Hallo bloggers !

Het is een tijdje geleden dat ik nog een artikel heb gepost op mijn blog, maar ik ben terug van weggeweest. In De Standaard van woensdag 10 november 2010 las ik een heel rakend artikel en bovendien ging het over een plaats « Skid Row » waar ik helemaal niets van af wist. Ik vond het daarom de ideale gelegenheid om op mijn blog jullie er ook iets over bij te leren.

De titel van het artikel is « In de schaduw van Hollywood » en gaat over Skid Row, de daklozenhoofdstad van Amerika. Skid Row ligt in het midden van Los Angeles, op amper een kwartiertje rijden van Hollywood. Het mag dan wel het oude centrum van Hollywood zijn, dit is geen plek om als toerist rustig rond te kuieren en te genieten van het uitzicht. In tegendeel : hier wonen tot 10 000 daklozen op straat, meer dan de helft onder invloed van drank of drugs. Op de straten liggen resten junkfood vol met maden en vliegen. Overal ruikt het naar  uitwerpselen want sanitaire voorzieningen zijn er niet. Skid Row is met andere woorden twee vierkante kilometer vol pure armoede. Het ergste is dat mensen die in Los Angeles wonen niet eens weten dat deze plek bestaat. De toestand is er zelf kritieker dan in sommige derdewereldlanden. In augustus 2010 bereikte de werkloosheid in Los Angeles een nieuwe recordhoogte : 12,4 procent van de bevolking zit zonder job. Dit aantal zal alleen maar blijven stijgen en dit zien we duidelijk in Skid Row. De laatste maanden duiken steeds meer nieuwe inwoners op, zelf mensen uit de middenklasse die door pech, ziekte of foute beslissingen omlaag zijn gezakt op de sociale ladder. Dit is te wijten aan de financiële druk die in een stad als Los Angeles veel hoger ligt dan het normale gemiddelde. Neem nu bijvoorbeeld de huur van een huis of van een appartement :normaal neemt dit een 30 tal procent in van je inkomen, in Los Angeles kan dit oplopen tot 60 à 70 procent. Het is een vreemd contrast : een kwartier verder ligt Hollywood, de stad van faam en voorspoed. Skid Row lijkt wel een andere wereld. Het is de onderbuik van Amerika voor mensen die het ritme van de maatschappij niet meer kunnen volgen. Nergens ter wereld vind je een plek als deze. Drugs zijn ook in grote mate aanwezig in Skid Row. Druggebruikers snuiven en spuiten naar lieve lust zonder zich zorgen te maken over de omstaanders.

De stad Los Angeles heeft de voorbije decennia geregeld geprobeerd om van Skid Row een leefbare plek te maken en het daklozenoord te reanimeren, maar alle inspanningen waren tevergeefs. Geen enkele strategie lijkt te werken. De straten liggen nog steeds vol met daklozen en verslaafden en het ziet er niet naar uit dat deze situatie ooit zal veranderen.

Is dit ook de eerste keer dat jullie hierover lezen en raakt dit jullie ook ? Laat me jullie reacties weten.

Liefs,

Marie

11-11-2010 om 12:02 geschreven door Marie  

Hallo bloggers !

Deze week zal ik het niet hebben over een specifiek onderwerp uit de media, maar over een artikel die verscheen in « psychologies magazine ». Ik heb dit artikel toegepast op mijn dagelijks leven en ik denk dat velen er zich wel in zullen herkennen.

 Wie zegt nu niet eens tegen zichzelf : « ik moet echt zuiniger en eenvoudiger leven ! » Maar het grote probleem is dat we wel eenvoudiger willen leven, maar er gewoonweg geen beginnen aan zien. Vaak raken we zo ontmoedigd omdat we te snel willen gaan, en vervolgens alles gewoon bij het oude laten. Het goede nieuws is dat kleine stapjes een groot impact hebben en allemaal samen een verandering kunnen teweegbrengen. Hieronder zal ik jullie tips geven uit een heel inspirerend artikel  « Zeven lessen in eenvoud ». Zoals ik al zei is het niet de bedoeling om je leven ineens volledig om te keren en een draai van 180° te maken. Het gaat er allemaal om zelf aan het roer te staan en de juiste keuzes te leren maken.

