Hey, ik ben Marieke! Mijn vriend en ik zijn allebei 28 jaar jong en zijn sinds 19 oktober '08 al 11 jaar samen. Da's een lange tijd, met de nodige ups en downs. We zijn een hevig koppeltje, maar wel een HEEL STERK! Nu is de tijd gekomen om die liefde te bezegelen met een nakomelingetje. Laat de kleine 'petertjes' nu maar eindelijk hun werk doen! En omdat zoiets speciaal is, schrijf ik graag neer hoe 'het' allemaal begon ... (21/11/2008) Ondertussen zijn we een jaartje verder en ouder én een levenservaring rijker en mogen we op dit moment van het mooiste wonder van het leven genieten, namelijk ons eerste zoontje Roan!!! Het is zààààààlig!!! (26/11/2009) Onze eerste telg wordt snel groot en binnenkort wordt hij al vergezeld van een klein broertje. Het gezinnetje breidt goed en wel uit. Onderstussen zitten we in volle blijdschap af te wachten naar de geboorte van de jonste spruit rond 7 juni (05/03/2011) Nu zijn we met vier!!! Ons gezinnetje is compleet ... (23/06/2011)
Zwangerschap van Roan
5W3D
8W6D
10W6D
12W3D
14W5D
16W3D
20W1D
22W
24W4D
28W
32W2D
36W4D
39W1D
Zwangerschap van Jensen
9W3D
12W3D
19W1D
23W3D
29W2D
34W4D
38W5D
40W1D
FOTOKES JENSEN
Ik ben zo in love op jou
23-06-2011
Vervolg ...
Om de meest recente berichten te lezen, moet je een beetje naar beneden scrollen. De eerste drie berichten die je op mijn blog leest, blijven steeds bovenaan staan. Het laatste nieuws lees je dus wat verder ...
*Mijn eerste slok mamamelk was kort nadat ik geboren was op woensdag 8 juni 2011. Ik heb eerst een beetje moeten zoeken, maar al snel was ik met grote slokken aan het drinken. Toen was ik een paar minuutjes oud. *Mijn eerste knuffel is Poekie. Een donkerblauw lappenkonijn. Eerst heette hij Fluppo, maar mama vond het toch niet zo leuk klinken. En eigenlijk was Ollie, de olifant, mijn eerste knuffel, maar die bleek niet goed genoeg te zijn volgens mamaatje en papaatje. Mamaatje legt Poekie altijd op mijn hoofdje als ik slaap, want ik vind dat zalig. Bij grote broer deed ze dat ook. *Mijn eerste reisje was een paar dagen naar het appartement in Middelkerke. Mijn papa, mama en grote broer hebben zich rotgeamuseerd en ik heb daar veel en lekker geslapen! Toen was ik ongeveer 5 weekjes oud. *Mijn eerste keer in het grote mensenbad was rond mijn 7 weekjes. Ik lag op mamaatjes buik. Zowel zij als ik vonden het zalig om huid op huid te liggen. *Mijn eerste keer dat ik op mijn buikje kon liggen met mijn hoofdje rechtop was rond mijn 9 weekjes. *Mijn eerste bacterie was eentje die mij snipverkouden maakte, zoals de kinderarts zei. Beetje kuchen en snotteren. Mamaatje moest mijn neusje vrijmaken met fysiologisch water en daar was ik niet zot van. Vreselijk eigenlijk. Mamaatje moest mij altijd goed troosten. Toen was ik pas 10 weekjes oud. *Mijn eerste schaterlach was rond mijn 12 weekjes. Glimlachen deed ik al langer uiteraard. *Mijn eerste fietstochtje was op woensdag 31 augustus. Ik zat met de maxi cosi in de fietskar en grote broer zat in het fietsstoeltje. We zijn naar een speeltuintje in de buurt gereden en broer heeft daar op de speeltuigen gezeten terwijl ik zat toe te kijken van de fietskar Toen was ik 12 weekjes oud. *Mijn eerste papfles met moedermelk kreeg ik op zaterdag 3 september van papaatje. Mamaatje moest een goeie week later terug gaan werken en daarom moest ik leren drinken van de papfles. Dat verliep prima! Toen was ik bijna 13 weekjes oud. *Mijn eerste keer bij tante Bibi was op woensdag 7 september. Mijn broer en neefje waren er ook bij. 3 kindjes tegelijk. Pfew! Flinke tante hé! Mijn mamaatje en papaatje, broer en ik zijn haar daar heel dankbaar voor!!!!! Toen was ik 13 weekjes oud. *Mijn eerste feestje was op 18 september ter gelegenheid van mijn geboorte: de babyborrel! Toen was ik 15 weekjes. *Mijn eerste nachtje alleen in mijn bedje was rond mijn 20 weekjes. Ik heb daar geen enkel probleem van gemaakt en mamaatje ook niet, want dan kon zij toch wel genieten van een iets comfortabelere nachtrust, alhoewel ze me wel af en toe gemist heeft. *Mijn eerste papfles met poedermelk kreeg ik op donderdag 1 december. Toen was ik 25 weekjes oud. *Mijn eerste groentepapje at ik op donderdag 1 december. Toen was ik 25 weekjes oud. Ik heb constant vieze gezichten getrokken, maar speelde het toch goed naar binnen. De tweede dag was alsof ik nooit anders gegeten had. Super! *Mijn eerste keer spelen met mijn nichtjes Phebe & Ibe was op zaterdag 3 december. Toen was ik 25 weekjes oud. We waren naar de Sint geweest in de jachthaven in Merelbeke. Vanuit de maxi-cosi hield ik alles goed in het oog! *Mijn eerste fruitpapje at ik op vrijdag 6 januari 2012. Ik speelde dat naar binnen alsof het mijn honderdste keer was. En veel dat ik gegeten heb! Wat een slokop! Toen was ik 30 weekjes oud. *Mijn eerste keer dat ik alleen kon zitten gedurende een paar minuutjes was toen ik ongeveer 32 weekjes oud was. Maar wanneer ik teveel schuin ga, dan verlies ik wel mijn evenwicht en geraak ook niet meer recht. *Mijn eerste tandjes kwamen er door toen ik 34 weekjes was. Mijn 2 onderste snijtandjes kwamen er tegelijk door. Ik had rode kaakjes en huilde af en toe van de pijn. *Mijn eerste tekening maakte ik op ___________. Toen was ik ____ weekjes oud. *Mijn eerste keer 'zwemmen' was op ____. Toen was ik ____ weekjes oud. *Mijn eerste keer kruipen was rond mijn _____ maandjes. *Mijn eerste voorleesverhaaltje voor het slapen gaan was op _______. Toen was ik _____ maandjes oud. *Mijn eerste stappen aan de hand deed ik rond mijn ______ mnd. *Mijn eerste keer alleen recht staan gedurende enkele seconden deed ik rond mijn ____ mnd. *Mijn eerste echte chocolade was op _____. *Mijn eerste schoentjes ____ *Mijn eerste verblijf bij mijn peter en tante Els was op ____ *De eerste keer dat ik mijn mama en papa lang moeten missen heb, was ___ *Mijn eerste keer dat ik de Sint zag, was op _____ *Mijn eerste fles koemelk heb ik gedronken op __________. Toen was ik _____ oud. *Mijn eerste keer in de sneeuw was op ______. Toen was ik ______ maandjes oud. *Mijn eerste woordje is ______. Toen was ik ____ maand oud. *Mijn eerste zelfstandige stapjes heb ik gezet op _____. Toen was ik ______ maandjes oud. *Mijn eerste kunsten op een fietsje deed ik toen ik ongeveer _____ maandjes oud was. *Mijn eerste keer tandjes poetsen was toen ik ___ oud. *Mijn eerste keer op de molentjes van de kermis was _____. *Mijn eerste keer dat ik zelf mijn kousjes kon uitdoen was ik zo'n 2 jaar. Ik doe niet liever tot vervelends toe voor mama, want mama vind dat de kousjes aan moeten blijven omdat het anders te koud is aan de voetjes. Ik daarentegen vind het zo plezant! *Mijn eerste tekening, EIGEN creatie, heb ik gemaakt toen ik 2 jaartjes was. Ik kan beter verven dan kleuren of tekenen. Als ik teken, dan zijn het maar een paar streepjes op een blad, zoals iedere andere peuter. Maar verven, dat is al een ander paar mouwen ;-) En fier dat ik er op ben, want de schilderij hangt uit in de keuken en trots herinner ik er iedereen aan dat ik dat gemaakt heb? * Mijn eerste keer op het potje was rond mijn 24 maand. Iedereen was fier, maar ik nog het meest! Van toen af aan ging ik af en toe op het potje, maar mama en papa zijn er pas zo'n 2 maand voor dat ik naar school moest gaan op 6 januari, intensief mee bezig geweest. Toen pas was ik er goed mee vertrokken. Nog een geluk voor mama en papa dat ik zo goed mijn best doe, want ik moet wel klaar zijn tegen school! Het moment dat ik voor het eerst een onderbroekje mocht aan doen, was fantastisch! Zie mij hier staan met mijn onderbroekje!
