeel, ik viel gewoonweg niet in slaap. Ik heb daar, geloof ik, 2u liggen woelen en ben dan terug in de zetel gaan liggen met de TV aan. Na een tijdje ben ik terug ingedommeld maar ik heb enkel maar hazenslaapjes gedaan hoor. Ik heb veel wakker gelegen. En zo ging dat door totdat ik rond 9u dan maar uit de zetel gekomen ben. Ik zal straks wel nog een klopje krijgen en een dutje moeten doen. Gelukkig zijn we zondag, dus ik ben op mijn gemak! Ik merk wel dat van zodra ik een beetje te veel til of mij buk en zo bij huishoudelijke taken, dat ik meteen pijn krijg in mijn rug. Eigenlijk zou ik niks mogen doen, maar ja, da's gemakkelijk gezegd hé. Gelukkig, gelukkig hoef ik nu niet zoveel te doen. Een heel groot deel van mijn huishouden wordt door mijn mama gedaan. Mijn strijk hoef ik al sinds weken niet meer te doen, alsook kuisen en koken. Dus dat scheelt enorm!!! Ik hoef enkel nog maar op te ruimen, naar de winkel te gaan en af en toe een wasje in te steken. Dus ik mag mezelf gelukkig prijzen! Dus, dank u mama!!! Soms voel ik me daar wel schuldig over en een beetje een doetje. Vroeger moesten zoveel vrouwen hun plan trekken. Vroeger waren de mensen toch sterker. Ik denk dan soms dat ik dat ook zou moeten kunnen. De moderne vrouw is een doetje tegenover de vrouw van 50 jaar geleden. Maar ja, langs de andere kant, als de hulp er is, waarom zou ik er dan geen gebruik van maken. Ik zou toch stom zijn dan! Vergeet niet dat mijn ouders hier maar een poos blijven in België en binnenkort, kort na de bevalling, terug naar Spanje gaan. Dan moet het moeilijkste nog beginnen hé! Dan moet ik helemaal alleen mijn plan trekken! Want hoeveel mensen ik ook rondom mij heb, ik zal enkel en alleen op mezelf kunnen rekenen en vertrouwen. Hoe je het ook draait of keert, het meeste rust op de schouders van de mama en zonder mensen te verwijten, ik ken niemand waar ik bij terecht kan voor goeie en wijze raad! Dus ja, ik moet dat schuldgevoel van me afzetten, want straks is het gedaan met bediend te worden!!! Volgende zaterdag mag ik trouwens het doopsuiker gaan afhalen. Jouw meter en ik gaan het zelf vullen. En in de loop van volgende week ga ik bij een drukkerij om eens te gaan informeren naar de mogelijkheden over mijn ontwerp dat ik gemaakt heb van jouw geboortekaartje. 't Zal mooi worden hoor. Ik hoop dat ik mijn idee ook werkelijk kan uitwerken, dat ze mij bij de drukkerij effectief kunnen helpen bij mijn idee. Ik ben benieuwd! Ik kan al niet wachten tot het resultaat!
Zolang vertoef jij al gezellig in mijn buikje lieve sprot!!! Dat begint te tellen hé?! Nog 9 weekjes. Het zal snel beginnen gaan, vooral omdat ik binnenkort wat meer thuis zal zijn. Ik heb 11 daagjes verlof gespreid over de maand september om wat te kunnen bekomen van de drukte die eraan zit te komen op het werk. Ja ja, september en oktober zijn de druktste maanden van het jaar! Alleen al hiervoor zou het voor mezelf niet slecht geweest zijn, moest mijn uitgerekende datum voor halverwege september geweest zijn. Het zou nog eens erg lastig kunnen worden. Vandaag bijvoorbeeld was het nog eens een HELE drukke dag. Het is zo de periode dat het stilaan drukker begint te worden op het werk. Gelukkig voelde ik me redelijk goed vandaag en had ik een goede nacht achter de rug, dus ik kon er wel tegen, maar bij een zwangere vrouw is niet iedere dag hetzelfde en erg onvoorspelbaar. Het is niet simpel om die hormonen altijd de baas te kunnen! Zoals vorige vrijdag bijvoorbeeld. Ik denk niet dat ik in die toestand een dag zoals vandaag zou doorkomen. Echt niet! Dus ik ben wel een beetje bang eerlijk gezegd. Ik zie het niet zitten om zulke dagen mee te maken, maar ik zal het niet kunnen vermijden vrees ik! Ik zal blij zijn met die daagjes verlof hier en daar, zodat mijn werkweken niet te lang zijn en ik op tijd kan bekomen. Volgende week woensdag ben ik bijna 32 weken. Die avond zien we elkaar terug op het schermpje mijn kleine lieve schat. Telkens opnieuw is het zo spannend en maakt het mij ZO nieuwsgierig naar hoe je er weer zal uitzien. De laatste echo's geven een alsmaar duidelijker beeld weer van hoe je er zal uitzien. Ik heb echt een vermoeden dat jij een mini-kopietje zal worden van papa. Ik denk dat echt. Een echte bleekscheet! Hiihi! Mja, het heeft ook zijn charmes hoor. Maar het zal ofwel donker of bleek worden hé. Donker zoals jouw mama of bleek zoals jouw papa. Ik zou enorm fier zijn moest je op onze papa lijken. Maar we zullen zien hé. Jouw karaktertje zal ook al niet min zijn, want zowel De Groot als Van Audenhove zijn niet te onderschatten Ondertussen zal ik wel blijven sukkelen met mijn rug tot het einde van mijn zwangerschap. Het is zeker al verbeterd hoor, maar dat is ook van dag tot dag. De kine zal ik dan waarschijnlijk ook blijven volgen. Jammer genoeg verzacht het alleen maar de pijn en neemt het het niet weg. Da's massage hé. Tegenwoordig, sinds een week of 3, heb ik een nieuwe kwaal ontwikkeld, namelijk vergeetachtigheid. Ik had het nog niet direct door, maar op een gegeven moment is het mij wel beginnen opvallen dat ik soms wel erg verstrooid kan zijn hoor. Onlangs ben ik mijn afspraak bij de kiné vergeten en een andere keer dan, was ik een uur te vroeg op mijn afspraak. Dan nog een andere keer was ik mijn steunband bij de kiné vergeten en zo zijn er nog wel meer zaken hoor. Ik heb echt moeite met het onthouden van zaken en nochtans moet ik niet echt zoveel onthouden hé. Ik moet wel altijd hier en daar van die kleine zaakjes afhandelen, maar toch kosten ze mij moeite. En zeker ook om ze uit te voeren. Niet altijd, maar toch wel veel. Soms lijkt het mij een ENORME karwei om iets te doen. Mja, de energie is soms ver te zoeken. Wat zal ik ook erg blij zijn als de werken hier voorbij zijn. Mijn mama en papa zijn hier druk bezig met het één en ander. Jouw kamertje is bijna af. Komende donderdag en vrijdag gaan ze jouw kamertje behangen. Jippie! Dan is het af en dan is onze kamer aan de beurt en als dat gedaan is, dan zitten we eindelijk proper. Ole!!!!!!!! Nu ja, er is nog veel werk te doen hoor hier en daar, maar dan zullen we eindelijk alle luxe hebben die we willen. En dan hebben we eindelijk ook wat meer ruimte en kan ik alles mooi beginnen ordenen (met de energie die ik nog op overschot zal hebben natuurlijk ) En het allerbelangrijkste: dan kan ik jouw kamertje klaarstomen voor jouw komst. En dat zal gewoonweg de kers op de taart zijn. Wat zal ik genieten als ik jouw kleertjes mooi zal kunnen rangschikken in jouw kleerkastje. Wat zal het leuk zijn om jouw bedje op te maken, om een knuffeltje hier en daar neer te zetten en om er gewoonweg naar te zitten kijken en te dromen van de dag dat jij effectief in dat bedje zult liggen en ik dan jouw gezichtje kan bewonderen, jouw huidje kan strelen en jouw schattige voetjes zal kunnen kussen ... Hmmm, smelt ...