 Tip nummer 1 is START VANDAAG. Stel niet uit tot morgen wat je vandaag kunt doen. anders verdwijnt de motivatie die ons nu juist de energie geeft om ons doel te bereiken. We kunnen enkel de overkant bereiken als we starten te zwemmen. Als we te lang wachten verdwijnt al deze positieve energie en wordt ons voornemen in de vergeethoek geschoven.

 Tip nummer 2 is DOE HET STAP VOOR STAP. Alles begint met een eerste stap. We mogen niet te veel van onszelf verwachten. Ons hele leven in één keer vereenvoudigen is onmogelijk. Het is beter om stap voor stap kleine gewoontes te veranderen.

 Tip nummer 3 is ZORG VOOR ORDE. We kunnen pas in het reine komen met onszelf als onze zaken op orde staan. Als er orde in ons leven is, zal er automatisch rust zijn in ons hoofd. Omgekeerd maken wanorde en chaos onrustig en zorgen voor voortdurende prikkels in ons hoofd.

 Tip nummer 4 vind ik persoonlijk de belangrijkste. Deze tip zegt LEEF IN HET NU. Nu is het enige moment waarop we kunnen handelen. We moeten proberen een punt te zetten achter ons verleden en verder te gaan met wat er in de toekomst zal komen. Dit zorgt dan weer automatisch voor mentale rust zoals in tip 3. Veel van ons gepieker gaat over het verleden, « wat als ik het anders had gedaan ? » Deze « wat als » zouden we moeten veranderen in bijvoorbeeld «  wat wil ik hier en nu ? » Ikzelf sta ook veel te vaak stil bij het verleden en heb het vaak moeilijk om problemen en ruzies achter mij te laten. Daarom kan ik ook heel veel leren uit deze tip.

 Tip nummer 5 is COMMUNICEER HELDER. Duidelijk communiceren is de krachtigste manier om onze relaties met anderen te verbeteren en vereenvoudigen. Vaak durven we te weinig of niet rechtuit te zeggen wat we denken en winden we doekjes om alles wat we uitdrukken. Probeer dus helder te communiceren en eigen emoties, behoeften en motivaties duidelijk te maken. Als we helder en concreet communiceren, zullen we op die manier anderen ook aanmoedigen om duidelijk te communiceren. Bovendien moeten we ook vermijden om op zoek te gaan naar verborgen boodschappen in alles wat anderen zeggen, vaak is dit een foute interpretatie en wordt omgaan met anderen ingewikkeld en vermoeiend.

 Tip nummer 6 is DOE INSPIRATIE OP. In het artikel wordt vermeld hoe belangrijk het wel is om mensen om ons heen te hebben die ons kunnen inspireren. Dit maakt het leven zo veel eenvoudiger en veel aangenamer om te leven. Wissel dus ervaringen uit met je vrienden en kennissen.

 De laatste, maar daarom niet minder belangrijke tip is BELOON JEZELF.

 Dit zijn 7 kleine tips die het leven eenvoudiger kunnen maken. Zelf heb ik er toch veel inspiratie uit opgedaan en ik ben blij dat ik ze bij deze ook met jullie heb gedeeld

 Liefs,

Marie

22-10-2010 om 23:04 geschreven door Marie  

Dag iedereen !

Vandaag zal ik het hebben over een nogal delicaat onderwerp : euthanasie. Sterven in waardigheid omdat leven te veel pijn doet, is omstreden. Hierbij maak ik gebruik van het artikel «  Ik wil niet eenzaam sterven » gepubliceerd in De Standaard op 16-17 oktober 2010. In dit artikel vertellen Otje en Lotje (fictieve namen), twee jonge vrouwen, waarom ze precies euthanasie willen. Ik zal uit dit artikel een getuigenis bespreken, namelijk de getuigenis van ‘Otje’. Dit verhaal raakte mij zo diep dat ik het graag met jullie ook zou delen. Het is een verhaal over een  ondraaglijke psychische pijn, over het lijden en de eenzaamheid.

