Zo’n twaalf jaar geleden, in 1999 las ik in een oude Humo een artikelen reeks over “Lucide dromen”.

Het betrof een samenvatting van Stephen LaBerge’s boek met de gelijknamige titel.

Ik had er nog nooit van gehoord.

Niettemin was mijn interesse na het lezen ervan gewekt. Sommige getuigenissen van mensen die lucide konden dromen vond ik zo opzienbarend dat ik besloot zelf een poging te doen.

Je kon het namelijk leren. Wetenschappers zoals P Tholey, K.Hearne en LaBerge en vele andere  hadden in het slaaplaboratorium allerlei testen gedaan met proefpersonen en zichzelf en methodes ontwikkeld hoe je het snelst een lucide droom kon opwekken.

Ze hadden het hele gebeuren ook meteen een wetenschappelijke zwaarte gegeven door aan te tonen dat mensen die lucide waren in hun dromen oogsignalen konden geven en daarmee aangaven dat ze inderdaad doelbewust taken konden uitvoeren terwijl ze in een REM slaap verkeerden.

Het bleek ook zo te zijn dat dezelfde hersengebieden die overdag actief waren tijdens bepaalde handelingen dit ook waren tijdens dromen waarin dezelfde handelingen werden uitgevoerd, met dit verschil dat het lichaam zelf bewegingloos bleef.

Elke nacht dromen wij allemaal meerdere dromen. De ene al gekker en onlogischer dan de andere. Toch beseffen we tijdens al die vreemde gebeurtenissen niet dat we aan het dromen zijn. We lijden dan aan “singlemindness”. Een onvermogen om kritisch je toestand te onderkennen. In de morgen, als we dan wakker worden herinneren we ons vaagweg nog wat beelden en gevoelens en tegen de middag of nog vroeger zijn we het allemaal alweer vergeten.

Toch zonde dat al die avonturen s’nachts ons niet bijblijven, alsof we er zelf niet bij waren, terwijl het toch allemaal in ons eigen hoofd gebeurt!

Wie geïnteresseerd is kan zelf op zoek gaan naar informatie over lucide dromen. Internet staat er vol mee. Ik ga hier vooral mijn eigen ervaringen beschrijven en erover reflecteren.

Ik zal er meteen bij vermelden dat dit ook een middel is om overdag geregeld met lucide dromen bezig te zijn. Dat helpt namelijk om ze s’nachts te krijgen, vandaar.

De ene persoon heeft  al wat meer talent om lucide te dromen dan de andere.

Sommige mensen hebben ze zelfs van nature en vaak al vanaf jonge leeftijd. Gelukzakken zijn dat.

Meestal echter moet je er wat moeite voor doen en kan het maanden duren vooraleer je er één ervaart maar het kan je ook al gebeuren na één nacht.

Het is alleszins de moeite waard!

Bewust worden in je droom is een heel bijzondere gebeurtenis. Het is dan alsof jij, de persoon die je bent tijdens je wakende leven de plaats inneemt van die onbewuste figuur die normaal gezien elke nacht je dromen waarneemt, als was het een stand-in.

Je bent je dan plots bewust van het feit dat je droomt. Je bent letterlijk in je droomwereld en je bewustzijn daarvan maakt alles bedrieglijk echt en magisch realistisch.

Vaak worden beginnende lucide dromers daarvan wakker, zo’n schok kan het zijn.

Als je erin slaagt om in de droom te blijven kan je leren er controle over te krijgen en zo je eigen dromen te sturen.

Hoe kun je leren lucide te dromen?

Laten we beginnen met twee grote verschillen aan te wijzen. Twee verschillende inductie methoden.

De ene heet DILD, de andere WILD

DILD staat voor “Dream induced lucid dream”

WILD staat voor “Wake induced lucid dream”

Er zijn nog andere tussenvormen maar grofweg zijn dit de twee manieren waarop je waakbewustzijn in je dromen kan integreren.