Wat ben ik blij dat ik op mijn gemakje thuis ben nu!!!!!!!!! Het was een zware dag vandaag op het werk!!! Amai! Ik moest me echt voortslepen met momenten. Ik was zo slap én ZO vermoeid. Ik had zelfs moeite met praten. Ik versprak me en lalde! Ik had echt geen energie. Ik wou gewoon slapen en thuis zijn. Het was allesbehalve druk op het werk, maar het kleinste dingetje dat moest gedaan worden, leek me onoverkomelijk. Elk telefoontje leek me enorm veel moeite te kosten. Ik had het erg lastig. Ik had ook zo'n beetje een bevangen gevoel. Ik ben op een gegeven moment op een collega afgestapt, die dokter is (ik werk momenteel op een arbeidsgeneeskundige dienst heh pruts) en ben beginnen huilen. Jah, de emoties stapelden zich blijbkaar ook op. Als je al zo vermoeid bent en dan nog zwanger bent, dan kan het niet anders dan dat de traantjes snel vloeien. Jammer genoeg natuurlijk, want da's niet altijd plezant hé. En wie weent er nu graag in het bijzijn van 'vreemden'. Tussen mijn tranen door, snikte ik, 'er niet op letten hoor, 't zijn de hormonen'. Toen ik bekomen was, heb ik gevraagd aan die collega of ze mijn bloeddruk eens wou meten, omdat ik mij zo moe en slap voelde. We zijn apart gaan zitten en zo gezegd, zo gedaan. Mijn bloeddruk was in orde, maar toch voelde ik me niet zo. Mja, zwanger zijn zeker hé! Daarna ben ik terug naar mijn bureau gegaan. Eén van mijn collega's had me koekjes klaargelegd. Ik heb die naar binnen gespeeld en daarna nog een cola en dat heeft wel geholpen hoor. Ik beurde weer een beetje op. Waarschijnlijk had ik zo'n snelle kick nodig, maar mijn vermoeidheid bleef wel hoor. Maar ik was al erg blij dat ik me veel beter voelde. Dus ik kon het wel nog uithouden tot 17u! Gelukkig! Ik moet zeggen dat ik een paar keer gepanikeerd heb ook. Ik dacht aan de weken die nog moesten volgen, die waarschijnlijk alleen maar zwaarder zullen worden. Aangezien ik het nu al redelijk zwaar heb en al zo vroeg, vermoed ik dat ik sneller zal uitvallen op het werk. Het zijn er wel meer die dat zeggen hoor! Iedereen denkt dat ik snel thuis zal belanden en dat schrikt me eerlijk gezegd enorm af. Vooral omdat ik bang ben om die dagen kwijt te raken na mijn bevalling, want het is wel zo dat als je in de 7 weken voor je bevalling ziek valt, die dagen van je zwangerschapsverlof afgetrokken worden. Dus da's niet leuk. Niemand wil dat meemaken hé! Man toch! Maar ik ben vandaag dan toch te weten gekomen van mijn collega dat er een mouw aan te breien valt, in het geval dit toch mocht gebeuren. Dus ik ben enorm opgelucht. Joepie, er bestaat een manier om dit op te lossen. Ik ben echt, echt, ECHT ZO blij hé, des te meer omdat het er naar uitziet dat dit mij zal overkomen. Ik hoop natuurlijk van niet hé, want ik heb liever die poespas niet. Laat me gewoon maar gaan werken en er nog van genieten ook, zowel van het werk als van de zwangerschap zonder te veel kwaaltjes. We zullen zien ...
Mijn borsten doen goed hun werk. Momenteel toch en hopelijk zal dat zo blijven tot na de geboorte van ons zoontje, zodat hij er lekker veel gebruik kan van maken! De bewijzen dat mijn borsten functioneren, zijn meermaals op mijn slaapkleed terug te vinden Regelmatig sta ik 's morgens op met plekken op mijn slaapkleed ter hoogte van mijn borsten. En da's al sinds een maand of twee. Jawel, vroeg hé. Sommigen die het weten, schrikken ook wanneer ik dit zeg. Nu ja, da's zeker geen probleem, tot op vandaag ... Deze morgen op het werk, merkte ik toch wel niet een plekje op mijn T-shirt zeker?!?! Oh my god! Ik snel naar het toilet. Ik heb stukjes WC-papier in mijn bh gestoken om te voorkomen dat het erger werd. Gelukkig bleef de schade beperkt maar ik heb wel de hele tijd moeten opletten dat het niemand zag. Ik heb het tegen mijn naaste collega's gezegd en die vonden het natuurlijk wel grappig. Gelukkig heb ik lang haar en kon ik het over mijn borsten laten hangen om de plek te verbergen. Na het werk ben ik dan gauw bij de apotheker om compressen geweest, want nu het zover al gekomen is dat het door mijn bh gaat en door mijn T-shirt, denk ik dat dit niet de laatste keer zou kunnen zijn! Zwanger zijn hé! Hihi, 't is me soms wel wat. Omdat ik zo last heb van mijn rug, heeft een collega een buikband meegebracht om mijn buik te ondersteunen. Ja, mijn GROTE buik begint me toch wel parten te spelen als je weet dat ik naar de kiné ga. En die buikband is ook zo'n prachtig ding hé! Het lijkt wel een bh voor een buik ipv borsten maar dan wel SUPERGROOT!!! Amai, echt sexy hoor. Pfew Maar ja, we zullen het eens testen hé en misschien helpt het wel. Het is te hopen hé, maar ik zie er wel tegenop om dat nog 3 maanden te moeten aandoen, want 't is toch wel een vervelend ding hoor rond je heup! We zullen zien wat het rugje ervan denkt hé. Kleine spruit, jij ondervind er niet zoveel last van me dunkt hé? Gelukkig maar! Ik ben blij dat je het daar naar je zin hebt in mijn buik. Plaats zul je ook wel genoeg hebben hé. Ik heb ervoor gezorgd Hihi! Je beweegt volop en dat maakt me gelukkig. Het is echt plezant om je te voelen én zien bewegen. Mijn buik puilt soms volledig uit. Wel een beetje weird zenne Raar hoor dat dat kan! Papa heeft het nu eindelijk ook eens gezien en schrok ook echt. Hij kon het bijna ook niet geloven dat jij dat echt deed! Doe zo verder zou ik zeggen. Het stoort me zeer zeker niet! Dikke kus, kleine sus!
