Naar startpagina
Inhoud blog
  • woensdag 29 december 2010 2
  • woensdag 29 december 2010
  • dinsdag 28 december 2010
  • maandag 27 december 2010
  • zondag 26 december 2010
  • zaterdag 25 december
  • Vilankulo
  • vrijdag 24 dember 2
  • vrijdag 24december
  • donderdag 23 december
  • woensdag 22 december
  • fotoreeks Maputo
  • dinsdag 21 december
  • Maandag 20 december
  • zondag 19 december
  • maandag 20 december (2)
  • zaterdag 18 december 2010
  • Vrijdag 17 december 2010
    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek

    Archief per week
  • 28/02-06/03 2011
  • 14/02-20/02 2011
  • 24/01-30/01 2011
  • 10/01-16/01 2011
  • 03/01-09/01 2011
    Reisverslag Mozambique 2010

    04-01-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vrijdag 17 december 2010
    Het is bijna zover, morgen vertrek ik met drie vrienden richting Mozambique!! Mijn laatste werkdag zit erop en ik verwen Safir (mijn lieve hond) met een extra lange wandeling, ik zal hem zeker missen de schat. Vanaf morgen komt mijn moeder hier logeren zodanig dat Safir niet naar het hondenhotel hoeft. Ik heb enorm lang uitgekeken naar deze reis en kan bijna niet geloven dat het morgen zover is, mijn rugzak maken en mijn bed in!!  Mozambique, here we come!!

    /td>
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zaterdag 18 december 2010
    Na een korte nacht (veel te lang bezig geweest met het inpakken) ben ik er helemaal klaar voor! Mijn moeder brengt me naar het station waar ik de trein neem naar Zavemtem. Mijn reisgezelschap is onderweg van Brugge, en hier in Gent kan ik me aansluiten bij hen. Wanneer de trein stopt moet ik toch wel even zoeken naar de wagon waar zij zitten. een ding heb ik in ieder geval vlug door, mijn rugzak is voor mij veel te zwaar, ik mag maximum 20 kg meenemen, en ik zit aan ongeveer 17kg, maar voor mij is dit echt zwaar om dragen, had beter wat minder meegenomen want hiermee zal ik nog afzien! De sfeer is opperbest, hier hebben wij allemaal lang naar uitgekeken, zitten vol verwachtingen, weten niet goed wat te verwachten. Bij deze wil ik zeker Dominique nog eens bedanken voor al het werk en tijd die ze in deze reis gestoken heeft. Zij heeft alle boekingen en betalingen geregeld want we reizen zonder organisatie of touroperator.
    We stijgen op om 17h30, onze eerste vlucht naar Istanboel, van daaruit vliegen we dan om middernacht naar Johannesburg, een vlucht van 10 uur.
    Ik ben heel rustig, sinds deze middag heb ik al een paar angstremmers geslikt, ik heb enorme vliegangst, en die schijnen me echt wel te helpen..
    Na het opstijgen in Istanboel neem ik nog een slaappil en val als een blok in slaap. Wanneer ik wakker wordt hebben nog maar een uurtje te gaan en landen we in Johannesburg, we zijn bijna op onze bestemming! En het vliegen waar ik zo'n schrik voor had, is heel goed verlopen.      

    /td>
    05-01-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.maandag 20 december (2)
    Nadat we uitgekeken zijn op de markt gaan we richting Praca de Indepencia, op dit plein staat een beeld van de eerste president Samora Machel, het stadhuis, de witte Rooms-Katholieke kathedraal en het Frans-Mozambikaanse cultureel centrum.
    Net voor we aan dit plein toekomen wandelen we langs de Casa do Ferro. Dit 'ijzeren huis' is ook door Eiffel ontworpen. Het was bedoeld als woonhuis voor de Portugese gouverneur en is geheel uit metaal gemaakt. De buitenkant was echter niet bestand tegen het tropisch klimaat en ook binnen werd het veel te warm waardoor het huis nooit bewoond is.