DILD betekent dat je in de droom zelf bewust word. Je bent dus aan het dromen en plots gebeurd er iets waardoor je -in je droom- bewust wordt van je droomtoestand.

Je wordt als het ware wakker midden in de film.

WILD betekent dat je je lichaam in slaap laat vallen terwijl jij zelf nog een beetje bewust blijft. Dat bewustzijn activeer je dan als je droom begint.

De film moet nog beginnen.

Het laatste spreekt het meest tot de verbeelding. Hoe kan dat nu, je lichaam in slaap laten vallen terwijl je geest wakker blijft?

Je zal wel snappen dat deze manier ook de moeilijkste is. Je gaat van wakende toestand over naar droommodus zonder het bewustzijn helemaal te verliezen.

Straffe kost!

Nochtans is dit fenomeen duizenden jaren oud!

DILD is voor de meeste mensen het gemakkelijkst. Je bent al in een droom en door iets in de droom word je bewust.

Dit was dus de eerste techniek die ik ging uitproberen. Ik volgde de instructies die summier in het tijdschrift beschreven stonden.

Uit onderzoek was gebleken dat wanneer je overdag realiteitstests deed, je dit na verloop van tijd ook in je dromen ging doen waardoor je dan bewust werd in je droom.

Ik maakte dus een lijstje van een aantal dingen die ik overdag deed of zag. Iedere keer wanneer ik ze tegenkwam in mijn wakende bestaan zou ik mezelf en de omgeving kritisch bekijken en me afvragen of ik droomde. Dat klinkt gek en het was een beetje raar om te doen echter…

Ik kwam er al gauw achter dat dit niet meeviel. Heel vaak kwam ik s’avonds tot de conclusie dat ik meerdere malen overdag mijn targets gemist had. Dit leidde tot frustratie.

Ik gaf echter niet op. We hadden thuis toen twee zwarte Labradors rondlopen en ze stonden ook op mijn lijstje. Iedere wanneer ik ze zag (en dat was vaak) vroeg ik me af of ik droomde.  en deed een realiteitstest, een test die duidelijk maakt of je al dan niet droomt.
Lach niet, als je bewust bent in een droom is die soms niet te onderscheiden van de realiteit!

Op een keer had ik een droom waarin de honden voorkwamen en ik herinner me nu nog steeds, twaalf jaar later heel goed hoe ik me in mijn droom afvroeg of ik droomde?. Het was een schok en ik werd meteen wakker van de opwinding. Vanaf toen geloofde ik in het fenomeen en wist ik dat het kon.

Gesterkt door dit bemoedigende schouderklopje ging ik vastberaden door.

Ik bleef echter sukkelen met mijn geheugen en mistte overdag zoveel items van mijn lijstjes dat ik de moed verloor. Verdere nachtelijke ervaringen bleven uit en langzaam doofde mijn motivatie. Niet lang daarna was heel het experiment slechts nog een vage herinnering.

Eind september 2011 ging ik met mijn vriendin naar de bioscoop.

“Inception” was al bezig toen we na een uitgelopen vijfgangenmenu de zaal binnenkwamen.

Ik wist niet waar de film over ging. Leonardo Di Caprio was in goeden doen. Toen de plot van de film zich ontvouwde moest ik terug denken aan mijn droomonderneming van zolang geleden.

De dag nadien thuis -ondertussen beschikking over het internet wat 12 jaar geleden nog niet het geval was- zocht ik op het internet met als zoekwoorden “lucide dromen”. Een onoverzichtelijke berg informatie schoof over mijn scherm.

Meteen toen ik via youtube een filmpje over lucide dromen zag was mijn belangstelling helemaal terug.

Dit keer zou ik het degelijker aanpakken!   

Mijn onderneming begint op donderdag 14 oktober 2010.

Die namiddag ervaar ik mijn eerste WILD

"Ik wil een kort dutje doen met de bedoeling in een lucide droom te krijgen.

Al een hele dag vraag ik me regelmatig af of ik droom. Als realiteits check duw ik dan met een vinger van de ene hand in de andere. In een droom zou die er los doorheen gaan.

