Ik heb mijn haarkleur weer alle eer aan gedaan : willens en wetens mij laten vangen aan een organisatie voor alleenstaanden die het niet zo nauw neemt met waarden en normen. Mijn verhaal begint bij een eenzame, regenachtige dag ergens eind februari. De verveling slaat toe met als enige optie surfen op het net naar de wattedoen sites om zo het gat van het donkere weekend te vullen. Al bij al geen oninteressante bezigheid. Er bleek een beurs te zijn over paranormale toestanden - het gegeven interesseert mij wel dus ik naar de bewuste site om informatie op te vragen over waar en wanner en uitaard - de toegangsprijs. Toeval of niet maar waarempel, ik word met een pop-up verrast over een organisatie die alleenstaanden samenbrengt niet allen via cafébezoek en dansgelegenheden, maar veeleer een uitstap voorzien naar natuur en cultuur. Ik verdiep mij in de site, op zoek naar meer informatie die helaas onvindbaar is. De enige manier is blijkbaar mijn coordinaten doorgeven waarna ik persoonlijk zal gecontacteerd worden. Bon, ik ben niets te verliezen - zo dacht ik. Een dikke week later een koele dame aan de telefoon die mij om een huisbezoek verzoekt om meer uitleg te geven over ont-dekkings-rijzen vzw. Ik vraag beleefd of dat niet telefonisch kan, blijkbaar niet met als mager excuus, dat er teveel misbruiken zijn en dat zij nu net een organisatie zijn "als antwoord op de vele misbruiken", alsdus scanderen zij in talrijke advertenties in huis aan huisbladen. Bon, waarom niet ? Op 18 maart vereert de dame in kwestie mij met een huisbezoek - een beleefde madam, duidelijk met enig niveau. Om een lang verhaal kort te maken, ik krijg daar een uitleg van jewelste en een overzicht van de activiteiten die zij organiseren- er zaten een paar interessante evenementen tussen. Tot slot : de prijs - hoog, zéér hoog. Dan presenteert zij mij een papier dat mij lid zou maken en nu komt de aap uit de mouw - ik diende dit te ondertekenen en handgeschreven een clausule toevoegen waarin ik verklaarde dat ik om het huisbezoek gevraagd had. Eerlijk gezegd en gezwegen, ik had daar al geen goed gevoel bij, niettemin, in de veronderstelling dat men steeds over 8 dagen bedenktijd beschikt, dan toch maar gedaan. 's Morgens bleef het beest van de onzekerheid knagen, ik voelde gewoon tot in de toppen van mijn tenen dat er iets loos was - ik had immers geen kopie gekregen en "men" kwam al met een overschrijving op de proppen. Wat mij echter het meeste stoorde was de bewuste clausule. Onderlegd in wetgeving als we zijn, inderdaad de wet op de handelspraktijken er op nagelezen en inderdaad : ik had prijs. De wet voorziet dat bij het opnemen van een dergelijke clausule, de bedenktijd van 8 dagen komt te vervallen. EUREKA ! Wat een wetgevers hebben wij toch, maar dat even terzijde. Bon, ik onmiddellijk een aangetekende brief naar de organisatie gestuurd - wie zou lid willen zijn van een organisatie die de mensen er zo flagrant inluist ? Het antwoord was volgens de verwachtingen : ik kan er niet onderuit en ben gebonden aan "het contract" dat mij ruim 400 zal kosten. Ik begrijp ont-dekkings-rijzen niet - ik heb voorgesteld om hun kosten van het huisbezoek te voldoen, maar blijkbaar zitten zij te wachten op leden die er absoluut niet willen bijhoren. Meneer Hanssens, het zal mij een waar genoegen zijn om aan alle evenementen deel te nemen - bovendien zal de reclamevoering niet mals zijn. als antwoord op zoveel misbruiken - SCHANDE !
