we are all lost in the supermarket Laat u niet brandmerken, no logo, no slave, laat u niet (af)leiden door de massamedia en de spektakelmaatschappij. Be your own clown. Ni dieu ni maitre.
'Het verschil tussen een democratie en een dictatuur: in een democratie mag je eerst gaan stemmen vooraleer de bevelen te moeten inslikken, in een dictatuur moet je de moeite niet doen om eerst te stemmen.'
Charles Bukowski
31-07-2009
EENS KOMT DE DAG
Eens komt de dag, zegt ze dat alles voorbij zal zijn je zal het zien, zegt ze geloof me maar je knikt van ja denkt van nee je weet wel beter je gaat met haar mee je doet alsof je speelt het spel volgens haar regels omdat je niet wilt dat zij ziet wat jij ziet vanuit de isoleercel achter je oogleden je doet alsof je lacht voor haar en je wacht tot ze weg is om te janken naar de maan
Niets is voor altijd De bal is rond Het grasveld is groener aan de overkant Men wikt, men weegt, men telt zijn nederlagen men valt in een zwart gat Een natte hond blaft naar de maan een kind leert rekenen op zichzelf er valt al eens een klap er blijft iemand roerloos achter in de berm der zuchten iemand heeft de schaduw van het licht gezien en huilt met zijn ogen toe
Terwijl de rest van de wereld de veertigste verjaardag van de historische maanlanding van de Apollo 12 herdenkt, maken de Vlaamse media zich druk om de verstopte WC-pot van Frank Dewinne en over de doodsbedreigingen aan het adres van koningin fabiola die, och here, een kogelvrij vest moet dragen op het defilé ter ere van de nationale feestdag.
Moet dat hier nog lang duren? Weet er iemand de uitgang zijn? Ik ben het namelijk meer dan beu, dat ellendige leven dat maar blijft aanslepen, dat zinloze gerommel in de marge, dat gesukkel en gestuntel, het eeuwig gedraai in een eindeloze, steeds kleiner wordende cirkel. Kan er iemand de stekker uittrekken aub?, het hoeft niet meer zo nodig voor mij, ik heb mijn portie gehad van de beschimmelde taart, het was een onverteerbare overdosis, geef de rest maar aan fikkie. Het leven een geschenk? Aan mijn hoela, een eindeloze herhaling van steeds weer dezelfde nutteloze activiteiten. De aftakeling en de eigen vergankelijkheid die tenslotte als enige zekerheden overblijven. Ontgoocheld in de zon, de liefde, mezelf. Eten, drinken, neuken, slapen, tttstuderen, schrijven, schijten, werken... en morgen weer van hetzelfde. Dat blijft maar doorgaan,dat treurige derderangscirkus houdt nooit eens op, als verdoofde kermisezels draaien wij steeds hetzelfde rondje. Stop, ik wil er af. Ik heb het allemaal gezien, gevoeld en gehoord. Ik heb geen herhaling, geen heruitzending nodig om te weten wat ik weet. Het is mijn eeuw niet, het is mijn planeet niet, ik hoor hier niet thuis. Lang zal ie leven, al dan niet in de gloria, ik mag er niet aan denken dat ik nog eens door die hel heen moet. Het eeuwig leven, dat kan men toch niemand toewensen,dat is toch een gruwelijke gedachte. Als ik reïncarneer dan stuur ik mijn kat. Laat mij slapen, ik ben hier niet graag. Dood is dood, altijd mogen slapen, niet meer moeten denken, gedaan met het dag en nacht piekeren en vergeefs zoeken naar het waarom, het doel. Er is geen doel behalve in het voetbal, er is geen dieperliggende betekenis, geen leven na de dood en ervoor al evenmin. Er is geen licht aan het einde van de tunnel, of het zijn de koplampen van de trein die van de andere kant komt aangedenderd en die u tot appelmoes zal vermalen. Op het einde gaat iedereen dood, dat is de enige zekerheid waaraan niet kan getwijfeld worden en waarvan het tegendeel door geen mens ter wereld kan worden bewezen. Al de rest is filosofie, godsdienstwaanzin, metafysica, gezever, geleuter, gewauwel en gezeik. Praat voor de vaak. Het leven als bezigheidstherapie, de wereld als isoleercel. Geluk is voor de koeien, de kinderen en de onwetenden.
Van stof zijt ge, tot stof zult ge wederkeren Stoppen met ademhalen, meer moet dat niet zijn. Rien ne va plus. Andere en betere.
