Heel geregeld hoor ik in diabetesland de verzuchting dat we eens even, voor een paar dagen vakantie willen nemen onze diabetes. Als het niet goed loopt of toch niet zoals je zou willen. Ik ken zelf die verzuchting ook wel, maar het is al wel ge- minderd tegen over vroeger.
Hoe doe je dat ? Vakantie nemen van diabetes? Zeggen van foert? Ik tel geen kh meer, ik bolus of spuit of neem mijn pillen niet meer? Je meet je waarden niet meer? Je eet alles wat niet mag?
Je zou het kunnen proberen,...maar ik denk dat je na 2 dagen al honds- ziek ergens ligt of je niks meer beseft van de wereld rondom je. Als je echt eens ziek bent of een mentale dip hebt voel je nu al na een paar uren wat dit aan je diabetes doet.
Ik heb het ooit bij iemand gezien die foert zei tegen haar diabetes en de gevolgen bleven niet uit, zij moest met de jaren aan de dialise, haar ogen gingen erg achteruit en ook kreeg ze heel vroeg dementie, mede veroorzaakt door de verwaarlozing van de diabetes.
Nee vakantie nemen van je diabetes kan helaas niet, ook niet voor een paar dagen. Ik ben het als een nieuwe levenswijze gaan zien, een gezondere dan voor mijn diabetes. Toen wist ik natuurlijk niet beter... Nu is de diabetes eigenlijk een automatisme geworden, meten als je opstaat, ontbijten, bolussen, kh tellen enz... Als diabetes ooit geneesbaar zou worden zou ik mijn automatisme zeker gaan missen, je doet zoveel handelingen per dag om je lichaam zo gezond mogelijk te houden dat het echt wel een levenswijze wordt. Eén die je doet beseffen dat gezond toch beter is.
Tussen bergen en dal, elke dag weer moet je proberen de juiste weg te zoeken. Elke dag is weer een nieuw begin en ook weer anders. Zovele factoren bepalen ons leven, verdriet, geluk en andere emoties. het begint al als je 's morgens, allee ik hoop toch dat het ochtend is, uit je bed stapt. Begint je dag met een lach of als je geen ochtendmens zoals ik eerder wat somber. komt de hond of kat om een knuffel vragen? Dan meten en beslissen wat je wil ontbijten, kan je kh beperkt eten of toch net iets meer omwille van een hypo.In de werkweek sta ik vroeg op gewoon om rustig te kunnen ontbijten, want gewoonlijk komt er in de loop van de dag niet veel van, rustig eten, eerder rap een boterham binnen- werken. Tijdens het werk ook weer geregeld meten, gewoon om te zien of die insuline- pomp niet een tijd af moet, wat bij mij meestal wel is. Mijn werk is niet in te schatten, soms is het zwaarder dan gedacht en soms valt alles beter mee en blijft je lijntje rechter, is het pad minder hobbelig. Er zijn dagen dat ik 's morgens om 6 uur ergens begin en tot 16 of 17 uur kan werken. Die dagen heb ik het liefst, zij geven de beste resultaten op mijn meterke. Maar helaas zijn er ook gebroken dagen, 's morgens 4 uur werken en dan in de late namiddag nog een aantal uren. Dat zijn de dagen met veel bergen en soms ook hypo's. De weekends zijn wat stabieler, omdat daar meestal een vaster patroon in zit. Het huishouden doen, rustig aan, winkelen en af en toe eens tijd nemen om leuke dingen te doen. Nu het lente is werk ik graag in de tuin, heel ontspannend en nuttig. Als je dan eens in het zonnetje kan zitten genieten en zien hoeveel bloem en kleur er in die tuin is geeft dat ook weer veel voldoening. En zulke gevoelens geven ook betere resultaten op dat meterke. Dan vindt je iets makkelijker dat juiste pad tussen berg en dal.
Hebben jullie dat ook? Ergenis...als mensen domme opmerkingen over diabetes maken? Mij dus wel...ik weet ook niet alles over ander ziekten, maar dan lees je erover, er is genoeg info via internet terug te vinden.
