ik heb het nog steeds moeilijk om mijn gekwetste gevoelens te plaatsen.  En toch is het niet de eerste maal dat ik mij zo gekwetst voel. 

Ik merk dat ik afstand creëer, en mij meer en meer terugtrek in een voor mij veilige situatie.  Maar de pijn en de ongerustheid blijft. 

Mijn veilige wereld zijn mijn kleinkinderen, het luchtige van de schilderklas en tekenklas,  het scheppen van een schilderij, het zoeken naar het voor mij perfecte thema van een schilderij.  Mijn eigen ik kunnen weerleggen in een schilderij.

Maar ik voel ook dat ik meer en meer contacten begin te mijden met mensen waarvan ik denk dat ze niet oprecht zijn tov mij.

ik hou er nog steeds van om mensen, vrienden te ontvangen, maar ook moet ik mezelf verplichten aanwezig te blijven en na een voor mij aannemelijk uur kan ik dan afscheid nemen.  Dit is niet goed !!!  Eenzaamheid mag je niet omarmen en niet koesteren.

Als ik in mijn schilderklas tracht een werk op mijn doek te zetten, wil ik het liefst in een cocon zitten om mij volledig te concentreren .  Soms is het resultaat goed tot  zeer goed, soms moet ik het volledig overschilderen.  Ik ben nog steeds op zoek naar een voor mij eigen stijl.  Ik kijk naar foto's, naar werken van grootmeesters en haal daar kleuren en onderwerpen uit om mijn eigen werk te creëren. Moeilijk en prikkelend.  Terwijl ik vroeger een zekere afstand behield ten overstaande van mijn leraar, wil ik nu graag zijn mening horen, discussie aangaan, verbeteringen doorvoeren.  Dit alles met zijn hulp.  Mijn streven om een eigen stijl te vinden, groeit heel erg. Dit geeft mij zelfvertrouwen, maakt mij gelukkig.  Maar toch wil ik mijn gemaakte werken nog niet delen.  Niet zolang ik niet het juiste werk gemaakt heb.

Voorbije zomer ben ik alleen op reis vertrokken en een week een schilderklas gevolgd.  Ik (en mijn hondje) hebben alleen de wegen van Frankrijk doorkruist en ik heb van elke minuut genoten.  Dit was mijn leven .

Volgend jaar wil ik naar Portugal, opnieuw een schilderklas volgen. Het liefst zou ik 2 weken willen gaan, alleen of in gezelschap.  Ik ken Portugal niet, maar ik hoop het te leren kennen.  Ik hoop dat dit mijn werk gunstig zal beïnvloeden .

Wat ga ik doen met al die werken als ik afgestudeerd ben, dat weet ik nog niet. Op dit moment zie ik het als een feel good- studie.  Wie weet zal ik ooit het lef hebben een expositie te houden ????