Morgen zaterdag rijden we naar Ceuta om Marokko te verlaten. In Ceuta nemen we dan de ferry naar Europa richting thuis. Daarom gaan we onze blog hier voorlopig even sluiten, tot we ergens terug een goede internetverbinding hebben.
Hier nog enkele sfeerbeelden van onderweg.
Er zijn nog andere manieren om Marokko te verkennen.
De vrouwen die de was doen, worden niet allemaal graag gefotografeerd!!
En niet iedereen gebruikt een waslijn!!
Foto's van langs de baan.
Coca Cola.... wordt overal verkocht.
Marokko, een prachtig land om in te vertoeven.
Misschien tot een volgende keer..... Inch Allah!!!
15-03-2012
Stof, stof, stof,
het heeft al maanden niet meer geregend in het zuiden van Marokko. Dat is goed voor ons, toeristen, maar voor de plaatselijke bevolking is het niet zo interessant. Alhoewel de hond van de parking in Essaouira heel de dag in de zon ligt te slapen.
De camper proper houden is niet om te doen, het zand en stof liggen overal op en tussen.
Na een poging om het meeste stof te verwijderen, komt er de volgende rit weer eens zoveel bij.
Groot nieuws uit Berendrecht.
We vernemen zopas dat Lotte en Kato in oktober een broertje of een zusje bij krijgen. We worden voor de derde keer Omi en Bompa.
Daar moet op gedronken worden.
Proficiat aan onze kinderen Jill en Tim.
11-03-2012
Hallo, Na een week stilte, zonder internet, zijn we nu terug in Essaouira. Met zijn versterkte stadsmuren, zijn haventje met vissersboten en zijn krijsende meeuwen doet het stadje denken aan een Frans haventje in Bretagne maar dit is wel degelijk Marokko.
Men kan er eindeloos dwalen door de straten en steegjes. De vele winkeltjes nodigen uit om te kopen.
Essaouira is vooral bekend om zijn unieke schrijn - of - inlegwerk van Thuja wortelhout. Het voelt zacht aan als het gepolijst is en verspreidt een aangename geur.
We staan hier op een "bewaakte" parking en slapen op onze beide oren tot we 's morgens zien dat onze bewaker dat ook doet.
Morgen maandag rijden we verder noordwaarts en is het nog een kwestie van enkele dagen alvorens we terug oversteken naar Europa.
02-03-2012
Tijdens onze laatste avond op het plateau van de ezels hoorden we achter ons in het bos diep gebrom en gesnuif, toen ik Fahra uitliet, voor haar avondplasje, zag ik ook enkele kampvuren tussen de bomen, waarschijnlijk bedoeinen met dromedarissen die, volgens Leo gehoord had, vanuit de Sahara naar de markt in Essaouira trokken. De volgende morgen werd ons vermoeden bevestigd toen er een dromedaris door het raam kwam kijken wat we aan het eten waren.
De dromedarissen trokken, samen met hun herders, rustig tussen de campers door. Zoiets maak je natuurlijk niet mee als je op een ommuurde en bewaakte camping staat.
Na het eten trokken we terug noordwaarts naar Sidi Kaouki en Essaouira. Onderweg zagen we hoe goed sommige Marokkaanse wagens zijn afgesteld.
Zoals overal langs de kust staan kinderen te zwaaien en te bedelen voor snoep. Het is spijtig dat de vroegere camperaars, hoofdzakelijk Fransen, de kinderen dit hebben gewoon gemaakt, door snoep uit het raampje te werpen in het voorbijrijden. Nu is dit op vele plaatsen een ware plaag geworden.
In Sidi Kaouki zien we dat de lente op komst is, de landschildpadden zijn wakker geworden.
Van hieruit gaan we naar Essaouira waar Magda wil gaan shoppen en zodoende ons budget wil plunderen.
23-02-2012
Hallo we zijn terug on line. We stonden enkele dagen in Sidi Wassay, een dorpje tussen Tiznit en Agadir.