Hij is al een flinke baby, zei de gynae, maar da's zeker niet slecht, integendeel: 1,2kg. Ola, dat beloofd! Het gemiddelde ligt rond de 1kg. Maar jongens zijn meestal zwaarder dan meisjes. En het kan nog alle kanten op gaan, zei de gynae. Nu zou hij rond de 32 cm moeten zijn, maar dat kon de gynae niet bevestigen, want nu kunnen ze dat gewoonweg niet meten. Toch heb ik de opmerking gekregen om mijn gewicht een beetje in de gaten te houden. Ik denk dat ik in totaal zo'n 13kg ben bijgekomen. Ik kan het niet met zekerheid zeggen, want ik ben vergeten om mij te wegen van bij het begin. Maar ben het wel voor 90% zeker. Oeps! Ik zeg altijd dat ik niet veel meer eet dan anders, maar als ik eerlijk ben met mezelf en er eens goed over nadenk, dan zou ik de zoetigheden toch wat meer achterwege kunnen laten. Ik zal er een beetje op letten. Ik heb altijd gezegd dat ik het veel schattiger vind om een mollig baby'tje te hebben dan zo'n klein fragile dingetje, maar het moet nu ook geen monstertje worden hé Ik vind die mollige billetjes altijd zo schattig hé. Die plooitjes in die billen ... ik zou er in willen bijten De molligaards zitten wel in de familie. Papa was ook een flinke en mijn papa nog flinker: rond de 4,5kg. Van papa weet ik het niet, maar het was toch boven het gemiddelde. Het ziet er veelbelovend uit Nu ja, het was leuk om je terug te zien. Ik zie dat je daar goed ligt, in mijn buikje. Ik heb vandaag een fragment gezien op de Rode Loper over Joyce De Troch en Deborah Ostrega die 7 en 4 maand zwanger zijn. Het ging over een fotoreportage en plots besefte ik dat ik echt moet genieten van mijn buikje, want weldra is het weg. Ik heb nog even naar de foto's van de evolutie van mijn zwangerschap gekeken. Ik slikte toch wel even toen ik dat zag. Hoe snel het eigenlijk wel gaat! Ik zie die buik groter worden en kwam weer eens tot het besef dat ik echt gelukkig mag zijn, dat ik mijn buikje meer moet koesteren. Raar toch dat een mens dikwijls eens moet wakker geschud worden? Ik vind dat vreselijk! Waarom beseft een mens meestal iets wanneer het (bijna) te laat is? Ik ben ook zo! Domme toch! Een mens leeft te snel en er gaat soms zoveel onder onze neus voorbij dat we het zelfs niet doorhebben. Da's die malle draaimolen van de moderne tijd zeker hé! Dus ik hou van mijn buikje (maar soms is het wel lastig, da's nu eenmaal de realiteit) en besef het niet altijd, maar diep in mezelf prijs ik mij de gelukkigste vrouw ter wereld!!!
Plots wordt ik overmand door spanning en stress. De laatste dagen begin ik plots te denken aan wat er nog allemaal moet gebeuren vooraleer jij daar bent, kleine pruts!!! Tjah, we hebben nog wat verbouwingen te doen, ik moet het geboortekaartje en het doopsuiker nog kiezen, we moeten het kraamgeld nog aanvragen, we moeten jou nog aangeven bij de gemeente, we moeten nog onze auto zien te verkopen en een nieuwe kopen, we moeten nog dit, we moeten nog dat, ... We moeten dus nog heel veel! Vooral die verbouwingen zijn niet te onderschatten hé. Pas op, als ik zeg wat er nog moet gebeuren, dan zul je denken: ma da's niet zo lang werk meer! MAAR wij weten al uit ervaring dat het in de praktijk meestal anders loopt! Echt wel!!! Er komt meer bij kijken dan je denkt! Veel meer! En natuurlijk is 's avonds in mijn bed HET moment om daar over te peinzen hé. Hoe kan het ook anders? Mijn gedachten slaan dan op hol. Allerlei scenario's spelen zich af in mijn hoofd. Van het ene op het andere dwalen mijn gedachten af. Ongelooflijk! En zo gaat dat soms toch wel een paar uurtjes door. Pff! De volgende morgen zie ik er niet uit. Meestal valt het wel nog mee hoor eigenlijk, maar tegen dat ik van het werk naar huis kom, is dat mannetje met de hamer daar. Bang! Na het eten kan een dutje geen kwaad. Ik hoop dat het niet elke avond zo zal zijn hoor. Zodat ik toch een beetje uitgerust zal zijn tegen dat jij geboren wordt. Die spanning en stress zal wel typisch zijn zeker in de laatste maanden van de zwangerschap. Ik ben ook tot het besef gekomen dat het ECHT niet zo lang meer is hé. Oh my god! Nog 12 weken. Jawel 12 weken!!! Bim bam beieren ... Hoho! Ma ja, langs de andere kant vind ik het dan wel weer lang. Mijn verlangen naar jou is ZO GROOT, dan mijn geduld erg op de proef wordt gesteld. Mja, lang en niet lang. 't Is te zien hoe je het bekijkt hé. Maar in elk geval, we hebben nog het één en ander af te werken. Maar alvast tot vanavond lieve schat. Ik ben benieuwd naar jouw gezichtje op het schermpje bij de gynae. Zoooooooooooo benieuwd ..... jippie XXX