Gistermorgen moest ik met iemand samenwerken waar ik nog maar 1, maximum 2 keer mee gewerkt heb. En op een gegeven moment meet ik mezelf en zet ik mijn insulinepomp af. Ik zie die dame met grote ogen kijken en daarom zeg ik; ja ik heb suiker en ik meet geregeld en als het moet zet ik mijn insulinepomp af. En dan komt haar reactie; jij mag dan toch niet werken....mensen met suikerziekte mogen niet werken....... Ik dacht; daar gaan we weer. Ik vraag haar waarom ik niet zou mogen werken. Reactie; nee dat mag niet van de dokters...ik ken iemand met ouderdomssuiker en die mocht niet meer werken van zijn dokter. Ik heb geantwoord; dat was dan zeker een oude dokter die niet meer mee is met de moderne wetenschap. Heb ook gezegd hoe lang ik al suiker heb en dat ik van de eerste moment van mijn specialist moest blijven werken, net omdat ik dan voldoende beweging zou hebben, wat later in mijn voordeel zou spelen. Maar ik krijg ook geregeld opmerkingen, omdat ik een insulinepomp draag, dat ik dan "zware" diabetes heb, want mensen die maar pilletjes moeten slikken hebben het niet zo erg.... Ook opmerkingen over voeding storen mij geweldig...vroeger was het inderdaad zo dat sommige voedingsmiddelen op de zwarte/ verboden lijst stonden. Maar nu, met de nieuwe moderne technologie kunnen wij diabeten gewoon gezond mee eten en soms zelfs eens zondigen, zolang je je insulinebehoefte er maar op afstemd.
Maar dus op dit soort mensen knap ik dus af...ze denken het beter te weten dan wij zelf, zijn belerend en ook heel irritant. Ik hoop de komende dagen wat intelligentere mensen tegen te komen...en als ze iets niet goed weten het gewoon te vragen , ik leg het met veel plezier uit. Dan ben ik zeker dat ze de juiste info hebben meegekregen.
En dat ik niet meer het keurmerk van; zware diabeet want je moet constant insuline krijgen, meekrijg. Gezonde mensen krijgen ook constant insuline, alleen zorgt hun gezonde pancreas daarvoor. Mijn pancreas is beschadigt...en daarom draag ik een insulinepomp, die het werk van mijn pancreas overneemt. En daarom ben ik diabeet. Punt uit.....
Vorige week heb ik mijn bloed laten controleren aangezien ik binnenkort op controle moet. Alles is in orde, ook het feit dat het labo vermeldde dat mijn nieren prima in orde zijn is echt wel een opluchting. Er is 1 minpuntje, ik heb een licht tekort aan vitamine D, en ik kreeg de raad om wat meer in de zon te komen. Want de zon is blijkbaar onze beste bron om vitamine D op te doen. Helaas is hier in het noordelijk halfrond te weinig zonlicht in de winter en daardoor is bij de meeste mensen het vitamine D gehalte dan op zijn laagst.
Nu ben ik een nieuwsgierig aagje en heb opzoekingen gaan doen of je via voeding toch niet extra vitamine D kan binnenkrijgen.
Dat valt wat tegen... je hebt; - vette vis ; forel, makreel en zalm - kastanjechampignongs, omdat die in open lucht en dus in zonlicht worden gekweekt -eieren Je kan ook via zuivelprodukten vitamine D binnenkrijgen, maar dit wordt kunstmatig toegevoegd samen met vetten en suikers, dus wordt zuivel niet zo aangeraden hiervoor. Je kan in de apotheek vitamine D supplementen verkrijgen en dan is de D3 het betere werk.