Dat had ik ergens gelezen.

Terwijl ik daar zo lig en al een tijdje in slaap probeer te komen -wat een moeilijkheid was- voel ik mijn lichaam tintelen en warm worden. Het is heel ontspannen. Zo ontspannen dat ik het niet meer voel.

Ik concentreer me tegelijk op een vakantieherinnering. Ik herbeleef een zwempartij in de zee. Iedere keer opnieuw zwem ik naar een vlot dat verankerd ligt op een tweehonderd meter van het strand. Het water is fris en helder, de golven benemen mijn zicht op het vlot en ik voel me ingesloten door de zee.

Iedere keer wanneer mijn gedachten een andere kant op dreigen te gaan breng ik ze terug naar die herinnering, iedere keer opnieuw. Ik heb alle tijd!

Net op het moment dat ik wegglijd in een slaap voel ik me bewegen… Ik voel me recht komen en lijk tegenover iets donker en dreigends te staan.

Ik ben nog steeds bewust en ik denk, ja…! Ik droom en daarom duw ik een vinger in mijn hand. Die gaat er los doorheen. Wat toen gebeurde was vrij beangstigend. Alles begon te kantelen.
Ik voel mijn lichaam verstijven, hoor een onheilspellend dreunend en in volume aanzwellend machinaal geluid. Het voelt zeer bedreigend aan.

Ik raakte in paniek. Door de grote opwinding en verbazing gaat alles weer weg en word ik terug wakker."

Ik zag niet echt dingen. Het was meer een gevoel van dreigende aanwezigheid en dat geluid was wel heel realistisch. Ook het gevoel van recht te komen leek echt.

Alles te samen duurde het maar enkele seconden maar ik vergeet ze nooit meer.

19-04-2011, 00:00 geschreven door Wildeman  

Het was wel wat schrikken die “bewuste” namiddag in oktober. Ik was quasi van waakbewustzijn naar droomtoestand gegaan.

Van WILD (Wake induced lucid dream) had ik nog niet gehoord, nog niets van gelezen. Mijn zoektocht naar informatie was pas begonnen.

Toen ik erachter kwam wat ik eigenlijk onwetend had gedaan was ik in de wolken.

Zo snel al resultaat en dan nog op een manier die als heel moeilijk stond geboekstaafd.

Nadien echter lukte me dit niet meer. Telkens wanneer ik in de buurt kwam van

Die totale ontspanning en begon te flirten met de grens tussen waken en slapen werd ik nerveus en kon ik me niet rustig genoeg houden.

Om te “wilden” moet je bewegingloos blijven liggen en je lichaam in slaap laten vallen terwijl je je geest bezig houd. Dat kan met van alles. Door je te concentreren op iets, een herinnering, zoals ik deed of door te tellen of je kan je aandacht vernauwen tot je ademhaling. Het kan eender wat zijn, zolang je je geest maar geconcentreerd bezig houd zodat die wakker blijft terwijl je lichaam zich steeds meer ontspant en uiteindelijk in slaap valt.

Je kan ook in je oogleden kijken. Na een tijdje verschijnen daar allerlei kleuren, vormen en op den duur dingen en ten slotte hele scene’s, droomscene’s zijn dat al en daar kan je dan mits een goeie timing in stappen. Ongelooflijk toch!

Voor mij is het moeilijk om te werken met deze visualisaties. Ik zie niet zo vaak beelden. Daarom concentreer ik me meer op het lichaam.

Ik deed overdag ook massa’s realiteitstesten. Om de haverklap vroeg ik me af of ik droomde.

Ik begon ook een droomdagboek bij te houden.

Iedere keer wanneer ik s’nachts of tegen de morgen aan wakker werd bleef ik zo stil mogelijk liggen met gesloten ogen en probeerde me mijn droom te herinneren.