Man, man, man, hemels gewoon die massage bij de kiné!!! Genoten dat ik heb gedaan heb!!! Amai! Ik ben met een smile tot achter mijn oren buiten gestapt. En da's niet figuurlijk bedoeld, maar echt letterlijk! Goh goh ... Ik kwam thuis en bij papa viel het ook op. Hij zei: 'amai, gij ziet er gelukkig uit! Vertel ne keer ... hoe wast bij de kinesist?' Ja ja, ik ben enorm positief. Ik moet gewoon een half uurtje liggen genieten van de massage. Geen oefeningen of niks! Als dat geen welgekomen luxe is. Jongens toch! Hihi! Het is ook nodig hoor, zegt de kiné. Ze zei dat mijn linkerkant volledig geblokkeerd zit van boven tot beneden en ik voelde af en toe de pijn ook wel hoor tijdens het masseren. Bij de tweede massage bleek mijn rechterkant plots ook stram te zijn. Ik had het ook wel gemerkt hoor, want ik begon daar plots ook pijnscheuten te krijgen. Soms ga ik al scheufelend vooruit. Ik kan soms gewoon niet sneller stappen van de pijn. Zolang het niet verergert, ben ik al blij. Van zodra ik geen centimeter meer vooruit geraak, is het pas echt alarm! Pff! Alstublieft, dat wil ik niet meemaken hoor. Binnen een paar daagjes volgt mijn derde relaxbeurt. Ik kijk er al naar uit. Diezelfde avond ontmoeten wij jou weer eens op onze maandelijkse rendez-vous. Ben ZO benieuwd! Goh goh ... Ik ben al enorm blij dat je zoveel beweegt. Het is echt veel meer geworden. En soms doet het heel even pijn, maar lichtjes hoor. Ik weet niet waartegen je dan aanbotst of zo hoor. Ik zou dat wel eens willen zien, hoe jij daarbinnen leeft en zweeft. Zo van dichtbij. Ik zou er met een cameratje willen inkruipen, haha, maar ik zal het zo maar laten zeker hé Dat is jouw domein. Geniet er maar naar hartelust van! Deze week ben ik het behangpapier van jouw kamertje gaan kopen. Het is een zachte lichtgroene kleur geworden. Daarop komen dan leuke stickers van allerlei diertjes die ik in de Weba gekocht heb. Het zal prachtig worden! Hihi De geboortelijst begint ook al goed vorm te krijgen. Stapje bij stapje geraak ik er, maar het is niet gemakkelijk hoor. Papa zegt dat ik overdrijf en teveel pietje precies ben, maar wat weet hij daar nu van. Het is ook niet simpel hoor, als je ziet wat een aanbod je hebt en hoeveel soorten producten er bestaan, waarvan ik nog geen verstand heb of ik ze echt wel nodig heb of niet, of ze wel efficiënt zullen zijn, ... En dan heb je nog eens al die verschillende modellen, waardoor je achteraf nog eens iets mooiers tegenkomt of zo ... Het is ook mijn eerste keer hoor dat ik een kindje koop Maar ik moet wel toegeven dat het plezant is! Haha, productje selecteren van op het internet en in het winkelmandje gooien. Olé! En dan moet je sommige producten eens gaan bekijken in de winkel ook hé, want in het echt is nog altijd anders dan op het scherm of course! Maar ik loop daar graag rond zenne in die winkel ... Vanavond moeten we naar een inbranding van vrienden. Ik heb zin en geen zin. Geen omdat het mij niet echt interesseert en ik het niet zie zitten om lang recht te staan en zo. Je bent zowiezo al beperkt als zwangere vrouw: kan niet dansen, niet drinken en een ganse avond babbelen begint ook al snel te vervelen! En langs de andere kant zal ik toch wel genieten van de aandacht (maar liefst niet te lang ook!). De complimentjes over mijn buik zullen me weer doen stralen. Ik hoor wel meer dat ik mooi zwanger ben en dat ik een echt mooi rond buikje heb. En het leukste vind ik nog altijd wanneer ze zeggen dat ik al zo dik ben, dat ze denken dat er nòg een broertje of een zusje bij zit. Haha, zo grappig. Onbekenden schrikken zelfs soms dat ik pas rond 22 oktober moet bevallen. Hihi, da's pas lachen!!! Ik merk ook meer en meer dat vrouwelijke onbekenden me op straat nogal bekijken, maar goed bedoeld dan hé. Ze knikken vriendelijk of glimlachen even. Je ziet dat ze respect tonen. Begrijpelijk hé, want welk wezen op aarde weet beter als geen ander hoe het is om zwanger te zijn. Ik wou dat mannen dat eens goed beseften, want het is zeker geen pretje. Handig is anders zou ik zeggen! Ik heb het altijd al gezegd en zal het mijn ganse leven blijven zeggen: de vrouw is het sterkste geslacht! Daar ben ik van overtuigd! Go ladies! RESPECT! N'em!
Olé, we hebben een kamertje voor jou. Grootmoeder Brigitte was de gulle schenker. En het is een mooie hoor. Ja ja, maar vooral praktisch, want eigenlijk heb ik er nog veel mooiere gezien, maar de jouwe is toch wel handiger. Dus we moeten ons verstand gebruiken hé dan De accessoires en zo om in te richten zijn jouw mama'tje en jouw meter vorige zaterdag ook gaan shoppen bij Ikea. Maar mooi gerief dat wij gevonden hebben!!! Echt waar! Het zal in orde komen hoor. Geloof me! Gewoonweg prachtig! Ik kan al niet wachten om jouw kamer in te richten. Plezier dat ik daaraan zal beleven. Hihi! Jippie! Maar ik zal nog een goeie 2 maand en een half geduld moeten hebben hoor, want op 30 september leveren ze de kamer pas, maar dat hebben we zo gevraagd, want papa moet eerst nog het één en ander verbouwen. We denken en hopen dat alles tegen de levering af zal zijn. Heel veel werk is er nu ook weer niet, maar we hebben al geleerd om realistisch te zijn, want altijd miscalculeren we ons daarmee hé. Dat gaat zo hé bij verbouwingen. Er komt soms meer bij kijken dan je eigenlijk verwacht. Maar papa is goed bezig. Hij doet flink zijn best hoor. Echt waar. Hij heeft altijd wel een soort van aanloop nodig om in gang te schieten, maar eens hij vertrokken is, dan is hij ook echt weg hoor. Dus daar ben ik wel blij om en vooral ook fier, want papa'tje heeft al HEEL VEEL verwezenlijkt en al HEEL VEEL op zijn eentje gedaan. Papa is een slimme hoor. Een echte plantrekker! Die slimme genen zul je ook wel erven van hem. Zeker en vast! Dan mag je op je beide oortjes slapen (in jouw babykamertje, hihi ), want dan ben je al een eindje op weg. Allé, nu nog wachten tot alles af is en ik kan genieten van de rust die me nog eventjes gegund is vooraleer jij er bent. En dan is het er opnieuw invliegen, maar hoogstwaarschijnlijk in de zevende hemel met jou erbij, kleine pruts. Dus lekker met ons drietjes: papa'tje, mama'tje en JIJ!!!
