- Als je 20 kippen aan een fietsstuur ziet of in een koffer, schrik dan niet als ze beginnen te kakelen, ze leven nog.
- Als je in de winkel Shoprite binnenkomt moet je je plastik zakken en zo afgeven, zodat ze die op een rek kunnen zetten (een vestiaire). Ook als er een levende kip in zit met zijn hoofd door een gaatje.
- Mensen antwoorden hier heel vaak een vraag met "sure, sure". Wat evenveel wil zeggen als: "Ik begrijp er niet veel van maar het zal wel goed zijn" of het antwoord is ja en ze willen de vraag gewoon beleefd antwoord.
- Mensen dragen vanalles op hun hoofd van luciferdoosje tot zak mango s van 40 kilo.
- Iedereen zegt hallo tegen iedereen. Ook al kennen ze mekaar niet. Als je gewoon wandelt kan je gerust tegen iemand beginnen babbelen en een gezellig klapke doen.
Hey, Hoe ist ondertussen met u? Is t nog leuk in de stage? Kheb nu eindelijk nog eens tijd voor iets door te sturen voor op de blog:)
Dag iedereen,
Tijdje geleden dat ik nog eens tijd had om iets door te sturen! t Was een drukke week. Vorig weekend gingen we met z n allen naar Monkey Bay! t was amazing! Na een uur en een half discussieren over de prijs van een rit heen en terug begonnen we eindelijk aan onze lange tocht. Ik had net bijna aanvaard dat we er die dag niet meer gingen geraken. De weg was grotendeels een aarden weg, door akkers, maisvelden, bergen, kleine dorpjes,... Adembenemend! Het laatste stukje van de weg zat k wel niet zo erg op mn gemak: zo n hobbelig aarden wegje in het donker. Maar die chauffeur kon ongelooflijk goed rijden! Die avond kropen we nog in bikini en zwembroek in de zee! Het water zag pikzwart omdat het ook nog eens bewolkt was, het begon zelfs te regenen! Maar het was heerlijk verfrissend na een 6 uur durende busrit. Op zaterdag gingen we met een boot naar een klein onbewoond eiland. We zwommen er wat en snorkelden. Ik had nog nooit zoveel mooie vissen gezien! Wel honderd vissen in blauwe, gele, oranje, zwart, wit,... honderden kleuren! Er zaten ook cycliden en dori-vissen :) Daarna aten we bbq op de rotsen: vis met rijst en een sausje van tomaten. Vree lekker! Na nog even verder te snorkelen gingen we met een boot een eindje verder. Daar begon 1 van de mannen van de boot te fluiten en gooide een dode vis in het water. Vanop het eiland kwam rustig een visarend aangevlogen en nam op zo n 8 meter van de boot de vis uit het water! Hij had zo n 8 vissen, dus we bleven de 2 visarends voederen tot ze niet meer kwamen. Heb er mooie foto s van :) Die avond hadden we normaal gezien nog eens een bbq op het strand voor Jozefien, 1 van de Belgische studenten haar verjaardig. Maar die viel spijtig genoeg letterlijk in het water. Er was weer eens een shower. We aten de bba dan maar aan het hotel op, na extra bij te betalen. Fish, chicken, rice and tomatosaus zeiden ze dat het was. Ok, als er 1 ding niet klopte dan was het toch wel de kip! Die benen en zo waren veel te groot om een kip te zijn en het ding smaakte naar plastiek! We begonnen dan te raden wat het kon zijn: kat? hond? Mijn maag begon te keren. Nog eens checken en vragen wat het was: chicken! Uiteindelijk besloten we dat het een haan moest zijn. Maar de honger was al lang weg.:s De volgende dag aten we gezellig pannenkoeken met banaan op het strand. We aten ook een stukje bananenchocoladecake, we hadden met 5 een supergrote gekocht, maar die viel superzwaar en was eigenlijk niet lekker. Dus daar heb k niet veel van gegeten. t Was wel zalig met die zon op het water, de eilanden in de baai,... Daarna begon onze rit terug. Marjolein en Ellen waren spijtig genoeg nogal ziek. We moesten daardoor 2 keer stoppen. De eerste keer was er in de verste verte alleen natuur en elekticiteitspalen te zien. De tweede keer stopten we midden in een klein dorpje. Die mensen hadden daar blijkbaar nog nooit blanken gezien behalve in het voorbijrijden