|
Na enkele dagen stilte, wegens uiteenlopende redenen, volgt hier uiteindelijk de volgende update.
Zoals eerder gezegd, valt ons verblijf in Memphis samen met de viering van de 36ste verjaardag van Elvis' overlijden. En dat zal je geweten hebben !
Deze stad is werkelijk overspoeld door fans van over de hele wereld. Australiërs, Europeanen van allerlei slag, Chinezen, Arabieren ... Echt van overal en in grote getalen !
Wanneer je de parking van Graceland oprijdt en meteen een tiendollarbiljetje tevoorschijn mag halen, dringt het plots tot je door dat de erfenis die The King achterliet, zo mogelijk nog winstgevender is dan hijzelf bij leven ...
Een korte wandeling van de parking naar de inkomloketten en daar stonden we dan in een mensenfile van ongeveer 200 deelnemers ... Aanschuiven geblazen, ware het niet voor een vriendelijke man die er ons attent op maakte dat de file één grote groep was ...
Vier ticketjes aan $37/stuk lieten ons toe om in de volgende file plaats te nemen. Hier kreeg je alvast een koptelefoon, verbonden aan een klein toestelletje dat ons voor de duur van de tour van informatie zou voorzien.
Alvorens plaats te nemen in een bus, welke ons naar de Mansion zou leiden, mochten we poseren voor een foto ... Later kon je beslissen of je hiervoor al dan niet $25 wilde neertellen ...
Een korte rit bracht ons tot aan het voorportaal van de Mansion, het prachtige, grote huis waar Elvis' een groot deel van zijn leven doorbracht. Gewoon al het wachten tot je binnengelaten werd (groep per groep), zette je aan het denken ... Je staat op dezelfde plaats waar Elvis ongetwijfeld heeft gestaan; je staat klaar om binnen te treden in zijn heiligdom, waar hij zich terugtrok om tot rust te komen ... waar zijn geliefde moeder stierf ...
We vernamen dat hij dit huis destijds kocht van de familie Moore voor ongeveer $100.000, wat in 1957 een fortuin was. Het huis staat op een immens domein, hetwelk ondertussen opgenomen is in het Register for Historic Places in de US.
Binnen kan je je een goed beeld vormen van het "alledaagse" leven dat hier zijn gang vond ... De algemene inrichting van het huis toont overduidelijk dat Elvis dit huis liet inrichten voor zijn ouders ... Een familie van allerlaagste komaf welke nu kon genieten van het succes en de bijhorende rijkdom van hun zoon ...
En omdat Elvis zo'n sterke band had met zijn ouders (en zeker met zijn moeder), spaarde hij moeite noch geld om het deze mensen naar hun zin te maken. Voor zichzelf had hij echter ook de nodige ruimte voorzien : zo was er een ontspanningsruimte met 3 TV's, bar een een platenverzameling waarvoor menig verzamelaar nu het schuim op de bek zou krijgen ...
Verder was er een biljartruimte met poolbiljart, bar en zitruimte. De naastgelegen plaats betreft de relaxruimte, waarin een 6-meter-lange sofa in wit leder, waar de gasten konden plaatsnemen terwijl hij (soms samen met zijn dochter Lisa Marie), wat tokkelde op de piano ...
Hierna kom je in de raquetball-room, nu omgebouwd tot tentoonstellingsruimte waar onder meer zijn beroemdste pakken te bekijken zijn. En de 6 meter hoge muren zijn van bodem tot plafond behangen met "enkele" van zijn gouden, platinum en welke kleur albums dan ook ! De rest is elders opgeslagen ...
Terug buiten kan je het kantoor van zijn vader Vernon bekijken, gelegen naast Elvis' persoonlijke schietstand. De stallen met zeer uitgestrekte grasvelden zijn nu nog slechts door 4 paarden bevolkt ... doch destijds liepen er een dertigtal paarden die konden beschikken over hectares afgebakend terrein.
Als laatste halte bij het bezoek aan het huis, kom je in de Garden of Meditation ... Hier liggen zowel Elvis als zijn ouders en grootouders begraven. Aanvankelijk lag Elvis' moeder en hijzelf begraven op Forest Hill Cemetery in Memphis, doch na een poging van enkele onverlaten om het stoffelijk overschot van de King te stelen, kreeg Papa Vernon uitzonderlijk de toestemming om beiden te rusten te leggen op Graceland ...