Dag lieve schat, alles okido? Ja zegt! Nu weet ik het zeker, want ik twijfelde vorige week een beetje. Ik werd al een beetje ongerust omdat ik jou niet veel meer voelde schoppen. Jouw ritme was volledig gewijzigd, je schopte zo hard niet meer en bijlange niet zo veel meer. Je zou toch wel voor minder hé!!! Maar gelukkig was er niks aan de hand. Sinds een dag of vier ben je weer volop bezig. Mama'tje is dus blij. Anderzijds krijg ik opnieuw kwaaltjes. Ik begin weer moe te worden. Ik moet ook zeker vroeger in mijn bed kruipen, want ik kan niet zo lang meer opblijven zoals gewoonlijk. Ik voel dat de volgende morgen goed! Mijn rug ziet ook af. Ik krijg regelmatig pijnscheuten in mijn onderrug. Ik zak dan zelfs even door mijn knie van de pijn. Ik heb wijselijk de beslissing genomen om bij de kinesiste te gaan, alhoewel ik er tegenop zie. Als ik iets niet graag doe, dan zijn het zulke dingen wel hé. Pff, da's ZO tijdverlies, maar ik zal wel moeten hé, als ik niet plat wil komen te liggen gedurende de laatste maanden van mijn zwangerschap, want da's pas erg! Laat me daar AUB van gespaard hé!!! Morgen is mijn eerste afspraak trouwens. Ben wel benieuwd wat ik zal moeten doen, als zwangere vrouw althans. En als ik wat tijd, en vooral energie overheb, zal ik een paar keer gaan zwemmen met jouw meter. Dat zal ook deugd doen en zeker ontlastend voor mijn rug. En natuurlijk zitten we weer met die rompslomp van het verbouwen hé. Papa en ik leven weer een beetje op een bouwwerf. Samen met mijn papa is jouw papa onze badkamer aan het verbouwen. Dus ja, het is overal stoffig en vuil, hier en daar ligt er een hamer of een emmer of iets anders ... We moeten ons gaan wassen bij papa zijn mama of bij mijn ouders en daar verlies je ook veel tijd mee. Dus echt op mijn gemak zitten doe ik nu ook niet hé. Ik moet nu wel niet veel huishouden doen zoals opruimen of kuisen en koken, maar relaxen is het ook zeker niet. Het ziet er wel naar uit dat ik het erg lastig zal krijgen hoor. Die buik blijft nog groeien, ongelooflijk. Zelfs vandaag nog! Ik voel dat gewoon hé! Pas op, ik vind dat wel leuk hoor, maar ik ben wel bang dat ik veel last ga krijgen. Om te slapen is het al niet gemakkelijk. Ik slaap geen enkele nacht meer door. Af en toe wordt ik wel eens wakker om me te draaien en dat gaat niet erg soepel Vandaag heb ik redelijkwat krampjes in mijn buik gehad, bijna de ganse dag. Ik maakte me geen zorgen hoor, want ik heb meer krampjes, maar deugd deed het ook niet. Het was vooral lastig. Ja ja, het begint zwaar te worden. Ik voel het! Met jou in mijn buik, zo'n schattig lief klein dingetje, maar toch een heel gewicht al om mee te slepen, is het niet altijd gemakkelijk. Vandaag merkte ik ook op dat ik al lichtjes begin te waggelen zoals een pinguïn. Hihi! Da's pas grappig! Een pinguïn! Mja, de catwalk lopen is niet meer weggelegd voor een zwangere vrouw. De lenigheid en de sierlijkheid is volledig weg. Bye elegante jongedame Maar ik geniet er wel nog van hoor. Ik ben ZO fier op mijn dikke buik en jou kleine spruit. 28 juli hebben we weer'onze date'. Wat zal ik blij zijn, want nu duurt het toch lang hoor. Er zit meer dan een maand tussen de echo's nu. Pff! Het zal weer spannend en plezant zijn. Het is toch altijd leuk om te weten hoe je er nu uitziet, hoeveel je weer geëvolueerd bent, hoe groot je al bent, hoeveel je al weegt enz ... We zien mekaar dus binnenkort en ik krijg op dit moment wel een soort van bevestiging van jou, door jouw schopjes en zo. Je bent weer woelig bezig en het leuke is dat het harder is. Ik zie mijn buik zelfs soms bewegen en lichtjes uitpuilen wanneer je een schopje geeft. Go go go LUV YA
was naar Gran Canaria, Arguineguin!!! Vorige week zaten wij daar met ons drietjes te genieten van de Spaanse zon. Welgeteld 7 daagjes lekker niks doen. Zaterdag 27 juni vertrokken we met het vliegtuig en zaterdag 4 juli vlogen we terug. Meer hoefde dat niet te zijn om voor een laatste keer, in waarschijnlijk hééééééééééééééél lange tijd, onder ons tweetjes te zijn. Nou, jij was er ook bij hoor kleine lieve spruit, maar dan wel nog lekker veilig in mijn buikje. Mijn lichaam deed het werk wel voor jou. Papa en ik hoefden ons daar niks van aan te trekken. Alhoewel niet alles evident en gemakkelijk was natuurlijk. Het was er veel te warm naar ons zin, maar zwanger of niet, dat maakte geen verschil eigenlijk. Papa en ik zijn zowiezo al niet voor de warmte. Veel te plakkerig en zweterig allemaal. Pff! En natuurlijk kan een zwangere vrouw zich al niet zoveel permitteren als een gewone vrouw hé. Ik moest toch een beetje opletten wat het eten betrof en te veel wandelen was te vermoeiend. In de zee duiken was ook geen optie, want veel te gevaarlijk aan die rotsen. Zonnen was ook niet aan de orde, wegens ongezond, maar dat deerde me zeker niet, want daar had ik totaal geen zin in. Actieve uitstapjes waren ook niet aan mij besteed, maar daar waren we ons allemaal van bewust. We zijn met het idee naar ginder gegaan om gezellig van mekaar te genieten op een rustige manier. Gewoon relaxen en genieten van de luxe van het hotel. Misschien hadden we toch wel beter uitgekeken naar een bestemming waar het minder warm is. Papa en ik zijn tot het besluit gekomen dat we later als we nog eens op reis gaan, de zon meer in de winterperiode gaan opzoeken in plaats van in de zomer. Want hoe raar ook, maar iedereen doet het, trekken alle Belgen weg van hun land tijdens de mooiste periode van het jaar. Vreemd toch! Terwijl we in de kille wintermaanden meer zouden hebben aan een straaltje zon. Natuurlijk zal dat ook wel liggen aan het feit dat de schoolvakanties in de zomerperiode valt, maar toch, in de winter zijn er ook vakanties hé! Da's iets wat we in ons achterhoofd gaan houden hoor. Dom eigenlijk dat we daar zo laat op komen hé. Hoewel we van zodra we konden, de zon meden en snel de schaduw opzochten, heb ik toch een kleurtje opgedaan. Papa ook hoor, weliswaar