Om je dromen te onthouden is dit absoluut noodzakelijk. Als je met veel kabaal van een wekker of radio wakker wordt is de kans groot dat je droomherinnering vervliegt als as in de wind. Je wordt dus best wakker op een natuurlijke manier.

Dat ging me goed af. Elke nacht onthield ik wel een droom. Ik vond het fijn om die op te schrijven en ik was verbaasd waar ik in mijn droomwereld zoal mee bezig was.

Na een tijdje begon ik te dromen over lucide dromen. Ik was dan bijvoorbeeld in mijn normale droom iemand aan het vertellen over lucide dromen.

Dat leek me een goed teken. Ik was op de goede weg!

Op een keer droom ik van mijn vriendin (ik droomde bijna elke nacht van haar).

Ik ben met haar in een winkel, een soort doe het zelf zaak. Ze zegt iets tegen me maar ik versta haar niet en vraag haar wat ze zonet zei. Ze wordt kwaad omdat ik weeral niet naar haar luisterde en terwijl ze verder grommelt kruipt ze weg onder één van de magazijnrekken.

Dit was zo’n raar beeld dat ik me onwillekeurig afvroeg of ik droomde.

Ik deed meteen mijn realiteitstest. Ik stak een vinger in mijn andere hand en die ging er vlot  doorheen. Wat er toen gebeurde was nog vreemder. Ik werd weg uit de droom gekatapulteerd de duisternis in. Ik voelde me snel wegzweven als in een rollercoaster. Dit duurde een tijdje. Toen werd alles rustiger en lag ik daar in bed met een wakkere geest te wachten op de droom of iets in die aard. Er gebeurde niets. Teleurgesteld opende ik mijn ogen. Ik was wakker.

Was ik van de opwinding echt wakker geworden, zoals zo vaak gebeurd bij beginners of was  het iets anders. Ik wist het niet. Enerzijds was ik optimistisch omdat ik heel even bewust was geweest in mijn droom, anderzijds licht teleurgesteld omdat de ervaring zo kort was.

Wat later gebeurde me hetzelfde opnieuw. Deze keer omdat ik droomde dat ik met de wagen aan het rijden was. Ik zat hoger dan normaal en wanneer ik het gas induwde ging ik nauwelijks vooruit. Opnieuw vroeg ik me af of ik droomde en weer verdween ik met hoge snelheid uit de droom en eindigde die precies als vorige keer. Weer gemengde gevoelens!

20-04-2011, 19:40 geschreven door Wildeman  

Ondertussen bleef ik ook proberen om vanuit de wakende toestand in de droom te belanden.

Als ik s’nachts wakker werd en nog heel slaperig was liet ik mezelf terug in slaap vallen maar probeerde tegelijk mijn geest te concentreren op iets. Meestal was dat mijn lichaam.

Dat waren de keren dat ik uitvoerig kennis maakte met “hypnagogische hallucinaties”  en “slaapverlamming”.

Als je niet weet wat het zijn en je maakt ze voor het eerst mee ga je denken dat je ofwel iets paranormaals hebt meegemaakt dan wel dat je zo snel mogelijk een afspraak moet maken met een psychiater de dag nadien.

Nochtans is het een natuurlijk fenomeen. Normaal maak je ze niet bewust mee omdat je al in slaap bent. Als je je geest echter wakker weet te houden kan er van alles gebeuren.

Ik vergelijk het met een stuk “wild” water waar je doorheen moet voor je weer in stabieler vaarwater komt en zo in je droom.

Zoals gezegd liggen visualisaties me niet zo goed. Ik weet niet of je met visualisaties die hallucinaties even sterk meemaakt als wanneer je je op je lichaam concentreert.

Als je gaat voor de visualisaties: laat je lichaam totaal ontspannen en kijk in je oogleden.