Gedaan terrasjes, gedaan cocktails in de zon, gedaan met topjes en korte rokjes en vooral: begin van de winter. Maar waarom de herfst als iets negatiefs zien? Er zijn talrijke leuke kanten aan de herfst: die zeldzame koude maar zonnige dagen, warme chocolademelk op een verwarmd terras, wintermode, uitwaaien aan zee, wandelen in het bos dat rood kleurt, wild, vooruitzichten naar sinterklaas, kerst en nieuwjaar... Er valt veel te beleven in de herfst!
Deze herfst is er een van vernieuwing voor mij. Ik wordt kunstenares! Sinds een paar weken volg ik nu schildern- en tekenles en het voelt goed. HEEL goed!
'T is ondertussen weeral een tijdje geleden - heimwee naar mijn dagboek steekt de kop op, dus dan maar bloggen.
November nadert, grijs, grauw, koud doch ook zonnig en fris. De warmte van de zomer is voorbij maar zelfs een koel wnterzonnetje kan de depressie van grauwe regendagen verdrijven, als je dat toelaat. Stilaan verdwijnen de ragdunne zilveren spinnenwebben tussen de struiken, de kleurenpracht van het gebladerte laat zijn sporen na op de grond. Tuinen worden klaargemaakt voor de winter, de schitterendste christanten fleuren menige hof op. Zelfs begraafplaatsen liggen er in al hun tristesse bijzonder mooi bij. Al bij al een tijd om stil te staan niet enkel bij de dood maar ook bij de - mooie dingen des levens : lange wandelingen aan zee, genieten bij het haardvuur van elkaar, een gezellig etentje onder vrienden, héérlijk toch die winter ?
Exact 7 dagen na mijn thuiskomst uit het zonnige Frankrijk vertrek ik alweer... naar Frankrijk! Met de cabrio (compleet met hond en al) doorkruis ik Frankrijk om in het zonnige zuiden te belanden. Het wordt een avontuur! En wat voor een! Doel: werk zoeken en Frans perfectioneren. Achterliggend doel: plezier maken en levenservaring opdoen. We hebben maar een leven, en kansen zoals dit doen zich maar zelden voor. Daar beslis ik ook impulsief om zomaar alle kansen te grijpen die zich aandoen. Zodat ik later nooit kan denken dat ik iets gemist heb. Want wie niet waagt, niet wint. Wedden dat ik volgende keer veel te vertellen heb!
Eindelijk vakantie - slecht voor de lijn, maar ideaal voor het moraal. Het weer werkt absoluut niet mee, grijs, grauw, mottig en nat, niettemin, vakantie geeft sowieso een speciaal gevoel. Lekker uitslapen, tijd om nog wat te knuffelen, heerlijk uitgebreid ontbijten en loom de krant lezen. Regen ? Geen nood, het ontbijt smaakt al even lekker in goed gezelschap. Wat mij betreft zijn de perspectieven absoluut niet mis - straks richting Barcelona voor een 5-daagse citytrip. De goede raad, de bezienswaardigheden en vooral de lekkere adresjes hebben wij ondertussen te boek geschreven. Wie nog suggesties heeft, wij staan open voor alles.
Mijn co-auteur bevindt zich thans in La Douce France - ongetwijfeld zal ook zij daar meer dan voldoende stof vergaren om een interessant reisverslag te kunnen doorsturen.
Aan allen die vast zitten in Belgenland en toch van warmte willen genieten : ga naar een sauna en neem een kleurtje op de zonnebank. Ga daarna naar de kapper en verras je liefste met een mooi nieuw setje - wedden dat jullie ook even "vakantie" houden ?
