Steeds meer mensen spreken over de coronavirus. We hebben al voor één week vreemd geleefd, dat wil zeggen zonder echt regels over de virus en in angst. Onze school was vorige week gesloten en bijna idereen is naar huis teruggegaan. Erasmusdtudenten die in Spanje, Engeland of de Verenigde Staten leven, zijn naar hun landen teruggegaan omdat ze bang waren dat de grenzen gesloten worden. Ze hadden gelijk om te vertrekken want veel vliegreizen waren geannuleerd en het is nu zeer moeilijker om te reizen en vooral naar een ander land.

Deze week hebben we onze lessen via onze computers begonnen te leren. Ik vind het raar en iets speciaals maar toch effectief. Mijn leerkrachten voelen zich bezorgd en doen er alles aan om het goed te laten verlopen. Het is toch vreemd omdat er een paar lessen zijn die ik alleen maar één keer face-to-face heb gehad, dus weet ik niet zeker hoe het gebeurt of wat de verwachtingen zijn. Ik hoop dat ik alles goed begrijp om de crusussen goed te volgen en de opdrachten goed te kunnen doen en indienen. Als ik een vraag heb dan stuur ik mijn leerkrachten een mail en antwoorden ze altijd dus normaal zal er geen probleem zijn.

Gisteren hebben we de informatie gekregen dat iedereen in bedwang is. Het zal normaal drie weken duren maar ik denk dat het waarschijnlijk meer zal zijn omdat de virus snel verspreidt. Ik heb gisteren goed naar de persconferentie geluisterd om de regels goed te begrijpen voor de insluiting: alle winkels zijn gesloten behalve de supermarkten en de apotheken, we kunnen alleen op ons eintje naar de supermakt gaan en alleen maar een paar mensen zijn toegstaan tegelijk in de winkel. Er zjn ook andere regels bijvoorbeeld over sporten en wandelen maar de eerste twee regels zijn de belangrijkste.

Ik weet dat de maatregelen belangrijk zijn maar ze zijn toch een beetje eng. Ik hoop dat het snel beter zal worden en dat het normal opnieuw zal zijn want ik voel me alsof ik in een apocalyptische wereld leef.