    Ik wil wel de kathedraal eens van binnen zien. Katrien gaat mee, Dominique en Mathieu zijn niet echt onder de indruk en blijven rustig buiten zitten. Nu, ze missen niets hoor, de kathedraal is niet zo bijzonder, enkel de gebrandschilderde ramen en een torenspits die al van ver te zien is..
    We eten iets in het Frans- Mozambikaans centrum, een prachtig oud koloniaal gebouw, en nemen de taxi naar Dana Tours. We moeten morgen in Bilene zien te geraken en willen eens informeren naar transport. Dana Tours zorgt enkel voor privé transport en de prijzen zijn voor ons budget te duur. Ze raden ons aan om eens langs te gaan bij Fatima' place, een backpackers hotel die dagelijks transport regelt naar Tofo. Bilene ligt tussen Maputo en Tofo, we kunnen misschien mee en halverwege uitstappen. Fatima's place ligt vlakbij maar we slagen erin om de verkeerde weg te nemen. Maar op die manier zien we wel wat sloppenwijkjes, de mensen zijn vriendelijk als we de weg vragen, alleen de meeste spreken geen Engels wat wel voor enige hilariteit zorgt! Goed nieuws bij Fatima, we kunnen morgen mee, de bus vertrekt om 5h en wij kunnen uitstappen in Macia, van daaruit kunnen we dan in Bilene geraken. We nemen een taxi terug naar het hotel, wandelen nog even tot aan water. Een aperitiefje nemen in het zelfde restaurantje van gisteren en  heerlijke samosa eten, ideaal als aperohapje! Het wordt intussen snel donker (18h), en keren terug naar het hotel voor een deugdoende douche.  Vanavond gaan we eten in het visrestaurant Costa do Sol, die ligt ongeveer 5km ten noorden van het centrum, aan zee. We hebben er heerlijk gegeten!
    Terwijl we nog wat zitten babbelen na het eten, zien aan de overkant een bus stoppen, misschien kunnen we de bus terug nemen naar het centrum. We stappen op en zijn blijkbaar de enigsten.. De ticketverkoper wil eerst iets eten, we moeten even wachten. Geen probleem. We hebben tijd. Ook de chauffeur stapt uit. Intussen zijn er wat kinderen in de bus komen rondlopen, en wanneer nog twee meisjes opstappen hangt er toch maar een raar sfeertje, we zien trouwens dat de twee meisjes helemaal stonded zijn.  Ze zitten wat te roepen en uiteindelijk vinden we het niet zo veilig meer om op de bus te blijven zitten, ook de andere kinderen lijken of dronken of high te zijn... Wanneer Mathieu ( de enige man van het gezelschap) zegt dat hij niet echt op zijn gemak zit, besluiten we toch maar een taxi te nemen en stappen uit. We roken nog een sigaretje aan de ingang van het hotel, Katrien gaat slapen en wij drieen gaan nog iets drinken in de bar. Het is onvoorstelbaar hoe lang het geduurt heeft vooraleer we een drankje hadden, dan moesten we nog betalen en wachten op het wisselgeld, niet onbelangrijk, we waren wel de enigste klanten. De moment dat we eindelijk kunnen klinken roept de ober dat de bar sluit?! In een mum van tijd doet hij alle lichten uit en is de bar gesloten, het kon nu opeens niet snel genoeg gaan!   10 minuten later staan we weer aan de ingang, dan maar gaan slapen, morgen moeten we er om 4h uit!  


    /td>
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zondag 19 december
    Om 9h90 komen we aan in Johannesburg, na een aangename vlucht. we drinken een heerlijke koffie en gaan buiten een sigaretje roken. De temperatuur is aangenaam, zeker na de afgelopen vrieskou in Belgie. We kuieren nog wat rond en om 14h nemen we onze laatste vlucht naar Maputo.