*Mijn eerste slok mamamelk was op woensdag 28 oktober 2009 kort nadat ik geboren was. Ik lag op mama's buik en zocht meteen de lekkere melk op Toen was ik een paar minuutjes oud. *Mijn eerste knuffel is Dumbo die ik op 28/10/2009 van mijn mamaatje gekregen heb. Als ik slaap, heb ik die altijd bij me. *Mijn eerste reisje was een weekje naar Middelkerke in het appartement van mijn grootmoeder Brigitte. Mama en papa zijn veel gaan wandelen met mij. Het was toen héél koud, maar ik had mijn berepakje aan Toen was ik ongeveer 7 weekjes oud. *Mijn eerste schaterlach was rond mijn 10 weekjes. Hier heb ik mijn mamaatje enorm mee ontroerd. Glimlachen deed ik al langer uiteraard. *Mijn eerste keer dat ik op mijn buikje kon liggen met mijn hoofje rechtop was rond mijn 10 weekjes. *Mijn eerste nachtje alleen in mijn bedje was rond mijn 14 weekjes. Mamaatje heeft afscheid van mij moeten nemen, want gedurende die hele periode hebben we samen in het grote bed geslapen. Lekker knus! *Mijn eerste papfles met moedermelk kreeg ik op woensdag 10 februari van papaatje. Mama en papa wilden mij het drinken van de fles aanleren, wat zonder slag of stoot verliep. Toen was ik 15 weekjes oud. *Mijn eerste papfles met poedermelk kreeg ik op vrijdag 23 april. Mama wilde gaan afbouwen met borstvoeden.Toen was ik 25 weekjes oud. *Mijn eerste keer bij meter Bibi was tijdens de krokusvakantie in de derde week van februari. Meter Bibi moest al even oefenen met mij. Toen was ik ongeveer 16 weekjes oud. *Mijn eerste bacterie was een darminfectie. Er zat bloed in mijn stoelgang en ik had diarree. Toen was ik ongeveer 16 weekjes oud. *Mijn eerste dag bij Tante Pug was op maandag 1 maart. Mama ging haar eerste dag terug werken. Toen was ik bijna 18 weekjes oud. *Mijn eerste snottebel had ik op donderdag 4 maart na 4 daagjes voor het eerst bij andere kindjes gezeten te hebben. Dat was bij tante Pug. Daarna is de misère begonnen: tranende oogjes, snot, hoesten, huilen, warm hoofdje ... en de week daarop naar het ziekenhuis! Toen was ik 18 weekjes oud. *Mijn eerste verblijf in het ziekenhuis was in het Jan-palfijn in Gent tijdens de tweede week van maart, omdat ik buikgriep had. Ik moest aan een infuus en heb daar van dinsdagnamiddag tot zaterdagmiddag gelegen, samen met mamaatje. Ik was toen 19 weekjes oud. *Mijn eerste groentepapje at ik op vrijdag 2 april. Mijn papje bestond uit worteltjes en patatjes. Het smaakte maar eigenaardig! Dat was te merken aan mijn gezicht! Toen was ik 22 weekjes oud. *Mijn eerste keer spelen met mijn nichtjes Phebe & Ibe was op vrijdag 9 april. Toen hebben we een kroontje van paashaasoren gemaakt. Phebe en Ibe hebben paaseitjes geraapt in den hof (ik lag toen te slapen in mijn bedje). Toen was ik 23 weekjes oud. *Mijn eerste fruitpapje at ik op vrijdag 7 mei. Mijn papje bestond uit een appel, banaan, sinaasappel en betterfoodkruimels. Dat ging vlotjes naar binnen. Toen was ik 27 weekjes oud. *Mijn eerste tekening maakte ik op woensdag 5 mei voor moederdag. Meter Bibi heeft me wel geholpen ;-) Toen was ik 27 weekjes oud. *Mijn eerste keer in het grote mensenbad was rond mijn 27 weekjes. Ik zat in zo'n badstoeltje. De straal van het water uit de kraan was enorm boeiend. Echt iets vreemd! *Mijn eerste keer dat ik alleen kon zitten gedurende een paar minuutjes was op 12 mei. Toen was ik 28 weken oud. *Mijn eerste keer 'zwemmen' was op 11 juni. Dat was in het zwembad van Middelkerke toen we daar een weekendje aan zee zaten. Ik had een cool zwembroekje van meter Bibi aan. Toen was ik ongeveer 30 weekjes oud.
*Mijn eerste keer handjes draaien, deed ik op 11 juli. Wat een feest voor mijn mama.
*Mijn eerste fietstochtje was op vrijdag 30 juli op een zonnige dag. Ik droeg een rode fietshelm met beertjes op. Beetje kinderachtig want ik kan hem tot ongeveer mijn 2,5 jaar dragen. Pff! Mijn mama en papa reden tijdens de tocht naar een winkel om die helm en het was dit of niks ... Toen was ik ongeveer 40 weekjes oud. *Mijn eerste keer kruipen was rond mijn 9 à 10 maandjes. Op het bed van mijn mama en papa heb ik voor het eerst het beginsel van het kruipen uitgevoerd. Ik wou een gsm pakken die voor mijn neus lag. Het leek mij zo interessant.
*Mijn eerste keer bravo doen, heb ik rond mijn 9 à 10 maandjes gedaan. Mama was zo gelukkig van mijn prestatie. Een moederhart is snel gevuld met blijdschap hé! *Mijn eerste voorleesverhaaltje voor het slapen gaan was op woensdagavond 29/09. Mama heeft 'Musti krijg een nieuwe kamer' voorgelezen. Toen was ik 11 maandjes oud. *Mijn eerste stappen aan de hand deed ik rond mijn 11 mnd. Met hele grote stappen en gestrekte benen bewoog ik mij voort. Grappig om zien natuurlijk. Ik leek wel op een mini-robot! *Mijn eerste keer alleen recht staan gedurende enkele seconden deed ik rond mijn 11,5mnd. *Mijn eerste feestje was op 23 oktober ter gelegenheid van mijn eerste verjaardag! Er was veel volk aanwezig. Ik zag er leuk uit met mijn mooie kroon op die mijn mamaatje gemaakt had voor mij. Mijn mamaatje was trouwens heel fier en emotioneel. Ze had de living ook volledig versierd met slingers en ballonnen. De avond ervoor heeft ze zelfs een traantje weggepinkt! Het was leuk en vooral de cadeautjes waren meer dan welkom *Mijn eerste echte chocolade was op 23 oktober op mijn verjaardagsfeestje. Ik kreeg een lekker stuk taart voorgeschoteld en mocht er mijn eigen zin mee doen, maar ik heb het nog deftig gehouden, haha! *Mijn eerste schoentjes hebben we gekocht in Gent. Na een lange zoektocht in wel 10 winkels, hebben mijn mama en papa dure schoenen van Geox gekocht. Maar ze zijn wel mooi. Het hoefde natuurlijk niet zo duur te zijn, maar als er niks anders te vinden is ... *Mijn eerste verblijf bij mijn nonkel Jurgen en tante Els was op 11/11/10 tijdens de jaarmarkt. Mama en papa zijn gaan vieren en ik mag lekker dollen bij mijn nichtjes Phebe en Ibe, waar ik trouwens ook ben blijven slapen. Het was wel geen leuk nachtje, want ik kon niet slapen en heb mijn tante Els de ganse nacht wakker gehouden. Ik moet mijn mamaatje en papaatje gemist hebben, vrees ik! *De eerste keer dat ik mijn mama en papa lang moeten missen heb, was tijdens het verblijf bij mijn nonkel Jurgen en tante Els. Van 11u tot de volgende dag 11u heb ik het zonder mijn mama en papa moeten doen. Maar ik denk eerlijk gezegd dat mijn mama het er toch nog iets moeilijker mee had dan ik ... *Mijn eerste keer dat ik de Sint zag, was op 11/11/10 samen met nichtjes. Gelukkig zie ik hem binnenkort nog eens samen met mijn mama en papa. *Mijn eerste fles koemelk heb ik gedronken op 12 november. Mama zat zonder poedermelk en tjah, ik moest eten, dus dacht mama om eens koemelk te proberen. En het was even lekkerrrrrrr!!!! Yummie! Met grote teugen en evenveel plezier heb ik ze leeggedronken. Toen was ik 12mnd2w oud. *Mijn eerste keer in de sneeuw was op vrijdag 3 december. Mamaatje had de slee van de zolder gehaald en papaatje zat paraat op de stoel met camera en kodak in de aanval (want hij kon toch niks doen met zijn mankepoot ). En ik, ik was warm ingeduffeld met muts, sjaal en wantjes. Maar veel lol had ik niet, want ik was een beetje op mijne neut Toen was ik 13 maandjes oud. *Mijn eerste woordje is 'papa'. Toen was ik 13,5 maand oud. Mama was hier iets minder blij om, want zij wilde natuurlijk dat ik eerst haar naam zei. *Mijn eerste zelfstandige stapjes heb ik gezet op woensdag 22 december. Toen was ik 14 maandjes oud én ook ziekjes. Ik had een maag- en darminfectie zoals wel meer voorkomt bij mijn soortgenoten Slijmpjes met als gevolg overgeven en diarree. Desondanks die vervelende microben, heb ik toch maar mijn eerste stapjes alleen gezet. 