De eerste sterke vrouw aan het woord wil zich ‘Otje’ laten noemen, naar het boek van Annie M.G. Schmidt. ‘Otje’ is een 34-jarige dame die zeer jong oogt en duidelijk in de greep is van anorexia. ‘Otje’ begint haar verhaal met een korte biografie. Reeds in haar jeugd zat haar zelfvertrouwen ver onder nul, doordat haar moeder haar telkens pijn deed, zowel lichamelijk als met woorden. Haar moeder noemde haar lomp, lelijk en dik. Otjes enige vluchtklep was toen haar fantasie. Op haar achttiende liep ze weg van huis en vond onderdak in een opvangtehuis voor mishandelde vrouwen en kinderen. Otje wou en zou slagen in iets. Zo behaalde ze haar diploma verpleegkunde, puur op wilskracht. Haar werk deed ze jaren met veel liefde. ‘Otje’ lijdt wel zwaar aan anorexia. Zelf  vindt ze dit echter niet negatief, ik citeer : ‘hoe destructief anorexia ook is, toch geeft het me het gevoel constructief bezig te zijn. Daarin ben ik tenminste goed.’ Anderhalf jaar geleden begon het ineens heel slecht te gaan met ‘Otje’. Ze besefte dat ze zich diep ongelukkig voelde,  zo ongelukkig dat heel haar binnenkant pijn deed. De zwaarte, onbeschrijfelijke tristesse nam al haar levenlust weg.  Ze dacht alleen nog maar aan de dood. Zelfdoding was geen optie, want ze wilde niet eenzaam, maar menswaardig sterven. Enkele weken geleden tekende ‘Otje’ haar euthanasieaanvraag. Ze eindigt het interview met de woorden : ‘ik heb mijn bescheiden taak afgerond. Ik wilde een verschil maken, en dat heb ik gedaan. Door mijn werk, door de manier waarop ik mensen gelukkig gemaakt heb.(...).’

Euthanasie is een daad die enorm veel negatieve kritiek krijgt. Zelf vind ik ook dat je een geldige reden moet hebben om euthanasie te mogen toepassen. Wie psychisch ondraaglijk lijdt heeft recht op een waardig einde. De grote fout van vele mensen is dat ze euthanasie zien als zelfdoding. Wie sterft met behulp van euthanasie, sterft volgens de wet een natuurlijke dood. Er zijn natuurlijk wel een aantal zorgvuldigheidscriteria. Er moet sprake zijn van een ondraaglijk en ongeneeslijk lijden. In het geval van ‘Otje’ is dit dus zeker het geval. Maar op de vraag of euthanasie nu ethisch verantwoord is, is alleen een persoonlijk antwoord te geven.

18-10-2010 om 13:02 geschreven door Marie  

Hallo iedereen !

Voor mijn tweede post koos ik voor een artikel dat op dinsdag 12 oktober 2010 in De Standaard verscheen. Het artikel heet « Brusselse jeugd groeit op in armoede », en bij deze zal ik jullie kort de ernst van de situatie uitleggen. Zelf ben ik ook een studente in Brussel en pendel ik iedere dag van Leuven naar Brussel-centraal. Ik denk dat het grootste deel van onze bevolking (die niet in Brussel woont) bij het horen van « Brussel » onmiddellijk denkt aan onze hoofdstad vol met culturele rijkdom. Het ideale doelwit voor toeristen, denk aan Manneken Pis, het Atomium, een van de mooiste pleinen van heel Europe enz. Maar het leven in Brussel is blijkbaar toch geen rozengeur en maneschijn. Laten we dit eens verder uitdiepen.

 De leefsituatie waarin een groot deel van de Brusselse jongeren opgroeit is verontrustend. In 2008, met een bbp per inwoner dat groter was dan het Europese gemiddelde, bezette het Brussels gewest de derde plaats van de rijkste regio’s binnen Europa. In onze hoofdstad wordt dus zeer veel rijkdom geproduceerd. Toch groeien maar liefst drie op de tien Brusselse kinderen op in een gezin dat geen enkel inkomen heeft uit arbeid. In eenoudergezinnen moeten zes op de tien Brusselse kinderen het doen zonder inkomen uit werk.  Als je deze cijfers vergelijkt met Vlaanderen, waar dit lot slechts 6% van de kinderen treft, zien we dat de situatie schrijnend is.