Ten behoeve van mijn collega'tje - een engelstalige titel - kwestie van alvast een beetje te oefenen voor London. Aan wat ik vrijdag mocht ervaren, staat het heerschap een schitterende tijd te wachten, sprankelend als haar geliefkooste champagne is zij. Gisteren hoorde ik in de film Working Girl een uitspraak die ons aller Maria perfect typeert : I have a brain for business and a body for sin. Als dat geen éche vrouw typeert, dan weet ik het ook niet meer. Niettemin, de confrontatie met Maria vrijdag hield mij weer eens de "bolle" spiegel voor - amaai; ik moet en zal dringend een paar kilo's afvallen. Ik ben alvast gestart met haarbanden kopen - je zal je natuurlijk afvragen wat haarbanden nu met gewicht te maken hebben - dames : ALLES De haarband die ik kocht heeft niet alleen een luipaardprint die bijzonder mooi kleurt bij mijn blonde haar - hij is ook nog een super functioneel : mijn gezicht toont smaller ! waardoor ik extra gemotiveerd blijf om verder de werken aan mijn belabberde conditie. Vrijdag alvast dansend gestart, zaterdag als een wrak in de zetel, maar zondag weer vol goeie moed twee decadente Irish Coffee naar binnen gewerkt en gisteren de laatste restjes doorgespoeld met een glaasje Piper Heidseck, gecompleteerd met een sappige meloen. Of ik goed bezig ben ? Allicht niet maar ik ben wél LEKKER bezig.
Als ik te rap had gereden, ging ik er inderdaad niet trots op zijn. Maar het is helaas nog erger! Ben tot de conclusie gekomen dat ik nooit een auto moet hebben. Al die miserie.
Maar bon: laten we positief denken. Ganesh. Ooit had ik een buur op kot die Ganesh heette. Hij was uit India, kon heel pikant koken (en nodigde mij elke dag uit om mee te eten) en hij droeg nooit ondergoed. Wat hij wel droeg, was een spannende broek, die weinig aan de verbeelding overliet... Elke keer we elkaar tegenkwamen in de gang, dwaalden mijn ogen af naar ... Ja het is gewoon onmogelijk om er niet naar te kijken!
Toch was hij een aangename kerel. En ik denk eigenlijk dat hij me geluk heeft gebracht. Want toen ik naast hem woonde, heb ik nooit herexamens gehad. Nu, erna ook niet, maar het is de gedachte die telt.
Ooit kreeg ik van mijn Italiaanse vriendin een kanten perizoma (string) cadeau. Het was om mij geluk te brengen op weekend met mijn vriendje aan zee. Helaas paste het slipje niet. Of beter gezegd: het was net groot genoeg om het over één been te krijgen. Geluk heeft het niet gebracht, want de relatie bleef niet duren. Maar ik vond het wel lief. Zomaar ondergoed krijgen van je vriendin!
Dus misschien moeten we meer cadeau's geven aan onze vrienden. Dat zou de wereld toch al wat aangenamer maken.
Of we al dan niet trots mogen zijn op onszelf, hangt uitsluitend van de perceptie af. Je hebt te snel gereden en daar ben je niet trots op - maar, je bent bijzonder fotogeniek en dat is dan wel weer iets om trots op te zijn. Het is yin en yang, wit en zwart, evenwicht. Gisteren kreeg ik van een goeie kennis plotseling Ganesha kado : een Indiaase halfgod, die staat voor de juiste weg in 't leven. Ik sta inderdaad al een tijdje op de splitsing, niet wetend welke kan ik nu op moet - misschien helpt het, alleszins is Ganesha een geluksbrenger, en die zal ik bijzonder koesteren. En trots, ja, bijzonder trots dat er nog mensen zijn die het goed met mij menen in het leven, zeker als je diezelfde morgen een wiel gewisseld hebt waarin niet minder dan 6 nagels geschoten zijn - platte band nummer 18 van september 2006 tot heden, and counting....
Ja elke mens maakt fouten. En vermits ik erg menselijk ben, maak ik er ook. Ja hoor, ook ik ben ten prooie gevallen van het Belgische boete-systeem. En het zal niet mals zijn. Ergens liggen nu twee mooie fotootjes van mij met mijn nieuwe donkere coupe!
