de kraag van 
Maerker Siemoens

minzaam scheren jaarringen 
over de glazen stad van Raven
vlinders omcirkelen de kruin
van de witte horendrager kop
 
wild stampende paarden 
 
blinde voeten dansen 
over eikenhouten spanten 
vleugels, zwarte lakens 
en het dunne gulden zwier
 
bol geweende daken
 
zij omarmt een naarstig dier
maar droomt langzaam, 
schrijlings nog
van het prille engelenblauw  
 
en opwaarts stuwt alweer de nacht 
 
van onder zijn gevilte zoom 
het water is een glazen vuur
de kraag van Maerker Siemoens 
in zijn mantel minnaarhanden
 
gevlekte stenen
 
in de mat beglaasde ochtendzon
loopt een kat op zachte tenen 
de bleke fluisterende maan 
baart een natte horizon  
 
gensterend hout
 
haar in wolken was 
omzwachtelde benen 
verdronken klanken
amulet van de Narwal … 
 
buitelingen
 
aan de overkant
in langzaam licht   
zit de eerste Lorelei
alweer op vinkenslag
te spinnen