Toen hij dan eindelijk mijn lievelingsboek had uitgelezen belde hij me terug. Gus vond het niet kunnen dat het boek geen einde had, maar dat vind ik juist zo goed aan het boek. Het geeft een eerlijk beeld over de dood, je sterft midden in je leven, midden in een zin. Maar ik zal eerlijk zijn, ik vraag me al jaren af hoe de auteur het boek zou laten eindigen. De auteur ontmoeten en mijn vragen kunnen stellen zou een droom zijn die eindelijk uitkomt, maar hij is zowat verdwenen van de wereld nadat zijn boek uitkwam. Dus een adres had niemand en al mijn brieven die ik stuurde via fanmail werden nooit beantwoord.Mijn vragen hadden dus nooit de kans om beantwoord te worden tot Gus me vertelde dat hij het e-mailadres van de secretaresse van de auteur wist te bemachtigen. En zo gaf hij me 1 van de mooiste geschenken ooit.

 Ik stuurde een goed geformuleerde mail naar Van Houten ( de auteur) en na enkele dagen lang wachten kreeg ik een antwoord van hem. Hij zei me dat hij de antwoorden op al mijn vragen uitsluitend persoonlijk kan vertellen, omdat ik anders een vervolg zou kunnen publiceren op het boek. Hij nodigde me ook uit om hem om langs te komen als ik ooit eens in Amsterdam ben. ''Ik moet er naartoe'', zei ik meteen, maar mijn moeder zei me meteen dat we daarvoor niet de middelen hebben. Ik moest toegeven, dat het idee zelf al onnozel was geweest.

Hazel Grace