De onderwijssituatie in Brussel is het tweede problematische aspect. De helft van de Brusselse jongeren en ruim vier op tien meisjes beginnen aan het eerste middelbaar met een jaar achterstand. De jonge Brusselaars verlaten ook heel vaak de school zonder enig diploma van het secundair onderwijs. Daarbij komt nog eens een hoge werkloosheidsgraad bij jongvolwassenen tot en met 25 jaar. De scholingsgraad in Brussel neemt met andere woorden altijd maar meer en meer af naarmate de leeftijd zakt. Dit betekent slecht nieuws voor het Brusselse gewest, aangezien het een regio is die sneller verjongt dan de rest van het land, dankzij een uitgebreide immigratie. Deze cijfers zijn deprimerend en wijzen duidelijk op het falen van het beleid.

 De armoede in de hoofstad is wel niet marginaal, maar toch moeten er oplossingen gezocht worden. Een interkabinettenwerkgroep is al maanden met een plan tegen armoede bezig. Er zijn al 34 strategische doelstellingen opgesteld die tot acties moeten leiden. De regeringen van Brussel voeren een gezamelijke armoedetoets in, dit wil zeggen dat ze moeten toezien op de  effecten van deze maatregelen. Is dit voldoende ?

Naar mijn mening niet. De beste manier om aan de armoede te ontsnappen is werk hebben en meestal geraak je pas aan werk met een diploma. Het probleem in Brussel is dus volgens mij zo erg dat dit niet met dit armoedeplan alleen kan worden opgelost.Maar het is wel een stap in de goeie richting. Ik ben benieuwd wat de volgende stap zal zijn.

Tot blogs !

14-10-2010 om 10:53 geschreven door Marie  

Toen ik  gisterennamiddag in mijn luie zetel De Standaard las, trok een artikel in de « opinie en analyse » pagina’s toch wel mijn aandacht. De titel van het artikel is « Privacy ? Niks privacy ! ». Ik koos er onmiddellijk voor om dit artikel als eerste onderwerp voor mijn blog te nemen omdat ik het zelf heel interessant vind. Bovendien is het erg toepasselijk op de ipod-generatie die geen belang meer hecht aan privacy, terwijl dit meer dan cruciaal is. In het artikel is professor  Europese studies aan de Universiteit van Oxford en columnist van The Guardian,Timothy Garton Ash, aan het woord. Binnenkort verschijnt de film The Social Network  in de zalen. Deze film doet nadenken over wat sociale netwerken doen met onze privacy. In dezelfde week dat de opnames van The Social Network plaatsvonden, gebeurde een vreselijk incident. Tyler Clementi, een 18-jarige student, werd gefilmd toen hij met een andere man het bed deelde. Dit filmpje verscheen rechtstreeks op het net, zodat iedereen hem kon zien.  Enkele uren later sprong Tyler Clementi van de Washington Bridge en stapte zo uit het leven. Zijn afscheidsboodschap postte hij op Facebook : « ga van de gw brug springen, sorry ». Deze traumatishe gebeurtenis bewijst nogmaals hoe alle nieuwe communicatietechnologieën onze privacy zo kwetsbaar maken.

In 2009 werd een peiling gehouden bij werknemers in de VS, en daaruit bleek dat maar liefst 35 procent van de bedrijven sollicitanten hadden afgewezen als gevolg van informatie die ze op sociale netwerken hadden gevonden. Via bijvoorbeeld Google Earth en Google Street View, kan iedereen (boeven, stalkers..) gedetailleerde foto’s van uw huis en omgeving bestuderen.

Wat kunnen we daaraan doen? We kunnen aanvaarden dat de wereld nu eenmaal zo draait en dat de nieuwe technologie zo in elkaar zit. Maar daartegenover kunnen we er evenwel tegen vechten en onze verloren privacy proberen te heroveren.  We kunnen bedrijven en sociale netwerken zoals Facebook, die ten slotte volledig afhankelijk zijn van ons, rechtstreeks onder druk zetten. We kunnen eisen van onze regeringen dat ze respect opbrengen voor onze privacy en dat ze vooral schendingen van de privacy vb. het incident met Tyler Clementi, bestraffen. Ik sluit mij uiteraard aan bij het laatste standpunt. Maar wat is jullie mening hierover?

10-10-2010 om 13:39 geschreven door Marie  

06-10-2010 om 00:00 geschreven door Marie  

WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.

WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.

WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.


Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!

Met vriendelijke groeten,
Bloggen.be-team

03-10-2010 om 20:28 geschreven door