Het is een tijdje geleden dat ik nog een
artikel heb gepost op mijn blog, maar ik ben terug van weggeweest. In De
Standaard van woensdag 10 november 2010 las ik een heel rakend artikel en
bovendien ging het over een plaats « Skid Row » waar ik helemaal
niets van af wist. Ik vond het daarom de ideale gelegenheid om op mijn blog
jullie er ook iets over bij te leren.
De titel van het artikel is « In de
schaduw van Hollywood » en gaat over Skid Row, de daklozenhoofdstad van
Amerika. Skid Row ligt in het midden van Los Angeles, op amper een kwartiertje
rijden van Hollywood. Het mag dan wel het oude centrum van Hollywood zijn, dit
is geen plek om als toerist rustig rond te kuieren en te genieten van het
uitzicht. In tegendeel : hier wonen tot 10 000 daklozen op straat, meer
dan de helft onder invloed van drank of drugs. Op de straten liggen resten junkfood
vol met maden en vliegen. Overal ruikt het naar uitwerpselen want sanitaire voorzieningen zijn er niet. Skid
Row is met andere woorden twee vierkante kilometer vol pure armoede. Het ergste
is dat mensen die in Los Angeles wonen niet eens weten dat deze plek bestaat.
De toestand is er zelf kritieker dan in sommige derdewereldlanden. In augustus
2010 bereikte de werkloosheid in Los Angeles een nieuwe recordhoogte :
12,4 procent van de bevolking zit zonder job. Dit aantal zal alleen maar
blijven stijgen en dit zien we duidelijk in Skid Row. De laatste maanden duiken
steeds meer nieuwe inwoners op, zelf mensen uit de middenklasse die door pech,
ziekte of foute beslissingen omlaag zijn gezakt op de sociale ladder. Dit is te
wijten aan de financiële druk die in een stad als Los Angeles veel hoger ligt
dan het normale gemiddelde. Neem nu bijvoorbeeld de huur van een huis of van
een appartement :normaal neemt dit een 30 tal
procent in van je inkomen, in Los Angeles kan dit oplopen tot 60 à 70 procent.
Het is een vreemd contrast : een kwartier verder ligt Hollywood, de stad
van faam en voorspoed. Skid Row lijkt wel een andere wereld. Het is de
onderbuik van Amerika voor mensen die het ritme van de maatschappij niet meer
kunnen volgen. Nergens ter wereld vind je een plek als deze. Drugs zijn ook in
grote mate aanwezig in Skid Row. Druggebruikers snuiven en spuiten naar lieve
lust zonder zich zorgen te maken over de omstaanders.
De stad Los Angeles heeft de voorbije decennia
geregeld geprobeerd om van Skid Row een leefbare plek te maken en het
daklozenoord te reanimeren, maar alle inspanningen waren tevergeefs. Geen
enkele strategie lijkt te werken. De straten liggen nog steeds vol met daklozen
en verslaafden en het ziet er niet naar uit dat deze situatie ooit zal
veranderen.
Is dit ook de eerste keer dat jullie hierover
lezen en raakt dit jullie ook ? Laat me jullie reacties weten.
Deze week zal ik het niet hebben over een specifiek onderwerp uit de
media, maar over een artikel die verscheen in « psychologies
magazine ». Ik heb dit artikel toegepast op mijn dagelijks leven en ik
denk dat velen er zich wel in zullen herkennen.
Wie zegt nu niet eens tegen zichzelf : « ik moet echt
zuiniger en eenvoudiger leven ! » Maar het grote probleem is dat we wel eenvoudiger willen leven, maar er
gewoonweg geen beginnen aan zien. Vaak raken we zo ontmoedigd omdat we te snel
willen gaan, en vervolgens alles gewoon bij het oude laten. Het goede nieuws is
dat kleine stapjes een groot impact hebben en allemaal samen een verandering
kunnen teweegbrengen. Hieronder zal ik jullie tips geven uit een heel
inspirerend artikel « Zeven lessen in eenvoud ». Zoals ik al
zei is het niet de bedoeling om je leven ineens volledig om te keren en een
draai van 180° te maken. Het gaat er allemaal om zelf aan het roer te staan en
de juiste keuzes te leren maken.
