Het moest ervan komen, ik was zwanger. Het ergste was nog dat ik niet eens wist van wie. Hoe zou ik dit vertellen aan mama, ze zal nooit meer willen praten met mij. Pas toen ik hem Carli, mijn kleine zusje zag betasten besloot ik het mama te vertellen. Het was al erg genoeg dat hij me dit aandeed, hoe kon hij het zijn eigen dochter aandoen. Ik was zo overstuur dat ik mijn mama riep en haar eerst over mijn zwangerschap vertelde en daarna over zijn verkrachtingen en hoe hij Carli aan het betasten was. Ze werd zo kwaad op mij dat ze me niet eens durfde aankijken en me vertelde dat ik mijn spullen kon pakken en moest vertrekken. Waarom gelooft ze me nu niet? Ze wil het gewoon niet geloven. Ik had geen idee waar ik naartoe kon gaan en besloot om bij een oude vriend langs te gaan. Hij vertelde me dat ik zolang mocht blijven als ik wou tot hij te weten kwam dat ik zwanger was. Ik kon niet snel genoeg vertrekken en ging ten einde raad bij Marnus langs. Zou hij me willen zien nadat ik het uitmaakte en nu zwanger was? Zijn vader deed open en vroeg me wat er gebeurd was. Het was de eerste keer dat ik iemand het hele verhaal vertelde. Hij en tante Miriam namen me in huis en besloten me te helpen met de zwangerschap. Miriam hield van me alsof ik haar eigen kind was en ze oordeelde me nooit om het feit dat ik niet wist wie de vader was. Ik nam samen met hun de beslissing om mijn kind af te staan na mijn bevalling. Mijn moeder moest nog altijd niets van me weten.