Uit de Visioenen van Anna-Katharina EmmerickXML:NAMESPACE PREFIX = O />
Jezus een beeld van ellende, werd nu door de beulen op het kruishout uitgestrekt.
Eerst zette Hijzelf er zich op neder en de beulen stieten Hem dan op de rug en zij trokken zijn rechterhand tot
boven het nagelgat in de rechterdwarsbalk van het kruis en zij bonden dan de arm met koorden stevig vast.
Eén hunner zette de knie op zijn heilige borst; een andere wrong de zich sluitende hand open en een derde
plaatste een lange, dikke spijker in het dikke gedeelte van zijn rechterhand, waarmee Hij altijd had gezegend,
en begon met de ijzeren hamer woedend te slaan.
Een zacht, helder, hartverscheurend weegekerm weerklonk uit de mond van de Heer;
Zijn heilig bloed spatte op de armen van de beulen: zijn handpezen scheurden en werden met de driesnedige
spijker in het nauwe nagelgat gedreven.
Ik heb de hamerslagen geteld, doch ben ze in mijn grote droefheid weer vergeten.
De Heilige Maagd jammerde zacht en scheen het uitwendig bewustzijn verloren te hebben, maar Magdalena
was geheel buiten zinnen.
De boren waren een groot stuk ijzer in de vorm van de Latijnse hoofdletter T.
Er was geen hout aan en ook de grote hamers waren met hun stelen geheel van ijzer en uit één stuk;
ze hadden ongeveer de vorm van de hamers waarmede de schrijnwerkers bij ons op de beitels slaan.
De nagels, bij de aanblik waarvan Jezus over zijn gehele lichaam gehuiverd had, waren zo lang dat ze,
in de vuist gehouden, van boven en van onder ongeveer een duim uitstaken.
Ze hadden van boven een afgeronde, brede kop ter grootte van een kroondaalder, die de holte van een
hand vulde. De stift was driesnedig, boven zo dik als een middelmatige duim, van onderen zo dik als een
pink en hier was de punt spits toe gevijld.
Door het kruishout gedreven stak hij aan de achterkant van de balk even uit.
Na de aannageling van de rechterhand van de Heer bemerkten de beulen dat de linkerhand, die zij
eveneens op de kruisarm hadden vastgesnoerd, niet tot boven het nagelgat in de linkerdwarsbalk reikte en
dat zijn vingertoppen niet minder dan twee duim van het gat verwijderd waren.
Zij bonden daarom koorden om die arm en terwijl zij zich met hun voet tegen het kruis schoorden,
trokken zij met alle macht de hand tot boven het gat. Jezus jammerde op hartverscheurende wijze.
Zij rukten Hem aldus de armen uit de gewrichten, zijn oksels stonden uit elkaar getrokken en hol en
aan de ellebogen zag men de ontwrichting van de knoken.
Zijn borst kwam omhoog en de knieën trokken zich krampachtig naar het benedenlijf toe.
Zij zetten nu opnieuw hun knie op de arm en de borst van de Zaligmaker, knevelden zijn arm vast
en sloegen de tweede gruwzame nagel door de linkerhand van de Heer; het bloed spoot omhoog.
Tussen de zware hamerslagen door weergalmde het zachte, helder weegekerm van Jezus.
Beide armen waren nu in een rechte lijn zo uitgespannen, dat ze de schuin opgaande kruisarmen
niet meer bedekten. Men kon tussen de kruisarmen en zijn okselholten doorzien.
De Heilige Maagd leed alle folteringen van Jezus mede; zij was bleek als een lijk en zachte klaagtonen
weerklonken op haar lippen.
De Farizeeën richtten hun spotwoorden naar die aarden wal waar zij stond en de vrienden brachten
haar daarom een weinig verder van de kring af, bij de andere vrouwen.
Beneden op de kruisstam, ongeveer op een derde van zijn hoogte, was met een zeer grote spijker
een vooruitstekend blokje bevestigd.