Tip nummer 1 is START VANDAAG. Stel niet uit tot morgen wat je vandaag
kunt doen. anders verdwijnt de motivatie die ons nu juist de energie geeft om ons
doel te bereiken. We kunnen enkel de overkant bereiken als we starten te
zwemmen. Als we te lang wachten verdwijnt al deze positieve energie en wordt
ons voornemen in de vergeethoek geschoven.
Tip nummer 2 is DOE HET STAP VOOR STAP. Alles begint met een eerste
stap. We mogen niet te veel van onszelf verwachten. Ons hele leven in één keer
vereenvoudigen is onmogelijk. Het is beter om stap voor stap kleine gewoontes
te veranderen.
Tip nummer 3 is ZORG VOOR ORDE. We kunnen pas in het reine komen met
onszelf als onze zaken op orde staan. Als er orde in ons leven is, zal er
automatisch rust zijn in ons hoofd. Omgekeerd maken wanorde en chaos onrustig
en zorgen voor voortdurende prikkels in ons hoofd.
Tip nummer 4 vind ik persoonlijk de belangrijkste. Deze tip zegt LEEF
IN HET NU. Nu is het enige moment waarop we kunnen handelen. We moeten proberen
een punt te zetten achter ons verleden en verder te gaan met wat er in de
toekomst zal komen. Dit zorgt dan weer automatisch voor mentale rust zoals in
tip 3. Veel van ons gepieker gaat over het verleden, « wat als ik het
anders had gedaan ? » Deze « wat als » zouden we moeten veranderen
in bijvoorbeeld « wat wil ik hier en nu ? » Ikzelf sta ook veel
te vaak stil bij het verleden en heb het vaak moeilijk om problemen en ruzies
achter mij te laten. Daarom kan ik ook heel veel leren uit deze tip.
Tip nummer 5 is COMMUNICEER HELDER. Duidelijk communiceren is de
krachtigste manier om onze relaties met anderen te verbeteren en
vereenvoudigen. Vaak durven we te weinig of niet rechtuit te zeggen wat we
denken en winden we doekjes om alles wat we uitdrukken. Probeer dus helder te
communiceren en eigen emoties, behoeften en motivaties duidelijk te maken. Als we
helder en concreet communiceren, zullen we op die manier anderen ook
aanmoedigen om duidelijk te communiceren. Bovendien moeten we ook vermijden om
op zoek te gaan naar verborgen boodschappen in alles wat anderen zeggen, vaak
is dit een foute interpretatie en wordt omgaan met anderen ingewikkeld en
vermoeiend.
Tip nummer 6 is DOE INSPIRATIE OP. In het artikel wordt vermeld hoe
belangrijk het wel is om mensen om ons heen te hebben die ons kunnen
inspireren. Dit maakt het leven zo veel eenvoudiger en veel aangenamer om te
leven. Wissel dus ervaringen uit met je vrienden en kennissen.
De laatste, maar daarom niet minder belangrijke tip is BELOON JEZELF.
Dit zijn 7 kleine tips die het leven eenvoudiger kunnen maken. Zelf heb
ik er toch veel inspiratie uit opgedaan en ik ben blij dat ik ze bij deze ook met
jullie heb gedeeld
Vandaag zal ik het hebben over een nogal
delicaat onderwerp : euthanasie. Sterven in waardigheid omdat leven te
veel pijn doet, is omstreden. Hierbij maak ik gebruik van het artikel
« Ik wil niet eenzaam sterven » gepubliceerd in De Standaard op
16-17 oktober 2010. In dit artikel vertellen Otje en Lotje (fictieve namen),
twee jonge vrouwen, waarom ze precies euthanasie willen. Ik zal uit dit artikel
een getuigenis bespreken, namelijk de getuigenis van Otje. Dit verhaal raakte
mij zo diep dat ik het graag met jullie ook zou delen. Het is een verhaal over
een ondraaglijke psychische pijn,
over het lijden en de eenzaamheid.
De eerste sterke vrouw aan het woord wil zich
Otje laten noemen, naar het boek van Annie M.G. Schmidt. Otje is een
34-jarige dame die zeer jong oogt en duidelijk in de greep is van anorexia. Otje
begint haar verhaal met een korte biografie. Reeds in haar jeugd zat haar
zelfvertrouwen ver onder nul, doordat haar moeder haar telkens pijn deed, zowel lichamelijk als met woorden. Haar moeder noemde haar lomp, lelijk
en dik. Otjes enige vluchtklep was toen haar fantasie. Op haar achttiende liep
ze weg van huis en vond onderdak in een opvangtehuis voor mishandelde vrouwen
en kinderen. Otje wou en zou slagen in iets. Zo behaalde ze haar diploma
verpleegkunde, puur op wilskracht. Haar werk deed ze jaren met veel liefde.