't Is nog wel wat onzeker, maar ik kon toch al zo'n zestal stapjes zetten. *Mijn eerste tandjes kwamen er door toen ik AL 16 maanden oud was!!! Ja ja, ik ben een laatbloeier op dit vlak! Goh goh!!! Maar 't is toch wel cool, vind ik. Er zijn er niet veel die dit kunnen zeggen hé, haha! En omdat het zo laat begon, zijn er dan maar meteen 2 tanden tegelijk doorgekomen onderaan. Langzaam maar zeker komen ze piepen! *Mijn eerste keer zelfstandig eten, deed ik rond mijn 16 maanden. Ik stak de lepel wel al een tijdje zelf in mijn mond, want mijn mama en papa schepten wat eten op en de rest deed ik zelf, maar nu heb ik zelf opgeschept en in mijn mondje gestoken! *Mijn eerste fietsje heb ik gekregen toen ik ongeveer 17 maandjes oud was. Dat was zo'n typisch fietsje van plastiek in de rode, groene, blauwe en gele kleuren die je voor een paar eurootjes kunt kopen. Na een maand kan ik er al goed mee door het huis racen En ondertussen kan ik ook al goed overweg met het loopwagentje dat ik van meter Bibi gekregen heb voor nieuwjaar, of de 'space shuttle' zoals mijn mamaatje altijd zegt. *Mijn eerste keer tandjes poetsen was toen ik 1,5 jaar oud is, wat wel laat is, maar eerder was er ook niet echt iets om te poetsen Mijn eerste 2 tandjes kwamen al langer piepen maar ze groeien maar traag en nu komen er eindelijk weer twee nieuwe tandjes piepen. Meestal vind ik poetsen wel niet zo leuk, omdat ik waarschijnlijk een beetje pijn heb van de nieuwe tandjes die aan het groeien zijn. *Mijn eerste keer op de molentjes van de kermis was tijdens de zomer in het centrum van Merelbeke. Toen was ik 18 maanden oud. Ik heb op een draaimolentje gezeten, gevist en in een mini-Jeep gezeten die rondjes reed. *Mijn eerste keer dat ik zelf mijn kousjes kon uitdoen was ik 19 maanden oud. Nu doe ik niks liever en loop ik steeds op blote voetjes rond, tot ergernis van mijn mama en papa Soms lukt een pulletje of een broekje ook al eens. *Mijn eerste tekening, EIGEN creatie, heb ik gemaakt toen ik 20 maanden oud was. Mijn mama heeft ze omhoog gehangen in de keuken zodat iedereen ze kan zien * Mijn eerste keer op het potje was rond mijn 22,5mnd, maar ik ben het pas regelmatiger beginnen doen rond mijn 23,5 mnd. Wel enkel nog maar pipi, kaka nog niet. En toch is dat al heel flink voor een jongetje volgens K&G.
Feb '08: gestopt met de pil. Feb '08 tot jan '09: 6 cycli gehad. Bij de 4de ronde gestart met clomid én dus vanaf dan meer regelmatige cyclus! Jippie! Bij de 7de ronde gestart met IUI (27/01/09) en nog steeds clomid EN ZWANGER! 14/02/09: positieve zwangerschapstest 16/02/09: bloedanalyse 17/02/09: resultaat bloedanalyse: HCG-waarde > 3000 en immuun tegen toxoplasmose 11/03/09: eerste echo, jippie!!! Alles dik in orde met onze kleine kabouter!!! 08/04/09: tweede echo: ons hevig zwemmertje doet het goed!!! 13/05/09: derde echo: EEN ZOONTJE en verder alles prima!!! 18/06/09: vierde echo: DIK OK 28/07/09: vijfde echo: alles in orde met onze pruts. En 't is een flinke hoor! 26/08/09: zesde echo: 2,2kg al!!! Pfew! Maar de gynae zei dat dit normaal is. Toch schrokken papa en ik ff hoor! Verder alles OK. 16/09/09: zevende echo: 3kg en 3 weken geleden was het 2,2kg. Meer hoef ik niet te zeggen ... 07/10/09: achtste echo: 3,3kg, sterrekijkertje, streptokokken, bekkenmeting, groei van hoofdje een week voor op schema, terug naar boven gekropen ... nog iets? We waren toch een beetje geschrokken. Zeker niet wat we verwachtten, MAAR niks ernstig zo blijkt achteraf. Bekken is groot genoeg en over die besmetting hoef ik mij geen zorgen te maken. Oef! 21/10/09: negende echo: toch al 1 cm ontsluiting! Kabouter heeft zich gedraaid en is ook terug gedaald. Hij ligt in de perfecte positie om geboren te worden, maar is er precies nog niet klaar voor! Nog een 5-tal daagjes geduld, denkt de gynae. 22/10/09: vermoedelijke bevallingsdatum, maar zo ziet het er niet uit ... 27/10/09: tiende echo: nog steeds 1cm opening. Gynae heeft me gestript. Bij thuiskomst om 11u30, is mijn water gebroken. Rond 13u30 aangekomen in het ziekenhuis. 28/10/09: ROAN IS GEBOREN OM 15u37!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Het was een zware bevalling: 28 uren. Jammer genoeg niet onder water wegens epidurale na 12 uren geprobeerd te hebben zonder verdoving! Ik ben dus 6 dagen overtijd gegaan!
2de SPRUIT
Sinds eind 10/2009: 4-tal keer gemenstrueerd (ook omwille van borstvoeding gedurende 6,5mnd), steeds zonder bescherming gevreeën 04/08/10: 1ste dag MS, start clomid op 2de dag = EERSTE ECHTE RONDE MET ZEKERHEID 02/10/10: positieve zwangerschapstest, na 3 echte pogingen!!! 04/10/10: goed bloedresultaat 30/10/10: 1ste echo op 8W: brusje is OK 27/11/10: 2de echo op 12W: pico bello in orde, al een echt mini-mensje van 6,5cm! 28/12/10: 3de echo: kleine broer doet het priiiiiiiiiiiiiiiiima!!! 26/01/11: 4de echo: zo gaat het goed, zo gaat het beter!!!! 26/02/11: afspraak gemist 26/03/11: brusje doet het héél goed. En met heel goed, bedoel ik, 't is al een ferme kerel. Mea culpa: mama eet als een varken! Gynaes advies: genieten maar met mate EN een suikertest laten doen. Verdict van de test: niks aan de hand, dus ik ben dan toch niet zo slecht bezig maar het kan geen kwaad om een beetje te minderen 27/04/11: kleine broer ligt dwars, met het hoofdje aan mamaatjes rechterzijde en met de poep aan mamaatjes linkerzijde, DUS met de rug naar de uitgang , verder zit hij prima op het gemiddelde 14/05/11: pruts ligt goed! OEF Mamaatje is superblij, want het is toch nog op tijd en zoals het zou moeten! En voor de rest is alles zoals het hoort, mooi volgens het gemiddelde. 04/06/11: 2cm ontsluiting, baby ligt nog goed, 3,6kg huidig geschat gewicht, gynae gokt op nog een weekje, maar indien er tegen donderdag (5 dagen later) nog niks gebeurd is, dan mag ik langsgaan om gestript te worden 07/06/11: rond middernacht zijn de weeën begonnen, ze kwamen gemiddeld om de 10min met meestal dezelfde sterkte 08/06/11: JENSEN IS GEBOREN OM 19u53!!!!!!!!!!! Het was een minder zware bevalling deze keer: 20 uren. Is lang, maar het was minder pijnlijk! Ik ben gelukkig in het bad kunnen bevallen en ik ben slechts 1 dag overtijd gegaan!!!
zijn het! En of! I love them SO much! It is incredible!!! Ja hoor, ik hou toch zoveel van mijn 2 jongetjes en mijn man. Mijn zoontjes zijn echte engeltjes en soms ook bengeltjes, maar dat moet soms hé. Het zijn tenslotte kinderen. Ik zou het maar raar vinden, mochten mijn kinderen geen kuren hebben. Maar al bij al prijs ik mij gelukkig want ik heb 2 echte flinke kinderen en een supervent!