in een auto. Het hele dorp, zo n 20 man, stond rond de minibus. We stapten uit. Ik ging als eerste een beetje dichter bij een paar kleine kinderen staan. Vanaf het moment dat ze zagen dat ik dichter kwam draaiden enkele kinderen zich om en liepen enkele meters weg, op veilige afstand. Toen ze zagen dat ik hen niks deed, bleven ze met half open mond staan. Net zoals de rest van het dorp. Toen Lore tegen een ouder meisje "moli bwanji" zei (hallo) was die supercontent en ze was echt DE MAN. Die muzungu had tegen haar als eerste gesproken! In een nabij huis lag een grote baobabboom omver. Met enkelen gingen we dichterbij kijken. De mensen die er een huis aan gebouwd hadden gebruikten de half holle boom als living. Ze vonden het zeer leuk dat we eens in hun tuin kwamen. 1 vrouw stond zowat achterop en toen ik "Moli bwanji" tegen haar zei fleurde ze helemaal op en kwam ons alle4 een hand geven. Dat was echt een zotte belevenis. Ik wist niet dat er echt nog dorpen waren waar nog nooit een blanke was geweest, ik dacht dat dat zo n stereotiep beeld was. Maar toen ik over het dorp vertelde op school deden die lkrn daar allemaal normaal over. Blijkbaar zijn hier verschillende dorpen waarbij het dichtste dorp of huis op 10 km afstand staat. Gelukkig is men in de stad blanken al wat meer gewoon, alhoewel we nog dagelijks het woord "muzungu" horen vallen als we op straat lopen. Dit weekend gaan we naar een natuurreservaat. Het oudste van Malawi. Maar je ziet er wel niet veel dieren, zegt mijn boekje over Malawi. Het zegt wel dat het er precies nog uitziet als in de tijd toen Livingstone hier rondliep. Ik ben benieuwd!
Ik heb al een aantal toffe weken achter de rug. In de week werk ik hard voor school zodat er in het weekend tijd overblijft om iets van het land te zien. Zo bezochten we reeds het meer, Lake Malawi, bezochten de dierentuin met bos, gingen zwemmen,...
Over de school valt ook heel wat te vertellen. Een kleine schets: De school, Motomoto, is een zeer priveschool. Dat wil zeggen dat de lln alles zelf betalen, van de lonen van de leerkrachten tot het materiaal. Op mijn school is er dan ook geen knutselmateriaal, geen sportmateriaal behalve 1 oude bal, geen toiletpapier, geen elektriciteit,... Er is wel stromend water, er zijn banken met tafelblad en bank ineen, een bord (een geverfd stuk hout op poten dat tegen de muur leunt en met bordverf is beschilderd) en krijt. Alhoewel dat laatste er vandaag ook niet was. Gelukkig had ik toevallig de dag ervoor met gekleurd krijt gewerkt in de arts-les zodat iedere leerkracht een paar stompjes gekleurd krijt had. De lln hebben kunnen in de klas per 2 in een boek kijken. De boeken mogen wel niet meegenomen worden naar huis. Alles wat de lln moeten kennen moet dus op het bord komen want kopieren kan er niet. Er is eigenlijk zelfs geen papier. Enkel per vak een werkschriftje waar de lln alles in overschrijven wat ze moeten kennen. Ik heb een groot respect voor de leerkrachten die hier les geven. Met bitterweinig materiaal proberen ze de kinderen zo veel mogelijk bij te leren. In standard 5 zitten 4 lln. In standard 6 zitten er 6. Op de hele school, van kleuter- tem 6de middelbaar zitten 80 lln. Ik heb dus niet veel lln in mijn klas maar toch is het een hele klus. De lln spreken weinig engels en bezitten heel veel basisvaardigheden zoals de maal- en deeltafels niet. bv 6:3=? moeten ze eerst op papier uitvoeren. Om dan de grootste gemene deler uit te leggen is geen gemakkelijke klus.
Toch heb ik echt het gevoel dat ik de kinderen wat kan bijbrengen. Het is moeilijk maar af en toe erg bevredigend.
Het wordt al donker dus ik moet gaan. Tot ziens! groetjes sarah
In de klas gaat het steeds beter. Ik begin aan hun Malawiaans accent te wennen en de kinderen aan mijn accent. Ik leer ook steeds beter hoe ik iets in zo eenvoudig mogelijk engels uit te leggen.
