Voor de 3de wedstrijd van de challenge trokken we over de provinciegrenzen heen naar het landelijke Overhespen. Vorig jaar was op deze plaats DE nachtmerrie (of daghengst) gebeurd voor mij.... Na 3 km scheurde ik er namelijk mijn linker-hamstrings (zweepslag). Ik had toen al enkele dagen een stram gevoel op die plaats, maar een doorgedreven inspanning werd dus fataal! Gevolg: bijna 2 maanden "out" om scheur van 4cm te laten genezen. Enfin, dit alles is reeds lang verleden tijd en dus voor een herkansing stond ik , samen met 150 andere atleten aan de start. Het parcours was wel grondig gewijzigd: minder klimwerk en 3 in plaats van 2 ronden. Het weer was ideaal: 16 graden, maar wel een stevig windje dat op een bepaald stuk in het nadeel stond. Ik nestelde me in een groepje dat vrij snel uitdunde, maar ik kon me soms toch wat uit de wind zetten. Het gevoel was beter dan de vorige 2 wedstrijden: ik kon mijn tempo goed aanhouden en verzwakte geenszins, kortom: rock and roll!! In de tweede ronde staken we Lode Raskin voorbij en stoven zo verder door het licht glooiende landschap. Op het einde kreeg wat steken in mijn zij en moest het tempo iets laten zakken en zodoende verschalkten Steven en Pieter Torfs mij nog met de meet in het zicht. Maar ik was zeer tevreden over mijn prestatie want door die Marathon-training stond ik toch niet zo fris aan de start. Als 16de algemeen en 1ste van "oudste groep" kon ik terugblikken op een geslaagde namiddag: ook en vooral door de nagenoeg perfecte organisatie van de plaatselijke KLJ. Aan zulke kleinschalige en sympathieke organisaties kunnen veel "grotere" nog een puntje zuigen.... Op naar de "tungri run" op de traditionele 1ste mei.
Ik stond voor een groot dilemma, vandaag : naar Parijs-Roubaix kijken of zelf sporten?? Lang geleden, toen de dieren nog spraken (totdat Freddie Dekerpel zei dat ze moesten zwijgen ;) volgde ik zowat elke klassieker. Maar helaas voelde ik me meermaals bedrogen als weer eens, na uren kijken, een of andere epo-italiaan a la Giorgio Furlan of Dario Frigo (die naam alleen al!) als winnaar werd gekroond. Trouwens, waar zijn ze gebleven, die "italians"? Echter, italianen en Parijs-Roubaix: geen goed huwelijk, me dunkt. Of is dat te zwaar voor die jeanetten ? Enfin, toch maar naar het voor mij onbekende en dus exotische Boxbergheide getrokken, samen met vrouw & jongste dochter voor de 1ste manche van de nieuwe challenge "Victor's Cup". En daar had ik dus achteraf helemaal geen spijt van, omdat er in het plaatselijke cafetaria een tv stond en dus de finish van de kasseienklassieker kon volgen, maar ook omdat ik een sterke prestatie neerpootte. Voor de start zag ik al een stevige concurrent, namelijk Patrick Nys, die ik dus kon proberen te volgen. Ik zat al vlug gebeiteld in een groepje met o.a. Patrick en Steven Vandingenen, die terug goed op dreef is. In de 2de van de 4 rondes kreeg ik het even moeilijk om Patrick te volgen op het toch wel pittige parcours. De wind maakte het nog wat zwaarder, maar toch kwam ik erdoor en de volgende ronde had ik al een gaatje. Steven was dan al achtergebleven en zo stormde ik maar door als een losgeslagen stier door de straten van de Genkse deelgemeente. Zeggen dat het gemakkelijk ging , zou de waarheid geweld aandoen, maar toch voelde het beter dan in Borgloon. Uiteindelijk finishte ik 10" voor Patrick als 1ste van mijn categorie en 10de algemeen. Oef!! Ik ben vooral tevreden omdat de rondetijden (9'44" en drie maal 9'57") zeer vlak te noemen zijn. Dat is altijd een goed teken in het vooruitzicht van de marathon, over 4 weken, toch nog altijd mijn hoofddoel....