Het bewijs was er toen we onlangs op een familiefeest bij oma waren. Alle nonkels en tantes van papa waren daar. Dat zijn de broers van opa die er niet meer is. Roan en Jensen waren de enige kinderen. En zij waren voorbeeldig. Ze luisterden flink, gedroegen zich beleefd en braaf. Ik straalde van fierheid! Echt serieus! Dat zijn zo van die gelukzalige momenten hé. Wat een schatjes! Roan, onze artiest, ging es rondvraag doen bij een paar nonkels en tantes van papa of ze geïnteresserd waren in een tekening van hem. Roan was WEERAL aan het kleuren en hij wou zijn kunstwerkjes uitdelen. De schat! Hij heeft die mensen amper gezien en ging beleefd gaan vragen of ze een tekening wilden. Toen ging hij een toren bouwen. Jensen ook. Jensen naapt zijn grote broer na hé ;-) Roan toonde fier zijn grote toren. 'Kijk!' zei hij. En Jensen: 'Kijk!'. Boelies toch! Ze waren superflink die schatten van ons!
Roan heeft de creatieve genen van zijn mamaatje geërfd. Het is overduidelijk! Kleuren, knutselen, knippen, plakken ... hij gaat er voor. Iedere dag! Zonder belet! Elke dag vraagt hij om zijn doos met de kleurtjes. Super! Hoe hij zich daarmee bezighoudt. Het is fantastisch. Da's echt iets waar Roan kan van genieten. Dat doet hij met veel plezier en enthousiasme. En ik ben fier en blij! Leuk! Dan heb ik/kan ik veel dingen gedaan/doen met mijn oudste zoon. Samen gezellig knutselen. De max gewoon!
Jensen is een lief knuffelbeertje maar ook een wilde man. Hij houdt van verkleden, knuffeltjes, beestjes, auto's en boekjes. Daar speelt hij het meeste mee. Daar kan hij nogal in opgaan hoor. Ziet hij een knuffeltje, dan pakt hij het vast om er tegen te praten of te knuffelen. Onlangs heeft hij ze in de hoek gezet. Hihi! Stouterikken waren het! Kostuumpjes aantrekken vind hij ook leuk. Vroeger, toen hij kleintjes was, nochtans niet hoor. Dan kon hij niet al te veel aan zijn lijfje verdragen. Als het echt niet hoefde, dan geen broek of kousen of iets op zijn hoofd. Maar nu is draakje leuk! Kleine figuurtjes, beestjes en zo vind hij leuk om te verzamelen, uit te halen, bij elkaar te gooien, te verhuizen, noem maar op. Hij is er mee in de weer. Hij kan minuuuuuten bezig zijn met boekjes kijken. Dan zit hij op de grond met een boekje op zijn schoot. Bladert erin, geeft er soms wat commentaar bij, de schat Dan kan hij daar lang zitten hoor. Volledig erin verdiept! Autootjes is ook wel zijn ding. Dan rijdt hij ermee rond en maakt er soms een brrr- of vroemgeluidje bij. En anderzijds is hij een zotteke. Hij heeft ook temperament, maar wij kunnen hij vlug temperen als hij het te bont maakt. Als we boos worden en hij gestraft wordt, dan koelt hij ook vlug af. In de hoek en daarna is hij een tam schaapje. Met wilde man bedoel ik niet dat hij veel stoute streken in zich heeft. Zeker niet! Als hij spelend vecht met zijn broer, dan kan hij nogal uithalen. Dat komt omdat hij jonger en zwakker is dan Roan, dus hij moet er meer poer achter zetten hé ;-))) Roan krijgt er soms van langs hoor, maar dat vind Roan leuk. Hij heeft niet liever dan dat Jensen op Roan gaat liggen of zitten of klopt en doet. Als je hen zo bezig ziet, dan is dat hilarisch!!
Roan heeft een vrouwelijk kantje en Jensen is een echte jongen. Dat merken we dus nu aan hun bezigheden. Roan speelt niet liever dan met de meisjes op school. Marthe was zijn eerste liefde, maar die is veranderd van school door die herstructurering (die er uiteindelijk niet is doorgekomen, dus het is nog altijd kloosterstraat ipv het Sterrenbos op de bergwegel). Nu is het Ischke, Danaë en Jana. Soms floept hij er eens een jongesnaam door, maar amper. Auto's en speelfiguurtjes hebben hem nooit geïnteresseerd. Jensen daarentegen! Die laat zich gelden als een echte jongen jongen. Mamaatje en papaatje weten dus al waarmee zij het meeste blij zullen zijn als de Sint langskomt. Zo leuk dat je ziet wat voor mensjes het al geworden zijn.
Wandelen en fietsen doe ze ook erg graag. Het bos is een groot speelplein voor hen. Zwemmen vinden ze ook leuk. Ik denk wel de meeste kinderen hé. Die doen niet liever. Onlangs zijn we naar het Gentbos geweest en hebben we daar kastanjes, takjes, eikels en blaadjes verzameld. Mamaatje heeft alles in een grote glazen pot gestoken, een deksel erop gedaan en er een kaars opgezet. Onze vangst! En een lekker gezellig herfstsfeertje.
Binnenkort school voor de kleinste hier ten huize! Super vind ik dat! Jiha! Wat een grote stap weeral. Ik ben zo blij voor de rust die in het gezin aan het komen is. Het is en blijft natuurlijk druk, maar het is ZOOOOOO anders. Enorm! En ik geniet met volle teugen. Ik voel nu al dat het rustiger wordt. Ik bedoel dan: minder gezaag! Simpelweg omdat Jensen slimmer en zelfstandiger wordt. O wat heb ik mij dat gezaag van babies beklaagd. Brr, de rillingen lopen over mijn lijf als ik dat hoor of terugdenk aan vroeger. Serieus! Pff! Babies = hoge aaibaarheidsfactor voor een uurtje en daarna bye bye. Kleuters = DE max! Love it! Je kan er zoveel meer mee doen. Ze begrijpen zoveel meer. Het zijn kleine volwassenen, enfin, da's misschien wat overdreven, maar ik kan het niet anders uitleggen. Je kan ermee praten. Ze zijn gewoon VEEL leuker. Zonder zeveren, als ik gebleit van een baby hoor, dan loop ik weg. Ik kan het gewoon niet aanhoren. Ik heb er genoeg van gehad. Pas op, onze babietjes waren geen nachtmerries hé. Dat ligt gewoon aan mezelf! Ik kan niet zo goed overweg met het gebleir van babies. Dat is nu eenmaal zo. Ik krijg daar stress van. Komaan seg, wat is daar nu leuk aan jong. Dat ligt daar, slaapt, kakt, eet en weent. Joepie de poepie! Geef mij maar andere actie zulle! De actie van nu! Ik ben nu ZO gelukkig. Ik amuseer mij nu te pletter met mijn 2 lieve schatjes van petatjes. Ongelooflijk! We doen al meer andere dingen dan vroeger. Met een baby ben je toch meer aan je huis gekluisterd en is je wereld klein. Nu kan je al eens vrijer door het leven, zeg maar. Niet altijd op tijd eten, niet altijd op tijd slapen, minder gesleur met babygerief, ... Pff, als ik nu een jonge mama met een maxicosi zie sleuren, dan denk ik, jij liever dan ik. No way José! Blij dat ik dat niet meer hoef te doen. Wat een hel en een saai gedoe seg! Baby, baby en nog eens baby. Hellup! Nu kan je al eens ongeplande dingen doen. Hebben we plots zin om te gaan zwemmen en daarna hotdogs met mayonnaise en ketchup te eten thuis, dan kan dat. Vroeger was het van: oh nee, hij moet op tijd zijn melk hebben of oh nee, hij moet straks op tijd gaan slapen en patatie en patata ...
Ik hou van het leven dat we nu leiden met ons viertjes. Het is meer genieten en ik krijg er energie van. Ik ga lopen, dansen, ben creatief bezig, doe dit, doe dat. Dingen voor mezelf. Wat superbelangrijk is. Werken aan mijn partnerrelatie, want dat wordt snel op de achtergrond geduwd hé. We zijn naast mama en papa, ook nog altijd partners. Die relatie moet ook onderhouden worden. En dat gaat soms op en neer zoals bij iedereen. Ik kan het omschrijven zoals een bootje op zee: soms stormt het en soms is het stil water, maar varen doet het!!!
Ik hou van jullie alledrie mijn lieve schatten van mannen! Dikke kussen poepies!
OH MY GOD !!! En of é seg! 't Is patat zenne! Grrrr! Ik ben 2 en ik zeg nee! Niks maar dan ook niks is goed voor meneer als hij in een bui is. Pff! Dan is er niks mee aan te vangen en mag je al je truuken uit de kast halen, maar het is dan allemaal verloren moeite. Langs de andere kant ... dat wil ook zeggen dat hij goed evolueert hé. Hij maakt zoals de meeste peuters de koppigheidsfase door. En wij mogen er mee van 'genieten'. :-/
Roan heeft vandaag steentjes geverfd. Ik had een leuk ideetje zien staan in een boekje van de colruyt. Leuk en simpel en Roan was content. Hij is grote steentjes gaan zoeken hier op den hof en daarna heeft hij ze binnen geschilderd.
