Vroeger had ik nog de eenzaamheid deze heeft me nu verlaten, nu besta ik enkel nog als niemandsmens: ik verban mezelf. Nee, ik kies niet voor een droom= enkel de kick waarop een junkie teert. Voorgoed wil ik van mijn leegte af. Ik slik en spuw en spuw en slik, zuurstof komt er niet meer in. Oja, oja, zo wil ik het. Ineens doemt Charon voor mij op, ik herken hem meteen uit mn fantasieën: dé poortman van mn passie! Uiteengespat ben ik, ik zal de strijd met het vuur mogen leveren! Charon staat als versteend voor de poort, ik kijk naar hem, hij niet naar mij, hij kijkt door mij. Ik ben immers een leeg vat. Toch begroet ik hem beleefd, iets wat niet overbodig is wanneer je toegang wil krijgen tot de Mooiste Essentie. De poortman weet echter enkel kenbaar te maken dat hij én doof én stom is door pal voor zich uit te blijven staren. Ik schreeuw en fluister en fluister en schreeuw om toch toegang te krijgen. Maar jaar na jaar blijft hij een wassen beeld. Ik schrompel ineen, verlies beetje bij beetje al mijn hoop. Verwijt mezelf een naïef wezen geweest te zijn: hoe hoogmoedig was het niet van me om er quasi zeker van te zijn ooit de liefde met het vuur te kunnen bedrijven, om er quasi zeker van te zijn dat de eenzaamheid een andere gastheer had gekozen en de leegte in me was komen parasiteren? Nu pas ervaar ik de eenzame leegte, ineengedeukt voor de poort van mn verlangen. Plots is de omgeving verlicht, zwak richt ik me op en zie hoe de poortman van was zijn hoofdlont aansteekt en een druipende kaas wordt. Hete druppels vallen op me neer, de vlammende pijn herrijst me. Vol, grotesk, stap ik door de poort ,slurp met grote slokken van de vonken en val neer neerneer neer neer neer neer. Een immens gelach rondom mij: hehehehahehehehohahaha Jij die dacht dat je niet aan het dromen was: Ontwaak! Proef van de Passie der Eenzaamheid.
Het zeepaardje Zeebra was noch meermin noch vis, hij hinnikte als een visje en lonkte als een miss. Owee, owee, wie wou met hem van hupsakadee? Achter wat wier en met heel wat gezwier, vond hij zijn mietje, genaamd Hermafrodietje. Frodrietje was frigiede, Zeebraatje droeg een bh'tje. Vraag me niet hoe, maar ze kregen twee kindjes: Frobraatjes. Frobraatjes, zo vraag je, wat is me dat nou? Een Hollands maatje, maar dan zonder graatje! Smakelijk!
Ik ben Marie Follebout, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Mevrouwtje Poes.
Ik ben een vrouw en woon in Gent (België) en mijn beroep is Student communicatiewetenschappen.
Ik ben geboren op 25/02/1984 en ben nu dus 40 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Poëzie, theater, film, performance, dansen, paardrijden.
PoezenPoëzie