Na een tijdje ontstaan daar kleurvlekken in verschillende vormen. Kijk er gewoon naar, heel passief. Geleidelijk ontstaan vanuit deze amorfe kleurovergangen beelden, dingen, voorwerpen, mensen. Alles wat je onderbewustzijn te voorschijn tovert. Laat het over je heen komen. Grijp zelf niet in. Anders verdwijnen de beelden. Uiteindelijk worden het hele scene’s waar je in kunt stappen. Je bent dan al in slaap maar hebt je waakbewustzijn behouden. Je bent nu bewust in je droom.

Tot zover de beeldtechniek. Mij is het op die manier nog niet gelukt.

Wat ik meestal deed was het volgende.

Op het moment dat ik mezelf in slaap voel vallen richt ik mijn restje aandacht op mijn onderrug.

Ik kijk tegelijk in mijn oogschelen en staar in de donkerte. Ik creëer de illusie dat ik beweeg door die donkere ruimte. De combinatie van die twee dingen maakt dat ik een tinteling over mijn lichaam voel gaan. Het voelt alsof iets mijn lichaam scant. Ik ga in slaapverlamming.

Dan voel ik mezelf uit het lichaam glijden. Meestal begint het bij mijn voeten en benen.

Ik voel ze omhoog gaan en spoedig volgt de rest van mijn lichaam. Ik houd mijn ogen gesloten. Ik begin te zweven, net als voorheen tijdens mijn eerste ervaring. Vaak is er ook geluid bij. Dit geluid is een gepiep, getjirp, gezoem of iets dergelijks. Het is steeds verschillend, meestal iets herhalend. Als je het hoort is het net echt! Het kan heel luid worden.

Dit duurt een tijdje en dan verminderd het in volume en het zweven stopt. Je komt terug terecht in je bed.

De ervaring eindigde meestal daar. Ik deed de ogen open en lag ik wakker in bed niet goed wetende wat ik ervan moest denken.

Ik dacht dat ik iets verkeerd deed maar ik wist niet wat. Ik ging te rade op allerlei lucide droom fora waar ze deze onderwerpen uitputtend becommentarieerden. Daar kwam ik erachter dat het voor iedereen een persoonlijke zaak is en dat wat werkt voor de ene daarom nog niet werkt voor de andere. Soms werkt de ene techniek goed bij jezelf die ene keer en werkt een andere beter een andere keer. Je moet het dus zelf maar zien uit te vinden en je eigen set van technieken samenstellen waarvan je weet dat ze goed werken voor jou.

22-04-2011, 10:58 geschreven door Wildeman  

Astrale projectie, out of body experiences, lucide dromen. Een echt kluwen is het! Voor de geestelijk gezonde mens genoeg onzin om het snel voor bekeken te houden. Ook voor mij eigenlijk maar ik had wel wat resultaten. Ik hield me maar bij het lucide dromen. Ten slotte een wetenschappelijk omkaderd fenomeen. Wat ik met al die andere begrippen aan moest die in verband gebracht werden met de lucide droomtoestand wist ik niet.

Tijdens één van mijn verkenningstochten op het net belandde ik op een website (Obe4u) van iemand die seminaries gaf in uittredingen. Wel ja, waarom niet!

Hij beweerde dat hij met zijn technieken al duizenden mensen had geleerd een uittreding op te wekken en zo een lucide droom te hebben want een uitreding is niets anders dan dat, een lucide droom,  zo beweerde hij. Net als astrale projectie trouwens.

Hij had er boeken over geschreven en enkele ervan kon je gratis downloaden.

Ik vond zijn teksten erg duidelijk en pragmatisch. Geen speculaties of filosofische uitweidingen maar gerichte praktische lessen en technieken, over de jaren heen uitgetest en bijgesteld, die voor bijna iedereen werkten.

De realiteitstesten overdag begonnen hun tol te eisen. De vruchten ervan waren mager.

WILD was te moeilijk. Om volledig vanuit een wakkere toestand zodanig te ontspannen, in slaap te vallen en vervolgens je droom te betreden zonder dat je waakbewustzijn onderbroken werd was een straat te ver voor mij. Ook al was het me één keertje per ongeluk overkomen.