Hoe komt het toch dat ik nooit iemand hoor zeggen: ik ben trots op mezelf? In onze prestatiemaatschappij is het virtueel onmogelijk om eens stil te staan en te zeggen: nu ben ik trots op mezelf. We willen steeds meer en beter. We willen magerder zijn, meer geld, meer vrienden, meer liefde, meer plezier, meer carrière, meer... Telkens we iets bereiken, hebben we al het volgende doel voor ogen. We zijn gewoon niet tevreden. De sky is the limit. En iedereen streeft ernaar om zo hoog mogelijk te geraken.
Misschien moeten we af en toe eens achterom kijken, in plaats van vooruit. Wat heb ik al bereikt? Niets! Hoor ik jullie denken. Maar dat is niet waar. We hebben onderandere geleefd, overleefd. We hebben andere mensen gelukkig gemaakt. We hebben dingen geleerd en gezien. We hebben gewerkt en gefeest. Maar vooral: we hebben levenservaring en -wijsheid. Dat kan niemand ons afpakken.
Blokperiode, Vlaams Blok, Blok aan 't been, Blokken op televisie - 't is al blok wat de klok slaat. Niet alleen voor de studenten één van de mindere periodes, maar ook voor de ouders niet gemakkelijk - deze adolecenten lopen nog chagrijniger dan op een zaterdagmorgen na een avondje stappen - moeders zien ook af : In plaats van 's middag op 't gemak te kunnen lunchen in het befaamde bedrijfsrestaurant, is dat rap snel naar huis om de hongerige student te voederen. Niet vergeten om vooral véél chocolade in huis te hebben, kwestie van te voorzien in voldoende energie. Een uitdaging op zich om als snoeper op dieet hier van af te blijven. 'S avonds durf ik nauwelijks te vragen hoe het geweest is - een snak en een snauw, gevolgd door een klaagzang van jewelste. Gelukkig is er nog de medewerking van het weer - niet te warm, grijs en grauw, ideaal weer dus om aan de verlokkingen van de Gentse terrasjes te weerstaan. Aan mijn maatje, alvast een succesvolle blok gewenst !
Niet opgeven! Een diëtiste is inderdaad een goed idee. Ik heb dat ook ooit gedaan en ben er toch 3 kilo mee afgevallen! Het is motiverend en het werkt. Ik moest ook een dagboek bijhouden met wat ik gegeten had elke dag. Dat bleek toch altijd veel te zijn. Maar inderdaad, als je oplet, val je ongeveer een halve kilo per week af! Dus zeven kilo in 14 weken (goeie 3 maand).
Ik heb net een feestmaal achter de kiezen. Vol-au-vent met vidéetjes en purée. Want heb vanmiddag een super-de-luxe examen gemaakt! Dus het is geoorloofd!
En bon, beste Magda(lena). Als de examens voorbij zijn, kom ik u eens halen om te gaan joggen of fietsen (heb je je fiets al terug?). Kwestie van ook de fysiek in vorm te houden hé. Enige voorwaarde: nadien gaan we wel lekker een wijntje nemen!
Waar mijn collega smelt als sneeuw voor de zon, lijken de kilo's er bij mij aan te vliegen als geen ander. Water drinken, niet snoepen- zelfs niet van de liefde, geen koolhydraten, weinig of geen vlees, de salades komen mij ondertussen al de oren uit. Het lukt allemaal niet - een weegschaal heb ik niet, maar ik voel me opgeblazen, dik en onaantrekkelijk. Dus, afspraak gemaakt met een diëtiste in de hoop dat die mij van die extra 7 kilo kan afhelpen. Morgen meer ...