Mooi, rustig, camping vlak tegen het strand maar geen internet verbinding en geen gsm verbindingen. Na wat rondvragen kocht Magda een soort verlengkabel voor de computer en met de internetstick aan het ene einde van de kabel op enkele aaneengebonden stokken aan de camper gebonden, het andere einde van de kabel in de computer en ik had juist genoeg verbinding om de post te downloaden.
Na enige dagen werd het toch wat te stil en wou Magda naar de soek in Aourir, wij dus terug richting Agadir en Aourir naar de souk.
Een souk is zoals bij ons de markt maar hier komen alle Marokkanen en Europeanen uit de grote omgeving naartoe.
De groenten liggen op plastic zeilen op de grond, je neemt een wasteiltje, vult dat met alle soorten groenten en laat dat wegen, de prijs is voor alle groenten gelijk.
Terug van de souk zagen we Leo en Rika terug die hier waren blijven hangen omdat het zo'n goed weer was en trokken we samen naar onze oude standplaats tussen de ezels en de geiten.
17-02-2012
Jack, ons lief, eigenzinnig hondje is niet meer.
Hij was al geruime tijd niet meer zo vinnig, hij was ook al 13 jaar, maar we hadden zeker niet kunnen vermoeden dat we hem in Marokko zouden moeten achterlaten. Toen Mike nog bij ons was kon Jack nog zelf in en uit de camper springen maar de laatste 2 weken sliep hij de ganse dag en was niet meer te porren om te gaan wandelen. Op de vorige camping hebben we een adres van een dierenarts gevraagd in Agadir, Die was er gelukkig wel. We zijn er dan eerst eens langs gereden om te zien waar hij juist woonde maar toch terug doorgereden. We hadden nog een extra duwtje nodig om de moeilijke beslissing te nemen. Dat duwtje kwam er van Leo die misschien beter dan wij bemerkte hoe hij was achteruit gegaan. Op 15 februari zijn we dan terug naar de dierenarts gereden die heel voorkomend was en zelfs vroeg aan de mensen in de wachtzaal of we mochten voorgaan. Hij heeft ons dan afscheid laten nemen van Jack en hem heel rustig en zonder pijn laten inslapen. Toen we vroegen of we hem konden laten cremeren zei hij dat dat niet gedaan werd, Maar we mochten hem wel zelf begraven. We hebben hem dan meegenomen naar onze standplaats op het plateau en Francois is met Jack de canyon ingegaan en heeft een kleine nis gevonden , hoog in de wand, waar hij Jack heeft ingelegd en de ingang heeft bedekt met keien zodat er geen wilde honden of andere beesten zouden aankunnen.
We hebben afscheid genomen van een trouwe vriend en reisgezel. Hij is nu wel niet meer in ons leven maar voor altijd in ons hart. Rust zacht, lieve Jack.
11-02-2012
We kunnen terug genieten van de zilte oceaanlucht. Ongeveer 12 km. buiten Agadir loopt er een kronkelend hobbelig pad naar een plateau op zowat 100 m. boven de oceaan. De drinkwatertanks en de ijskast volgeladen rijden we naar boven. We treffen er Rika en Leo en nog enkele andere campers die hier genieten van in de vrije natuur te staan.
Onze naaste buren zijn nomaden, die hun vee schapen, geiten en ezels komen drenken in de nabijgelegen poel.
De ezels lopen hier dag en nacht rond, ze komen buurten en de resten van het eten zoals aardappelschillen, stukken van meloenen enz. opruimen. 's Nachts gaat er al eens een alarm af als een van de ezels zijn achterste wat te hard tegen een camper wrijft. Het is hier zonnig en warm en we blijven hier nog enkele dagen voor we richting Tiznit vertrekken.
07-02-2012
Onze tocht leidt ons naar Taroudant, een pitoreske stad omgeven door indrukwekkende okerkleurige muren. Ze herbergt een kleine medina en interessante souks. Het is Mike zijn laatste dag bij ons en we bezoeken met hem de Berbersouk en gaan daarna een lekkere "noz-noz"" drinken. Morgen vertrekt hij met de bus naar Marrakech en verder met de nachttrein naar Tanger...