    In Maputo gaat alles redelijk vlot, we zijn vlug door de douane en ook de bagage oppikken gebeurt behoorlijk snel. Aan de uitgang worden we opgepikt door een taxi geregeld door hotel Tivoli waar we 2 nachten verblijven. Vanuit de taxi krijgen we onze eerste indruk van een Afrikaanse hoofdstad. Ik geniet met volle teugen van de rit en kijk mijn ogen uit, eindelijk ben ik in Afrika! We checken in, en onze eerste accomodatie is meteen een aangename verrassing. De kamers zijn zeer ruim, een inkom, grote badkamer en een aparte zithoek! En alles zeer netjes, en lekker fris want er is airco. We frissen ons wat op en besluiten eerst naar het shoppingcentrum om de hoek te gaan. We hebben enkel nog wat geld nodig, geen probleem, we kunnen euro's wisselen in de receptie van ons hotel. De lokale munten zijn meticals, 1 metical is ongeveer gelijk aan 1 oude Belgische frank. We drinken een pintje op het terras van het shoppingcentrum. Die is nieuw en redelijk modern.
    Een van de bekendere wijken in Maputo is feira popular waar restaurants en tientallen barretjes zijn. We zien op ons stadsplannetje dat deze wijk vlakbij is en besluiten om daar ons avondmaal te benutten. De restaurants in Maputo zijn beroemd vanwege hun voortreffelijke keuken. In de gerechten worden veel kruiden en knoflook verwerkt. Dagelijks worden er met kleine dhows (traditioneel Arabisch schip) verse vis, kreeft, krab en andere schaaldieren aan wal gebracht. We kiezen er een restaurantje uit waar we een heerlijk maal verorberen, er is trouwens veel ambiance in het kleine zaakje, er wordt live muziek gespeeld en Mathieu en ik wagen ons op de dansvloer! Veel blanken zijn hier trouwens niet te bespeuren, en de lokale bevolking is heel vriendelijk. Moe maar voldaan keren we terug naar het hotel voor een welverdiende nachtrust!  

    /td>
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Maandag 20 december
    Vandaag verkennen we Maputo. Na het ontbijt trekken we gewapend met een stadsplan en reisgids de stad in. Maputo ligt op een heuvel in het zuiden van Mozambique en is een levendige hoofstad met een grote moderne haven. De stad werd gesticht in de 18de eeuw en heette aanvankelijk Lourenço Marques naar een Portugese ontdekkingsreiziger. Na de onafhankelijkheid in 1975 werd de naam gewijzigd in Maputo. De hoofdstad kruipt uit een diep dal na een verleden van oorlogen die hun sporen hebben nagelaten, maar nu wordt volop aan de wederopbouw gewerkt. Het is vooral een drukke stad met circa 1,3 miljoen inwoners, waarin het portugese verleden nog zichtbaar is.
    We gaan eerst een kijkje nemen in het Fortaleza, dit 5 hoekige fort werd door de Portugezen gebouwd en is een van de oudste gebouwen van Mozambique. Het fort word omgeven door een mooie tuin. Aangename verrassing wanneer we het fort binnen wandelen: vanaf 1 december is de World Press Photo tentoonstelling te bezichtingen in het fort. Super!! We doorlopen de ganse tentoonstelling, wandelen in de mooie binnentuin en nemen een kijkje vanop de vestiginsmuren. Wanneer ik daar op een gegeven moment naar beneden kijk word ik geconfronteerd met schrijnende armoede. Slik.
    We zetten onze tocht verder, eerst nog wat geld wisselen in de bank, waar het werkelijk een eeuwigheid duurt. Intussen is het ook beginnen regen, het is namelijk regenseizoen dit moment van het jaar, en besluiten eerst wat te schuilen in een lokaal cafeetje. Daarna wandelen we richting station, die zou zeker de moeite waard zijn om te bezoeken. Het Estacion de ferrocarril is een imposant gebouw die meer op een paleis lijkt dan een station. Het werd in 1990 gebouwd en is ontworpen door Gustav Eiffel. We wandelen verder en slenteren rond in de Mercado Municipal waar verse groenten, fruit, vlees, vis en allerlei andere produkten verkocht worden. Foto's nemen is niet evident, de lokale bevolking maakt al gauw duidelijk dat ze dit niet graag hebben, roepen je na of vragen geld.