Otje lijdt wel zwaar aan anorexia. Zelf
vindt ze dit echter niet negatief, ik citeer : hoe destructief
anorexia ook is, toch geeft het me het gevoel constructief bezig te zijn.
Daarin ben ik tenminste goed. Anderhalf jaar geleden begon het ineens heel
slecht te gaan met Otje. Ze besefte dat ze zich diep ongelukkig voelde, zo ongelukkig dat heel haar binnenkant
pijn deed. De zwaarte, onbeschrijfelijke tristesse nam al haar levenlust
weg. Ze dacht alleen nog maar aan
de dood. Zelfdoding was geen optie, want ze wilde niet eenzaam, maar menswaardig sterven. Enkele
weken geleden tekende Otje haar euthanasieaanvraag. Ze eindigt het interview
met de woorden : ik heb mijn bescheiden taak afgerond. Ik wilde een
verschil maken, en dat heb ik gedaan. Door mijn werk, door de manier waarop ik
mensen gelukkig gemaakt heb.(...).
Euthanasie is een daad die enorm veel
negatieve kritiek krijgt. Zelf vind ik ook dat je een geldige reden moet hebben
om euthanasie te mogen toepassen. Wie psychisch ondraaglijk lijdt heeft recht
op een waardig einde. De grote fout van vele mensen is dat ze euthanasie zien
als zelfdoding. Wie sterft met behulp van euthanasie, sterft volgens de wet een
natuurlijke dood. Er zijn natuurlijk wel een aantal zorgvuldigheidscriteria. Er
moet sprake zijn van een ondraaglijk en ongeneeslijk lijden. In het geval van
Otje is dit dus zeker het geval. Maar op de vraag of euthanasie nu ethisch
verantwoord is, is alleen een persoonlijk antwoord te geven.
Voor mijn tweede post koos ik voor een artikel
dat op dinsdag 12 oktober 2010 in De Standaard verscheen. Het artikel heet
« Brusselse jeugd groeit op in armoede », en bij deze zal ik jullie
kort de ernst van de situatie uitleggen. Zelf ben ik ook een studente in
Brussel en pendel ik iedere dag van Leuven naar Brussel-centraal. Ik denk dat
het grootste deel van onze bevolking (die niet in Brussel woont) bij het horen
van « Brussel » onmiddellijk denkt aan onze hoofdstad vol met culturele
rijkdom. Het ideale doelwit voor toeristen, denk aan Manneken Pis, het Atomium,
een van de mooiste pleinen van heel Europe enz. Maar het leven in Brussel is
blijkbaar toch geen rozengeur en maneschijn. Laten we dit eens verder
uitdiepen.
De leefsituatie waarin een groot deel van de
Brusselse jongeren opgroeit is verontrustend. In 2008, met een bbp per inwoner
dat groter was dan het Europese gemiddelde, bezette het Brussels gewest de
derde plaats van de rijkste regios binnen Europa. In onze hoofdstad wordt dus
zeer veel rijkdom geproduceerd. Toch groeien maar liefst drie op de tien
Brusselse kinderen op in een gezin dat geen enkel inkomen heeft uit arbeid. In
eenoudergezinnen moeten zes op de tien Brusselse kinderen het doen zonder
inkomen uit werk. Als je deze
cijfers vergelijkt met Vlaanderen, waar dit lot slechts 6% van de kinderen
treft, zien we dat de situatie schrijnend is.
De onderwijssituatie in Brussel is het tweede
problematische aspect. De helft van de Brusselse jongeren en ruim vier op tien
meisjes beginnen aan het eerste middelbaar met een jaar achterstand. De jonge
Brusselaars verlaten ook heel vaak de school zonder enig diploma van het
secundair onderwijs. Daarbij komt nog eens een hoge werkloosheidsgraad bij
jongvolwassenen tot en met 25 jaar. De scholingsgraad in Brussel neemt met
andere woorden altijd maar meer en meer af naarmate de leeftijd zakt. Dit
betekent slecht nieuws voor het Brusselse gewest, aangezien het een regio is
die sneller verjongt dan de rest van het land, dankzij een uitgebreide
immigratie. Deze cijfers zijn deprimerend en wijzen duidelijk op het falen van
het beleid.