De tweede wedstrijd van de Haspengouw Challenge" vond plaats in Borgloon. Het parcours vond, in tegenstelling tot de voorbije 4 jaar, niet meer tussen de "bloesems" plaats, maar ging nu richting centrum. Het was zeker niet makkelijker, maar een steile klim was er nu niet bij, wel langere stukken vals plat. Van bij de start ging het berg af en het tempo lag al onmiddellijk hoog. Mijn oude diesel kwam zoals steeds nogal moeizaam op gang. Maar het gevoel was niet super, vandaag, dus ik probeerde zo goed mogelijk te doseren. Na de 1ste van de 4 ronden nam ik wat afstand van concurrent Luc, maar veel overschot had ik niet vandaag. De hartslag ging niet genoeg omhoog en ik had al gauw in de smiezen dat het niet zo bolde zoals in Bolderberg. Echter, ik liep geleidelijk wat verder weg en had een mikpunt in Jo Croes, al kon ik hem niet bijbenen. In de laatste ronde naderde ik nog sterk op Lode Raskin en eindigde als 19de (1ste M55) op 160 deelnemers in 36'56". Ronde tijden: 9'04; 9'12"; 9'17"; 9'23". Dus, veel verval was er niet. Dat maakte dat mijn 450ste wedstrijd zeker niet de slechtste was.....
Lier.... Ik heb niet zo'n goede herinnering aan dit stadje. Twee jaar geleden vond er het BK Marathon plaats en behaalde ik Brons na een lijdensweg die op zo'n 10 km van de aankomst begon. Ik kreeg last van mijn "ademhalingsspieren" (ik wist niet dat zoiets bestond) en kreeg zo veel pijn aan beide zijden van mijn maag, dat ik veel moest wandelen. Uiteindelijk finishte ik in 2u58'08" op slechts 3' van de eerste! Nu dus het Vlaams kampioenschap op de halve afstand. Een lekker weertje: een dikke 20 graden. Bij warmte voel ik me meestal zoals een vis in het water, maar dan op het droge (als ik nu eens wist wat ik bedoelde?). Bij de start enkele kleppers in mijn cathegorie, waaronder: Luc Hermans en Steven Deram. Met zo'n 600 gingen we van start op de piste van AC Lyra, waarna de hele meute zich door het centrum slingerde. Daar was het opletten met al dat draaien & keren en kasseien. Eigenlijk veel te snel gestart : ik liep aan 10 km-tempo met Luc in mijn zog. Maar langs de Nete, aan een keerpunt na 6 a 7 km, zag ik dat Steven nog wat verderop volgde en Luc moest afhaken. Ondertussen was een beresterke Jean Tempels mij voorbijgestoven (ik hield er net geen verkoudheid aan over!), ik probeerde even aan te klampen, maar dan werd hij kleiner & kleiner en verdween uit het zicht. Wat verder was clubgenoot Pascal Vanmarcke uitgestapt wegens last van......de ademhalingsspieren!! Na 10 km kwam ik door in 36'45": veel te snel dus, en zo zakte het tempo drastisch tijdens de tweede ronde. Maar mijn voorsprong was groot genoeg en ik moest enkel ervoor zorgen dat ik niet stil viel.. Zo eindigde ik als 1ste M55 (42ste van de 594 totaal), met respectievelijk 2' voorsprong op Steven Deram en 4' op Luc Hermans. Mijn tijd was: 1u20'59". Ik had op minstens 1' sneller gehoopt, maar het parcours was zeker niet "snel"te noemen. Ik zal mijn ambities voor de Marathon toch maar iets bijstellen (2u50?).