Er zijn zo van die dagen in't leven waarop alles tegenzit : een korte samenvatting van de voorbij week : Fiets gestolen omdat daarvoor ook al de fiets van mijn zoon een erbarmelijk lot beschoren was, een ex die het na 4 jaar nog altijd niet moe is om mij te pesten, een veel te dure advocaat die niet doet wat ie moet, airco van mijn auto kapot, de offerte voor de aanleg van het terras die véél te duur uitvalt kinderen die moeten studeren waardoor moeder ook mag thuisblijven - leuk is anders, wetende dat de rest van "mijn" duikclubje nu een lang weekend doorbrengt letterlijk met een natje en een droogje. en als kers op de taart : een boete om te traag te rijden - miljaar ik reed maar 127 ! op de autoweg
Maar ook goed nieuws : alleenstaande ouders krijgen 20 Euro per kind extra kindergeld - alleen,'t is weer eens weggelegd voor diegenen die ofwel niets aangeven of waarschijnlijk niet gaan werken - welke arbeider of bediende die 40 uur per week werkt verdient nu in godsnaam geen 1700 Euro bruto per maand ! Dat is omgerekend nog geen 11 Euro per uur ! Bruto hé mensen, daar moet nog de RSZ van af en de bedrijfsvoorheffing - daarvan moet je ook nog eens op alles wat je koopt BTW betalen - zelfs voor de basis behoeften zoals electriciteit is dat in België 21% !!
Het zal weggelegd zijn voor charletans, je weet wel, van die schijnscheidingen waarbij koppels zgn scheiden, het hoogste inkomen betaalt via een EOT een flinke, onbelaste alimentatie voor de kinderen, waardoor zijn of haar inkomen te klein wordt om nog de schulden te betalen en het inkomen van zijn partner gevoelig verhoogt - niet belast uiteraard. Bovendien brengt hij die alimentatie moet betalen nog eens 80% in rekening bij de fiscus - dubbel gewonnen ! Hij of zij neemt een postadres en gaat gevoeglijk samenleven met zijn gezin, dat officieel slechts één part time inkomen heeft. Gelukkig kunnen die wél genieten van 20 Euro per kind extra - want zij zijn de categorie die officieel onder de 1700 per maand verdienen. Zij zijn de categorie die kunnen genieten van een sociale lening tegen minimum tarieven, zij betalen geen belastingen, krijgen studiebeurzen, zij kunnen een schuldherschikking vragen waardoor de schuldenaar vrij en onbelast verder kan gaan met zijn praktijken en de gedupeerde enkel de rekening krijgt van zijn advocaat .... Zeg eens heren politici : waarom mogen zelfstandige kz's het nalaten om de alimentatie voor hun kinderen te betalen - Co-ouderschap willen ze niet want dat belet hen om overuren te doen in 't zwart, stel je voor dat zij op tijd zouden moeten thuis zijn om de kinderen op te halen of op te vangen ! Zeg mij eens waarom recht in België zo duur moet zijn ? Help mij eens te verklaren waartoe een gerechterlijk vonnis dient als het toch niet moet nageleefd worden ? Wat is nog het nut van een gerechterlijk vonnis wanneer het slachtoffer zakken geld moet hebben om die te kunnen laten uitvoeren ? Expliceer mij eens waarom ik de kosten moet dragen van een advocaat als de tegenpartij zondermeer schuldig is ? Waarom moeten er wetten komen die het onmogelijk maken om de privé woning van een zelfstandige te vrijwaren tegen beslag ? Waarom ? Wordt er nog niet genoeg misbruik gemaakt ? Recht in België ? Ja, maar alleen als je portemonnaie groot genoeg is.
Werken in België wordt gestraft - misschien kan De Decker hier eens een punt van maken ? Het is een feit dat de middeninkomens in België - ook in Vlaanderen - overal buiten vallen - geen studiebeurzen, geen extra kindergeld, geen sociale leningen, geen sociale huurwoning, niets.
