soms heb je zo van die momenten dat je jezelf bekijkt met de ogen van een andere persoon en wat je dan ziet, doet je heel erg schrikken.

Vanavond had ik weer zo'n "moment".  Ik hield niet van de manier van kleden, niet van mijn manier van schilderen, niet van mijn relatie.  Ik zag alleen maar he verkeerde, niet het slechte maar het verkeerde.  En hiervan kon ik niet meer slapen.  Ik besefte dat indien ik dit niet van me afschreef,  ik  binnen 2 uur nog zou liggen woelen en draaien in mijn bed.

Ik besefte dat de manier van kleding geen zelfzekere vrouw weergeeft, maar een onzekere.  Steeds een jeans met afwisselend een andere trui of hemd.  Kleed ik mij te oud , kleed ik mij te jong.  De jeans en trui, zelfs met juwelen en sjaaltjes, verbergen een onzekere aard.  Een veilig spelen, vrij van commentaar.  Je wilt nog niet echt het oma-imago en ik schrik terug om mij anders, meer leeftijd gericht te kleden.

In mijn schilderkunst, durf ik mij nog niet genoeg laten gaan. Soms werk ik  te snel, te ongeduldig, niet genoeg doordacht.  Ik meen te weten welke kant ik wil uitgaan met mijn schilderkunst, maar ik werk te snel, te veel uit mijn hoofd en niet genoeg gedocumenteerd. Ik moet beter de kleuren aanvoelen .  Laatst vond ik foto's van vervallen industriële gebouwen.  De geometrische vormen, alsook de kleuren spreken mij echt aan.  De kleurvlakken kan ik ook zelf kiezen. Deze foto's inspireren mij en daar wil ik met verder werken.   Ik heb mij opgegeven voor een schilderworkshop in Portugal en ik hoop echt dat ik erin slaag deze mee te maken.  De kennismaking met de kunstenares is zeer goed verlopen.  Zij is een warme, hartelijke vrouw, iets ouder dan ik, en ik voelde mij goed in haar gezelschap.  Soms heb je maar 1 woord of 1 blik nodig om te beseffen dat je met elkaar zult kunnen opschieten. Maar vooral heb ik het nodig om een tijdje alleen weg te zijn.  Weg uit mijn relatie, weg van de kinderen en kleinkinderen en gewoon mezelf kunnen zijn. Mezelf vinden!

Mijn relatie is niet goed.  Vanavond keek ik naar mij met de ogen van Sam.  Ik besefte dat Sam geen greintje sympathie of liefde nog voelt voor mij.  Onze relatie is een sleur, een financiële sleur die ons beiden ongelukkig maakt.  Omwille van het materiële en financiële blijven we samen.  Als ik hoor hoe hij vol liefde, grappig en geïnteresseerd met Lea aan de telefoon hangt, en er voor mij geen vriendelijk woord of geen dank u , geen begroeting of een aanprijzing voor een lekkere maaltijd meer voor mij afkan.  Nooit krijg ik nog te horen of ik er goed uitzie, en het is al heel lang geleden dat hij spontaan mij in zijn armen trekt. Ik voel me koud en leeg.  Een afstand zal me goed doen.

Eventjes mijn leven herbronnen. Eventjes mijn toekomst opnieuw in te schatten. Ik wil er gewoon eventjes tussenuit !