'Maar Opa, waarom noemden ze U vroeger Ninja?' Opa zucht maar zegt niets. Toch wil ik het weten, Oma zegt dat hij een held was maar dat hij nu oud en in de war is. Toen ik haar vroeg waarom Opa een held was zei ze alleen maar 'Ze noemden hem Ninja en toen ik met hem trouwde was elk meisje uit het land jaloers.' Daarna heb ik het haar nog een paar keer gevraagd maar ze zei niets ze staart dan alleen maar voor zich uit en na een tijdje zegt ze 'Dat is verleden tijd je Opa en ik houden nog wel van elkaar maar Opa is in de war en daarom woon ik nu ergens anders.' Ik heb nooit gemerkt dat Opa in de war is, hij vergeet soms wel eens iets maar dat doe ik ook. 'het komt allemaal door die vervloekte toverballen' zegt Opa opeens. 'Welke toverballen Opa?' Opa zucht heel diep en het lijkt alsof hij moet huilen. Wat moet ik nu doen? weggaan? Ik weet het niet, ik wil zo graag horen wat Opa zo verdrietig maakt. 'Ik zal het je vertellen jongen'
'Het is heel lang geleden en ik weet het niet allemaal precies meer, maar ik zal het zo goed mogelijk vertellen. Ik was 14 en een normale jongen, iedereen wist dat er regelmatig gezinnen en soms zelfs hele families verdwenen, maar niemand wist hoe... Toen kwam ik erachter, ik dacht eerst dat ik droomde het was als een sprookje, maar het was echt afschuwelijk echt maar dat besefte ik later pas.'
Ineens begon Opa te huilen, hij snikte en leek diep ongelukkig. Ik wiebel op mijn stoel, Opa heeft nog nooit gehuild, hij moet mij altijd troosten als ik huilden omdat ik was gevallen of omdat iemand mij had geplaagd, moet ik nu Opa troosten?