    /td>
    06-01-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dinsdag 21 december
    De taxi brengt ons om 4h30 naar Fatima's. We hebben nochtans vermeld dat er redelijk wat bagage mee is, maar toch is het telkens weer een kunst om alle bagage in de koffer te krijgen.. Ik zit vooraan met nog wat bagage op mijn schoot...
    Om 5h vertrekt de bus, die niet helemaal vol zit. Onze medereizigers zijn net zoals ons toeristen op weg naar Tofo, in ons geval op weg naar Bilene. We hebben ruimte en zien het volledig zitten, het is ongeveer 160km dus valt reuze goed mee. De bus rijdt naar de rand van de stad waar een immense bushalte is. Het is er een drukte van jewelste, overal zoekt de lokale bevolking een bus of chapa. Er wordt ons ook van alles aangeboden langs de vensters van de bus. De lokale bevolking probeert er fruit of gekoelde dranken te verkopen. Onze bus wordt helemaal volgepropt, op een plaats waar je normaal met 4 personen zit , zitten we met 6 naast elkaar. Overal wordt er dan nog bagage en andere spullen ingeladen. Zie ons hier nu zitten!! Best wel grappig!! Het duurt nog wel even vooraleer we vertrekken maar uiteindelijk kan er echt niemand meer bij en laten we Maputo achter ons.. Het valt al bij al wel goed mee, Katrien en Mathieu doen zelfs een dutje. Dominique en ik amuseren ons met het uitzicht, de talrijke kleine kraampjes langs de weg, de piepkleine dorpjes die we voorbijrijden, waar er overal een gezellige drukte heerst.   Rond  8h30 komen we aan in Macia. Gans de bus moet bijna uitstappen om ons er uit te kunnen laten, wat een gedoe.. We worden letterlijk gedropt op een kleine drukke markt, waar er ons onmiddelijk van alles en nog wat aangeboden wordt om te kopen. We treuzelen niet en gaan aan de overkant een bar binnen, eerst koffie!!! Een bus of chapa richting Bilene hebben we nog niet gezien, we zullen proberen een lift te versieren. Mathieu en ik gaan langs de weg staan en we hebben onmiddelijk prijs. Een duidelijk welgestelde Mozambikaan met grote jeep gaat richting Bilene, en we kunnen mee!
    Mister Fernando vertelt over zijn familie, zijn bedrijf en zijn stadje Bilene waar hij zelf ook woont. Trots rijdt hij langs zijn huis en toont ons waar de bank en wat kleine winkeltjes zijn. Een prive rondleiding in Bilene! Even later zet hij ons netjes af bij Villa Espanhola. We worden verwelkomt door Michelle, de eigenares die ons toont waar we eerste nacht zullen slapen.  We krijgen zowaar een huis ter beschikking, net naast de bungalows van Villa espanhola. Het huis is redelijk groot en we zijn dan ook heel tevreden! Morgen verhuizen we dan naar een kamer. We hebben honger en gaan iets eten in het enigste restaurantje aan het strand hier vlakbij. Want we liggen wel wat afgelegen van het kleine centrum van Bilene. We wandelen naar beneden richting strand en zien de prachtige turkooizen Uembjelagune, this is heaven, gewoonweg prachtig!!
    In de namiddag luieren we wat op het strand. Vanavond zullen we dan te voet naar het centrum gaan, want aan Villa Espanhola zijn er geen taxi's of andere vervoersmiddelen beschikbaar. In de vooravond moeten we nog eventjes wachten om te vertrekken want het is intussen flink aan het regenen, gelukkig duurt dit nooit lang en gewapend met onze zaklampen stappen we langs een zanderige weg richting centrum. We doen er toch een halfuurtje over, niet zo erg zou je denken maar we moeten rekening houden met de temperatuur, in deze warmte gaat alles wat moeizamer...