Wat ik ook op verschillende medisch sites las dat er een verband is tussen het tekort aan vitamine D en diabetes type 1. Er zijn verschillende onderzoeken gedaan met kinderen die aan type 1 lijden, zij hadden ook voor zij diabetes ontwikkelden meestal een tekort aan vitamineD. Daardoor zijn er vele specialisten van mening dat hierdoor makkelijker type 1 kan ontwikkeld worden, ook omdat vitamine D normaal mee de immuniteit tegen ziekten ondersteunt. Iemand die dus te weinig vitamine D heeft wordt vaker ziek, of is gevoeliger voor ontstekingen. Maandag sta ik bij de apotheker om mijn dosis vitamine D op te halen. En eet ik 2x per week vette vis
Het is weer zover, het is een van de twee weekends dat men ons verplicht om het uur op zomertijd of wintertijd te zetten.
Voor velen onder ons betekent dit ook dat onze biologische klok weer even van slag gaat zijn. Bij sommigen kan dit een of twee dagen zijn , anderen doen er iets langer over. Zelf heb (had) ik er gemiddeld een week voor nodig. Mijn slaap en eetpatroon lijden eronder, mijn lichaam is toch wel wat ontwricht. Ik merk het ook als ik op reis ga en in andere tijdzones terecht kom. Nu het zomeruur op zich is wel leuk natuurlijk, een uur langer licht en op goede dagen veel buiten kunnen zijn is positief, zeker weten. Hopen op veel gezellige uren en spelletjesavonden buiten met je gezin, in de tuin kunnen eten, genieten van de capriolen van kind en dier.
Aanpassen dus aan het zomeruur, en nu hoop ik dat het dit keer iets vlotter kan gaan, met het hulpmiddel dat we ter beschikking hebben gekregen. Ik hoop echt dat fsl ook in dit geval een meerwaarde kan betekenen. Ook zo voor de vele lotgenoten onder ons. Want als je veel moet reizen als diabeet, voor je werk of andere zaken zijn de tijdzones echt wel stresserend. Voor mij wordt dit een nieuwe test om te zien wat kan en wat niet. Hopelijk kan ik hier weer veel uit leren en proberen mijn lichaam op een gemakkelijkere manier aan te passen aan uur veranderingen.
Voila weer een nieuwe sensor gestoken, de oude verloopt ergens in de late namiddag. Maar als je de nieuwe er een halve dag eerder plaatst en nog niet activeert, geeft hij juistere waarden als hij geactiveert wordt. Want de sensor loopt toch wel een kwartier achter op de bloedprikken...bij mij zijn op deze manier de waarden wel praktisch gelijklopend.
Deze week had ik een verkoudheid opgelopen, weer een luchtwegen- infectie. En het was wel even paniek want; o nee niet weer hee, hopelijk loopt het niet weer zo uit de hand als toen net voor kerst. De schrik zit er op dat punt wel goed in, dat door allerlei infecties heel mijn suikerwaardes de mist inlopen. Dus flashen, heel veel flashen.....ik doe dat normaal al veel, zeker als ik werk...maar als ik me niet goed voel wordt dit om het half uur gedaan. Dat is dan ook het voordeel van de sensor, het is minder opvallend en gaat veel sneller. Maar gelukkig bleven mijn waarden wel goed nu en paste ik mijn basaal aan naar gelang het nodig was. De infectie is bijna bestreden nu, ik hoop dat het de laatste was voor deze winter. En nu de lente in het land is kunnen we weer wat vitamines aanmaken en aansterken om eem ganse zomer optimaal te kunnen genieten van hopelijk veel zon en warmte. Maar deze contolefreak blijft wel haar waarden op de voet volgen ;-)
Overgewicht en diabetes gaan niet samen, dat weten we allemaal. Het is sowieso voor niemand gezond om overgewicht te hebben.