miniem Door de zon zijn mijn pigmentvlekken op mijn handen nog meer beginnen opvallen. Raar hoor. Eigenlijk vind ik het nog wel cool hoor die vlekken. Het doet me denken aan mijn zwangerschap. Ik vind het wel wijs om dit er aan over te houden, alhoewel ..., ik zou wel liever hebben dat ze weer verdwijnen na mijn zwangerschap. Papa en ik hebben nogal zitten fantaseren en filosoferen over jou, kleine pruts. Over hoe het zal zijn, hoe we jou gaan opvoeden, wat we ervan verwachten ... Het was leuk om daar zo over uit te wijden. Ik denk dat we bijna zo één bepaalde dag niks anders gedaan hebben dan zitten babbelen over jou. Plezant hoor Ik heb toen ook gezegd dat ik een tattoo zal laten zetten dat verwijst naar jou. Dat zeg ik eigenlijk al van mijn 20 jaar of zo en nu zal ik dat dus ook doen, hoewel ik nog geen flauw idee heb van waar en wat. Maar daar heb ik nog genoeg tijd voor om over na te denken. Ondertussen zit jij daar maar acrobatische toeren uit te halen in mijn buik en ik vind het gewoonweg geweldig. Zo leuk! Mijn buik die blijft maar groeien, hoewel het minder snel gaat, maar dat komt ook doordat je nu zelf minder snel groeit hé pruts. Ik zal toch nooit vergeten hoe snel mijn buik wel uitzette. Op dit moment zijn we al 6 maanden en 4 daagjes met mekaar verbonden, maar mijn buik lijkt al een langere band te verraden. Mijn collega van op mijn werk die even ver is, zit bijna nog altijd niet aan de helft van wat ik heb. Hihi en ik vind het grappig. Ik vind het leuk om de grootste te hebben Natuurlijk heb ik enkele presentjes meegebracht van Gran Canaria voor jou. Kleertjes, wat anders Op een marktje heb ik zo'n superleuk T-shirtje gevonden met de tekst "I'm the boss. No questions. No arguments. We'll just do things my way". Hihi, dat kon ik niet laten liggen. Zo plezant toch! Naar kleren voor mezelf heb ik niet gezocht. Babykleertjes interesseerden me meer. Naar het schijnt maken alle mama's dat mee. Eerst de kleine, dan jezelf en dan de papa. Dat heb ik al meerde keren horen zeggen en ik ben al goed op weg. Ik zal moeten opletten dat ik papa niet te min doe Maar ja, da's wel een beetje normaal zeker ook, vooral in het begin dan. Als mama draai je zowiezo het meest op voor de verzorging van de baby. We doen niks liever, dat klopt, maar het zit ons ook in de genen. Groei ondertussen maar lekker verder in mijn buikje! Doe zoals je bezig bent, dan ben je héél flink hoor lieve schat. Waren we maar al 4 maanden verder. Ik wordt toch zo ongeduldig. Ik wil je knuffelen, je zien, je voelen en ruiken ... Ik wil je bij mij pruts!!! Kusknufjes van jouw mama'tje
Het was een echte familieuitstap! Deze keer was niet jouw papa erbij, kleine pruts, maar mijn mama en jouw meter Bibi! Dat mijn mama zou meegaan, lag al vast, maar plots kon mijn zus ook meegaan en dus zo gezegd, zo gedaan. Ik moest wel eerst gaan werken. Om 11u20 had ik een afspraak. We hadden bij de gynae afgesproken. Daar aangekomen, stonden mijn ouders en mijn zus mij op te wachten. Mijn mama stond te springen van enthousiasme. We zijn dan met ons drieën binnen gegaan. Mijn papa ging niet mee. 't Zou natuurlijk een beetje teveel van 't goeie geweest zijn hé De gynae was te laat en toen het mijn beurt was, was ze dan ook erg zenuwachtig en gehaast. Dat was minder natuurlijk. Da's niet plezant hé. Maar ja, daar was niet veel aan te doen hé. De gynae vroeg wel een paar keer of ik er zeker van was dat mijn familie erbij zou zijn, want dat in het geval van slecht nieuws over jou, prutske, het er nogal hevig aan toe zou kunnen gaan. Ik had geen bezwaar, maar kreeg al lichtjes schrik toen ze daar zo op aandrong. Ik wist trouwens ook niet wat de gynae van plan was. Ze heeft jou uitvoerig bestudeerd en gemeten en gezocht naar afwijkingen. Jouw ganse lijfje was prima in orde, lieve schat. Geen mankementjes! Goed hé!!! Natuurlijk zijn we superblij hé met zulk goed nieuws! En zoals ik de vorige keer al dacht en dus juist dacht, geraakte je niet meer volledig op het schermpje. Je bent er al te groot voor geworden. Ja ja, zover zijn we al Het was weer à volonté genieten hé om jou terug te zien. We hebben zelfs een echo van jouw gezichtje. Maar ja, dat zal nog veel anders zijn in het echt hé, dus we kunnen er niet echt op voortgaan, denk ik. Na de echo vroeg mijn gynae aan mijn ma en zus om ons alleen te laten omdat ze nog wat verdere info moest geven. Die info was niet echt privé eigenlijk. Het ging over yoga, zwemlessen, info-avonden enz. Ik heb haar ook nog gevraagd of ik zou mogen vliegen met het vliegtuig, omdat jouw papa en ik voor de laatste keer eens willen genieten met ons tweetjes. Dat zou geen slecht idee zijn hé! Het was geen probleem, zei de gynae. Het kan nooit kwaad voor het kindje, alleen kunnen sommige vliegtuigmaatschappijen het verbieden om te vermijden dat ze een noodlanding moeten maken. Dus dan gaan we eens kijken hé op het inernet voor een last minutje. Jippie! Ik heb die dag 's avonds een kleine zelfgemaakte 'fotoshoot' gedaan van 'ons'. Mama'tje en jij, kleine pruts. Van mijn mooie grote buikje, waar ik zo fier op ben. Hij is echt groot! Ongelooflijk! En hij is zo mooi bol. Hij heeft echt een mooie vorm. Daar ben ik erg blij om, want daar hoopte ik op hé: een mooie grote buik!!! Je begint ook alsmaar meer en duidelijker te schoppen. Het wordt leuker en leuker. Mijn allergie is ook HEEL VEEL verbeterd. Echt waar! Dus ik geniet ook meer. Ik ben ook al veel bezig geweest met het shoppen op het internet voor jouw geboortelijst. Amai, da's zo plezant. En maar kiezen en kiezen en hop in het winkelmandje werpen. Hihi! Maar dat kost nogal geld zenne allemaal. Jawadde! De tekst voor het geboortekaartje heb ik ook al opgesteld. Het is gewoon perfect. En allemaal zelf bedacht hé! Mama is nogal creatief hoor. De adressenlijst ben ik ook al aan het samenstellen en heb al leuke adresjes opgezocht en ideeën voor het doopsuiker. De cadeaus voor jouw meter en peter heb ik ook