Ik had zelf al wel gemerkt dat er een soort tussenmanier was. De truc was om het geschikte moment te plukken

S’Nachts, wanneer je even wakker wordt en je van positie veranderd.

Meestal markeert dat korte ontwaken het einde van een REM periode en het begin van een volgende slaapcyclus. Gewoonlijk ben je je niet bewust van die korte onderbrekingen. Je valt vrijwel meteen weer in slaap. Maar stel dat je net nog dat bewustzijn had om iets te proberen. Dat zou geweldige voordelen hebben. Je lichaam is nog half in slaap. Ontspannen hoeft dus niet meer. Ook je geest is al bijna terug weg. Heel je wezen wil terug in slaap vallen.

Als je op dat ogenblik een techniek zou toepassen zou het een stuk eenvoudiger zijn.

Welke technieken zijn dat dan?

Bijvoorbeeld de beeldtechniek of hetgene wat ik doe, Het concentreren op de onderrug en tegelijk in de donkerte van de oogschelen kijken om beweging te suggereren. Dat werkt voor mij maar misschien niet voor iemand anders.

En hier komt de hulp die ik vond bij Obe4u.

Ook daar worden verschillende manieren beschreven maar ik was vooral geïnteresseerd in wat hij noemde de “indirecte technieken”

In het kort:

Tijdens zo’n kort ontwaken probeer bewust te zijn en herinner je wat je te doen staat (dit is meteen ook het lastigste gedeelte!)

-Blijf bewegingloos liggen.

-Houd je ogen gesloten.

Doe dan minstens driemaal een cyclus van drie technieken.

Drie technieken die afwisselend verschillende zintuigen aanspreken.

Bijvoorbeeld:

-Kijk in je oogschelen (misschien verschijnen er beelden)

Als er niets te zien valt na 3 tot 5 sec schakel je meteen over naar iets anders, een ander zintuig.

-Probeer een lichaamsdeel (je benen, een vinger, een arm…) te bewegen zonder daarbij je spieren te gebruiken. (Dit klinkt bizar maar je zal merken dat de sensatie van beweging -als het lukt- net echt is)

Als er niets gebeurd ga je weerom naar het volgende zintuig.

-Luister naar geluiden. Doe dit weer 3 tot 5 seconden Als je niets hoort begin je de cyclus overnieuw.

Toen ik hiermee begon had ik meteen resultaat. Dat wil zeggen, iedere wanneer ik s’nachts of in de ochtend even wakker werd en me herinnerde wat het plan was.

Meestal was ik te slaperig of had ik me al omgedraaid voor ik besefte dat ik het goede ogenblik weer voorbij had laten gaan.

Maar iedere keer wanneer ik wel zo’n kort ontwaken wist te grijpen en deze technieken toepaste werkten ze.

22-04-2011, 12:40 geschreven door Wildeman  

WBTB ofwel “Wake back to bed”.

Een voor mij tot dusverre onmisbare techniek.

Alles wat je probeert om een lucide droom te krijgen werkt beter wanneer je je slaap onderbreekt.

De onderbroken REM slaap hoopt zich dan op. Wanneer je dan na een tijdje terug gaat slapen kom je onmiddellijk terug in een REM periode terecht met dit verschil dat je met een nog vrij vers waakbewustzijn de droomwereld ingaat. Je intentie om bewust te worden in je droom of om je droom zonder verlies van waakbewustzijn te betreden is nog maar pas versterkt. Dit heeft gegarandeerd effect!

In de lucide droomwereld heet dit ‘WBTB’ of ‘wake back to bed’.

Ik doe het haast elke keer en alle keren dat er me iets gelukt is was dat met de WBTB techniek.

Je kan als volgt te werk gaan:

Neem eerst voldoende nachtrust. Zorg dat je vijf of zes uur geslapen hebt. Je geest is dan uitgerust.

Sta dan op, laat een alarm of wekker afgaan.

Hoelang je op blijft is een persoonlijke zaak. Men zegt niet langer wakker te blijven dan twee uur. Het is na twee uur lastig om nog in slaap te raken.