    In de Portugese tijd was Bilene een mondaine vakantieoord. Bilene is nog steeds een plaats waar Zuid-Afrikaanse toeristen en rijke inwoners van Maputo naar toe komen. Vooral in het weekend dan, gedurende de week is het er een stuk rustiger. Veel keuze om te eten is er niet, er is eigenlijk maar één restaurantje waar we iets kunnen eten. We eten allemaal kip, en het smaakt ons wel, niet wetende dat we nog heel veel kip zullen eten! Iedereen is heel moe , dus blijven we niet lang hangen en stappen we terug naar Villa Espanhola. Gelukkig hebben we onze zaklampen bij... We babbelen nog wat na op ons terras en gaan slapen. Ikzelf ben ook letterlijk uitgeteld maar geraak niet in slaap, het is gewwon veel te warm. Er is geen airco enkel een kleine blazer die nauwelijks voor afkoeling zorgt, ramen kunnen we niet openzetten want er zitten veel teveel muggen en ander ongedierte. Ik loop wat rond in huis, probeer wat te lezen, zet me nog eventjes buiten en probeer opnieuw in slaap te raken...
     
     

    /td>
    07-01-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.fotoreeks Maputo
    Maputo

























    /td>
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.woensdag 22 december
    Om 6h ben ik klaarwekker, blijkbaar heb ik dan toch nog een uur of vier geslapen... Ik zet me alvast op het terras, het is prachtig weer en al behoorlijk warm. Katrien is de volgende die ontwaakt, ze besluit alvast een frisse duik te nemen in de mooie lagune. Tegen 8h is iedereen present en willen we koffie!! We zijn van plan om wat inkopen te doen, we hebben namelijk straks een ganse keuken ter onze beschikking. We vertrekken richting Bilene en kiezen ervoor om langs het strand te wandelen. In een restaurant aan het strand halverwege nemen we eerst een ontbijt. Wanneer we het piepkleine centrum binnenwandelen gaan we eerst proberen aan geld te geraken. Maar ook hier lukt het niet om te pinnen. Ik probeer binnen geld te wisselen en ook dit lukt niet, je moet een rekening hebben bij deze bank om aan geld te geraken... De lokale bevolking ziet ons dralen en wijst er ons op dat er verderop nog een bank is, ongeveer een halfuurtje stappen. Ook hier valt het weer op hoe vriendelijk en behulpzaam de gemiddelde Mozambikaan is. Onderweg genieten we van het straatleven en de talrijke kinderen die ons wel precies heel grappig vind...  In de andere bank lukt het wel om geld te wisselen, eerst een boel papieren invullen... Pinnen lukt echter niet.. Maar bon, we hebben weer wat cash, we kunnen er weer tegen. Terug richting centrum, het is echter bloedheet, ik voel de zon branden op mijn schouders en benen...
    Op het kleine marktje kopen we eieren, tomaat, boter en brood, veel andere keuze hebben we hier niet.. Vis of vlees wil je hier echt niet kopen....
    De verkoopster schrijft in het zand hoeveel we moeten betalen, rekenen af en wachten zoals gewoonlijk een eeuwigheid op ons wisselgeld. De meeste mensen kunnen niet rekenen en moeten  hulp vragen aan een familielid of  een andere marktkramer. We slaan nog wat bier en andere dranken in en geladen als ezels beginnen we aan onze terugweg, wat een gesleur in deze hitte... Onderweg stopt een vriendelijk Mozambikaan met pick up, die heeft waarschijnlijk mededelijden met die vier blanken die lopen te sukkelen op het heetst van de dag. Dankbaar nemen we de lift aan, oef...
    Michelle staat ons op de wachten, we kunnen verhuizen naar onze kamers, die zijn werkelijk prachtig, een ruime badkamer en joepie airco!!