Heren en dames politiekers, met de verkiezingen in het vooruitzicht - denk ook eens aan die grootste middenmoot, die die wél nog belastingen betalen, die die hun schulden afbetalen, hun huizen (proberen) te renoveren als zij nog iets overhouden : kortom die mensen die rationeel denken, vooruit willen in 't leven, willen werken, maar uiteindelijk een voorbeeld zullen moeten nemen aan diegene die die ambitie niet hebben maar toch overal kunnen van genieten en zelfs profiteren. Maak ook eens het rekensommetje en weet dan dat je véél beter als alleenstaande moeder gaat stempelen, 4 uur in 't zwart gaat werken zodat je een stuk comfortabeler kunt leven. Het sociale vangnet moet er zijn maar straks is er geen basis meer om dit te bekostigen : immers meer en meer mensen moeten beroep doen op dit net, waardoor de basis van diegenen die dit helpen betalen uiterst breekbaar wordt.
Ik vind dit in geen enkel politiek programma terug. Allicht ligt de oplossing in het zelf oprichten van een partij - wie weet geniet ik ooit nog eens parlementaire onschendbaarheid, krijg ik levenslang een toelage als ex-minister uitbetaald, word ik gevraag op het filmfestival van Cannes, kan ik mij via onkosten rijk boeren, kan ik hand- en spandiensten verlenen waardoor mijn rijtjeshuis plotseling omgetoverd wordt in een prachtige gerenoveerde stadwoning, uitgevoerd door dankbare aannemers die gevrijwaard gebleven zijn van beslag op hun villa - waardoor misschien de schuldeiser failliet gaat of hun kinderen in armoede moeten leven - but who cares ?
Niettemin, we laten het niet aan ons hart komen : 't is bijna congégeld en dus weten we weeral waaraan te besteden. Straks naar de Vlaamse Renovatiedag : lekker kwijlen om dan te beseffen dat je met je midden inkomen als directiesecretaresse toch geen recht hebt op renovatiepremies - balen dus.....
Zo voel ik mij. Geen energie, geen fun, geen hoop. Ja het zijn examens voor iets hé. Maar de reden ligt elders. Het is het weer. Na twee dagen zonneschijn is het nu weer: regen, wind, grijs, triestig.
Ongeloofelijk wat een invloed het weer op de mens heeft.
Maar bon: we gaan proberen optimistisch te blijven. Ben vermagerd! Een halve kilo! En het studeren lukt goed. En dat is het zo ongeveer. Veel meer gebeurt er niet in mijn leven.
Behalve dat mijn beste vriendin morgen vertrekt naar Marbella. Hmm, daar word ik ook niet echt welgezind van. Bedoel: ik ben blij voor haar. Maar de gedachte dat zij straks in de stralende zon van een cocktail zit te genieten, terwijl ik voor de 16de keer Thomas Nagel, Robert Solomon en Kinsey's visie op moderne seksualiteit moet lezen, is niet meteen bemoedigend. Ja inderdaad: ik moet studeren over seks. Nee ik moet het anders verwoorden: seksuele ethiek. Dat wil zeggen: wat is moreel verantwoord in bed, en wat niet.
Heel interessant allemaal, ware het niet dat ik mijn bevindingen niet aan de praktijk kan testen. Bij mij gebeurt er al een tijdje niets meer in bed. Triestig. Zeker als je 360 pagina's over porno, sm, biseksualiteit, shoenfetishisme en andere toestanden moet doornemen. Niet allemaal mijn ding, maar bon een mens krijgt er wel goesting van. En ik blijf dus maar op mijn honger zitten. Mijn 'sex and the city' leventje: uitgaan, mooie kleren, champagne, etentjes, en hete stomende seks, lijkt voorgoed voorbij. Voel mij een oude vrijster.