Vandaag mocht Roan naar het Sterrenbos. Dat is de nieuwe school waar hij volgend jaar naar toe mag. Zonet heette het nog Bergwegel. Door de herstructurering wilden ze de verschillende locaties een nieuwe naam geven. En men wou de kindjes al een beetje kennis laten maken met de nieuwe school door daar een speeldag te organiseren. Toen ik stond te wachten aan het Sterrenbos om hem op te halen, kon ik hem op de speelkoer wat gade slaan. Hij klom op een rek en sprong bijna 2m naar beneden. Dat deed natuurlijk pijn! Hij mankte direct en begon wat te jammeren tot een juf hem zag en hem ging troosten. Paar minuten nadien mochten de ouders de speelkoer op. Gelukkig viel het nog mee met Roan zijn voet, want na een half uurtje was hij weer springlevend. Roan zei dat het leuk was op het Sterrenbos. Ik moet wel zeggen dat de school er leuker uitziet dan deze waar hij nu gaat. De speelkoer is VEEL groter en er is ook veel meer natuur. Echt gezellig wel. De school ziet er vanbinnen wel wat raar uit, maar da's het minste natuurlijk. Als hij maar blij is om naar school te gaan.
Jensen begint stilletjes getraind te geraken. Wij hebben na een hopeloze poging gedacht om toch nog eens te proberen hem te doen afzien en hem te laten huilen in zijn bed en het begint zijn vruchten eindelijk af te werpen. De nachten dat hij flink slaapt vallen meer voor dan dat hij niet goed slaapt. Ik denk nog eventjes en dat we er zijn.
En ook nog eventjes en we zitten in het Franse land. Roan kan ook al niet wachten want hij vraagt soms 's morgens: gaan we nu naar Frankrijk mama? En als ik dan moet zeggen dat het school is, zegt hij: oh neeeee. Hij wil naar Frankrijk. Hihi! Nog eventjes zoon ...
Ik maak vooruitgang! Mamaatje komt hier al eens vlugger iets neerschrijven. Of beter gezegd: heeft al eens meer de tijd ...! Enfin, mijn 2 rosties zijn al flinke kereltjes weeral! Ze groeien, groeien en ... groeien. Roan is mijn lieve vriend. Hij ziet zijn mamaatje zo graag en ik hem ook natuurlijk. Ja ja, hij heeft het nog altijd meer voor zijn mamaatje dan voor zijn papaatje. Me happy ! En Jensen is mijn babietje, alhoewel hij binnen een tweetal weekjes ook al 2 jaar wordt. Hij is mijn jongste hé en dus ... mijn lief klein babietje. 't Is ook zo ne lieven! Echt waar! Hij is heel zachtaardig. Ook als hij boos is, is hij toch rustiger dan Roan, merken we. Ik merk op dat ik veel vergelijk tussen mijn rosties, maar da's zonder slechte bedoeling. Voor mij is geen de beste, maar zijn ze goed in hoe ze zijn, uniek. Roan is Roan en Jensen is Jensen. Ik vind het gewoon leuk om te vergelijken en te ondervinden hoe ze elk op hun manier groeien en ontwikkelen. Om te ontdekken hoe ze toch zo kunnen verschillen van elkaar, alhoewel ze dezelfde opvoeding krijgen. Ik vind het fascinerend om te zien hoe hun karakter ontwikkelt. Welke trekjes al ze van bij hun geboorte in zich hebben, zonder dat de opvoeding daar iets toe bijdraagt. Soms word je gewoon zacht van aard geboren, of soms ben je gewoon ongeduldig van kleins af aan ... Het zit er al in van dag 1, maar de opvoeding kan ook bepaalde dingen stimuleren of juist veranderen in de goede of slechte zin. Mijn zoontjes zijn mijn alles en ik wil gewoon zoveel mogelijk onthouden van hun opgroeien. Daarom dat ik zoveel mogelijk hier wil neerschrijven van hoe ze waren van toen ze nog baby waren.
Roan houdt van dingen verzamelen: steentjes, bloemetjes, papiertjes, stokjes, ... Tegenwoordig komt hij met dingen van school naar huis die hij op de speelkoer gevonden heeft. En dat zijn dus meestal dingen die horen in de vuilbak. Maar Roan vind het leuk! :-p Knutselen doe hij ook erg graag. Ik begin te vermoeden dat hij ook die creatieve touch heeft van zijn mamaatje. Soms komt hij mij gewoon vragen: mama, ik wil knutselen. Ik wil verven of ik wil kleuren ... En dan geef ik hem zijn materiaal en hij is vertrokken. Hij kan er veel mee bezig zijn hoor. In de keuken hebben we een groot prikbord om al zijn kunstwerkjes op te hangen. Onlangs heeft Roan een paar nachten bij ons in bed geslapen omdat we bezig waren met Jensen 'een lesje te leren' om alleen terug in slaap te vallen na een plotse huilbui of wakker moment. We hebben het Jensen al zodanig gewoon gemaakt dat we vlug naast zijn bed staan om hem te sussen als hij wakker wordt, omdat we willen vermijden dat Roan er wakker van wordt. Dus het werd tijd dat Jensen daarmee ophield. Maar ik wou het hebben over dat samen slapen met Roan. Want dat was wel enorm gezellig. Ook voor hem hoor! Hij vond het ZO leuk! Op een morgen toen we allebei lichtjes aan het ontwaken waren, draaide hij zich om naar mij, gezicht naar elkaar, oogjes half open ... legde hij plots zijn arm rond mijn nek en lagen we daar zo te genieten. Superzalig gewoon! Zo'n innig moment! Op school heeft Roan veel vriendinnetjes. Als ik hem vraag wie zijn vriendjes zijn, dan komen er alleen maar meisjesnamen uit. En Marthe steekt er met kop en schouders bovenuit. Da's ZIJN vriendin hoor! Onlangs zette ik hem op school af. Het was al tijd en de kindjes stonden al in de rij te wachten op de bolletjes. Hij gaf me een afscheidszoen en zag Marthe al staan. Hij riep haar naam uit en liep met gespreide armen op haar af. Hij omhelsde haar maar zij duwde hem van haar af. Roan was boos en ging achteraan in de rij staan. Ocharme de jongen! Maar 't was ook een grappig tafereel! Vorige zaterdag was het schoolfeest. Het was heel leuk! De show begon en ik kreeg al een krop in mijn keel. Ik dacht: o jee, ik ga hier tranen met tuiten beginnen huilen hé van 't moment dat Roan opkomt. Jandorie! Zie mij al zitten! Toen het moment aanbrak, maakte een brede glimlach plaats voor die krop. Dus ik ben blij dat ik daar niet zo zeemzoet zat te wezen. Het was super om hem bezig te zien. De max gewoon! Toen hij mij eventjes in het vizier had, werd hij blij en beschaamd tegelijk. Maar al gauw probeerde hij de stapjes uit te voeren zoals hij ze geleerd had. Eigenlijk hebben ze allemaal niet zo heel veel bewogen hoor. Ze waren zelf zodanig onder de indruk van het hele gebeuren dat ze niet doorhadden dat ze moesten dansen. Grappig gewoon!