    Mathieu gaat aan de slag in de keuken en zijn omelet smaakt voortreffelijk. Mijn reisgenoten gaan deze namiddag snorkelen, ik pas, mijn schouders zijn lelijk verbrandt, ik blijf beter uit de zon vandaag. Ik trek me terug in de frisse kamer, neem een douche en sukkel wat in slaap.Omstreeks 16h zijn ze al terug, ze zijn de lagune uitgevaren en hebben zo voor het eerst de Indische Oceaan gezien. We kletsen gezellig op ons mooie terras, drinken een biertje en bekijken al wat foto's op de laptop. Later op de avond gaan we eten in het strandrestaurantje vlakbij, Dominique en ik bestellen tonijn, Katrien en Mathieu gaan voor de krab.  Wanneer het eten op tafel komt, lijkt de krab niet echt kosjer, en ruikt verdacht. De krab wordt teruggestuurd naar de keuken, dan ook maar tonijn voor hen. Terug in Villa Espanhola nemen we nog even plaats op het terras en drinken nog een glas. We mogen niet te laat gaan slapen, morgen om 5h30 brengt een taxi ons naar Macia, waar we van daaruit een bus of chapa moeten zien te bemachtigen richting Tofo.  
        



























    /td>
    08-01-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.donderdag 23 december
    Om 5h30 worden we uitgewuifd door Michelle, een taxi brengt ons naar Macia. Het is weer serieus puzzelen om de bagage in de koffer te krijgen... De rit langs het zanderige baantje verloopt moeizaam, we hebben de indruk dat de auto ieder moment gewoon uit elkaar kan vallen...Michelle heeft ons ook nog de raad meegegeven om eerst eens te informeren bij het benzinzestation in Macia, die wordt uitgebaat door een paar Indische broers, die zouden ons verder kunnen helpen aan een bus of chapa. De broers hebben werkelijk een goudmijn in handen, het is er superdruk, het is dan ook een van de weinige benzinestations op de EN 1 tussen Maputo en Tofo. De vriendelijke man verwijst ons door naar een grote boom iets verderop, daar is de bushalte. Er heerst een enorme drukte, de lokale bevolking is massaal op de been om kerstmis bij familie te vieren. We stappen richting bushalte en wachten onwetend aan de halte.. Iedere bus of chapa die voorbijkomt zit meer dan stampvol, dit wordt niet makkelijk...Uiteraard zijn we ook weer de enigste blanken op zoek naar vervoer. De meeste toeristen in Mozambique zijn Zuid-Afrikanen die tijdens de vakantieperiode met hun hele hebben en houden afzakken naar de kusten in Mozambique. Ze worden hier dan ook smalend ' bananentoeristen' genoemd, want dat is blijkbaar het
    eniste dat ze ter plekke kopen, ze brengen gewoon alles mee vanuit zuid-Afrika... We proberen ook bij hen een lift te versieren maar de meeste razen met hun grote comfortabele jeeps gewoon voorbij.