BENEFIET RED DEFLANDRE UIT DE BRAND zondag 12 juli 2009, vanaf 14h, café floere foefke, molenaarsstraat Gent met levende muziek, poezie, performance, veiling, hapjes en drank
Als god zou bestaan dan heeft hij wel een bijzonder macaber gevoel voor humor. Op 30 april krijg ik uiteindelijk de officiele bevestiging dat mijn woning voldoet aan de normen qua hygiëne en veiligheid, de procedure had twee jaar aangesleept, ik had het een winter lang zonder verwarming moeten doen, het regende in mijn badkamer etc. Dezelfde nacht ging mijn woning in de vlammen op, ik was in slaap gevallen, de kaars die ik had aangestoken was omver gevallen, via het tafelkleed vatte mijn kleerkast vuur etc. Dankzij de rookdetector kon ik op het nippertje aan de vuurdood ontsnappen. Een ambulance bracht mij naar het AZ waar ik enige uren aan een zuurstofmasker lag. Nauwelijks bekomen van de schok werd ik door de flikken naar de Ridderstraat gebracht voor een verhoor, een formailiteit zeiden ze. Vier uur lang werd ik op de pijnbank gelegd, afwisselend ondervraagd door de goeie flik Dave en de bad cop Dimmy. Het verhaal van de kaars hield geen steek, ik had de brand zelf aangestoken en dan nog wel met voorbedachte rade. Ze hadden namelijk een papiertje gevonden waarop ik het plan van de brand had getekend en waarmee ik hen om de tuin wou leiden. Dat dit mijin journalistieke reflex was geweest daar moesten de superspeurders hard om lachen. Dave de goeie flik bood me een sigaret aan. 'Beken nu maar alles jongen' zei hij 'ge zult u opgelucht voelen'. 'Straks komen onze collega's ons vervangen, en die zijn een stuk minder vriendelijk dan wij', voegde Dimmyboy er aan toe. Ik was moe, uitgeput, hun geblaf beu en bekende. Ze legden mij letterlijk woord voor woord in de mond wat er was gebeurd. Ik was wakker geworden, had in mijn boek met mijn memoires gebladerd en was zodanig depressief geworden dat ik het boek in brand stak en op mijn matras gooide. Een ongeloofwaardig, onsamenhangend lulkoekverhaal ontsproten aan het muizenbrein van twee ongeletterde West-Vlaamse flikken die teveel naar Miami Vice hadden gekeken. Aangezien ik, volgens Dave, geen crimineel was, moest ik niet naar de Nieuwe Wandeling maar diende ik mij te laten opnemen in de psychiatrie. Leve de democratie; kiezen tussen de pest en de cholera. Vijf weken lang heb ik mijn broek versleten tussen een bende neuroten, psychopaten en schizofrenen, ik heb niet één dokter of zieleknijper te zien gekregen.
There ain't no justice, just us. Wraak is een gerecht dat koud moet worden opgediend. Mijn dag komt nog wel. NO PASARAN.
Kameraden en kameradinnen, wees zondag allen welkom op mijn warm feestje.
Lieven Deflandre
ps zij hebben mij in een noodwoning gedumpt, een trieste, grauwe; stalinistische,stinkende woonkazerne in Nieuw Gent.
Zondag stemming. Kunnen kiezen tussen freya, de verraadster van het socialisme, en die blonde van vtm die op de lijst Dedecker prijkt. Kiezen tussen pijn en afstomping. Ik blijf gewoon thuis.
De gierzwaluw is zeer tevreden dat de brave stad Gent, in samenwerking met natuurpunt Vlaanderen, de nodige middelen zal vrijmaken om hem voor uitsterving te behoeden. De Tsjetsjenen, Bulgaren, Ghanezen, Roma's, Somalieërs etc die in de stad zijn aangespoeld vragen zich, op de vooravond van de Dag van de Arbeid, af wanneer zij aan de beurt zullen komen voor enige logistieke ondersteuning van stadswege.
Een woordje van oprechte dank gericht tot de hr. B. Anciaux
Dank u wel,
mijnheer de minister van Vlaamsche culturele aangelegenheden bert anciaux, stichter van menige partij van en voor het volk, voor de mega-gewelddadige sticker die ik van uw diensten kreeg toegestuurd. Ik heb hem meteen op mijn PC gekleefd, bij wijze van aanmoediging kan het tellen:
DIT GESPIERD LIJF KWEEKTE IK IN HET VRIJWILLIGERSWERK !
Gelieve mij in het vervolg niet meer te vragen of ik op 1 mei deelneem aan de festiviteiten omtrent het feest van de arbeid. Feest van de arbeid! Welke achterlijke randdebiel zou dat in de naam van jezusmariedutroux hebben verzonnen? Een sociaal-technocratische loonslaaf zeker? Arbeid is geen feest, arbeid maakt niet vrij, laat u geen blaasjes wijsmaken, broeders en zusters.
don victor limpio, dichter van en voor de verworpenen der aarde
Ik ben lieven deflandre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam don limpio.
Ik ben een en woon in gent (belgica) en mijn beroep is veteranisch veldrijder.
Ik ben geboren op 01/02/2009 en ben nu dus 16 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: veldrijden.
ik adem dus ik ben
{TITEL_VRIJE_ZONE}
Loop niet langer verloren in de Grote Supermarkt van het Leven. De Weg is lang, uw Nederige Gids is min of meer, maar niet altijd evenzeer, betrouwbaar. Zoekt u er één die nimmer faalt of twijfelt, raadpleeg dan de Gouden Gids.
Lieven Deflandre, alias Don Limpio ( wie schrijft die blijft vaak hangen op café) , dichter van en voor het volk