Jensen is een lieverd! Hij houdt enorm van knuffelen. Hij vraagt toch wel altijd een extra knuffeltje dan zijn broer. Net als zijn broer houdt hij van massagekes. Dan bedoel ik strelen. Mamaatje is daar ook zo zot van. De armen strelen! Roan en Jensen kunnen dan ook genieten hoor. Dan ga ik met mijn vingers over hun kleine armpjes en beentjes. Je moet ze dan zien liggen: STRIKE! Jensen doet zijn broer tegenwoordig veel na. Hij aapt Roan na als die iets doet of zegt. De max om te zien! De grote meneer. Haha! Dankzij Roan kan Jensen al mooi woordjes zeggen. Hij kan ze al mooi uitspreken. Wat een evolutie! Echt waar! Je verstaat hem goed. Hij is ook al een ferme acrobaat. De kleine pruts kan al uit zijn bed kruipen! Roan heeft hem wel al een handje geholpen hoor. Dus Jensen heeft de truc beet en doet niks anders meer. Zo vroeg dat hij dit doet, maar wel gevaarlijk natuurlijk! En ook grappig als dat kleine ding plots naast je bed staat! De pierlewiet! Hij sliep wel zonder slaapzak, dus mede daardoor kon hij dit al zo vroeg doen hé. Da's ook zoiets typisch voor Jensen. Hij kan weinig verdragen aan zijn lichaam. Soms kan hij zijn kousen niet verdragen, zijn slaapzak moet uit, zijn pyjamabroek vloog stande pede ook snel uit in zijn bed, ... hij kan zich ergeren aan bepaalde dingen die hem niet lekker aan zijn lijf zitten. Maar sinds kort slaapt hij terug met slaapzak en gelukkig aanvaardt hij hem nu eindelijk, want dat uit het bed kruipen moest stoppen hé. Binnenkort is het ons klein ventje zijn 2e verjaardag. Ja ja, hij wordt ook groot hé. Nog altijd kan hij het goed uitleggen. Soms brabbelt hij gewoon iets uit en kijkt hij je recht aan terwijl hij dit doet. Het is dan menens hoor! Grappig! Zoals elke tweejarige krijgt hij af en toe ook al eens zijn kuren. Aan tafel bijvoorbeeld: dan plots kan hij zich boos maken en vragen wij hem of hij gedaan heeft met eten of dat hij nog verder wil eten, maar alles is dan 'NEEN'. Lastig eh! Tjah, dan gaat hij ook al eens regelmatig in de hoek hé. Soms kruip ik samen met mijn 2 rosties in bad. Jensen komt dan veel knuffelen. Hij legt zich op mijn buik met zijn hoofdje opzij. En daar blijft hij liggen, minutenlang. Zo lief! Wat 'n klein schatje toch!
De 2 rosties zijn echte vrienden. Dat is nu wel 100% zeker! Ze spelen enorm graag met elkaar. Zoals elke broer en zus maken ze wel eens ruzie, maar we moeten zeggen dat dit ENORM goed meevalt! Echt waar! Die maken heel weinig ruzie. Ze kunnen zich al heel goed bezig houden met elkaar. En als we hen in de gaten houden als ze samen spelen, dan spelen ze flink samen. Moesten ze veel ruzie maken, dan zou ik het ook zeggen, maar dat kan ik nu niet zeggen, want het is niet zo en hopelijk blijft dit ook zo! Een ouder kan niet meer wensen dan dat hun kinderen echte vrienden zijn. Zo leuk!
Nog een dikke maand en dan zijn we weg naar la douce France! Jippie! We kijken er ZOOOOOOOOOOOOOO naar uit! Echt waar! Da's wel gevaarlijk hé, want dan kan het enorm tegenvallen. Beter van niet té veel te verlangen! Nou ja, we verlangen naar het goede weer en het gezellig samenzijn en vooral, het onthaasten. Niks moet! Hopelijk valt het humeur van de 2 rosties dan ook goed mee en doen ze niet te moeilijk daar tussen al die Fransen. Hopelijk hebben we veel plezier!!!
Da's toch al beter dan de voorlaatste keer, want toen was het 5 maanden geleden. Dus ja, er is weer al veel gebeurd ten huize De Groot! Onze Jensen wordt al een flinke man. 't Is een deugnietje. Het druipt er vanaf! Hij heeft meer kattekwaad in zich dan Roan, denken we. Maar hij is ook vrolijker en ietsje liever dan zijn grote broer. Roan kan soms nogal humeurig zijn. Ja, 't is soms een vies manneke. Alhoewel de juf zegt dat hij heel lief is en emotioneel. Da's natuurlijk ook waar. Gelukkig is hij zo hé in de omgang. Dat horen wij graag als papa en mama. Maar thuis merken we dat hij wel nogal geïrriteerd kan doen t.o.v. ons. Een koppigaardje hé, maar hoe kan het ook ouders, zowel mama als papa hebben ook dat vervelende tikje. Op het oudercontact onlangs zei de juf ook dat hij soms vlug in paniek geraakt. Dat als hij even niet meer weet wat doen, dat hij dan een beetje blokkeert en geen hulp durft te vragen aan de juf. We denken dat dat komt omdat hij een beetje verlegen is van aard. Toch is hij redelijk zelfstandig, maar wel traag. Dat laatste vermoedde ik ook al en ik, als mama, ben juist zo gehaast altijd - ik weet het, is geen goede eigenschap - waardoor ik mij soms nogal kan zitten ergeren. Als er ruzie is tussen de kindjes op school, dan zal Roan dat ook proberen te mijden. Hij zoekt zeker geen ruzie, zei de juf, maar als ze toch tegen hem beginnen, dan laat hij zich ook niet doen. Dat vinden wij ook positief, maar hopelijk krijgt hij toch nog wat meer haar op zijn tanden, want kinderen kunnen erg gemeen zijn. Als ze maar het minste teken van zwakte zien, dan ben je al snel een vogel voor de kat. Dus ik had toch liever gehad dat hij een beetje meer opviel. Roan valt niet op in de groep, zei de juf. En eigenlijk is dat wel goed zo hé, je hoort ons zeker niet klagen, maar de wereld is zo hard hé en als mama, wil je hen daar toch zoveel mogelijk voor behoeden hé. En ze moeten het toch alleen doen ook hé, dus ik wil hen daar toch een beetje op voorbereiden. Thuis laat ik hem ook al zoveel mogelijk zijn plan trekken hoor. Zelf iets laten pakken als hij iets nodig heeft, zoveel mogelijk zelf zijn boodschappen laten doen op het toilet, zelf kleren uitdoen bij het slapen gaan, zelf jas, sjaal en muts laten aan- en uitdoen. 't Is zeker niet altijd met even veel goesting, maar zo leren ze het hé. Hij is geen baby meer. Zo worden ze slim en kunnen ze vlug hun plan trekken.
Volgend schooljaar mag zijn kleine broer mee optrekken. T.t.z. vanaf januari 2014 eigenlijk. Nog 9 maandjes vanaf nu. Ik kijk er toch al naar uit. Ja, 'k weet het, 't is erg dat ik het zeg, maar ons leven zal er weeral helemaal anders uit zien, weeral een beetje gemakkelijker. Maar 'k mag zo niet denken hé, want voor je het weet zijn we al zover. Wat zeg ik, 't leek net nog of het gisteren nog maar nieuwjaar was. Pff! F*ck seg! Niet normaal hé eigenlijk. Time flies! Helaas zal het wel maar voor 6 maandjes zijn dat de 2 broertjes samen naar school zullen gaan, want onlangs hebben we het verdomde nieuws gekregen dat de school gaat herstructureren wegens besparingen. Nu is het zo dat je tussen 3 locaties kunt kiezen om je kindje naar de kleuterschool te laten gaan. Wij hebben voor de dichtste en gezelligste plaats gekozen, maar vanaf september 2013 moet Roan verhuizen van locatie, en gaat Jensen dus mee, maar het schooljaar daarop, moet Roan terug naar de locatie waar hij nu zit en Jensen blijft waar hij gestart is. Zo zal dat dan 2 f*cking schooljaren gaan vooraleer ze terug verenigd zullen worden. En dat vind ik zo'n erge gedachte! Pff! Jongens toch! Zeker als ze zo klein zijn, wil je al dat je zoontjes samen op school zitten omdat dat gewoon leuker is en dan is er ook het praktisch probleem van verplaatsing. Normaal was dit jaar het laatste jaar dat ik mijn zoontjes op verschillende plaatsen moest afzetten (school en onthaalmoeder), maar nu krijg ik er nog eens 2 jaar bovenop verdorie! GRRRRR! Ik ben daar zo kwaad om! Maar helaas zal het niks uithalen of veranderen. Het zal er komen of we dat nu willen of niet. We zullen er het beste van moeten maken. Toch kijk ik er wel naar uit hé, omdat ons Jensentje een nieuwe stap maakt in zijn leven. Ik heb gisteren nog zitten surfen op het net naar boekentasjes. En of dat ik er leuke ben tegengekomen, maar ik heb toch nog niks gekocht. 't Is nog efkes hé!
De 2 broertjes zijn 2 echte broertjes, zoals het overal wel een beetje zal zijn, denk ik: soms lief voor elkaar en soms maken ze ruzie, alhoewel het nogal redelijk meevalt eigenlijk. Ze maken nog niet echt veel ruzie, denk ik. Misschien verandert dat wel nog hé, ik weet het niet ... ik hoop het niet in ieder geval! Maar ze kunnen al goed samenspelen. Roan is soms wel nog wat wild, maar dat beseft hij natuurlijk niet altijd hé. Jensen kan nog niet zo vlug lopen als Roan bijvoorbeeld. Jensen kan zich nog niet zo stevig vasthouden als Roan. Dus dan gebeurt er al eens vlug een accidentje of zo en rollen er traantjes hé van iemand die zich pijn gedaan heeft. Typisch kindjes zeker! En speelgoed afpakken van elkaar doen ze ook graag, maar dan is er natuurlijk altijd eentje niet blij.