al in mijn hoofd en ik weet ook al waar ik ze kan bestellen. Dus dat komt wel goed hé. Ik zal er allemaal vroeg mee klaar zijn, dan zal ik ook gerustgesteld zijn en rustig jouw geboorte kunnen afwachten. Ik wil me niet op het laatste moment nog opjagen of zo. Dat zou niet goed zijn. Al 5 maandjes en een half ver. Amai! Nu denk ik voor de eerste keer dat het eigenlijk wel snel gaat, nu ik dit zo neerschrijf. Ik ben al over de helft hé!!! Papa die schrok zich ook een bult deze week. Hij dacht dat het nog maar 4 maanden en een half was. Hij schoot even in paniek. Ik zei hem nog: waar zit jij met jouw gedachten jong??? Hoe dichter het komt, hoe banger hij wordt. Eerlijk gezegd, papa'tje heeft wel een beetje schrik. Mja, 't is ook niet niks hé, een kindje kopen. Ik ben totaal niet bang en denk ook niet dat ik bang zal worden. Misschien wel een beetje voor de bevalling - een kindje door je lijf duwen, is ook niet niks natuurlijk - maar dat zal het ook zijn, denk ik. Ik ben er gerust in en zie het volledig zitten. Papa daarentegen ... Ik denk dat het ook iets typisch mannelijk is. Bij een vrouw zit dat er van nature in hé. Bij een man niet. Dat zorgzame zit er veel minder in. Ze hebben ook nog geen band met het kind. Maar dat komt allemaal wel goed. Dat loopt wel los. Tot binnenkort lief klein schattig zoontje van ons!!!
Onze kleine pruts heeft al een beetje aan kracht gewonnen. Sinds vandaag voel ik de stampjes een beetje beter. Hihi, zo leuk. Echt plezant zo! Dat vind ik tof, want dan wordt ik meer bewust van jouw aangezigheid in mijn buik, kleine pruts. Ik zie het natuurlijk wel aan de buitenkant, maar die stampjes vind ik toch veel plezanter zenne. Voorlopig nog! Waarschijnlijk zal ik het me nog beklagen wanneer je alweer een beetje gegroeid bent en alsmaar sterker wordt. Haha Maar ja, vandaag deed je me toch binnenpretjes krijgen hoor. 't Was echt leuk!!! Mijn weekje rust is alweer voorbij, maar het heeft me echt waar ENORM deugd gedaan. Goh goh, echt waar! Genoten heb ik hoor. En ik zag er gisteren en vanmorgen echt tegenop om terug te gaan werken, maar het viel eigenlijk heel goed mee. Gelukkig! Mijn collega's hebben me niet te veel lastig gevallen of overvallen met vanalles en nog wat. Er was geen stress en daar had ik schrik voor. Ik dacht dat ik pompaf zou thuiskomen, maar dat was zeker niet zo! Ik blij natuurlijk Oef! Thuisgekomen stond het eten op tafel en was mijn huis gepoetst. Hihi! Mijn ouders waren hier en hadden hier hun handen uit de mouwen gestoken. Ze hebben hier de laatste dagen al het één en ander uitgespookt hoor en daar zijn we heel dankbaar voor, maar de hulp is meer dan welkom. Plezant zenne om thuis te komen en te zien dat de 'kaboutertjes' al het werk gedaan hebben We moeten er ook een beetje van profiteren hé nu ze in het land zijn, want dan is het weer gedaan voor de rest van 't jaar. En zeker ik kan het goed gebruiken met mijn dikke buik. De karweitjes worden al een beetje lastiger en er moet hier nog heel veel gebeuren vooraleer ons stampertje (zoals op dit huidige moment, hihi) er is. Papa is gisteren trouwens de held gaan uithangen 4 km boven de grond. Hoe? Met een parachute hé. Hij is met enkele kameraden gaan parachutespringen in Spa. Hij heeft er een film van. Die is gewoonweg de max. Echt super! Het was papa zijn 2de keer al. De eerste keer was samen met mama'tje hé. Ja ja, de mama is een zotte zenne. Ik was eigenlijk wel jaloers op de papa hoor. Als ik dat zie, dan wil ook wel springen hoor. Ma ja, wie weet, misschien ooit nog eens, als ik het dan nog durf, want met het ouder worden, krijgt een mens toch al vlugger schrik hé. Maar pas op, mama'tje laat haar niet rap kennen hoor! No way! Ma bon, kleine pruts, donderdag is het weer zover hé. You and me on the screen I'll be watching you. Hihi! Kijk er weer naar uit. Deze keer zal het niet onze papa, maar 'mijnn' mama zijn die me zal vergezellen. Ik wist dat ze daar graag eens zou bijgeweest zijn en dus heb ik haar een voorstel gedaan. Ze zei meteen ja op mijn vraag of ze wou meegaan bij de gynae. 't Zal ook eens een tof moment zijn hé. 't Is trouwens tijdens de middag, dus papa kan er niet bij zijn. En tijdens de zomermaanden ga ik jouw meter eens meevragen, want zij ziet dat ook wel zitten om eens kennis te maken met jou via de 'tv'. Sinds een drietal weken heb ook pigmentvlekken gekregen op mijn handen. Dat blijkt ook een 'kwaal' te zijn. Typisch voor zwangeren zeker. Gelukkig beperkt het zich tot mijn handen. Net boven mijn bovenlip heb ik ook een vlekje. Hopelijk komt mijn gezicht niet vol te staan Mijn buikje vertoont ook nog geen sporen van striemen. Houden zo! Ik zal wel mijn smeerschema weer een beetje moeten bijschaven, want heb de laatste dagen al een paar steekjes laten vallen. 't Is voor een heel goed doel hé mama, dus smeren die handel
Ik ben allergisch aan de pollen en ik mag niks nemen hé, behalve homeopathische brol dat niks helpt. Ik heb een flesje met poeder en 10 pillen gekregen die elk 10 euro kostten. Dat helpt me voor geen meter vooruit en het is nog duur ook! Ik heb dan maar naar de gynae gebeld om te zeggen dat ik erg afzie van mijn allergie. Dus dan heeft ze me maar andere pillen voorgeschreven. Ze zei dat ik het me maar een beetje comfortabeler moest maken, want ja, eerlijk gezegd putte het me nogal uit hoor. Ik moet veel niezen, heb jeuk en tranende ogen en da's erg vermoeiend hoor! Ik zie er wel een beetje tegenop om die pillen te nemen, want natuurlijk ben je beter af zonder die chemische brol hé, maar het zal me wel even deugd doen. Dan kan ik even bekomen. Ik zal pas volgende week die pillen nemen, want deze week zit ik de ganse week thuis. Ik zag het niet zitten om te gaan werken, omdat ik zo moe was. En aangezien ik toch bijna een ganse week niet buitenkom, kan ik die pillen beter voor later bewaren. Je moet er logisch over nadenken en ze goed spenderen hé Dat weekje rust zal me in elk geval deugd doen!