Morgen spreek ik af met een ex van mij. Erg knappe jongen. Misschien wel de knapste jongen die ik ooit gekend heb. Maar hij is zo anders. Echt waar, ik kan daar geen gesprek mee opbouwen. Hij heeft nog nooit gehoord van knophf, dostojevski, wim delvoye of pomerol. (de eerste is een symbolistisch schilder, de tweede een russisch, realistisch schrijver, de derde een hedendaags artiest en de laatste een wijn die ik lekker vind.).
We zien wel hoe het gaat. Ik laat het zeker weten!
Niet direct een dag om gescheidenis mee te schrijven - maandag 21 mei 2007 gaat voor mij de geschiedenis in als de dag waarop een lang weekend tot een einde komt en die een lange werkweek inluidt. Gelukkig is daar nog Pinksteren, met weer eens een dagje verlof. Jammer dat het werk zich niet recht evenredig verhoudt met de voorziene feestdagen - wat normaal in een week geklaard is, moet dus gebeuren op 3 dagen tijd - tijd om te stressen dus. De zomerjurkjes moesten vandaag plaats ruimen voor de bekende zwarte outfit, gevolg van het voorbije lange weekend. Niettemin, geen nood, wij gaan deze zomer naar Barcolona en zijn dus super gemotiveerd om af te vallen ! Laat mij dat vieren met een glaasje Tokay Pinot Gris, een overschotje dat ik vandaag wel verdiend heb na een lange werkdag die - even kijken - nu eindigt, gestart om 08:00 u en afgeklokt "the morning after" op 0:25 uur.
Ik had hier een heel verslag geschreven, toen mijn computer het begaf en alles zwart werd.
Dus heb ik even geen zin om alles opnieuw te schrijven.
Het kortje verslagje van mijn lang verslag voor de crash:
Vandaag op de weegschaal 67,7
Hoe kan ik op twee dagen 1kilo 300 afvallen? Door het goede leven!
Gisteren Knokke. Er waren twee zogenaamde jetset-beuren. Dat betekent: mooie vrouwen, veel champagne en weinig eten! Echt waar, op zo'n gala-avond (van 225 euro, ik betaal dat niet hoor, kreeg kaarten cadeau) valt er nooit iets te eten!
Dus gisteren heb ik geleefd op champagne en af en toe een mini-broodje.
Het goede leven? Tgoh, als ik moet kiezen tussen elke dag champagne en uitgehongerd zijn, of nooit meer champagne maar geen honger, dan is de keuze rap gemaakt. Geef mij maar nen goeie biefstuk-friet!
Hoe kan ik nu 1 kilo 300 vermageren op twee dagen? Wel het antwoord zal u verbazen: door het zogenaamde 'goede leven'.
Gisteren vol goede moed naar Knokke gereden. Ik was uitgenodigd om een jetset-beurs te bezoeken en nam mijn mama mee. Al bij aankomst werden we letterlijk overspoeld door champagne. Glaasje hier, glaasje daar. Heel af en toe was er eens een broodje te grabbelen, maar meestal was de plateau met broodjes al op toen de ober bij ons aankwam. Nu ja, dan zullen we ons maagje maar vullen met de sprankelende godendrank.
's namiddags: ik stop eens bij een vriendin met een winkel op de zeedijk. En ook zij nodigt mij uit voor een of andere gala-avond in de casino. Nu ja, we waren toch in knokke hé. Vlug wat gaan winkelen. Een kleedje gekocht dat mij deed afslanken. En ik was klaar om te gaan feesten.
's avonds: We komen toe in de Casino: weer champagne. Er was ook een buffet. Maar daar stond zo een lange rij! Dus ja, dan maar aanschuiven. Voor de grap zeggen we nog: tegen dat we er zijn, is het eten op. Echt waar, het was toch wel zo! Dus daar zit je dan, op je gala avond, met je coctailjurkje, helemaal opgemaakt, de champagne begint te werken, je bent heel de dag druk bezig geweest met winkelen en champagne drinken, zodat je nog geen hap binnenkreeg, en dan is het eten op!