Het doel ervan was steun te verlenen aan de voeten die er op vastgenageld moesten worden, opdat Jezus
meer staan dan hangen zou. Zonder dat zouden de handen zijn doorgescheurd en zouden ook de voeten,
zonder te breken, niet aangenageld kunnen worden.
In dat blokje was ook reeds op voorhand het nagelgat geboord. Ook was er reeds een uitholling gemaakt
voor de hielen, zoals overigens op de kruisstam op meerdere plaatsen dergelijke uithollingen gemaakt
waren, opdat de gekruisigde des te langer zou kunnen hangen.
Ook moest er door bekomen worden dat de handen onder het gewicht van het lichaam niet doorscheurden
en het lichaam niet neerstortte.
Het hele lichaam van Jezus was door het gewelddadig uitrekken van de armen naar de te ver van elkaar
geboorde nagelgaten naar boven getrokken en zijn knieën hadden zich opgericht.
Nu vielen de beulen op deze aan en ze met touwstrikken neertrekkend, snoerden zij die tegen het kruishout
aan. Doch zijn heilige voeten reikten, ten gevolge van de onjuist geplaatste nagelgaten, op verre na niet tot bij
de voetblok.
Nu verhief zich onder de beulen een verschrikkelijk vloeken en smaden tegen Jezus.
Enigen stelden voor om andere gaten te boren in de kruisarmen, omdat het blokje moeilijk te verplaatsen was.
Anderen zeiden met cynische wreedheid: Hij wil zich niet uitstrekken, maar we zullen Hem aanstonds helpen!
Zij legden hierop een touw om zijn rechterbeen, trokken met folterend geweld de voet tot bij het blokje en
bonden dan het been met touwen stevig op de kruisstam vast.
Deze uitrekking van het lichaam was zo wreedaardig, dat Jezus borstkas kraakte en zijn beenderen zich
ontwrichtten, waarbij Jezus luid jammerde: ach, mijn God, mijn God!
Zijn borst en armen waren insgelijks reeds met koorden vastgebonden om te voorkomen dat de handen
uit de nagelen zouden scheuren.
Zijn onderlijf was als weggeslonken en het was als braken al de ribben van het borstbeen af.
Dit was een huiveringwekkende marteling.
Nu bonden zij met hetzelfde gruwzame geweld de linkervoet met koorden op de rechtervoet vast en met
een fijner stift, dat ook een platter kop had dan de nagels in de handen, boorden zij vooraf als met een priem
of zwikboor in de wreef van de linkervoet een gat.
Omdat zonder dit vooraf geboorde gat de linkervoet geen voldoende steun tot aannageling gehad zou hebben.
Nu namen zij een veel langere nagel, de gruwelijkste die ze hadden, en dreven die met forser hamerslagen
krakend door de reeds verwonde wreef van de linkervoet en vervolgens door de er onder geplaatste rechtervoet,
totdat de spijker tenslotte door het steunblokje heen, in de kruisstam gedrongen was.
Terzijde staande heb ik de nagel tussen de voeten zien doorgaan.
Door de uitrekking van het hele lichaam was deze aannageling van de voeten de gruwzaamste van al Jezus
martelingen. Ik telde 36 hamerslagen, waaronder de lijdende Verlosser weeklaagde van de pijn.
Hoe zacht, duidelijk en klaar waren zijn jammerklachten.
Hoe hels, hoe grof, dof en akelig klonken daarentegen de stemmen van hoon en woede rondom Hem.
Jezus verzuchtingen waren louter klanken van pijn, die Hem ontsnapten, terwijl Hij bepaalde psalmen
en voorzeggingen bad op het ogenblik dat Hij ze vervulde.
...
Dit is slechts één passage uit het Lijdensverhaal van Jezus, de Verlosser, die in de visioenen van
Anna-Katharina Emmerick werd medegedeeld.
Louis