Dit weekend gingen we met de Belgische studenten naar Senga Bay aan Lake Malawi. Het was prachtig! Net een tropisch eiland uit de films. De mensen waren er super vriendelijk en ik leerde er Bow spelen van een Malawiaan op het strand. Er kwamen alsmaar meer mensen meekijken... Bow is een soort van Bantumispel. Ze vonden het grappig toen ik ook het mannenspel leerde spelen. Er zijn nl. 2 versies van Bow: een makkelijkere voor vrouwen en een moeilijkere voor mannen. Omdat mannen slimmer zijn zogezegd :)
Daarna gingen we in een houten motorbootje naar een klein onbewoond eiland om te zwemmen. Dat was zalig!
Vandaag weer voor de klas. Het is leuk om 2 kanten van Malawi te leren kennen: het leven van de mensen en hun gebruiken langs de ene kant en het toeristische genieten van de natuur aan de andere kant.
Ik ben nu een goede week in Malawi. Ik wist niet dat er in 1 week zo veel kon gebeuren! In het begin hebben we wel redelijk wat problemen gehad, maar dat is nu zo ongeveer opgelost. Ik voel me hier echt goed in Lilongwe. De eerste dag had ik echt zo n chirokampgevoel, en dat is zeer positief. Van een cultuurshok of armoedeshok kan ik niet echt spreken. Ik heb eigenlijk niet zo veel last van de verschillen op zich al deed het wel raar vooral de eerste dag om als 3 blanken tussen allemaal zwarten te lopen. Muzunku! roepen sommigen naar ons, wat wil zeggen, blanke, maar niet negatief bedoeld. De natuur is hier prachtig. Overal staan bomen en er zijn heel weinig voetpaden van steen. Door de aarde en al dat groen voel je je veel dichter bij de natuur. Op school zijn de leerkrachten heel vriendelijk. In het begin wel wat afstandelijk, maar waarschijnlijk moesten zij ook nog wat wennen aan ons (Marjolein die L.O. geeft en ik). Ze hebben ons ondertussen al helemaal uitgevraagd over ons geloof, het weer in Belgie met 4 seizoenen en ons eten. Les geven in Malawi is nog veel moeilijker dan ik dacht. Vooral in het 5de leerjaar waar de kinderen bijna geen Engels spreken. Ik probeer priemgetallen uit te leggen aan kinderen die hun maal- en deeltafels niet kennen en heel wat woorden niet kennen bv. A prime number is a number that only can be divided by 1 and himself. Na 3 lessen van 35 min. heb ik gemerkt dat ze het woord himself bv niet kennen. Of ze moeten dieren uit de zee opnoemen maar begrijpen het woord sea niet. dan krijg je zo n grappige antwoorden als cat. :) De kinderen vragen het ook niet als ze een woord niet kennen en als je vraagt of ze het begrepen hebben zeggen ze altijd ja. Maar ik zal wel manieren vinden om het hen uit te leggen. Het is pas de 1ste week, er komen er nog 6. Dit weekend waren we uitgenodigd bij een Amerikaanse diplomaat en zijn vrouw uit Kameroen. Zij heeft een schooltje opgericht en wou alle Belgische studenten graag uitnodigen voor een bbq. Het was heel erg gezellig en we werden er echt verwend. Het was er wel confronterend om te zien hoe rijk zij zijn en dat een paar straten verder mensen met 10 in 2 kleine kamertjes slapen en mensen in het vuilnis naar wat bruikbare dingen te zoeken. Soms heb ik wel al eens moeten slikken van de armoede maar iedereen is hier arm, dus dan lukt het beter om daar mee om te gaan. Vanmiddag voelde ik ook mijn maag draaien toen ik de leerkachten van mijn school rustig een hele kippenpoot zag naar binnen werken en enkel de nagels en benen terug uit te spugen. Maar deze laatste dingen waren wel het extreemste wat ik tot nu toe gezien heb. Voor de rest valt alles hier echt wel mee. Er is zelfs zoiets als een zuidafrikaanse delhaize. Ik heb ook al heel wat vrienden gemaakt uit andere landen: Nepal, Nederland, Oeganda en Zimbabwe. Met mijn 2 Belgische kamergenoten, Lore en Marjolein, klikt het ook goed.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