Onze Jensen zijn mooie rosse krullebol blijft bestaan. Héhé, je moet hem eens zien als hij net uit bad komt. Een echt poedelke! Niet te doen! Hihi, zo schattig! Als zijn haartjes droog zijn, dan verdwijnen ze een beetje, maar er zit zeker nog een grove krul in. En hij is ook meer rost dan Roan. Hij heeft ook kuiltjes in zijn wangen en 2 mooie konijnentandjes. Als je dit zo leest, zul je zeggen, amai, schoon kind, want ja hij heeft zo van die typische kenmerken van waarmee men iemand kan uitlachen zeg maar, maar als baby is dat niet zo hé. Ik zeg dit niet omdat ik Jensen zijn mama ben, maar ik vind anders zijn sowieso veel mooier dan al die klassieke modellen die er rondlopen op de wereld. Ik vind dat ik hele mooie kindjes heb. Bruin, donkere huid, blauwe ogen of mooi blond haar zijn meestal zo de klassiekers hé en vinden de meeste mensen mooi. Ik vind dat ook mooi, maar ik vind het nog mooier wanneer je niet bent zoals de meeste mensen, zoals mijn zoontjes dus. Rost, bleek en zoveel meer! De max gewoon! Ik vind hen ook altijd snel terug tussen al die andere kleine kinderkopjes :-p Mijn darlings!
Typisch voor onze Jensen is ook dat hij van zich laat horen, zowel positief als negatief hoor. Als hij vrolijk is, dan zie je en hoor je dat luid en duidelijk. Hij 'praat' veel, maakt veel gebaren, lacht uitbundig, haalt grappige toeren uit, staat op zijn hoofd, doet dit, doet dat ... Maar als hij boos is, dan krijst hij de buurt bijeen en hij heeft ook nog eens losse handjes. Mjah! Niet zo goed hé! Ik krijg al schrik dat hij dit bij andere kindjes zou gaan beginnen doen. Alhoewel, ik heb Tante Pug daar nog niet over horen klagen en moest hij dat wel doen, dan zou ik het al lang geweten hebben van haar. Wees daar maar zeker van! Hij is altijd superflink eigenlijk bij Tante Pug. Ze stoeft dikwijls over hem. Hij eet veel en heel flink alleen, hij ruimt altijd als eerste op, maar hij kan soms ook de leader of the band zijn, want ze heeft me ook al verteld dat hij soms de opvang op stelten zet - babygewijs natuurlijk- door speelgoed van boven op het rek naar beneden te gooien, door aan de gordijnen te trekken in de slaapkamer, door te roepen en andere kindjes wakker te houden of op te jutten in de slaapkamer. 't Is een echt (b)engeltje, denken we. Ik heb het al gezegd. 't Is eentje die met veel verhalen naar huis zal komen. Roanneke daarentegen zal ietjes terughoudender zijn. Hij zal wel lief zijn als ze tegen hem lief zijn, maar hij zal toch graag op zijn eentje bezig zijn. Niet dat hij geen vriendjes heeft hé op school, want hij vertelt er soms over. Hij zal sociaal zijn, maar als het niet nodig is, dan zal hij er ook niet per se naar op zoek gaan. Hij zal ook niemand kwaad doen. Jensen zal socialer zijn en zal echt nood hebben aan veel sociaal contact. Hij zal ook veel willen doen en beleven, denk ik. Bon, 't zijn maar gedachten hé die ik nu heb. Ze hebben nog zoveel te beleven en te groeien natuurlijk, waardoor er nog zoveel mogelijk is in hun leven. Vroeger zal ik wel andere meningen gehad hebben, maar zo denk ik er nu over. D'er zal wel ergens een waarheid in zitten hoor, want de uitleg die wij van de juf te horen kregen, was op veel vlakken herkenbaar.
Enfin, my little darlings zijn goed bezig. Ik hou van hen en zie hen doodgraag. Ik ben blij hun mama te zijn. Ze maken mij zo fier en gelukkig. Love them!
Hey hey hey hey hey ................!!!!!!!!!!!!!!!!!! Yes, i'm back, maar ik weet niet voor hoe lang. Tjaaaaaaaah, het is zo moeilijk hé tegenwoordig om nog eens de tijd en de goesting te vinden om nog iets te komen typen hier. Ja, de reden is nog altijd dezelfde en cliché misschien, maar het is een waarheid als een koe: IK HEB HET DRUK ! ! ! Mens, dat is niet te doen. Een jong gezin, werk en al de rest. 't Is me wat.
Bon, wat is er allemaal gebeurd de afgelopen ...(even tellen) ... 5 maanden OH my god! 5 maanden. Miljaar, is dat al ZO lang geleden. Tjah, er is enorm veel gebeurd dus. Dju seg, en ons Jensenke is zoveel veranderd in die tijd. Waar zal ik beginnen?
Eventjes kort over de reis naar Duitsland: gezellig en dan ook weer niet. Jensen en Roan hebben er buikgriep gehad. Het heeft er veel geregend en met 2 kleine kindjes in een caravan is dat niet zo ideaal. Roanneke moest stil zijn voor broertje die nog veel moest slapen en dat is niet zo simpel Bon, het was niet echt voor herhaling vatbaar eigenlijk!
Roanneke heeft de zomervakantie goed doorstaan. Hij heeft eigenlijk niet naar veel naar school gevraagd. We hadden hem duidelijk gemaakt dat het vakantie was en dat hij later terug naar school mocht. Dat de school gesloten was! "A ja!' zei hij dan altijd. En de opvang bij tante Pug viel ook goed mee. Hij heeft er geen problemen van gemaakt. Jensen heeft nog veel gekropen toen ... en dat heeft hij nog lang gedaan! Tot over 2 weken kroop hij nog ENORM veel en nu is hij 17 maanden. Vanaf zijn 15 maanden heeft hij zijn eerste stapjes gezet, maar hij heeft tot aan zijn 17 maanden nog heel veel gekropen. En eindelijk, stapt hij nu flink alleen. Hij is vertrokken, ons Louiske. Ja, heeft er zijnen tijd voor gepakt hé, ons manneke! Met de tandjes daarentegen was Jensen ietsje sneller dan Roan. Zijn eerste 2 tandjes kwamen piepen toen hij 14 maandjes was. Roan 16 maanden en hij stapte op 14 maanden. En Jensens rosse haartjes groeien met de dag EN hij heeft van die SUPERschattige krulletjes. Gewoon uberschattig! Echt waar! En 't is zo'n lief manneke. Een echte knuffelaar. Hij zou iedereen knuffelen. Roanneke was zo niet. Hij heeft zijn voorkeur, zijn mamaatje maar Jensen niet. Op dat vlak is Jensen een liever manneke, maar dan ook een echte drama queen. Als Jensen zijn zin niet krijgt, dan is hij zoals de peuter in het reclamefilmpje van in de winkel. Hij gooit zich op de grond, bolt zijn rug, stampt met zijn voeten en krijst zijn hart en ziel eruit. En soms maakt hij er nog zo van die toerkes bij dat hij rond zijn as draait en met zijn hoofd overal tegen botst. En als hij zich op de grond laat vallen, dan is het altijd met zijn hoofdje boenk op de grond. Altijd patat en dan nog harder huilen. Maar ja, dat moet Jensen dan maar weten hé. Hij zal het er mee leren. Ja, hij maakt veel drama als hij boos is. Ondertussen slaapt Jensen niet meer in de voormiddag en enkel nog in de namiddag zo'n 2,5 à 3 uurtjes. Soms ook nog eens tussen 17u en 18u, maar dat is de laatste weken al fel verminderd. Op dat vlak was het niet gemakkelijk om zijn ritme te vinden, vond ik. Soms, als hij toevallig eventjes 15 minuutjes in slaap viel in de voormiddag, gegarandeerd dat hij in de namiddag niet meer wou slapen of bijna niks meer. Ambetant en vreemd zenne! Ma bon, we zijn al zoveel verder en er zit nu een mooi ritme in, wat toch weeral gemakkelijk is geworden allemaal voor mamaatje. Jensen is ook een enorme babbelaar. Uitleggen dat dat manneke kan. En 't is altijd met veel overtuiging zenne! Amai! Hij brabbelt, roept, wijst met zijn vingertje vanalles aan, enz. De koddigaard! Papaatje en ik vermoeden dat Jensen de uitbundigste van de twee zal zijn. Eentje waarmee we het één en ander nog mee gaan meemaken. De deugniet van het gezin dat met de meeste fratsen naar huis zal komen. Roanneke zal daarin rustiger zijn, denken we. Je hoort dat toch overal hé dat de jongsten de ergsten zijn! Ik vermoed dat dat komt door dat hij de jongste is en zich moet bewijzen binnen het gezin. Om iets te krijgen (waaronder aandacht) moet hij veel meer vechten, zeg maar. Bijvoorbeeld: onlangs waren papaatje, Roan en Jensen in de zetel aan het dollen. Jensen heeft nog niet zoveel macht en moet echt zijn best doen om zich te weren. Papaatje en al zeker niet Roan denken soms aan broertje die nog zwakker is dan hen. Dus Jensen moet zich automatisch meer verweren. Hij moet ook vlugger mee met de rest van het gezin. Wij doen maar maar Jensen is nog een baby en kan nog niet alles doen wat wij doen. Wijzelf gaan ook minder voorzichtig om met Jensen dan dat we met Roan gedaan hebben, onze eerste baby waarbij alles nog nieuw was voor ons. Nu is dat anders hé. We weten, kunnen en beseffen al meer en pakken sommige dingen anders waaronder minder precies zijn of minder overdrijven met dat moet zus en dat moet zo. 't Is een schatje mijn babietje Jensen. Als je hem nu ziet stappen in huis ... dat kleine dappere ding dat denkt dat hij al de hele wereld aan kan. Cutie! 't Is leuk met zijn viertjes en het wordt altijd maar leuker en leuker. Als we samen aan tafel zitten eten, dan zijn we echt al een 'groot' gezin met 4 verschillende mens(j)en(s). Ons gezin! Wij samen! I love my boys!!!