    10h: we zijn nog steeds geen stap verder en besluiten om op zoek te gaan naar privé transport. Mathieu en Katrien gaan terug naar het bezinestation, eens informeren of zij iets kunnen regelen via kennissen of familie. Dominique en ik blijven verder proberen aan de grote boom, die nauwelijks nog voor wat afkoeling zorgt... Dit begint werkelijk op een aflevering van 'Tofo express' te lijken. Even later stopt een pick up, hij wil ons meenemen
    in een chapa van een vriend, die zit echter ook stampvol, maar geen probleem voor de ticketverkoper, de lokale bevolking vligt eruit en kan hun reis verderzetten rechtstaand achterin de pick up. Aan ons kunnen ze natuurlijk veel meer geld verdienen dan aan die arme drommels...Het valt nu echt wel op hoe weinig respect de chauffeurs en ticketverkopers hebben voor hun eigen mensen.. Het moet opbrengen hé...  Ik leg de man uit dat we met z'n vieren zijn en dat ik eerst moet overleggen met hen en vraag hem eventjes te wachten. De man luistert echter totaal niet naar mij en
    begint volop de chapa leeg te maken en alles over te laden in de pick up.  Ik besef dat het geen zin heeft en stap zo vlug mogelijk naar Mathieu
    en Katrien, die intussen privé transport geregeld hebben. Wat nu?  Voor amper 200 meticals meer kunnen we comfortabel tot in Tofo gebracht worden, maar dan moeten we de chapa wel afzeggen. We haasten ons terug naar de grote boom, nemen onze bagage en stappen flink door naar het benzinestation, het zweet druipt van ons af. De chauffeur van de chapa kan hier echter niet om lachen en we zijn ook opgelucht wanneer we uiteindelijk om 11h uit Macia kunnen vertrekken. Oef... Santos is onze chauffeur, de jeep is ruim en comfortabel, en ook de bagage kan probleemloos acherin. We pikken nog zijn broer op, die vliegt achteraan tussen de bagage. In Xai Xai komt dan ook nog een zus van beide ons vergezellen, het meisje heeft in Zuid-Afrika gestudeerd en spreekt vloeiend Engels. Het wordt als het ware een familie uitstap voor Santos, zijn zus is namelijk nog nooit in Inhambane of Tofo geweest.
    Xai-Xai is de hoofdstad van de provincie Gaza. Van heinde en ver komen mensen naar de stad om er inkopen te doen of om hun waar te
    verkopen op de kleurrijke markten of op de brede straten met hun grote bomen. Toeristen stoppen hier om in de winkels voedsel te kopen.
    De karakteristieke brug net voor je Xai-Xai- binnenrijdt kun je al van ver  zien liggen. Die verwierf wereldfaam toen deze bij de
    overstromingen van 2000 zo ongeveer het enige punt was dat nog boven het wassende water uitstak en daardoor als toevlucht diende
    voor honderden mensen uit de omgeving. De reis verloopt vlot, de route van Xai-Xai tot Inhambane leidt door uitgestrekte kustvlaktes waarop (kokos) palmbomen en cashewnootplantages zijn aangelegd. Ook rijden we langs grote meren en zien lagunes met daarachter de azuurblauwe Indische Oceaan! Santos zijn muziek staat echter wel behoorlijk luid, na een paar keer hetzelfde cd'tje beluistert te hebben krijgen we eindelijk iets anders te horen. Nog luider en barslechte muziek... Dominique en ik kwelen uit pure armoede mee met ' In the air Tonight' van Phil Collins, waarop Santos concludeert dat we dit echt mooi vinden en zet de muziek nog iets harder.... Rond 16h komen we aan in Inhambane, tijd voor een drankje, we trakteren Santos en zijn familie, en rijden verder naar Tofo, het is nu nog ongeveer iets meer dan een halfuurtje, we zijn eindelijk bijna op onze bestemming, Bamboozi resort. De weg van inhambane naar Tofo is 22 km lang en leidt ons langs uitgestrekte grasvelden en ontelbare kokospalmen. De plantages behoren tot de grootste ter wereld. Langs de weg zien we rieten hutten waarvoor mensen zitten die allerlei soorten fruit te koop aanbieden. Tofo ligt aan de Indische Oceaan en heeft een breed strand waarachter met struiken begroeide duinen liggen. Santos zet ons netjes af en we nemen afscheid. We checken in en hebben geluk, er zijn voor vanavond 2 bungalows beschikbaar. Een aangename verrassing want er was de afgelopen weken het een en andere misgelopen met onze resevatie, Bamboozi is namelijk overgenomen en het nieuwe mangement zat met de handen in het haar om de rommel van de vorige uitbaters op te ruimen. Ze konden ons geen 2 bungalows meer bieden, er was enkel een bungalow en een hut voor ons voorzien... Maar kijk, we hebben geluk. We sleuren onze bagage naar boven naar de bungalow en worden verwend met het prachtige uitzicht op de Indische oceaan. De bungalow is best o.k. alleen de badkamer vind ik maar wat vies. Er komt amper water uit de
    douche en uit het kraantje van de lavabo komt een vies bruin sopje... De bungalow is ook redelijk open, onder het muggennet slapen is hier zeker nodig.. We eten ter plekke in het restaurant van Bamboozi waar de bediening nogal chaotisch is.. Ik ben echter doodop en voel me ook wat prikkelbaar, het was een lange, warme en vermoeiende dag... We keren op tijd terug naar de bugalow en gaan uitgeteld slapen, morgen
    vertrekken we naar Vilankulo en moeten we er weer vroeg uit, het wordt een korte nacht....       