Mooie graven, de zerken vrij van talrijke kransen en bloemen die dagelijks worden geleverd of neergelegd ... Hier werd opvallend weinig gesproken doch des te meer gefotografeerd ... Speciaal moment.
De bus bracht ons dan terug naar het eerste gedeelte waar de tour kon verdergezet worden. Volgende op de lijst was het Elvis Auto Museum. Hier staan de originele wagens en moto's waarmee hij zowel privé als professioneel zijn verplaatsingen maakte ... Een magnifiek museum dat er voor zorgt dat je verbeelding nog een versnelling hoger schakelt ...
Rolls Royce, Mercedes, Lincoln Continental, ... noem maar op en het staat er, maar meestal in exclusieve uitgaven ...
De foto's ervan (en van ons ganse bezoek) post ik later.
Wanneer je het museum verlaat, kom je zonder dat het zelf wil, in een giftshop terecht waar je ongeveer ALLES kan kopen waar men de kop of de naam van Elvis op kon drukken : T-shirts, shotglaasjes, pyjamas, kussens, fleeces, onderzetters, lucifers, kurketrekkers, koffiekoppen, bierglazen, post-its, oorbellen, ringen, kookboeken, CD's, DVD's, zonnebrillen en ga zo maar door ... Alles aan de prijs van een echte toeristenval ...
Na het automuseum kregen we toegang tot de twee privévliegtuigen van Elvis. Eén privéjet omgebouwd tot luxe-appartement en een grote Boeing (737 denk ik), eveneens omgebouwd voor dezen die willen reizen in stijl ... Bar met lederen zetels en houten tafels, vervolgens de relaxruimte met eveneens lederen sofa's en bureau (mét telefoon). Achteraan kom je in de slaapkamer met 2-persoonsbed ... Dit vliegtuig kreeg de naam "Lisa Marie"
Volgende exhibit betrof de Elvis '68 Comeback wat eigenlijk niet meer was dan wat foto's en nog wat kledij. Uitgang : giftshop.
Laatste van de tour was de Hawaïan Exhibit hetgeen neerkwam op hetzelfde als hierboven. Uitgang : giftshop.
Nog iets gegeten in de Rock'n'Roll Café (burger (2), fried shrimp en mega-garden-salad with grilled chicken) en we besloten om terug naar het hotel te rijden. Temeer omdat de bezoekers begonnen toe te stromen voor het evenement dat die avond zou plaatsvinden : The Elvis Vigil. Een wake welke tienduizenden deelnemers verwelkomt. Alle keiharde fans komen hier bijeen om 's avonds gezamenlijk met een kaars in de hand, de wandeltour van de Mansion te doen, inclusief een passage aan de graven ... Ongelofelijk om zien ... Werd live gestreamd op You Tube.
Wij besloten om deze drukte stilletjes aan ons te laten voorbijgaan en installeerden ons naast de pool van het hotel met onze gevulde koelbox ! De dames onder ons hadden zich onderweg een verse, grote sushischotel aangeschaft en de mannen kozen voor een geleverde pizza en "stuffed cheesy bread" ... Daar zaten we dus naast de pool en terwijl de sushischotel aan z'n einde kwam, kregen wij gezelschap. Een Canadees koppel, Mike en Nan, hoorden ons praten en vroegen zich af of wij Duitsers waren (de honderdste keer dat men dit aan ons vraagt ...). Ze kwamen bij ons aan tafel zitten en onmiddellijk ontstond er een gezellig samenzijn, vergelijkbaar met een avondje in't Saske ...
Mike bleek een zelfstandige te zijn die een vast contract met de overheid heeft, Nan was tewerkgesteld in een ziekenhuis. Zij wonen in een stadje in Ontario, Canada en waren met de wagen op rondreis door de US. Bijna van noord naar zuid en terug ... Na het verorberen van de sushi kwamen de dames ons vergezellen en werd de gezelligheid nog wat groter. Even later kwam er nog een dame bij ... Een Texaanse welke met haar gezinnetje eveneens van het Elvisgebeuren wilde proeven. Het kwam erop neer dat er geen pizzabestelling plaats vond, en dat wij ons bacchanaal rustig verder zetten. Onze Texaanse vriendin verliet even de party en presenteerde ons een uurtje later met de restanten van een pepperonipizza die de afmeting had van een gemiddelde salontafel ... Deze gulle gift werd met open armen ontvangen en even later werden we door de manager vriendelijk verzocht om de pool-area te verlaten ... Pool geopend tot 2130 uur ...
