Orlowski en Ricci zijn dood. Daarbij is Steiner spoorloos verdwenen. De ziekte werd onze expeditieleider te veel. Ricci zijn dood was daarentegen zijn eigen schuld. Niet lang na ons vertrek uit Washington ben ik verantwoordelijk geworden voor ons drinkwater. Hierdoor is de rest me eindelijk beginnen respecteren. We besloten kamelen te gebruiken om verder te reizen, maar die zijn allemaal overleden. Daardoor moesten we te voet verder. Ook water vinden werd een steeds grotere uitdaging. Nadat Steiner verdween, bleven enkel Summers, Ricci en ik over. Na weken doorheen de woestijn rond te dwalen, dacht ik dat het voor ons gedaan was. Ricci wou de laatste watervoorraad voor zichzelf stelen. Uit het niets kwam Steiner tevoorschijn en schoot hij hem dood. Even snel als hij verscheen, was Steiner ook weer verdwenen. Dat beetje water was echter niet voldoende en ik dacht dat mijn einde gekomen was. Plots bleek echter dat de bemanning van de Apollo aan de radioactiviteit ontsnapt was. McNair, hun leider, kwam Summer en mij redden. Samen met de bemanning en enkele nomaden gingen we verder richting Las Vegas. Al van ver zagen we dat de lichten nog brandden. We reden doorheen de stad en gingen een hotel binnen. Niet veel later verschenen jonge soldaten die ons meenamen naar de zogenaamde president van de Verenigde Staten. Ik sta nu op het punt om hem te ontmoeten. Zou er dan toch iets zijn overgebleven van dit ooit zo grootse land?