De armoede in de hoofstad is wel niet
marginaal, maar toch moeten er oplossingen gezocht worden. Een
interkabinettenwerkgroep is al maanden met een plan tegen armoede bezig. Er
zijn al 34 strategische doelstellingen opgesteld die tot acties moeten leiden.
De regeringen van Brussel voeren een gezamelijke armoedetoets in, dit wil
zeggen dat ze moeten toezien op de effecten van deze maatregelen. Is dit voldoende ?
Naar mijn mening niet. De beste manier om aan
de armoede te ontsnappen is werk hebben en meestal geraak je pas aan werk met
een diploma. Het probleem in Brussel is dus volgens mij zo erg dat dit niet met
dit armoedeplan alleen kan worden opgelost.Maar het is wel een stap in de goeie
richting. Ik ben benieuwd wat de volgende stap zal zijn.
Toen ik
gisterennamiddag in mijn luie zetel De Standaard las, trok een artikel
in de « opinie en analyse » paginas toch wel mijn aandacht. De titel
van het artikel is « Privacy ? Niks privacy ! ». Ik koos er
onmiddellijk voor om dit artikel als eerste onderwerp voor mijn blog te nemen
omdat ik het zelf heel interessant vind. Bovendien is het erg toepasselijk op
de ipod-generatie die geen belang meer hecht aan privacy, terwijl dit meer dan
cruciaal is. In het artikel is professor
Europese studies aan de Universiteit van Oxford en columnist van The
Guardian,Timothy Garton Ash, aan het woord. Binnenkort verschijnt de film The Social Network in de zalen. Deze film doet nadenken
over wat sociale netwerken doen met onze privacy. In dezelfde week dat de
opnames van The Social Network plaatsvonden,
gebeurde een vreselijk incident. Tyler Clementi, een 18-jarige student, werd
gefilmd toen hij met een andere man het bed deelde. Dit filmpje verscheen
rechtstreeks op het net, zodat iedereen hem kon zien. Enkele uren later sprong Tyler Clementi van de Washington
Bridge en stapte zo uit het leven. Zijn afscheidsboodschap postte hij op
Facebook : « ga van de gw brug springen, sorry ». Deze
traumatishe gebeurtenis bewijst nogmaals hoe alle nieuwe
communicatietechnologieën onze privacy zo kwetsbaar maken.
In 2009 werd een peiling gehouden bij
werknemers in de VS, en daaruit bleek dat maar liefst 35 procent van de
bedrijven sollicitanten hadden afgewezen als gevolg van informatie die ze op
sociale netwerken hadden gevonden. Via bijvoorbeeld Google Earth en Google
Street View, kan iedereen (boeven, stalkers..) gedetailleerde fotos van uw
huis en omgeving bestuderen.
Wat kunnen we daaraan doen? We kunnen
aanvaarden dat de wereld nu eenmaal zo draait en dat de nieuwe technologie zo
in elkaar zit. Maar daartegenover kunnen we er evenwel tegen vechten en onze
verloren privacy proberen te heroveren. We kunnen bedrijven en sociale netwerken zoals Facebook, die
ten slotte volledig afhankelijk zijn van ons, rechtstreeks onder druk zetten.
We kunnen eisen van onze regeringen dat ze respect opbrengen voor onze privacy
en dat ze vooral schendingen van de privacy vb. het incident met Tyler
Clementi, bestraffen. Ik sluit mij uiteraard aan bij het laatste standpunt.
Maar wat is jullie mening hierover?
Mijn naam is Marie Dobbels, ik ben twintig jaar oud en studeer toegepaste taalkunde aan de HUB. Dit semester hebben we een vak " Taal en computer" en de professor gaf ons de opdracht een blog aan te maken.
Ik heb ervoor gekozen om in plaats van een "virtueel dagboek", meerdere malen per week een onderwerp uit de media dat mij raakt of interesseert, met jullie te delen. Reacties of vragen zijn meer dan welkom! Morgen zal ik mijn eerste berichtje posten!
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!