Zelf heb ik ook nog altijd overgewicht, alhoewel er aan gewerkt wordt. Maar het vergt tijd. Ben er bijna een jaar geleden aan begonnen, met hulp van het diabetesteam in mijn conventie. Eerst werden de instellingen in mijn insulinepomp aangepast, verbruik momenteel nog maar 1/3 van de vorige instellingen. En dat had onmiddellijk resultaat, de eerste weken ging het met kilo's. Ik weeg nu ongeveer 9 kilo minder dan vorig jaar rond deze tijd. Tijdens de winterperiode is het gestabiliseerd.Ik doe niet echt meer aan sport, toch niet in de winterperiode en ik had schrik dat er terug kilo's gingen bijkomen. Gelukkig is dit niet gebeurd. Ik let dan ook, nog meer dan vroeger op mijn eten. Heb nog ongeveer hetzelfde eetpatroon, heb enkel de koolhydraten gehalveerd. En het gebeurt ook dat er bij drukke werkweken er maar 2 keer per dag gegeten wordt. Dat kan dankzij mijn insulinepomp. Want eigenlijk eten wij uit gewoonte en niet echt meer uit een hongergevoel. Nu het weer lente wordt is het tijd om weer een klein beetje gewicht te verlie- zen, met het mooie weer kan er weer meer gewandeld worden, er zijn meer groenten en fruit, het eten kan nog iets luchtiger lees koolhydraatarmer.... Mijn streefdoel is immers nog niet gehaald....maar ik doe het liever iets rustiger aan in de hoop dat het dan blijvend is. Ik heb tijd. Al is het elke week maar 100 gram, ik kom er op mijn eigen tempo. En nu het zonnetje weer meer in 't land is ook weer meer buiten en beweging. Zolang mijn lichaam het toelaat natuurlijk, want mijn werk is vrij intensief en aangezien ik ook een jaartje ouder wordt, ook vlugger moe met (in de winter) veel pijnlijke momenten. Maar we gaan ervoor, de strijd tegen het overgewicht.
Diabetes en andere chronische ziektes... Ik merk het meer en meer op.
Dat mensen die al langere tijd diabetes hebben nog andere chronische ziektes ontwikkelingen. Is het toeval of is er toch samenhang met elkaar?
Vele diabeten nemen ook medicatie in voor hun bloeddruk, cholesterol en bloedverdunners ter preventie. Zo willen de endocrinologen de kans hartproblemen verkleinen. Maar ze kunnen niet alles onder controle krijgen natuurlijk.
Maar de huidige technologische vooruitgang gaan ze de komende jaren wel nog invloed op andere complicaties kunnen uit- voeren. Maar, nu op deze moment, zijn wij diabeetjes nog niet vrij van complicaties. Persoonlijk ken ik er een aantal die dagelijks moeten worstelen met neuropathie, fybromyalgie, rethinopatie of angiopathie. Of een combinatie van een aantal van deze ziektes. Wat hun leven echt niet makkelijk maakt, elke dag opnieuw met pijn of andere ongemakken moeten leven. Ook mentaal heeft dit veel invloed, je moet jezelf elke keer weer oppeppen om door te gaan. Soms heb je hulp nodig, van familie, vrienden of gespecialiseerde hulp... waar niks mis mee is. We hebben allemaal wel eens momenten dat je het alleen niet meer kunt en dan kan een babbel of gelijk welke praktische onder- steuning al een oplossing bieden. Volhouden, ook als je het moeilijk hebt...het is niet iedereen gegeven maar met hulp van elkaar kan het al veel doen, dus blijf begripvol naar elkaar toe. Het kan veel uitmaken in het leven van de andere persoon.
Deze vorm van diabetes ken ik nog niet...dacht ik.. maar toen ik verder begon te lezen wist ik dat ik het al wel gezien had...in Egypte..
Secundaire diabetes komt voor in alle ontwikkelingslanden, de artikels die ik gelezen heb gaan voornamelijk over Afrika.
Deze vorm van diabetes ontstaat door ondervoeding en het gebrek aan eiwitten in hun voeding.Daardoor raakt de pancreas ontstoken en sterven de eilandjes van Langerhans af. En net die maken de nodige insuline aan. Als ze al eten hebben is dit heel suikerrijk met veel koolhydraten erin. De ziekte komt meer en meer voor, vooral bij kinderen, En omdat , op het platteland nauwelijks ziektezorg, laat staan een arts of verpleging is kent de bevolking geen diabetes. En meestal gaan ze eerst naar een inheemse kruidendokter die beweert dat het kind behekst is...en dan wordt het kind verstoten, waardoor het sterft bij gebrek aan juiste medicatie.
