Nee ik heb het niet over het standje. Maar over mijn gewicht. Negenensestig. En ik ben er niet trots op.
Dus vandaag vol goede moed aan het dieet begonnen.
Ontbijt: - 2 geroosterde boterhammen (1 was toch wat te weinig) met een beetje boter en confituur - 6 tassen koffie (ja dat is te veel, maar ik heb dat nodig om wakker te worden) - 1 glas vers sinaasappelsap - 1 kiwi
Dus tot nu toe gaat het goed.
Vanavond laat ik weten of ik het heel de dag heb volgehouden!
Ik beken. Ik heb een buikje! Nee, geen bierbuikje. En ik ben ook niet zwanger. Het is een buikje van het goede leven. En voor een vrouw is er niets pijnlijker dan voor de spiegel staan en merken dat je buik bijna dikker is dan je borsten.
Dus nu moet er echt iets aan gedaan worden. Gisteren ben ik vol goede moed erin gevlogen. 1 boterham met confituur (meer dan 50% vruchten) en soep als middagmaal. Maar tegen de avond kreeg ik honger. Spaghetti. En veel (want ze geven grote porties in het studentenrestaurant!).
Maar het is niet mijn fout. Nee. Het probleem ligt bij de vertering. Mijn metabolisme is misvormd.
Oké, misschien ligt het ook een beetje aan mij. Maar weet je, als ik eenmaal een bord voor mijn neus krijg, kan ik niet stoppen. Dat is het probleem. Ze zeggen dat je het minstens een kwartier duurt, vooraleer je een 'vol gevoel' krijgt. Nu ja, in een kwartier kan ik redelijk wat binnenspelen hoor! En inderdaad, daarna heb ik een te vol gevoel. Maar dan is het natuurlijk te laat.
Of doen we het zo: na elke hap een kwartier wachten. Zou dit helpen?
Misschien een andere truc: 5 maal per dag kleine porties eten. Zo help je je metabolisme te verhogen. Maar wat verstaan ze onder kleine porties? Niemand zegt daar ooit iets van. Wat is een kleine portie? Een stukje zalm? Een stukje kaas? Een cracker?
Voorstel: Ontbijt: 1 boterham
11u: 1 stuk fruit
13u: een bord soep met cracker
16u: 1 stuk fruit
19u: Slaatje met klein stukje vlees.
Oké, ik probeer het morgen! Ik ga ervoor! En mijn moeder doet mee!
Ik beloof het plechtig. En morgenavond doe ik hier het verhaal.
O ja, nog een primeur voor morgen: mijn gewicht! Ik kom er voor uit. Ik verberg me niet meer achter de leugen: ik weeg toch maar 62 kilo. Want ooit was dit zo. Maar nu niet meer.
Morgen komen jullie het te weten. Vanaf nu hou ik mijn gewicht bij.
Weekend van moederdag - in tegenstelling tot dat van Maria, alles behalve maagdelijk. Moederdag mocht hier letterlijk als bemoederen beschouwd worden - heerlijk verwend door mijn ventje, glaasje champagne, fijne hapjes, bloemen en kaarsen - aaaahhhhh, wat wil een mens nog meer ? Afvallen natuurlijk - gelet op wat voorafgaat , toch niet direct de beste manier om wat kilo's kwijt te geraken. Dus dan maar wat aan sport gedaan - 't ja, je mag hier zelf verder aanvullen.
Vandaag vol goeie moed het bedrijfsrestaurant dat een exquise gyros met penne aanbood (jakkes) links laten liggen om mij volledig te storten op twee (kleine) potjes yoghourt, later op de middag aangevuld met een doosje chocoladebeertjes - Ladies, waar zijn wij eigenlijk mee bezig !!!!!
Voor morgen : Mijn gedachten gaan alvast uit naar mijn maatje die de dinsdagavond "haar" uitgangsavond heeft. Aangezien het fysieke leven van ons maagdekijn op een laag pitje (zou) staan, mannen, u weze gewaarschuwd !
Gisteren was er weer een feestje. Een after-work party in een wok-etablisement. Normaal is dit mét eten. Maar omdat ik veel te laat toekwam (want 21u is laat op een after-work party) bleef er niets meer over om mijn maagje mee te vullen. Dan maar met Mojito's begonnen. Lekker, verfrissend en vooral 'stimulerend'.
Ik was mee met een vriendin en we waren vastbesloten de knapste man van de zaak te verleiden. Probleem: geen knappe mannen te zien! Ja, dan amuseren we ons wel met elkaar. De mojito's liepen vlot binnen en al snel raakten we toch in gesprek. Met twee knappe, sportieve mannen. Coureurs (en geen onbekende) waarmee we een heel interessant (licht erotisch) gesprek voerden.
Ik moet zeggen: weet hoe die erotische spanning er komt. En het ligt aan mij. Ik ben namelijk een boek aan het lezen. Geen gewoon boek. Echt een aanrader: 'Elf minuten' van Paulo Coelho. Er staan een paar erg suggestieve passages in. En vermits mijn passioneel leven momenteel op een laag pitje staat, ben ik daar extra gevoelig voor.