Met een (sport)tas vol vertrouwen trok ik naar Bolderberg voor de eerste episode van de "Haspengouw challenge", na de goede prestatie in Kiewit. Tussen de oren zat het goed, afwachten hoe het met de rest zat.... Vooral de onderste ledematen en meer bepaald de linker hamstrings, die ik bijna een jaar geleden scheurde, baarden me wat zorgen. Maar gelukkig weinig of niets gevoeld tijdens de wedstrijd, ondanks de vele kilometers van de voorbije 2 weken (300 km) in voorbereiding op de Marathon. Na de inschrijvingsmodaliteiten en opwarming weerklonk het startshot. Het begin was alweer wat te snel voor deze oude vlerk en ik kon met moeite aanklampen bij een groepje dat ik af en toe wat moest laten gaan. Maar vertrouwend op mijn uithouding bleef ik kalm en na 4 km was mijn motor warm gedraaid. Deze wedstrijd is zowat een veredelde veldloop doorheen de bossen, maar wel met lange rechte stukken, een helling en een paar km verharde weg. Dit jaar lag de omloop droog, toch was het opletten geblazen om je voet niet om te slaan door de oneffenheden. Na 5 km kwam ik,. samen met Luc Hermans, bij een groepje met o.m. Lode Raskin en Dirk Willems. Na een versnellinkje volgde alleen Dirk nog, alsook clubgenoot Bjorn Jamers. Ik voelde me precies goed en kon versnellen waar en wanneer ik wou. Zo passeerden we nog enkele kleppers zoals Ronny Fillee en Steven Vandingenen. De helling naar de kluis was korter dan ik dacht (altijd een goed teken !), maar na de afdaling gebeurde iets vreemds. Na de afdaling bleef mijn lichaam naar beneden gaan op het vlakke! Gevolg: ik ging door de knieen en lag bijna tegen de wereld! Toch passeerde ik Ronny nog, maar Dirk niet en werd zo 15de van de 268 deelnemers en 1ste M55. Uiteraard zeer tevreden want er zat muziek in, vandaag. Maar liefst 1'10" sneller dan vorig jaar. Na het hijsen van een paar "Grimbergens" (is een sportdrankje) mocht bovenop het podium naast Luc Hermans. Tenslotte het nieuws dat ik mocht participeren in het sponsorteam "GS" en mijn dag kon niet meer stuk. Tot de volgende!
Kiewit was alweer "the place to be". Een ideale gelegenheid (en parcours) om snelheid & tempohardheid te testen en/of aan te scherpen in het vooruitzicht van de wegwedstrijden. Een biljartvlakke omloop met enkele stroken onverhard door het bos. Vier jaar geleden was ik hier op het nippertje aan de dood ontsnapt! Toen, bij stormweer, donderde met veel gekraak & gedruis een halve boom naar beneden. Ik wist niet waar dat geluid vandaan kwam tot dat geval net voor mij op de grond neer plofte. Ik struikelde over een 20cm dikke tak.... Als ik een fractie sneller was geweest, dan lag ik nu op het "knokenveld". En mijn vrouw had me nog zo gewaarschuwd : "blijf toch thuis, se zot!". Maar goed, nu had diezelfde eega mijn hamstrings vanmorgen eens goed onder handen genomen, want daar begin ik wat last van te krijgen. Dankzij "Marivi's Magische Massage"(alliteratie om UUU tegen te zeggen), had ik er tijdens de wedstrijd geen last van gehad. Mijn doel was om een tijd van onder de 37' neer te zetten, en slaagde ik er ook nog in op 1" na. Zoals steeds bij deze wedstrijd een gezellige drukte in en rond de sporthal van Kiewit en met 301 finishers ook populair in deze regio. Al waren er deze keer minder deelnemers dan de vorige jaren, doch daar zal een veldloop op dezelfde dag wel voor iets tussen gezeten hebben. Zoals steeds kwam ik wat moeilijk op toerental na de start en hing wat aan "de rekker" om dan aan te sluiten bij een groepje, w.o.: Patrick Nys. Wat later,na 3 km, zag ik zo'n 20 meter verder een iets oudere medemens lopen en "ik had zoiets van": "volgen , die kerel!". Dus liet ik dat groepje ter plaatse en "gaf er een lap op". Toen ik bij hem kwam, bleek het een oude bekende te zijn : Louis Lemmens. Voor de rest bleven we steeds samen en liepen we nog wat volk voorbij, o.a.: Peter Maris en Jo Croes. Maar aan het eind moest ik de duimen leggen tegen Louis en werd zo 26ste in een tijd van 37'00". Uitermate tevreden, temeer ik me niet goed voorbereid had : eigenlijk was ik deze wedstrijd vergeten (Alzheimer, reeds ?) en had zodoende op donderdag nog een stevige tempoduurloop van 11 km aan 4'/km gedaan na een warming up van 2,5 km. Mijn gewicht was ook bijna perfect : 64,8kg (droog aan de haak). De gemiddelde hartslag was 144! Het was van de "6 kerkenloop" geleden dat ik hem nog eens zo goed omhoog kreeg (de hartslag,dus). Een meer dan geslaagde test voor de volgende opdracht: de "vijverrun" in Bolderberg, de opener van de "Haspengouw Challenge".
