Mijn eerste week in de campus zit er open het voelde zo goed. Het voelde alsof ik de hele wereld aankon. Dat gevoel had ik nog nooit gehad.Mijn lichaam voelde zo anders maar op een goede manier. Net toen ik mijn autosleutels boven haalde, kreeg ik een app'je van Annie waarin ze me vroeg waar ik was.Toen schoot me te binnen dat het droomvrijdag was. Ik haastte naar de hal waar de voorstelling zou plaatsvinden. Ik liep zo snel als ik kon. Mijn hart klopt hard, mijn voeten deden pijn van het lopen, mijn hoofd zat vol met de gedachte dat ik Annie zou teleurstellen. Toen ik er bijna was, kwam Annie me tegemoet. Ik was buiten adem en had het gevoel dat mijn hoofd zo rood was als een tomaat, ik was al een excuus aan het verzinnen. Gelukkig had Annie niets door, zoals gewoonlijk bleef ze maar doorgaan met praten en praten. We gingen samen verder naar de grote hal waar de voorstelling zou plaatsvinden. Eamon kwam het podium op gewandeld en mijn oren deden pijn van het geroep van het publiek, het leek wel of mijn trommelvlies zou springen. Hij legde uit waar hij mee bezig was, dat hij op sommige plaatsen in de wereld een camera had verstopt zodat hij delen van de wereld in de gaten kan houden. Terwijl ik naar huis ging, dacht ik na over hoe ver de technologie reeds staat en hoe veel verder ze in de toekomt nog zal staan. Ik kreeg een raar gevoel inmijn maag maar negeerde het en ging slapen.

Groetjes,

Mae