Ik sta gewoonlijk op om 6.45u om dan na het ontbijt en een kop koffie terug naar bed te gaan rond 7.30u.

Het duurt meestal een tijdje voor ik terug in slaap val. Een half uur of zo.

Tussen 8.00u en 10.00u gebeurd het dan. Later lukt het niet meer, voor mij althans niet. 10.00u is ook lang genoeg om in je nest te blijven liggen!

07-05-2011, 21:40 geschreven door Wildeman  

Ik herinner me nog levendig mijn eerste “out of body experience”. Niet dat ik het toen meteen als zodanig herkende.

Ik was terug in mijn bed gekropen rond een uur of half acht in de morgen nadat ik een drie kwartier wakker was geweest.

Ik viel in slaap, werd even terug wakker en viel terug in slaap, telkens meteen in een REM slaap. Eén van die intervals wist ik te benutten en al half in slaap paste ik de technieken toe.

Ik keek in mijn oogschelen: Geen beelden.

Ik probeerde mijn ledematen te bewegen: Geen reactie.

Ik luisterde naar geluiden in mijn hoofd en hoorde een gezoem. Ik concentreerde me erop en het werd luider. Plots kon ik ook mijn benen bewegen en ik probeerde uit mijn bed te rollen maar het lukte niet. Ik was in slaap paralyse. Ik worstelde en deed woeste pogingen om te bewegen tot ik plots naar de rand van mijn bed rolde en op de vloer bonkte. Bonkte is het goede woord. Ik voelde en hoorde de doffe klap op de goedkope quickstep laminaat. Ik dacht bij mezelf, amai, zo’n bruuske beweging, mijn poging is grandioos mislukt!

Om de illusie hoog te houden keek ik bedachtzaam over het bed in de hoop mezelf nog te zien liggen maar zoals verwacht, geen lichaam te zien. Ik kroop op het bed en ging terug op mijn plaats liggen. Toen zag ik op het voeteneind allerlei gestreken en netjes opgeplooide stapeltjes wasgoed liggen. Ik dacht ‘vreemd’, hoe komt dat daar. Vanaf dat moment werd het tafereel vreemder en vreemder en toen ik achteraf wakker werd realiseerde ik me dat ik toen al in een gewone zij het levendige droom was terecht gekomen. De eerste ogenblikken waren ook een droom maar toen beschikte ik nog over mijn volle bewustzijn, gaandeweg verloor ik mijn luciditeit in de droom.

Ik denk er nog vaak aan terug en kan nog altijd moeilijk bevatten hoe realistisch die eerste seconden waren. Ik was zo zeker dat ik echt wakker was, zo overtuigd dat ik echt op de vloer was gerold…

Ik vond dat ongelooflijk!

Mijn eerste uittreding was een feit.

Jammer dat ik het zelf niet doorhad!   

26-05-2011, 00:00 geschreven door Wildeman  

Sinds die keer heb ik talloze zogenaamde ‘out of body experiences’ gehad. Telkens gebeurden die op vrijwel dezelfde wijze.

Voor alle duidelijkheid:  deze Uittredingen zijn ook lucide dromen. Ze beginnen meestal in je slaapkamer die soms heel realistisch kan lijken maar gaandeweg wordt duidelijk dat je in een droom zit en niet in de werkelijkheid.

Meestal sta ik wat vroeger op om nadien terug te gaan slapen, de WBTB techniek.

Gewoonlijk duurt het een half uur voor ik terug in slaap ben. Ik concentreer me dan op de volgende keer wanneer ik kort zal ontwaken. Ik neem me voor om tijdens zo’n micro-ontwaken bewust te blijven en mezelf onmiddellijk daarna, zonder het bewustzijn te verliezen, terug in slaap te laten vallen.

Denk eraan om stil te blijven liggen en de ogen gesloten te houden

Wanneer het lukt om bewust te ontwaken induceer ik vibraties. Die vibraties zijn tintelingen die door het lichaam trekken. Het doet denken aan elektriciteit of ook wel aan het gevoel wanneer je kippenvel krijgt.