Genk : 10de Louis Persoons Memorial (halve marathon)
Reeds 7 maal nam ik deel aan deze Memorial, waaronder drie maal Marathon en nu ook voor de derde keer de "halve". Mijn beste marathon in Genk liep ik in 2005 totaal onverwacht in een tijd van 2u54'43"en werd 5de van de 97. Nu ging ik dus voor de 21,1 km: dat was al zwaar genoeg op dit pittig parcours. Ik had er al een vrij zware trainingsweek op zitten, dus van taperen kwam niet veel in huis. Aan de start o.a. Marc Jorissen, hij focust zich op marathons en ziet deze halve wellicht als doorgedreven training. Hij zou afgetekend winnen in 1u13'35"! Na het startschot kon ik net niet aanpikken bij een groepje met ondermeer Peter Maris. Goed dat ik dit niet geprobeerd had, anders had ik mijn motortje opgeblazen... Zodoende liep ik gans de tijd alleen door de bossen te hossen en een geleidelijk aanwakkerende wind maakte het ook niet gemakkelijker. De ronde tijden waren 23'31"; 23'55"; 24'08". Het verval was dus gering, al was het de laatste ronde meer "harken". Tijdens de laatste km verschalkte ik nog Pieter Geens en eindigde zo net in de top 10. Toch niet ontevreden ondanks deze matige tijd, want de konditie is nog lang niet top. Maar: 10de op 187 deelnemers met 9 jonge "snotneuzen" voor mij is nog niet zo slecht voor een oldtimer van 1956.
Kiewit : Provinciaal kampioenschap veldlopen (6,79 km)
Deze keer een korte verplaatsing richting Kiewit om me eens te meten met de (beste) veldlopers van Limburg. Aangezien dit niet mijn specialiteit is, verwachtte ik er niet te veel van : te korte afstand , vele scherpe bochten in het bos en zowaar heuveltjes van een BMX - parcours ! Hierdoor was het moeilijk om mijn "groot mes" op te leggen met slechts enkele lange stroken rond een voetbalveld. Nochtans vrij snedig gestart (vond ik), maar toch pas rond de 30ste a 35ste positie het bos in en daar veel plaatsen winnen is moeilijk. Ik zag Concurrent Patrick Nys (M55) zo'n 20meter voor me uit lopen , doch hij verdween stilaan uit het zicht. Marc Quadflieg kon ik in de eerste grote ronde wel nog remonteren maar meer zat er niet in. Vermits ik niets te winnen of verliezen had, deed ik elke ronde "handje-klap" met mijn enige supporter :( (dochter Darlene). Na veel gewroet haalde ik ook nog Michel Wolfs en Dirk Volders bij , maar hij liep me op het einde nog voorbij omdat ik niet doorhad dat er nog lus te crossen viel en me inhield. Toch tevreden met mijn prestatie : ik werd 25ste van de 60. (2de van de 9M55). Zelfs met superstart en "veldloopkonditie" was ik ook "maar" tweede geweest.
Twee jaar geleden nam ik voor het eerst deel aan deze wedstrijd met een tijd van 1u19'21" en werd 9de van de 177 deelnemers (1ste m50). Vorig jaar niet omwille van winterse omstandigheden. Aan de startlijn alvast 1 goede bekende : Peter Bellen , die bij mijn vorige "halve" in Ell , een kleine 2 maanden geleden ook al mijn "compagnon" was . Hij zou gaan voor een tempo van 3'50" per km. Ik zou een ietsje sneller willen doen, al voelde ik me niet super goed . Dat merkte ik al na 200 meter: de ademhaling was niet wat het moest zijn, wellicht te weinig opwarming. Deze week was ik lichtjes verkouden geweest en kreeg onderweg zowaar een hoestbui te verwerken! Ik raakte stilaan in de "flow" en in een groepje waar ik me wat uit de wind kon zetten. Na 5 km liet ik dat groepje voor wat het was met Peter in mijn wiel en nog een Noorderbuur (Lars Van der Eerden, blijkbaar). Na 8 km sloten we aan bij een ander groepje. Het tempo vond ik "goed te doen". In het begin van 2de ronde bleven 2 jonge gasten achter en ging 1 ervandoor. Op ongeveer 5 km van de meet kreeg ik het even moeilijk om Peter en Lars te volgen en hing even aan de "rekker". Maar op 3 km van het einde vond ik plots onvermoede krachten , dreef het tempo op en mijn 2 partners volgden mijn voorbeeld niet.. Zodoende werd ik weer 9de en 1ste van de 54 50-plussers! De 2de en 3de van de M50 volgden op resp. 54" en 3'(Rob Riksen en Eric Haakma). Peter was slechts op een steenworp afstand achter mij en mocht na afloop ook het podium bestijgen als 3de bij de M40. Mijn tijd van 1u20'45" was 1'24" minder goed dan in 2012, toch uiterst tevreden omdat ik nog niet echt "competitief" en mijn vorige wedstrijd 5 weken geleden was (kerstrun in As). Dit was overigens mijn 10de beste tijd op 29 halve marathons, ook niet slecht, rekening houdende met het verouderingsproces der mens. Alleen de "prijsuitreiking" was wat pover : ik kreeg een soort badmuts wat voor een loopmuts moest doorgaan. Volgende uitdaging ligt in Kiewit. Een veldloop, zowaar !!!