    /td>
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vrijdag 24december
    4h30, tijd om op te staan!
    We maken ons klaar en dit alles in de pikkedonker want in bamboozi gaat de generator uit om 22h en
    is er pas terug electriciteit om 7h. Om 5h30 brengt een chapa ons naar de haven van Inhambane, daar
    kunnen we dan de boot nemen naar Maxixe. De oversteek duurt ongeveer 25 minuten. Onze boot kan
    je het best vergelijken met een ( gemotoriseerde ) sloep die natuurlijk ook helemaal volgepropt wordt..
    Maxixe is gesitueerd aan de baai van Inhambane en ligt aan de hoofdweg EN 1 en is een bijzonder
    populaire stopplaats tussen maputo en Beira. We vinden heel vlot vervoer, een chapa met aanhang-
    wagen voor de bagage. Om 7h30 vertrekken we naar Vilankulo. Er heerste een gezellige sfeer on-
    danks het feit dat we weer opeengeplakt zitten. Er klinkt echt leuke muziek. We zitten in een per-
    fecte mood! We maken kennis met Ernesto, die heeft lang in Europa gewoond en spreekt heel goed
    Engels en Duits. Naast mij zit Sarah, haar ene schattige zoontje op haar schoot, het andere zoontje
    naast haar. Ernesto is de ideale tolk, ik probeer samen met hem wat te praten met Sarah. Zij had
    3 kinderen, eentje is er deze maand overleden, het kindje was amper een jaar oud..Ik krijg een
    krop in mijn keel. Sarah is zo vriendelijk en hartelijk, dat je helemaal niet kunt vermoeden dat ze
    pas een kindje verloren heeft... Ze heeft het duidelijk niet breed en maakt me duidelijk dat ze vandaag
    nog niets gegeten heeft, de kinderen gaan voor, zij slaat dus geregeld een maaltijd over. We hebben
    nog wat brood en koekjes op zak en trakteren er de kinderen mee. We amuseren ons tijdens de rit en
    lachen heel wat af met Ernesto, die is hilarisch.. Halverwege stoppen we even, de moter is oververhit
    en dankbaar strekken we onze benen en gaan we plassen. Ernesto toont ons het piepkleine dorpje waar
    we gebruik mogen maken van het toilet.  Even verderop nemen we afscheid van Sarah, we wensen haar
    een vrolijk kerstfeest toe, ze is namelijk op weg naar haar moeder, en veel geluk in het nieuwe jaar.
    Wat een schat van een mens, en een heel sterke vrouw, respect. Rond 11h15 komen we aan in
    Vilankulo , waar we afgezet  worden op een centraal marktpleintje. Ook hier nemen we uitgebreid afscheid van
    onze medereizigers, allemaal heel vriendelijke mensen, en allemaal locals. We schudden de hand met
    Ernesto, het ga je goed man, het was prettig je te leren kennen....
    Dit was nu eens echt een aangename rit, en ook niet te vergeten, het landschap onderweg was prachtig,  Mozambique
    is echt een schitterend land!
     












    /td>



    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Bloggen.be, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!