Dit is het voorlaatste deel van de reis, deze beschrijft slechts 1 dag.
Toen we dus alle ellende in Meerstad zagen, konden we niet langer wachten en gingen we door naar de Eenzame Berg. Daar gingen we allemaal, via een geheime deur, binnen in het Dal. Ik kon mijn ogen haast niet geloven, alles was met vakmanschap uitgehouwen tot in het kleinste detail. Overal was er goud! Standbeelden, gemaakt uit goud, geld, verspreid over de hele ruimte,... Het was dan ook een enorme ruimte. Nu is het mijn taak om de Arkensteen te stelen. Deze heeft de kracht om de berg te schenken aan de persoon die deze steen bezit. Ik kreeg hem al snel in het vizier en aangezien Smaug nergens te bespeuren was, begon ik mijn afdaling daar naartoe. Helaas, toen ik nog geen meter van de steen verwijderd was, begon het geld onder mij te bewegen. Smaug lag gewoon te slapen onder het goud, en ik heb hem wakker gemaakt... Ik reageerde snel, nam de steen en vluchtte naar buiten. Dit natuurlijk tot groot ongenoegen van Smaug en hij uit zijn wraak op het arme stadje, Meerstad. Deze keer waren ze voorbereid en konden ze de draak vermoorden aan de hand van 3 pijlen en de krachtigste kruisboog ooit gemaakt. Na het sneuvelen van de draak, kon de slag om de berg beginnen. Dwergen, mensen en elfen vechten tegen de kwaadaardige Aardmannen en Wargs die vochten onder het gezag van Sauron. De elfen en dwergen kwamen nog steeds niet overeen, maar beiden hadden liever het Dal in handen van dwergen, dan aanhangers van Sauron. Helaas heb ik die dag een goede vriend verloren, Thorin is namelijk gesneuveld. Gandalf kwam net op tijd voor de overwinning van de slag, maar Thorins leven kon hij niet meer redden. Thorin werd begraven samen met de Arkensteen aangezien hij de wettige erfgenaam was. De buit werd verdeel onder alle overwinnaars en de dwergen kregen hun berg terug.
De terugreis bracht geen problemen met zich mee. De fijne gedachte om eindelijk mijn hobbithol terug te zien, bleef voortdurend in mijn hoofd hangen, maar er was ook een droevig gevoel bij. Het gevoel dat dit alles gedaan is... Blijkbaar hou ik meer van avonturen dan ik voormalig dacht, en ik denk niet dat ik nog een dergelijk avontuur zal meemaken.
Ik hoop dat jullie tot nu toe al genoten hebben van mijn blog, hier komen meer avonturen aan!
Toen we weer vertrokken waren uit het veilige huisje, kwamen we al meteen de volgende hinderlaag tegen. We kwamen vast te zitten in enorme spinnenwebben. Deze keer was het niet Gandalf, maar ikzelf die iedereen eruit hielp. Althans heeft het niet lang geduurd, of de elfen kregen ons te pakken en namen ons gevangen. De relatie tussen dwerg en elf is namelijk niet om over naar huis te schrijven. Alweer mocht ik trots op zijn op mezelf aangezien ik weer de persoon was die een ontsnappingsplan bedacht. Deze keer was het op het nippertje, ik vroeg me echt af waar Gandalf bleef. Hij kwam maar niet opdagen en dit zal nog even duren. We hebben zo veel meegemaakt zonder Gandalf en later ben ik dan te weten gekomen waar hij gedurende al die tijd zat. Blijkbaar ging hij het gevecht met Sauron aan. Deze heeft vele jaren geregeerd over Midden-Aarde, maar niet op een positieve manier om het zeer verbloemd te zeggen. Maar dit verhaal ligt klaar voor een volledig andere reeks. Ondertussen konden we ons avontuur verder zetten richting de Eenzame Berg, waar het Dal zich bevindt met al het goud en natuurlijk Smaug. Onderweg maakten we nog even een pitstop bij Meerstad, waar de situatie er niet mooi uitzag. Het was al winter en doordat ze zo dicht bij de Eenzame Berg woonden, waren ze een makkelijk doelwit voor Smaug, die daar zijn eten kwam halen.
Dit bericht omschrijft de gebeurtenissen in april, mei, juni en juli. Soms sla ik enkele weken over omdat deze grotendeels stappen, zoeken naar eten en vooral afzien waren. In deze tijden verlangde ik het meest naar mijn hobbithol in de Gouw.
