Totaal onverwacht raakte ik zwanger. Dieter is mijn jeugdliefje en we zijn dus al 6 jaar samen. We droomde wel van kinderen, maar het stond nog niet in onze planning. Eerst wilden we nog enkele jaren samenwonen om dan te trouwen en vervolgens, tegen ons 30ste aan kinderen beginnen. Ik ben momenteel 22 jaar. Dieter schrok in eerste instantie erg hard. Nu we aan het idee gewent hebben kunnen we haast niet wachten. In juli 2010 hebben we ons verloofd. In maart 2011 zullen we trouwen. Als alles perfect op tijd loopt word onze dochter Anna geboren in februari. Het is erg vreemd om zwanger te zijn, er gaat een hele nieuwe wereld voor me open. Dieter is erg bezorgd en legt me extra goed in de watten. Ik ben enorm gelukkig.
Mijn naam is Sandra. Ik ben 38 jaar oud en sinds 1997 gelukkig getrouwd met Koen. Het duurde lang voordat we wisten dat we geen kinderen konden krijgen. In 2000 adopteerden we voor het eerst een kindje. Het adopteren verliep met veel up en downs, Eerst kregen we Jack toegewezen, maar vlak voordat we zouden afreizen om hem te gaan halen werd alles afgeblazen. Enkele maanden later konden we gelukkig onze oudste zoon Thibault adopteren. Het duurde lang voordat we voor een tweede kindje durfde te gaan. De adoptie van Milo verliep veel gemakkelijker. We droomden altijd van een groot gezin, dus was het voor ons logisch om een derde kindje te adopteren. Ons dochtertje Nore kwam bij ons toen ze 5 maanden oud was. We weten intussen al goed wat adopteren inhoud. Ik ben erg blij dat ik via deze manier toch moeder ben kunnen worden. Ons vierde kindje Sterre is intussen onderweg. Nog even en ons gezin is helemaal compleet.
En toen zagen we twee hartjes kloppen.. Een tweeling ! Ik en Peter wilde erg graag kinderen, liefst 2 snel op elkaar. Ons geluk was eigenlijk al compleet bij de geboorte van Amélie. Onze dochter was iets ouder dan een jaar toen ik ontdekte dat ik terug zwanger was. We gingen naar de gyneacoloog en toen zagen we twee hartjes kloppen.. We verwachten twee jongetjes. Ik en Peter houden erg veel van Franse namen, daarom zullen onze jongens de namen Nathan en Léon krijgen. We kijken nu al uit naar de drukte in ons huis.
Je wereld stopt. Voor de rest blijft de wereld gewoon draaien. Maar voor jou staat de tijd stil. In 2006 werd ik eindelijk zwanger. We hadden maanden moeten proberen en ik was intussen al 31 geworden, terwijl ik altijd gezegd kinderen te willen voor mijn 30ste. Ons geluk kon niet op. Ik en Patrick waren op dat moment al 4,5 jaar getrouwd en een kindje krijgen was onze grootste droom. Het werd een zwangerschap vol complicaties en Marieke werd 2 maanden te vroeg geboren. Het was een verschrikking om ons kleine wondertje daar zo te zien liggen. Marieke stierf enkele uren na haar geboorte. De dokters vertelden ons dat het 'zeer erg was, maar geen paniek, ik was nog jong genoeg en zou nog gezonde kinderen kunnen krijgen'. Op dat moment kon het mij niets meer schelen. Ik ben in verschillende depressies terechtgekomen en mijn huwelijk ging bergaf. Gelukkig zagen ik en Patrick op tijd in dat we verkeerd bezig waren. We redde ons huwelijk en zochten naar andere opties. Zo besloten we, 2,5 jaar na de dood van Marieke, om een kindje te adopteren. Onze strijd om een kindje is bijna gestreden. In januari 2011 mogen we eindelijk ons zoontje Ruben gaan halen in Ethiopie. Eindelijk zal onze sterke kinderwens in vervulling gaan.
Ik wil niet veel over mezelf vertellen. Enkel en alleen dat ik dolgelukkig ben nu ik mijn eerste kindje vastheb. En dat ik even gelukkig ben met mijn stiefzoon als met mijn eigen dochter.
Mijn naam is Laura, ik ben geboren op 23 mei 1993. Dit maakt mij dus een tienermoeder want ik ben amper 17 jaar. Ik had mezelf nooit als tienermoeder gezien en het was zeker geen bewuste keuze. In het begin heb ik lang getwijfelt over een abortus. Vooral omdat de buitenwereld erg hard en gemeen was. Overal werd ik aangekeken, alsof het nog niet moeilijk genoeg was. Ik heb er erg lang met mijn ouders over gesproken. Uiteindelijk heb ik gekozen om mijn kindje te houden en ik heb er geen moment spijt van gehad. Het is niet gemakkelijk als alleenstaande tienermoeder, maar ik heb erg veel geluk dat mijn ouders bijspringen waar nodig. Mijn zoon Keano is geboren op 4 september 2010. Ik wil zeker geen andere tieners aanmoedigen om moeder te worden, maar ik wil gewoon laten weten dat je je verandwoordelijkheid moet opnemen.
Mijn naam is Kimberly. Ik ben 37 jaar oud en heb 2 gezonde kinderen. Op mijn Vierentwintigste ben ik getrouwd geweest met Justin, mijn intussen ex-man. We hebben nog steeds een erg goede verstandhouding. Samen hebben we een zoon Liam. Na mijn scheiding leerde ik mijn huidige partner Jan kennen. Het klikte van bij het begin en intussen hebben we samen een dochter Aya. ons tweede kind samen is onderweg. Ondanks mijn scheiding ben ik terug erg gelukkig geworden, en maar goed ook. Ik zou niet weten wat doen zonder Jan, mijn twee kinderen. De baby in mijn buik en zelfs mijn ex-man.
> 