Geen probleem voor Nan : stoelen van de pool werden verplaatst naar de gang vóór onze kamer, alwaar het feestje werd verdergezet ...
Een uurtje later werden de stoelen teruggeplaatst en ging ieder zijn eigen weg : specifiek : beddenbak ! En zo zijn jullie meteen op de hoogte waarom ik de eerste update miste ...
The day after ... Iedereen (of toch de meesten) begonnen hun ochtend redelijk bekaterd. De beslissing was dan ook om wat rond te hangen op Beale Street, te lunchen op Beale Street (waarvoor ik paste) en dan nog op zoek te gaan naar shops die Walgreen's, Sigaret Store en Liquor Store heetten ... Ergens tussenin nog een stop bij een erg grote supermarkt met verse saladbar om wat vers voedsel in te slaan ... en uiteindelijk bestelde het mannelijk gezelschap toch nog de uitgestelde pepperonipizza ... Domino's rules !
Resultaat was een easy night in het hotel, met wat TV en een vroege nacht onder de dekens ... (tweede reden van uitgestelde update)
Vroeg op om te vertrekken naar Tupelo, Mississippi, geboorteplaats van Elvis.
Bij het binnenrijden van Tupelo waan je jezelf echt in een uitdovend, zuiders stadje ... Niets is minder waar. Alhoewel Tupelo beperkt is in bevolking, is er geen gebrek aan beweging ... Vanzelfsprekend allemaal gelinkt aan Elvis ... Zijn geboorteplaats, Johnny's Drive In, het park waar hij zijn homecoming concert gaf en ga zo maar door ...
Wij gingen eerst voor het bezoek aan zijn geboorteplaats.
Bij het aanrijden voel je reeds hoe het hier vroeger moet geweest zijn ... De rijkdom druipt niet bepaald van de buurt. Het huisje van geboorte bevindt zich op een relatief grote oppervlakte, nu perfect onderhouden. Destijds was het braakliggend, onvruchtbaar land. Het huisje zelf noemde men hier vroeger een "shotgun" house. Zo genoemd omdat je van door de voordeur met een shotgun tot door de achterdeur kon schieten.
Elvis sliep samen met zijn ouders in één bed in de eerste kamer. De tweede kamer bestaat uit een tafel met drie stoelen. Dan komt de achterdeur, en dat was het. Enkele meters verder kon je naar de "outhouse", de buitengelegen WC. Daarnaast staat de kerk die Elvis met zijn ouders elke zondag bezocht en waar hij leerde zingen. Deze kerk stond oorspronkelijk enkele mijlen verder doch werd na zijn dood door de erfgenamen naast het geboortehuis geplaatst. Dit kleine kerkje vormt momenteel ook een onderdeel van het bezoek en je kan hier een geacteerde heropvoering bekijken van hoe een doorsnee kerkbezoek er destijds uitzag. Het was hier dat hij werd geïnspireerd door de muzikanten in de kerk en even later kocht zijn moeder voor hem zijn eerste gitaar. Hij leerde zijn eerste akkoorden van Brother Frank, de voorganger in hun kerk ...
Elvis' ouders besloten het huisje met grond te koop te stellen en hun geluk te beproeven in Memphis. Ondertussen begon hun zoon hier en daar op te treden, kleinschalig en beperkt ... Hij speelde op kermissen en sliep meestal in een aftandse auto ... tot hij $500 bij elkaar had. Toen stapte hij naar de City Council (gemeenteraad) van Tupelo en vroeg hen of zij waren geïnteresseerd om de eigendom van zijn ouders te kopen. Hij gaf de 500 cash aan de stad met de belofte om zo snel mogelijk de rest af te betalen ... And the rest is history ... De grote doorbraak kwam er en Tupelo teert nog steeds op zijn nalatenschap.