Onlangs hebben de broertjes voor het eerst gerollebold op de grond. Zo speels vechten zo! Maar jongens toch, dat was lachen, ook voor de mama hoor! Mijn moederhart ... Ze zaten op de grond. Plaatsten zich rechtover mekaar, met gezichtje naar gezichtje. Ze keken elkaar aan, begonnen te lachen en dan ... ineens ... viel Jensen Roan aan door zijn armen om Roan heen te slaan en vervolgens samen op de grond te landen en te rollen en te giechelen. Zo grappig dat dat was. Mijn schatjes! Zo plezier dat ze hadden!
In september is Roan terug naar school gegaan. Hij keek er naar uit, maar de eerste maand en een half ongeveer viel toch wat tegen. Hij was minder enthousiast dan in mei. Achteraf gebleken kwam dat door de veranderingen t.o.v. mei. Roan had nu 2 juffen en hij moest 's morgens en 's avonds in de opvang blijven. Toen hij in mei en juni naar school ging, kon ik hem altijd tegen het startuur afzetten en tegen het einduur afhalen, want mamaatje was toen in ziekteverlof (mamaatje heeft toen 2,5 maanden thuis gezeten wegens overstressed, oververmoeid en nog zoveel andere dingen ...). En nu was dat niet meer zo, dus een hele aanpassing eigenlijk voor dat klein manneke. Hij heeft zelfs enigste keren geweend toen ik hem 's morgens afzette, maar dat heb ik dan opgelost door hem een snoepje te beloven na school ALS hij niet meer zou wenen. En zo is hij van dat wenen afgeraakt én is hij stilaan gewend geraakt aan de nieuwe routine. Nu is hij een blij kind dat graag naar school gaat. Roanneke moest echt wennen aan die veranderingen. Zo dacht de juf er ook over op het oudercontact onlangs. Ja ja, oudercontact! Leuk eh! Ons 1STE oudercontact! De juf zei dat het een flinke jongen was en goed mee kan in de klas, desondanks dat hij de 3e jongste is van de klas. Hij verjaart laat op het jaar hé, vandaar ... Soms kan hij zich nog altijd niet goed verstaanbaar maken, zei ze wel. En als je er naar doorvroeg, dat hij dan blokkeert en verder geen uitleg meer gaf of een poging ondernam. Maar bij ons thuis is dat dan weer anders. We merken wel dat hij zich nog niet altijd goed kan uitdrukken, maar da's niks om zorgen over te maken hoor. Hij groeit daar wel in! En de juf vond ook dat knutselen niet zijn ding was. Dat als je hem niet vroeg om zijn werkje af te maken, dat hij dat ook niet zou doen en liever ging spelen met het speelgoed in de klas. Ik dacht nochtans dat ze mij net ging vertellen dat hij WEL heel graag knutselt, want thuis doet hij dat wel graag. Hij vraagt er mij soms zelf om. Dan denk ik dat hij op school liever speelt omdat er daar zoveel ander speelgoed ligt dan thuis en dat hij zich thuis soms verveelt met het 'zelfde' speelgoed. De juf zei ook dat hij zijn plan kon trekken en dat als er ruzie is tussen de kindjes, dat hij zich niet laat doen. Roan heeft geen uitgesproken karakter, noch in de positieve noch in de negatieve zin. Een gewoon kind dat niet opvalt in de groep. Wij zijn content!
boehoe ... Zooooooooooo jammer .... Moet dat nu echt? Helaas wel! Dat vinden mama, papa en Roanneke niet zo leuk, want het is zo plezant op school. Tjah, de schoolvakantie is in zicht en het is nu zo. Niks aan te doen. Hopelijk zaagt Roanneke ons niet de oren van de kop om naar school te gaan. Nog 3 daagjes na vandaag en het is voorbij. Dan ga je terug naar tante Pug! Er is verandering in de zaak gekomen. Normaal ging je naar een nieuwe opvang gaan, iets dat tante Pug georganiseerd zou hebben, maar dat is door bepaalde redenen niet doorgegaan. Dus nu zal je terug naar dezelfde opvang bij tante Pug gaan. Is dat goed? Goh, eigenlijk niet zo, nu je weet dat het veel leuker kan zijn, zoals school dus, vind je tante Pug bijlange zo leuk niet meer. Je maakte er nooit een punt van om te gaan hoor vroeger, maar er naar uitkijken deed je nu ook weer niet. En nu zal dat niet anders zijn, integendeel, ik denk zelfs slechter. En waarom denk ik dat? Omdat je onlangs meegeweest bent bij tante Pug om broertje af te halen. Ik heb je daar toen moeten verversen omdat je een accidentje gedaan had in je broek. En tante Pug reageerde daar op zoals we haar kennen: uitbundig zeg maar, maar voor zo'n klein kind komt dat wel anders over dan bij de grote mensen. Ik denk dat veel kindjes een klein beetje bang zijn voor tante Pug, omdat zij toch niet zo'n lieve vrouw is eigenlijk naar de kindjes toe. Ze doet wat ze moet doen, maar ze is soms liever bezig met het uit te leggen over alles en nog wat tegen de ouders, met de nodige gebaren en decibels en dat schrikt kleine kindjes soms een beetje af, denk ik. Enfin, zo ook voor ons Roanneke, want de volgende morgen toen ik jou wilde klaar maken om te vertrekken naar school, zei je: 'nie tante Pug?' Ik zei 'neen, je gaat naar school vandaag.' Dus, wat zal dat binnenkort geven ... ? Ik ben benieuwd. Dat het maar vlug weer school is dan hé, maar dat is nog efkes. In elk geval hebben we toch nog mooie vooruitzichten voor de maand juli, want dan gaan we op reis naar Landall Parks in Duitsland. Joepie jei! We gaan er 7 daagjes logeren in een caravan. Daar kijken we enorm naar uit. Binnenkort mag mamie de valiesjes al beginnen pakken. Olé! Dat zal genieten worden. Hopelijk hebben we een beetje goed weer natuurlijk, want dat maakt het allemaal zoveel plezanter hé. Ons Roanneke zal er ook al veel plezier aan beleven nu hij al zo een grote jongen is geworden. Deze leeftijd is toch echt genieten hoor. Hij kan al zoveel. We kunnen al heel goed met hem communiceren. Sinds hij naar school gaat, is hij enorm veranderd. We zijn zo blij dat hij toch nog een maandje en een half naar school is kunnen gaan. Echt waar! Daar hebben we geen seconde spijt van gehad. Het was niet lang, maar het heeft ons allemaal deugd gedaan. Wat een openbaring. In januari 2014 is het aan Jensen zijn beurt! Haha, da's nog efkes hé, maar ik heb het al opgezocht. Ja, iets waar ik naar uitkijk. Een mijlpaal van rust en kalmte ... Druk zal het altijd blijven met kindjes, maar het zal toch veel veranderen: no more babies crying en whining! Juiiiiiiiiiiiiii ...
Toen was ik 12 weekjes oud.
Toen was ik een paar minuutjes oud.
Toen was ik 13 maandjes oud.
Slijmpjes met als gevolg overgeven en diarree. Desondanks die vervelende microben, heb ik toch maar mijn eerste stapjes alleen gezet. 't Is nog wel wat onzeker, maar ik kon toch al zo'n zestal stapjes zetten.
En ondertussen kan ik ook al goed overweg met het loopwagentje dat ik van meter Bibi gekregen heb voor nieuwjaar, of de 'space shuttle' zoals mijn mamaatje altijd zegt.
Meer hoef ik niet te zeggen ...
EN een suikertest laten doen. Verdict van de test: niks aan de hand, dus ik ben dan toch niet zo slecht bezig maar het kan geen kwaad om een beetje te minderen 