Was het de drank of was het dat boek? Hoe dan ook, het was een fijne avond. Veel gelachen (en ook wel gedronken). Op de terugweg kreeg ik een onweerstaanbare zin in een vettige hamburger. Maar ik heb me toch kunnen inhouden!
Wie weet heeft de toekomst toch nog ergens een passionele liefde voor mij in het verschiet. Maar mijn enige liefde momenteel is mijn thesis. Het is een liefde-haat verhouding, maar ik investeer veel tijd in onze relatie.
Nu ga ik tomatensoep met balletjes eten. Eerst de balletjes draaien en dan smullen! En zonder mij schuldig te voelen!
Onder het mom van uitstel is geen afstel : bij deze met enige retard een kort verslag van mijn wedervaren de laatste dagen.
Goesting, zin in snoepen, proeven - het houdt niet op. Is dit te wijten aan het slechte weer of eerder aan het feit dat volgens Maria de tijden van de vrouwelijke charme definitief voorbij zijn ? Voor mij is het alleszins duidelijk : Maandag véél te laat gaan slapen , dinsdag véél te laat gaan slapen, woensdag idem dito en voor vanavond ziet het ook al niet te best uit. Overwerk, vertaalwerk, school, vriendjes en stadspelen, het wordt stilaan teveel van het goede. Ook nu weer : geen of veel te weinig tijd om deze blog aan te vullen - beloofd echter voor morgen !
Na een ochtendwandeling naar de kunstbibliotheek stopte ik even bij de bakker. Een broodje met rozijnen en noten. Klinkt lekker. Meteen toen ik thuis kwam begon ik eraan. (We zijn vrijdagmorgen als ik dit schrijf en het brood is al op!)
Ooit al iemand rozijnenbrood met pikante pesto geprobeerd? Wel het is niet echt een aanrader. Maar vermits ik niets anders (lees: geen boter, choco of wat dan ook) in huis had, bleek dit de enige mogelijkheid.
Na rozijnenbrood met pesto als ontbijt en middagmaal had ik 's avonds wel zin in iets anders. Met een kunstzinnige vriend trok ik naar de resto van de Universiteit Gent. Na lang twijfelen koos ik voor vol-au-vent met puree en warme groentjes. Die vol-au-vent tot daartoe, maar die groentjes waren echt niet om op te eten! Maar wat kan je verwachten voor 2,60 euro.
Daarna stond een workshop oriëntaalse dans op mijn programma. Nu ik had buikdansen en veel heupbewegingen verwacht. MIS. De instructrice zei leukweg dat het een 'grondles' werd. Oei. Daar stond ik in mijn korte rok met hoge hakken. Vlug dan maar een joggingsbroek aangetrokken en de schoenen uitgetrokken. Na 3 minuten zagen mijn voeten letterlijk zwart! Zo vuil dat dat daar was! Toch maar op mijn tanden gebeten en mij languit op de grond uitgestrekt (er lag trouwens een gebruikte tandenstoker onder mijn bips EUHW!).
Vier uur en zeventien blauwe plekken later besloot ik dat gronddansen toch niets voor mij is. Voordeel: de vol-au-vent was verwerkt. Nadeel: toen ik thuiskwam heb ik van de honger nog een rozijnenboterham met pesto gegeten. (Trouwens ook geen aanrader voor het slapen gaan!)
Bon vandaag heb ik nog niets gegeten, buiten kiwi. Benieuwd hoe lang dit zal duren. Maar na de indigesti die ik van de combinatie rozijnen-noten-pesto kreeg heb ik eventjes geen zin meer in eten.
Vandaag Vrijdag - de vraag rijst van waar die benaming wel mag komen? Zou het iets te maken hebben met het feit dat de voorbode van het weekend tijd laat voor intieme sport ? Hoe dan ook - het blijft een ideale bezigheid om de conditie op peil te houden en niet alleen op vrijdag.
Maar voor het weekend zijn intrede doet, vraagt de werkgever nog een paar uurtjes van mijn aandacht. Gelukkig voorziet deze elke middag in een voortreffelijke maaltijd . Deze middag mij zeer braafjes gewaagd aan een vissalade met koude groentjes, weliswaar vergezeld van gebakken aardappeltjes - niettemin, bijzonder lekker én gezond.
Nog een bedenking trouwens : Hét sexsymbool bij uitstek : Marilyn Monroe had in haar glorietijd maatje 42. Haar taille op vandaag zou gelijk staan met maat 46 ! Blijkbaar was dat toch nog voldoende slank om de aandacht te trekken van de totale mannelijke wereldpopulatie.
Met mijn eigen maat 40 en deze feiten in het achterhoofd, heb ik besloten om er vanavond eens goed van te genieten. Gezellig restaurantje in de Vlaamse Ardennen, goede wijn en vooral : schitterend gezelschap.
