Ik slaak een zucht. De les wiskunde duurt zo lang.. hmpf. Straks gymen. Nog erger. Ik neem de volgende pagina van mijn kladblok en ga er op schrijven. Alle miserie in mijn leven tot nu toe schrijf ik op. 'Uit met mijn ex. Geen bf meer om mee rond te hangen. Mijn moeder in het ziekenhuis. Mijn vader zonder werk. Mijn voet omgeslagen. Nogal weinig geld.' Dan gaat die geweldige bel. Ik snel alles in mijn tas en storm de klas uit. PAUZE!
Ik duw mijn boeken in mijn locker en dan voel ik een zucht. 'Mitchie?' Mitchie is mijn beste vriend. Hij legt een hand op mijn schouder. Ik vlieg hem in de armen. 'Mitchie..ik ben zo blij dat je er bent..' zeg ik. Een traan valt langs mijn wang op Mitchie 's schouder. 'Het is uit met Timo en nu heeft Milène met Timo en.. ik heb haar een uitbrander gegeven. Nu ben ik haar toch niet kwijt?' zeg ik wanhopig. Ik laat los. Mitchie neemt alletwee mijn schouders vast, en zegt: 'Han, natuurlijk ben je haar niet kwijt. Ik heb even met haar gepraat.' Ik duw zijn handen van mijn schouders. 'Vertel op!' gooi ik er uit. 'Wel.. ze was met Timo aan het wandelen..' dan onderbreek ik hem met een zucht. 'En ik ging naar haar toe. Ze glimlachte heerlijk met dezelfde warme lach als altijd.' gaat hij verder. Dan zucht ik weer. 'Hmm, zo is ze.' zeg ik. Ik zie Mitchie knikken. We lopen een eindje door de gangen. 'En dan haalde ik haar even bij Timo weg. Ze vertelde hoe rot ze zich voelde door het breken met jou als bf. Ik vroeg haar hoe het kwam, en ja, dan vertelde ze het me. Ik was best geschokt.' verteld Mitch. 'Wil ze het goed maken?' vraag ik. Opeens staat Milène voor me. 'Heel graag.' zegt ze. Ik zie Mitchie glimlachen. Ik geef Milène een enorme knuffel. 'Hmm, dat had ik gemist.' lach ik. 'Ik ook.' zegt Milène. Dat is al goed. 1 miserie minder.
[TWILIGHT IS MIJN INSPIRATIEBRON, IK GEBRUIK ENKELE ZINNEN UIT DE FILM/HET BOEK.]
Ik dacht niet vaak over hoe ik zou sterven. Belangrijk was het nog niet. Ik had namelijk nog een heel leven voor me. Zoveel jaren. Niet dat het belangrijk was, mijn leven.. Back to the point. Als ik aan mijn dood dacht, dan was het puur door mijn geliefden. Want sterven in de plaats van een geliefde, leek me een mooie manier om te gaan. Niet dat ik veel geliefde had.. Het was pas uit met mijn ex-vriendje (3 dagen geleden) en mijn beste vriendin heeft het nu aan met dat ex-vriendje (Hij heet Timo trouwens, en mijn bestie heet Milène) en ik Milène een uitbrander gegeven. Ze liep snikkend weg, ookal wist ik dat ze kwaad was. Op mij. Gewoon, omdat ik dom deed.
Hoi, ik ben Emma. Ik houd enorm van verhalen schrijven en dat doe ik dan ook hier. Ik houd een verhaal bij. Het gaat over Hannah. De ene keer schrijf ik over wat ze doet enzo, en de andere keer schrijf ik wat ze in haar dagboek schreef. Het is niet echt gebeurd.
Over mijn personage nu.
Mijn personage heet Hannah. Ze is 13 jaar oud en geniet van het leven. Haar hobby 's zijn fietsen en liggen op het gras en ondertussen kijken naar de wolken. Ook houd ze van in haar dagboek schrijven.