Voor de 3de wedstrijd van de challenge trokken we over de provinciegrenzen heen naar het landelijke Overhespen. Vorig jaar was op deze plaats DE nachtmerrie (of daghengst) gebeurd voor mij.... Na 3 km scheurde ik er namelijk mijn linker-hamstrings (zweepslag). Ik had toen al enkele dagen een stram gevoel op die plaats, maar een doorgedreven inspanning werd dus fataal! Gevolg: bijna 2 maanden "out" om scheur van 4cm te laten genezen. Enfin, dit alles is reeds lang verleden tijd en dus voor een herkansing stond ik , samen met 150 andere atleten aan de start. Het parcours was wel grondig gewijzigd: minder klimwerk en 3 in plaats van 2 ronden. Het weer was ideaal: 16 graden, maar wel een stevig windje dat op een bepaald stuk in het nadeel stond. Ik nestelde me in een groepje dat vrij snel uitdunde, maar ik kon me soms toch wat uit de wind zetten. Het gevoel was beter dan de vorige 2 wedstrijden: ik kon mijn tempo goed aanhouden en verzwakte geenszins, kortom: rock and roll!! In de tweede ronde staken we Lode Raskin voorbij en stoven zo verder door het licht glooiende landschap. Op het einde kreeg wat steken in mijn zij en moest het tempo iets laten zakken en zodoende verschalkten Steven en Pieter Torfs mij nog met de meet in het zicht. Maar ik was zeer tevreden over mijn prestatie want door die Marathon-training stond ik toch niet zo fris aan de start. Als 16de algemeen en 1ste van "oudste groep" kon ik terugblikken op een geslaagde namiddag: ook en vooral door de nagenoeg perfecte organisatie van de plaatselijke KLJ. Aan zulke kleinschalige en sympathieke organisaties kunnen veel "grotere" nog een puntje zuigen.... Op naar de "tungri run" op de traditionele 1ste mei.
De tweede wedstrijd van de Haspengouw Challenge" vond plaats in Borgloon. Het parcours vond, in tegenstelling tot de voorbije 4 jaar, niet meer tussen de "bloesems" plaats, maar ging nu richting centrum. Het was zeker niet makkelijker, maar een steile klim was er nu niet bij, wel langere stukken vals plat. Van bij de start ging het berg af en het tempo lag al onmiddellijk hoog. Mijn oude diesel kwam zoals steeds nogal moeizaam op gang. Maar het gevoel was niet super, vandaag, dus ik probeerde zo goed mogelijk te doseren. Na de 1ste van de 4 ronden nam ik wat afstand van concurrent Luc, maar veel overschot had ik niet vandaag. De hartslag ging niet genoeg omhoog en ik had al gauw in de smiezen dat het niet zo bolde zoals in Bolderberg. Echter, ik liep geleidelijk wat verder weg en had een mikpunt in Jo Croes, al kon ik hem niet bijbenen. In de laatste ronde naderde ik nog sterk op Lode Raskin en eindigde als 19de (1ste M55) op 160 deelnemers in 36'56". Ronde tijden: 9'04; 9'12"; 9'17"; 9'23". Dus, veel verval was er niet. Dat maakte dat mijn 450ste wedstrijd zeker niet de slechtste was.....