Ik induceer ze door me gewoon op het lichaam te concentreren tijdens zo’n micro-ontwaken.

Vaak herinner ik me ook een flard van een droom.  Die droom probeer ik me te herinneren.

Ik voel me dan terug in slaap glijden, concentreer me op mijn lichaam en voel de vibraties opkomen.

Ik probeer ze te versterken door de indirecte technieken toe te passen.  Ik probeer een been te bewegen of kijk in de oogschelen, luister naar geluiden. Bedoeling is één van je zintuigen aan te spreken

Als één van die dingen lukt kun je uit het lichaam rollen, stappen of zweven.

Vaak lukt het ook al van zodra je vibraties voelt en hoef je zelfs geen indirecte technieken uit te voeren.

Het klinkt raar maar het werkt echt!

Ik slaap al veertig jaren zonder ooit iets opmerkelijks meegemaakt te hebben. Afgezien van de zeer sporadisch voorkomende bovenmatig levendige droom heb ik dromen nooit als iets speciaals ervaren.

Sinds ik me erin verdiept heb en ben beginnen oefenen maak ik minstens één maal per week zo’n geval mee.

Als je het één keer meegemaakt hebt kun je op die ervaring bogen en helpt het voor de volgende keer.

Het wordt pas echt leuk wanneer je dit regelmatig lukt en je kunt gaan experimenteren.

.

14-12-2011, 13:07 geschreven door Wildeman  

Maar voor je kan gaan experimenteren moet je leren hoe bewust te blijven wanneer je eenmaal in je droom bent beland.

Dit gegeven wordt meestal onderschat!

Het is fantastisch wanneer het je lukt uit je lichaam te rollen en te merken dat je in je droom zit maar zonder je bewustzijn uit te diepen zal dit niet lang duren. Voor je iets kan ondernemen in de droomwereld lig je al terug wakker in bed of verlies je je bewustzijn en droom je ‘gewoon’ verder.

Bewustzijn in een droom is geen evidentie. Je moet het ‘onderhouden’, op punt stellen, uitdiepen, verdiepen…

Hoe doe je dat?

Van zodra je merkt uit je lichaam te zijn open je de ogen. Vaak is het in het begin donker en wazig. Je ogen lijken nog dicht te plakken alsof je uit een diepe slaap onmiddellijk bent opgestaan. In wezen is dit ook zo. Je lichaam ligt in slaap op het bed maar je geest (wat dat ook moge zijn) is wakker. Je bent in bezit van je waakbewustzijn.

Wrijf in je handen, betast je lichaam, betast de spullen die je in je onmiddellijke omgeving ziet. Kijk naar je handen!

Kijk niet naar je slapende lichaam op het bed. Ik zelf heb me maar één keer gezien, helemaal in het begin. Daarna niet meer. Besef dat je in een droom zit en dat het er maar van afhangt wat je verwacht. In deze wereld is niets echt!

Houd je niet bezig met je echte lichaam. Het heeft een bepaalde aantrekkingskracht en wanneer je er teveel op concentreert loop je kans er terug in te belanden en wakker te worden.

Van zodra je door hebt dat je niet echt uit je lichaam bent maar in een droom zit en alles rondom je een realistisch hersenspinsel is zal ook je verwachtingspatroon zich hieraan aanpassen.

Loop rond en wees actief. Passiviteit zal je doen ontwaken.

Zorg dat je een plan hebt, iets dat je wil doen. Zonder plan zal je lucide droom niet lang duren.

Ik spreek uit ervaring.

Je zal merken dat zodra je dingen begint aan te raken en te bekijken alles realistischer wordt. In die mate zelfs dat ik mezelf keer op keer afvraag waar ik ben, is dit echt een droom? Dat kan toch niet.

Zit ik echt in een droom?.

15-12-2011, 12:00 geschreven door Wildeman