Morgen zaterdag : geen tijd voor het aanvullen van het nieuws van de dag - er staat een dagje duiken op het programma en aangezien dit doorgaat in Nederland, nauwelijks the place to be voor lekkerbekken. Alhoewel, die verse oesters zijn toch ook niet te versmaden en Oosterscheldekreeft is bijzonder lekker én mager. Dus : go for it and have a nice weekend.
Maandag vol goede moed begonnen. Slaatje tomaat-mozarella en wat groetenballetjes. Meer niet. Ik was heel trots op mezelf. Zeker als ik s'avonds naar Temptation Island keek. Al die perfecte zomerlichamen. En straks zou ik daar ook bijhoren. Ik ging met honger, maar met trots slapen.
Dinsdag was het helaas minder. Ik sloot een sportieve dag af met een groot pak frietjes met stoofvleessaus, mayonaise en bitterballen. Oei. Volgens mij is het nog steeds niet verteerd.
Vandaag terug goede moed. Maar heb vanavond een afspraak. Kan ik mij bedwingen en die aperitief maison, hapjes, lekkere foie gras en een sappige steak laten staan? Kies ik voor een watertje in plaats van een flesje saint-estèphe? Hmmm het lijkt een bijna onmogelijke opdracht. En wat zou het leven zijn zonder een goed glas wijn en een lekker stuk vlees?
Al dat schrijven, daar krijg ik wel honger van. Zou ik dat laatste paaseitje toch maar verslinden? Uiteindelijk kon ik het al 3 weken weerstaan. Maar swat, pasen is toch voorbij!
Maandagmorgen gestart met een uitgebreid ontbijt - ttz. heerlijke pistolekes met romige camenbert, gedroogde italiaanse ham en croissants met abrikozenconfituur. Voeg daaraan toe een kop sterke zwarte koffie met twee lepels suiker en je ziet van hier dat er een dringende behoefte aan lichaamsbeweging geschapen was.
Daarom richting de wekelijkse marktdag - heel sportief met de wagen - geparkeerd onder de plaats van het gebeuren.
Na een dik uur rondstruinen, proeven en kijken, dan toch mijn oog laten vallen op een bijzonder mooie Calla plant - meer een kwestie van niet thuis te komen met lege handen dan van bittere noodzaak. Die andere dringende behoefte was echter niet met een plantje weggewerkt - dorstig weer, zonnige terrasjes - het nodigt uit om lekker lui in 't zonnetje te gaan genieten van een koel drankje. Helaas, de terrasjes waren overvol, dan maar aangeschoven bij ook een alleenstaande ziel, gebabbeld en getaterd om na een half uurtje te besluiten dat we dringend richting Barcelona moeten om ons gebrek aan cultuur en kennis van Gaudi aan te vullen.
Zo gezegd, zo gedaan, we gaan ervoor - twee vreemde luizen die op stap gaan en wel zullen zien wat ervan komt - moet kunnen en is eigenlijk best wel spannend.
Ook het duveltje dat we tijdens onze babbel nuttigden draagt bij tot de spanning - en wel die van de elastiek in de broek - spannen dat dat doet.
Dus, weer vol goede moed huiswaarts, bijzonder goed gezind en dus volop goesting om aan de slag te gaan. Tuintje mooi gezet, zetelke ook en zonnen maar - blijkbaar toch met de nodige verbranding, gelet op het parelende zweet dat mijn ligplaats markeerde.
's Avonds lekker licht gegeten : een salade met tomaatjes, verse ansjovis, smaakvolle olijven en de onontbeerlijke tonijn : je waant je zo in Nice.
Dinsdag toch iets waakzamer omgegaan met de LIJN - een lekker lang uitgebreid ontbijt kan ik me niet ontzeggen, maar 's middags toch wel verstandig geweest en mij beperkt tot een paar stukken fruit (aardbeien en ananas) - een goed evenwicht tussen zuur en zoet.
Ook al omdat het het feest van de arbeid was, heb ik mij er letterlijk het bijltje erbij neergelegd en genoten van - weeral - 't zonneke.
Deze morgen met lange tanden terug naar kantoor waar we deze middag verwend werden met sappige warme ham, compleet met frietjes en een buffet van koude groentje.
Veel frietjes heb ik niet verorberd maar die tartare was toch zo verdomd lekker - pfff, 't lukt me nooit. .....
We zijn Maria en Magdalena - de combinatie van de maagd Maria en de aardse Magdalena. Twee knappe - jawel, blonde - vrouwen, de ene engelachtig, slank en jong, de andere een veertiger met de nodige rondingen en levenservaring, maar alle twee even levenslustig, smaakvolle genieters van het leven in al zijn facetten.
Het doel van deze blog is om op een ludieke manier een dagboek bij te houden van onze streven naar het ideaalbeeld van de wandelende kapstok, in de hoop dat de publieke belangstelling zal bijdragen tot de motivatie om vol te houden.
Indien je ons leuke recepten kan doorsturen, ga je gang. Heb je weet van alternatieve sporten, laat het ons weten. Wil je mee doen, des te beter.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