Lier.... Ik heb niet zo'n goede herinnering aan dit stadje. Twee jaar geleden vond er het BK Marathon plaats en behaalde ik Brons na een lijdensweg die op zo'n 10 km van de aankomst begon. Ik kreeg last van mijn "ademhalingsspieren" (ik wist niet dat zoiets bestond) en kreeg zo veel pijn aan beide zijden van mijn maag, dat ik veel moest wandelen. Uiteindelijk finishte ik in 2u58'08" op slechts 3' van de eerste! Nu dus het Vlaams kampioenschap op de halve afstand. Een lekker weertje: een dikke 20 graden. Bij warmte voel ik me meestal zoals een vis in het water, maar dan op het droge (als ik nu eens wist wat ik bedoelde?). Bij de start enkele kleppers in mijn cathegorie, waaronder: Luc Hermans en Steven Deram. Met zo'n 600 gingen we van start op de piste van AC Lyra, waarna de hele meute zich door het centrum slingerde. Daar was het opletten met al dat draaien & keren en kasseien. Eigenlijk veel te snel gestart : ik liep aan 10 km-tempo met Luc in mijn zog. Maar langs de Nete, aan een keerpunt na 6 a 7 km, zag ik dat Steven nog wat verderop volgde en Luc moest afhaken. Ondertussen was een beresterke Jean Tempels mij voorbijgestoven (ik hield er net geen verkoudheid aan over!), ik probeerde even aan te klampen, maar dan werd hij kleiner & kleiner en verdween uit het zicht. Wat verder was clubgenoot Pascal Vanmarcke uitgestapt wegens last van......de ademhalingsspieren!! Na 10 km kwam ik door in 36'45": veel te snel dus, en zo zakte het tempo drastisch tijdens de tweede ronde. Maar mijn voorsprong was groot genoeg en ik moest enkel ervoor zorgen dat ik niet stil viel.. Zo eindigde ik als 1ste M55 (42ste van de 594 totaal), met respectievelijk 2' voorsprong op Steven Deram en 4' op Luc Hermans. Mijn tijd was: 1u20'59". Ik had op minstens 1' sneller gehoopt, maar het parcours was zeker niet "snel"te noemen. Ik zal mijn ambities voor de Marathon toch maar iets bijstellen (2u50?).
Met een (sport)tas vol vertrouwen trok ik naar Bolderberg voor de eerste episode van de "Haspengouw challenge", na de goede prestatie in Kiewit. Tussen de oren zat het goed, afwachten hoe het met de rest zat.... Vooral de onderste ledematen en meer bepaald de linker hamstrings, die ik bijna een jaar geleden scheurde, baarden me wat zorgen. Maar gelukkig weinig of niets gevoeld tijdens de wedstrijd, ondanks de vele kilometers van de voorbije 2 weken (300 km) in voorbereiding op de Marathon. Na de inschrijvingsmodaliteiten en opwarming weerklonk het startshot. Het begin was alweer wat te snel voor deze oude vlerk en ik kon met moeite aanklampen bij een groepje dat ik af en toe wat moest laten gaan. Maar vertrouwend op mijn uithouding bleef ik kalm en na 4 km was mijn motor warm gedraaid. Deze wedstrijd is zowat een veredelde veldloop doorheen de bossen, maar wel met lange rechte stukken, een helling en een paar km verharde weg. Dit jaar lag de omloop droog, toch was het opletten geblazen om je voet niet om te slaan door de oneffenheden. Na 5 km kwam ik,. samen met Luc Hermans, bij een groepje met o.m. Lode Raskin en Dirk Willems. Na een versnellinkje volgde alleen Dirk nog, alsook clubgenoot Bjorn Jamers. Ik voelde me precies goed en kon versnellen waar en wanneer ik wou. Zo passeerden we nog enkele kleppers zoals Ronny Fillee en Steven Vandingenen. De helling naar de kluis was korter dan ik dacht (altijd een goed teken !), maar na de afdaling gebeurde iets vreemds. Na de afdaling bleef mijn lichaam naar beneden gaan op het vlakke! Gevolg: ik ging door de knieen en lag bijna tegen de wereld! Toch passeerde ik Ronny nog, maar Dirk niet en werd zo 15de van de 268 deelnemers en 1ste M55. Uiteraard zeer tevreden want er zat muziek in, vandaag. Maar liefst 1'10" sneller dan vorig jaar. Na het hijsen van een paar "Grimbergens" (is een sportdrankje) mocht bovenop het podium naast Luc Hermans. Tenslotte het nieuws dat ik mocht participeren in het sponsorteam "GS" en mijn dag kon niet meer stuk. Tot de volgende!