Deze 14 dagen zijn als een zucht voorbij gevlogen. We hebben samen een mooi stuk van Marokko gezien, lekkere tajines en couscous gegeten en veel bijgepraat.
Misschien tot ziens Mike, volgend jaar...INCH ALLAH!!!!
We blijven nog enige dagen in Taroudant en bezoeken ondermeer de leerlooierij. De huiden zijn hier beter van kwaliteit en niet duurder dan in de steden in het noorden. OP deze plek hebben de plaatselijke leerlooiers zich verenigd. Je kunt het hele proces van het wassen, drogen, bleken,schrapen, en kleuren tot het verkopen van de huiden nauwgezet volgen. De leerlooiers hebben hun eigen kleine winkel op het grote plein.
05-02-2012
We rijden naar Alnif. Alnif wordt gewaardeerd door geologen (waaronder Mike) uit de hele wereld om zijn bodem, meer dan 550 miljoen jaren oud. Daar worden de fameuze trilobieten gevonden, de eerste dieren met een gezichtsorgaan. We gaan met Mike naar Ihmadi. Deze laatste is spijtig genoeg niet thuis, maar naar een congres over fossielen in Amerika. Maar Mike kan zijn hart ophalen in het winkeltje en wat fossielen kopen.
Op de weg naar Tineghir stoppen we bij een cooperatief. Een Berber geeft uitleg over de gewezen waterwinings kanalen - 45 km. lang ondergronds. In deze kanalen stond het water vroeger 2 m. hoog en nu is het er poederdroog zoals we zelf kunnen vaststellen omdat er al 40 jaar geen ijs meer ligt op de zuidflank van de Atlas.
Hij nodigt ons uit op muntthee en heeft natuurlijk allerlei snuisterijen te koop. Maar voor enkele jeans en 4 paar schoenen mag Magda een halssnoer uitkiezen.
De Todhra kloof, een van de mooiste kloven van Zuid Marokko, ligt diep uitgesneden tussen de hoge kalkrotsen van de Hoge Atlas. We volgen de 8 km. lange kloof tot in Tamtatouche, 1800 m. hoog. Daar treffen we een vriendelijke campinguitbater die ons verwelkomt met muntthee en waar we voor enkele Dirhams (voor wat hoort wat) mooie foto's maken van kinderen.
De vallei van de Dades. Het landschap heeft iets weg van de Grand Canyon. De rode en gele bodem is soms hier en daar ingesneden als gevolg van zware stortregens die diepe sporen in de grond trekken. Niet aan te raden als er onweer dreigt. Nu is alles poeder droog maar het rode zand kleeft wel aan de schoenen en de poten van de honden en Magda ziet het liever niet in de camper.
In Tazenakht bezoeken we een kleine tapijtweverij. De prijs van de tapijten wordt vastgelegd door de weefster zelf. Ze ontvangt het geld rechtstreeks en staat een kleine bijdrage af aan de vereniging. De vrouw op de foto maakt al 8 jaar tapijten en het patroon op de tapijten staat niet op papier maar enkel in haar hoofd. We mogen het ook eens proberen maar brengen het er niet zo direct goed vanaf, tegen 8 jaar praktijk kunnen we niet op.
26-01-2012
Hallo allemaal,
op 20 januri halen we Mike af op de luchthaven van Ouarzazate. Ouarzazate is de voorbode van de Sahara, de drempel naar het Grote Zuiden, waar onze trip begint.
In Zagora laten we ons verleiden om een 'Chashe' te kopen, een soort grote zwarte tulband die de berbers daar in de winter dragen.
Van Zagora rijden we naar het zuiden tot aan het einde van het asfald, daar waar de Sahara begint ligt M'hamid, we rijden een stukje verder, de zandpiste op naar camping "La Boussole du Sahara" 40 Km van de Algerijnse grens.
De karavanen naar Timbouktou zijn hier jaren geleden gepasseerd en komen hier nog altijd voorbij.
Parijs - Dakar kwam hier 6 jaar geleden voorbij en nog steeds spelen ze hier met autotjes.
Tijdens een wandeling met Mike en Fahra, vinden we nog de resten van een BBQ.