Zo is er in Tupelo Johnny's Drive In ... Zo goed als onveranderd ... Uiteraard moesten wij hier stoppen for lunch. Een parking groot genoeg voor een 15-tal auto's. Stap je niet snel genoeg uit, staat er iemand aan je raam om je bestelling op te nemen. Kies je om binnen te gaan zitten, moet je echt geluk hebben om één van de 6 boxen te kunnen bevolken. Wij waren in het laatste geval ... Geen menu of drankkaart ... Alles wat te verkrijgen is, hangt op twee borden aan de muur. Geen bier of andere alcohol, frisdranken in bekers van halve liters (met gratis refill), en voor de rest BBQ-plates, hamburgers, en sandwiches ... Niet meer, niet minder ... maar American History. En de Elvis-booth ... het plaatsje waar hij steeds met zijn ouders placht te zitten ... Nog even passeren langs het park waar hij zijn Homecoming Concert gaf. Vroeger diende hij onder de omheining te kruipen wanneer er iets gaande was. Toen hij terugkwam naar Tupelo, eind jaren '50, gaf hij voornoemd concert en werden er tickets verkocht aan $2 ... Vijfduizend mensen kwamen en een legende werd geboren ... Elvis schonk de opbrengsten aan de stad, kreeg de symbolische sleutel, en moest sindsdien nooit meer over of onder een hek kruipen. Wij hebben cheques gezien die hij schreef aan personen in nood of aan goede doelen ... Hij kocht letterlijk huizen voor de daklozen in Memphis en Tupelo ...
En om het hoofdstuk Elvis af te sluiten een citaat van zijn lerares in het 6de leerjaar : "There's something good about everyone, but it's all good about Elvis"
Tupelo, Mississippi ...
En dan kwamen we aan in onze Best Western. Op eerste zicht slechte ligging ... Inchecken en gevraagd om een laaggelegen kamer (om zo weinig mogelijk met de valiezen te moeten zeulen ...). No problem maar ze waren nog bezig met de rotzooi van de vorige bezoekers uit onze kamer te hossen ... Drie kwartier had men nog nodig dus wij naar de dichtstbijgelegen Mall (bleek vlakbij) ... Megamall, foodcourt, en 3 kilometer om errond te rijden ... Wij dachten de GPS te slim af te zijn ... NOT !!!
De dames (althans de jongste) wilde eens gaan voor een mani-pedi in de States. Dus de dames na het inchecken terug naar de Mall alwaar er eentje een volledige mani en nog eentje een andere mani koos. Details bij de dames te verkrijgen op eenvoudig verzoek ...
Ondertussen de boys bacootjes in de brandende zon naast het indoor zwembad ... zwembad binnen, terras buiten ...
Toen de frisse nageltjes terug waren, konden we de parking van het hotel oversteken om te dineren in Chili's, het naastgelegen restaurant. We waren verbaasd over de drukte want eigenlijk zitten we in de middle of nowhere ... De hostess noteerde ons en gaf ons een beeper waarmee we verwittigd konden worden wanneer er een tafel vrijkwam. Iets meer dan een halfuurtje zou het duren ... Tijd genoeg om aan de bar nog iets te drinken ... Twee baco's (groot), een Classic Margarita en een Bud Light Lime zouden ons wel even zoet houden. En plots ging de beeper af ! Wij dachten dat de rekening van de bar meegenomen zou worden naar onze tafel maar nee ! Afrekenen geblazen ... Geen probleem en uiteindelijk nog een meevaller want het was Happy Hour voor de Margarita-drinkers ! Dus nog één tegoed aan tafel ... Dan het eten : bijna iederen in dubio : wat moet je hier kiezen ? Alles ziet er lekker uit en je zit in Mississippi, waar de steak en de BBQ-ribs even lekker zijn als het seafood of andersom !?!
Wel, nu zijn jullie opnieuw een beetje mee wat betreft onze belevenissen ... Veel Elvis, ik weet het maar je bent een fan of je bent het niet ... In ieder geval was dit voor de helft van ons een stukje van een legende en het was de moeite !
Morgen rijden we opnieuw een "dry state" in waar op zondag niets maar dan ook NIETS alcoholisch mag worden verkocht, verbruikt of op enige andere manier genuttigd : Alabama ...
We'll keep in touch !
|