Het was redelijk laat toen we thuiskwamen. Ik moest me echt inhouden om bij het terugkeren niet te stoppen bij de frituur!
Dus ja: zo een dagje 'genieten' is blijkbaar goed voor de lijn. Toch ben ik blij dat ik een stevig ontbijt achter de kiezen heb. Honger lijden en tipsy worden is toch niet alles!
Maria - Danny heeft gelijk - dieëten helpt niet echt - zijn site zegt : meer bewegen en uw eetgewoontes aanpassen - HALLLOOOO ???? wat is dat dan minder dan dieëten, want is het aanpassen van je eetgewoontes dan iets anders dan het inperken van de individuele vrijheid om te eten wat je wil ? Niettemin Danny, het dient gezegd, een hele mooie blog heb je daar.
Wat mij betreft, Maria, ik weeg ook bijna 70 kg hoor - en jij bent nog een stuk langer dan ik. Niettemin, mijn Body Mass Index staat nog steeds in het groen, met toch wel enige neiging naar oranje. Trouwens, onlangs in het nieuws werd aangegeven dat de buik max 80 cm omtrek mag hebben - MENSEN AUB ! Waren vroeger de ideale maten 90 - 60 - 90, dan is dat op vandaag blijkbaar totaal uit zijn verband getrokken en is de ideale borstomtrek blijkbaar 80 geworden (met een D-cup natuurlijk), de lenden - ik durf daar zelfs niet meer aan denken, en dan de buikomtrek - 80cm ! dus toch maar aan dat dieet beginnen ? Wat ik daarvan vind ? Quatsch ! De geschiedenis en de bouwkunst door de eeuwen heen, heeft ons geleerd dat alle goede dingen uit 3 bestaan of een veelvoud daarvan. maw : met een buikomtrek van 80 cm is de ideale proportie compleet zoek.
Bewegen heb ik ruimschoots gedaan, ik neem tegenwoordig vaker de benenwagen, een voordeel van het wonen in de stadskern. Daarbij toch wel bewust minder gegeten, al lag dat eerder in het feit van geen tijd, dan van geen goesting. Ik zou het iedereen aanraden : doe zoals ik op een "vrije dag" als gisteren, stop je agenda vol met to do's : opstaan, koffie zetten, verse pistolekes halen bij de de bakker, uitgebreid ontbijten, daarna naar de kapper - ah je voelt je weeral beter met dat haar knap in de plooi - en dan volgt de rekening van die kunstenaar : de honger is je zo vergaan - toch maar een stukje fruit eten ? 's Namiddags afspraak bij de schoonheidsspecialiste : die gezichtsmassage - hééééérlijk, opgelapt, uitgerust en vooràl met gladde benen, toch rap iets gaan halen wat die benen tot zijn recht doet komen - een héél mooi rokske, nieuwe hooggehakte sandaaltjes, een bijpassend bloesje. Immers, ik had niets meer in die kast dat geschikt was voor het diner 's avonds bij mijn broer. Een kritische blik op de bankrekening geeft dan weer de broodnodige motivatie om verder te gaan met het dieet van de dag. Een nog kritischer blik 's avonds toont een vrouw die toch een beetje overdressed is voor die informele kaasschotel. Dan toch maar weer die witte linnen broek met jeansvestje en bijpassend topje ? Oh, leuk, die broek past nog perfect en zit zelfs een beetje los (of zouden die naden gerokken zijn ?)
In elk geval, vanavond krijg ik bezoek. Een leuk alternatief om én mager én lekker te eten : verse asperges - je kent ze wel, héérlijk Belgische witte asperges, natuurlijk met mimosa, parmaham en véél geklaarde boter- aangevuld met een prima glaasje Tokay Pinot Gris. Lekker, dat wel, dat magere, ah - toch maar geen chocomousse als dessert, maar gewoon koffie achteraf en wie weet, misschien een dansje wagen. Smakelijk !