De reis was nog maar net ingezet, en we kwamen al gevaren tegen. We hadden niet voldoende voedsel meer dus moest ik, als inbreker, drie grote trollen van hun voorraad eten beroven. Natuurlijk, als nog onervaren inbreker, werd ik betrapt waarna ook de anderen volgden. Gandalf kwam gelukkig net op tijd aangesneld om ons te redden. Na weer enkele weken gewandeld te hebben, kwamen we aan bij de Misty Mountains waar een extreem zware storm woedde. We schuilden in een grot die helaas geen grot was, maar een opening naar de mijnen van de Grote Aardmannen. Ze namen ons gevangen en alweer werden we gered door de magische krachten van Gandalf. Toch slaagde ik er in de groep te verliezen en zo vond ik de ring, die toen nog een onbekende waarde voor mij had. Ook leerde ik Gollem kennen, het vreemdste schepsel ooit! En het had honger, zo kwamen we tot de beslissing een raadselwedstrijd te houden. De eerste die het antwoord niet wist moest ofwel opgegeten worden (mijn geval) of honger blijven lijden (Gollems geval). Gelukkig ben ik goed in raadsels oplossen en kon ik ontsnappen aan het vreselijke schepsel, maar niet volgens zijn belofte... Na een, voor mij eeuwig durende, achtervolging kon ik tijdig weglopen en raakte ik hem kwijt, waarna ik mij terug kon aansluiten bij de groep.
Als dit alles nog niet voldoende was, werden we nog achtervolgd door de Aardmannen. Dankzij Gandalf konden we nog snel weg raken met reusachtige adelaars die ons richting het rustigere Oosten brachten. Hier konden we onze voorraden aanvullen voor tijdens de winter.
Het woord dat er voor heeft gezorgd dat mijn leven op stelten zal gezet worden. Dit zei ik tegen Gandalf, de tovenaar, op een zonnige dag in april. Ik heb hem dan ook uitgenodigd voor thee diezelfde avond. Hij vertelt altijd de gekste avondturen die ik stiekem wel leuk vind, maar dit natuurlijk niet uit aangezien ik een hobbit ben. Diezelfde avond wachtte ik hem op, maar hij was niet de eerste persoon die letterlijk met de deur in huis viel. Hij kwam namelijk als laatste toe, met een groep van 12 dwergen die hem voor waren. Natuurlijk wisten zij niets van beleefdheid. Uiteindelijk kregen ze mij toch mee op hun avontuur, met als doel het Dal terug te veroveren van Smaug, de draak. Hiervoor hadden ze een inbreker nodig en Gandalf wist meteen dat er geen betere kandidaat bestaat dan een hobbit. Er moest dan ook een contract getekend worden waarin stond dat ik een deel van het goud in het Dal zou krijgen, maar op de ommezijde stond toch iets dat mij rillingen bezorgde. Hier stond namelijk dat een terugkeer van de reis niet verzekerd is...
Hiermee sluit ik dag 1 af, voor de komende berichten zal ik wat 'spelen met tijd'. Ik blijf dagelijks schrijven, maar zal intervallen van enkele weken tot zelfs maanden beschrijven.
Ik ben Bilbo Balings, een doodgewone hobbit die al heel zijn leven in hetzelfde hol woont. Dit hol wordt al gedurende vele generaties doorgegeven van ouder op kind. Wij hobbits gaan nooit op zoek naar avontuur. Orde, structuur en een vast patroon is wat wij willen! Maar daar is dit jaar verandering in gekomen. Van een alledaagse hobbit ben ik veranderd naar een afstammeling van een Toek, de enige avontuurlijke hobbitstam, en daarbij een verre voorvader van mij. Tot zover mijn achtergrondinformatie. Nu wil ik jullie meenemen in mijn uitstap, hoe dit allemaal begon vertel ik u morgen.
Ik ben Bilbo Balings
Ik ben een man en woon in Gouw (Midden-Aarde) en mijn beroep is Schrijver.
Ik ben geboren op 22/09/1290 en ben nu dus 734 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lezen, rookcirkels blazen, rusten, schrijven, grappen uithalen.
Mijn hobbithol is alles voor mij. Oost, West, thuis best neem ik heel letterlijk. Geef mij maar geen avonturen!
){kind=link}