Onze kleine pruts kan al goeie tuimelingen maken, me dunkt! Ik voel hem al goed bewegen hoor. Geen enkele vrouw kan omschrijven hoe dat voelt, awel, ik dus ook niet. Echt waar! Soms kriebelt het zo een beetje en da's best grappig. Maar hoe het precies voelt, kan ik niet zeggen. De stampjes en zo zijn wel nog niet zo hevig hoor. Da's voor nog een beetje later. Alhoewel jouw papa jou toch ook al gevoeld heeft. We moesten allebei bij manier van spreken onze adem inhouden, want hij moest zich goed concentreren, maar toch heeft hij jou even kunnen voelen. Hihi!
Volgende week woensdag hebben we weer een echo. Dan ben ik 22 weken! Jippei jei! Laat het maar vooruitgaan. Dan zal jij zo'n 27cm groot zijn. Ja ja, groot, da's niet zo klein meer hé!!! Ik vraag me eigenlijk af of we jou dan nog volledig op het schermpje kunnen zien. Misschien wel hé, maar bij de volgende echo, een maand later dan weer, zal het misschien al iets moeilijker gaan. Maar da's het minste hé. Zolang alles in orde is, ben ik content. Gisterennacht, toen ik mijn bed lag en jou voelde bewegen, kreeg ik plots een lichte paniekaanval. Ik dacht: amai, wat ben jij al groot eigenlijk hé; goh, moet jij daar vanonder nog door? Hoe moet ik dat klaarspelen? Oh my god! Het was snel weer over hoor, maar ik denk dat hoe dichter jouw geboorte nadert, hoe meer ik wel eens zo van die paniekaanvallen zal krijgen, maar da's normaal hé. Het is ook mijn eerste keer! Maar alles komt in orde! Mama'tje kan jou wel aan hoor kleine pruts. Ik ben de coolheid zelve Alleen moet jij ook een beetje meewerken en lief zijn voor mama
Maar metertje, metertje toch! Zulke prachtige en adembenemende woorden dat jij hier neerschrijft over onze zoon!!! Het pakt me zo!!! Het is wel duidelijk dat je het ook goed kunt uitleggen. Je verbaast me en doet me versteld staan! Onze beslissing zal ons geen seconde berouwen. Jouw woorden doen me dat des te meer beseffen. Het belooft in elk geval een grote verandering te worden in ons leven, zowel in het onze als het jouwe. En onze zoon beseft nog niet wat hem te wachten staat met zo'n hippe jonge meter. Cool eh!!! Hihi
En we weten ook al dat je 'nen averechtsen' bent. Gene gemakkelijken dus en je zit nog in mijn buik, dus dat beloofd 
Zal even verduidelijken: toen de gynae een inwendig onderzoek deed, kon ze jou niet direct voelen, terwijl dat 3 weken geleden wel zo was. Je bent terug een beetje naar boven gekropen! Blijkbaar wil je toch nog niet zo snel mijn buikje verlaten en wil je liever nog wat veilig bij mamaatje blijven. 3 weken geleden dacht de gynae dat je wel eens vroeger zou kunnen geboren worden, maar zoals het er op dit moment uitziet, zou je gewoon je tijd uitdoen. Maar ja, het is nog 2 weken en er kan nog vanalles veranderen hé, net zoals nu het geval is. Je bent in gewicht ook niet zo fel bijgekomen: 300gr maar, dus nu weeg je 3,3kg. Heel wat minder dan we gedacht hadden, zoals zovelen eigenlijk wel dachten, alsook de gynae. Zij dacht dat je naar de 4kg zou opgaan, maar ook dit blijkt anders uit te monden, nu ja, het is nog afwachten hé. Zoals ik eerder al aangaf, op 2 weken kan er nog veel gebeuren ... Vervolgens kwam er minder leuk nieuws, toch op dat moment. We waren een beetje uit ons lood geslagen. De gynae zei dat ik een bekkenmeting moest laten uitvoeren in het ziekenhuis én dat ik een streptokokkenbesmetting had. 
Over die streptokokken was mijn ongerustheid ook onterecht. Een collega van mijn werk en vrouwen waarmee ik chat op een forum, hebben dit ook meegemaakt en da's echt niks om je zorgen over te maken. Wat ben ik blij! Echt blij! Mijn doemscenarios verdwenen als sneeuw voor de zon.
Ik zit al aan een totaal van 20kg, wat ik wel verwachtte. Ik hou ook redelijk wat vocht op sinds een week of zo. Ik zie het aan mijn voeten en daar had ik een beetje schrik voor, maar gelukkig is het nog niet overdreven en zijn we ondertussen al herfst, dus dikke pullen en lange broeken-periode 
Op één van mijn heupen vertoon ik ook lichtjes een striem of twee. Ik hoop dat ze zich niet uitbreidt en naar mijn buik uitloopt. Please, 't is maar 2 weekjes meer. Je gaat me dat toch niet lappen hé?! Gedurende de hele zwangerschap had ik geen last van striemen en nu plots duikt er eentje op, weliswaar nog op mijn heup, maar er zit er eentje op de loer met andere woorden. Het is wel verwonderlijk dat ik er geen heb op mijn buik eigenlijk, zeker als je de omvang van mijn buik ziet en hoezeer hij de laatste weken gaan doorhangen is. 
We moeten er ook een beetje van profiteren hé nu ze in het land zijn, want dan is het weer gedaan voor de rest van 't jaar. En zeker ik kan het goed gebruiken met mijn dikke buik. De karweitjes worden al een beetje lastiger en er moet hier nog heel veel gebeuren vooraleer ons stampertje (zoals op dit huidige moment, hihi) er is.
Alleen moet jij ook een beetje meewerken en lief zijn voor mama 