Reeds 7 maal nam ik deel aan deze Memorial, waaronder drie maal Marathon en nu ook voor de derde keer de "halve". Mijn beste marathon in Genk liep ik in 2005 totaal onverwacht in een tijd van 2u54'43"en werd 5de van de 97. Nu ging ik dus voor de 21,1 km: dat was al zwaar genoeg op dit pittig parcours. Ik had er al een vrij zware trainingsweek op zitten, dus van taperen kwam niet veel in huis. Aan de start o.a. Marc Jorissen, hij focust zich op marathons en ziet deze halve wellicht als doorgedreven training. Hij zou afgetekend winnen in 1u13'35"! Na het startschot kon ik net niet aanpikken bij een groepje met ondermeer Peter Maris. Goed dat ik dit niet geprobeerd had, anders had ik mijn motortje opgeblazen... Zodoende liep ik gans de tijd alleen door de bossen te hossen en een geleidelijk aanwakkerende wind maakte het ook niet gemakkelijker. De ronde tijden waren 23'31"; 23'55"; 24'08". Het verval was dus gering, al was het de laatste ronde meer "harken". Tijdens de laatste km verschalkte ik nog Pieter Geens en eindigde zo net in de top 10. Toch niet ontevreden ondanks deze matige tijd, want de konditie is nog lang niet top. Maar: 10de op 187 deelnemers met 9 jonge "snotneuzen" voor mij is nog niet zo slecht voor een oldtimer van 1956.
Twee jaar geleden nam ik voor het eerst deel aan deze wedstrijd met een tijd van 1u19'21" en werd 9de van de 177 deelnemers (1ste m50). Vorig jaar niet omwille van winterse omstandigheden. Aan de startlijn alvast 1 goede bekende : Peter Bellen , die bij mijn vorige "halve" in Ell , een kleine 2 maanden geleden ook al mijn "compagnon" was . Hij zou gaan voor een tempo van 3'50" per km. Ik zou een ietsje sneller willen doen, al voelde ik me niet super goed . Dat merkte ik al na 200 meter: de ademhaling was niet wat het moest zijn, wellicht te weinig opwarming. Deze week was ik lichtjes verkouden geweest en kreeg onderweg zowaar een hoestbui te verwerken! Ik raakte stilaan in de "flow" en in een groepje waar ik me wat uit de wind kon zetten. Na 5 km liet ik dat groepje voor wat het was met Peter in mijn wiel en nog een Noorderbuur (Lars Van der Eerden, blijkbaar). Na 8 km sloten we aan bij een ander groepje. Het tempo vond ik "goed te doen". In het begin van 2de ronde bleven 2 jonge gasten achter en ging 1 ervandoor. Op ongeveer 5 km van de meet kreeg ik het even moeilijk om Peter en Lars te volgen en hing even aan de "rekker". Maar op 3 km van het einde vond ik plots onvermoede krachten , dreef het tempo op en mijn 2 partners volgden mijn voorbeeld niet.. Zodoende werd ik weer 9de en 1ste van de 54 50-plussers! De 2de en 3de van de M50 volgden op resp. 54" en 3'(Rob Riksen en Eric Haakma). Peter was slechts op een steenworp afstand achter mij en mocht na afloop ook het podium bestijgen als 3de bij de M40. Mijn tijd van 1u20'45" was 1'24" minder goed dan in 2012, toch uiterst tevreden omdat ik nog niet echt "competitief" en mijn vorige wedstrijd 5 weken geleden was (kerstrun in As). Dit was overigens mijn 10de beste tijd op 29 halve marathons, ook niet slecht, rekening houdende met het verouderingsproces der mens. Alleen de "prijsuitreiking" was wat pover : ik kreeg een soort badmuts wat voor een loopmuts moest doorgaan. Volgende uitdaging ligt in Kiewit. Een veldloop, zowaar !!!