Zelfs als de mensen het geluk hebben om in een stad te wonen waar wel artsen zijn die de ziekte herkennen is het nog niet mogelijk om een goede behandeling op te starten want insuline is heel duur en kunnen ze niet betalen. De enkelingen die wel insuline kunnen krijgen, verkrijgen die door giften, die meestal door de westerse wereld worden gedoneerd. Maar dan nog zijn er andere problemen, want hoe hou je de insuline koel? In het warme Afrika is dat ook niet evident...sommige proberen om in een aarden kruik gekoeld water te doen, de flacons insuline erin en dan begraven in koele, vochtige aarde...als je geluk hebt dat je aan een rivier woont.
Het aantal amputaties door diabetes ligt in Afrika op 60 %. En het sterftecijfer door diabetes is hoog , heel hoog....en onwaarschijnlijk jong.
Letterlijk en figuurlijk. De storm die over het land raasde en op weerkundig gebied. En de storm die binnen in mij raasde...
Beiden hadden invloed op de diabetes. Maar door alert te zijn en de technische hulp van tegenwoordig kan je toch beter managen in je diabetesbeheer.
De week begon slecht met een ijskast en diepvries die er in het weekend de brui aangaf, resultaat; al je eten in de vuilbak...stress dus, want er moest zo vlug mogelijk. Dochterlief en ik maandag op ijskastjacht, ook èèn gevonden en zelf vervoerd, wie zei ook weer dat vrouwen het zwakke geslacht zijn? Dus dat probleem was sneller opgelost dan gedacht.Gelukkig maar.
Toen begon het te waaien en daar word ik onrustig van. Er zijn ergenissen op het werk, waarvan ik al een deel aan de bazen had doorgegeven zodat zij ze kunnen oplossen. Ook door te korte nachten ben ikzelf ook niet optimaal en ben ik sneller geirriteerd...maar probeer wel rustig te blijven. Ik blijf vriendelijk goeiedag zeggen tegen iedereen en ben meestal beleefd... meestal dus....tot het fout loopt.... Om het kort te houden; een pandverantwoordelijke was gaan klagen dat ik mijn werk niet deed; zij zei tegen mij dat de klant heel streng was en klaagde. Ik had zogezegd de gang al in 14 dagen niet gedweild (moet dagelijks). Ik heb dit ook gedaan, maar als het regent en de mensen komen van buiten naar binnen blijft die gang natuurlijk niet proper. De pandverantwoordelijke had mij toch zien dweilen, elke dag en toch ging zij tegen de teamleidster klagen. Ik kreeg een uitbrander , waar die pandverandwoordelijke bijstond.....en toen barstte de storm los in mij.... Ik vroeg aan de teamleidster hoe dikwijls zij klachten hadden van mij, of dat ik mijn werk niet naar behoren deed... Dan krijg je als antwoord; bijna nooit.... Ik ben heel grof geweest en heb weer geleerd dat er achterbakse mensen zijn.... en dat ik nog altijd veel te zacht ben... De nacht erop heb ik nauwelijks geslapen, zo van streek was ik...ook had ik schrik van een ernstige hypo, want dat zou ook niet de eerste keer zijn dat ik door de emoties in de gevarenzone zou komen en dat wou ik ten alle prijze vermijden. Om het halfuur meten en bijsturen is dan een vereiste. Normaal zou ik niet zo fel reageren, maar de laatste tijd is mijn leven iets hectischer dan normaal...maar wat wel een feit is, ik laat mij zeker niet doen... En terug weer wat meer afstand nemen...ik ga ook geen problemen meer melden, mijn betrokkenheid naar werk toe terugschroeven...ze trekken hun plan maar...
Kan alleen maar te goede komen voor mezelf, minder bijsturingen.
