Iedereen wil graag zijn boterham verdienen. Of niet? Veel jongeren bieden zich tegenwoordig aan voor een beschikbare functie. Bedrijven hebben ook graag jonge, gemotiveerde mensen, maar ze moeten de ervaring hebben van iemand die 40 is en het liefst een hoger diploma op zak hebben en liefst nog voor een te laag loon. Veel bedrijven willen iemand die ervaren is, omdat ze er dan "minder" last mee hebben. Dit is niet alleen een zeer passieve houding van de bedrijven, maar ook een foutieve!
Ter informatie ga ik u even de vicieuze cirkel meegeven die bedrijven vandaag hanteren. Een bedrijf heeft functie X vrij, maar men moet (veel) ervaring hebben in X om deze goed te kunnen doen werken. Geen probleem, maar het bedrijf heeft geen andere functie waarbij men een deel leert om functie X goed te kunnen of leren. Hoe gaat men dit oplossen? Misschien gaan ze iemand wegkopen van een concurrerend bedrijf, of ze zoeken iemand binnen het eigen bedrijf die wil doorgroeien, maar die persoon heeft evenveel ervaring als iemand die pas is afgestudeerd (enkel de praktijkervaring is op papier groter). En zo komt het ook dat jongeren vandaag geen kans krijgen om de ervaring op te doen die bedrijven vragen.
Is het niet concreet genoeg? Wel hieronder volgen voorbeelden: Het verhaal uit de hotelsector (de namen zijn volledig fictief! Elke gelijkenis met naam en toenaam is louter toevallig): Jan is afgestudeerd als bachelor in hotelmanagement. Jan heeft tijdens zijn studies veel geleerd over het cijferwerk in de hotels en een uitstekende receptiestage achter de rug. Jan is overtuigd van zijn kunnen, zo ook zijn stagehuis, dat hem geen contract kon bieden wat hem voldoening bracht. Jan gaat solliciteren bij verscheidene hotels voor een reservatiefunctie of zelfs maar een miniem klein stapje hoger, tenslotte heeft hij drie jaar gestudeerd. Als Jan gaat solliciteren, merkt hij dat hij enkel voor een lage receptiefunctie in aanmerking komt, waar ze iedereen voor aannemen met exact dezelfde doorgroeimogelijkheden en ook doorgroeiperiode als iemand die niet gestudeerd heeft. Als Jan vermeldt dat zijn ervaring overeenstemt met een ervaring 2 jaar (over het algemeen), krijgt hij toch steeds te horen dat hij geen ervaring heeft. Jan wil graag werken, maar geraakt ontmoedigd. Overal gebruikt men het magische woord ervaring. Nadat de studies belangrijk waren, komt nu de ervaring op de eerste plaats. Jan heeft al 30 keer gesolliciteerd en telkens hetzelfde antwoord. Zelfs als hij zijn kleine eisen en kleine extra opstap laat vallen, komt hij nog niet in aanmerking. Nu vragen Jan en ook ik, beste lezer, zich af hoe men ervaring kan vatten. Sommigen leren snel, anderen traag, anderen leren nooit en anderen hebben alles vanaf de eerste week al door. Jan is zon persoon.
Beste lezer, we maken zo onze eigen economie nog verder kapot. Als we op deze manier verder doen, zal geen enkele jongere nog kunnen of willen werken. Jan wil werken, maar hij krijgt de kans niet. Jan is tot op vandaag nog steeds werkloos en kan bijgevolg nog niet werken aan zijn toekomst. Jan is momenteel tevens ten einde raad. Beste lezer, ik vraag u met aandrang hierover na te denken en aan de bedrijven om te stoppen met onnozel te doen, crisis of niet, velen willen maar kunnen of mogen niet werken!