Het einde van mei komt steeds dichterbij, en daarmee ook mijn Erasmus-avontuur in Finland... nog 2 daagjes en ik vertrek terug naar dat kleine, drukke, regenachtige (hoewel jullie net enkele zomerse weken achter de rug hebben, zoals ik heb gehoord!), vol-met-communautaire-problemen, maar oh-zo-vertrouwde Belgenlandje! Ik zal de natuur, de rust en de vrijheid van Finland missen! Maar natuurlijk ben ik niet helemaal verdrietig om terug naar huis te keren; na 3 maanden ver weg van familie en vrienden begint het heimwee-gevoel toch duidelijk de kop op te steken. Ik geef het toe, ik mis jullie!!! Dus eigenlijk kijk ik ook wel uit om terug naar mijn thuislandje te gaan, waar de mensen een degelijke taalkennis hebben (althans de Vlamingen toch ;)), waar het leven niet zo duur is, waar er leuke bruisende cafétjes te vinden zijn, waar ze lekker vers gesneden bruin brood hebben (om maar te zwijgen over frietjes en chocolade! ;)), waar m'n vertrouwde groene fiets met fietszakken staat en waar m'n liefje op me wacht! Vlaanderen mijn land, aan het Noordzeestrand! :)
En waarmee vul ik mijn voorlaatste avond in Finland? Sauna natuurlijk! De voorbije maanden ben ik een echte sauna-fan geworden; ik bezocht de gemeenschappelijke sauna hier beneden in het gebouw wel 2 tot 3x per week. Daarnaast bracht ik de sauna, aanwezig in elk zwembad hier, steevast een bezoekje na m'n wekelijkse zwemuurtje. (Ik heb afgelopen weekend trouwens nog eens een echte wooden-sauna uitgeprobeerd, mét een duik in het meer! Maar daarover meer hieronder) Ik kon natuurlijk geen uren in de sauna blijven zweten, dus daarnaast heb ik ook nog...mijn valies moeten maken! Met alle foto's en andere spulletjes veilig opgeborgen in m'n valies, is m'n kamer weer onvertrouwd leeg... Alsof ik hier nooit ben geweest , alle sporen van m'n verblijf en Finse avonturen uitgewist... Het doet me denken aan de eerste dag toen ik aankwam in dit kamertje, de muren als een lege lei die erom vroegen om kleurig beschreven te worden. Nu zijn ze weer akelig kaal, wachtend op de volgende bezoeker die z'n kleine stukje geschiedenis op deze muren zal schrijven...
De afgelopen weken is het op m'n blog ook akelig stil geweest, ik weet het. Maar stil gezeten heb ik niet! De laatste weken was alleen maar thesis, thesis en nog eens thesis! Tussendoor heb ik wel stiekem een bezoekje aan het thuisfront gebracht, want ik wou de trouw van m'n vriendin Sylvie voor geen geld ter wereld missen! Dit zonnige weekendje in België vloog ontzettend vlug voorbij, ikzelf vloog van de trouw naar een BBQ, naar Leuven in scène, naar een dagje aan zee in De Panne, en terug naar Leuven voor...thesis natuurlijk! Eens terug in Finland bleef thesis het hoofdgerecht op m'n menu... stage, thesis, stage, thesis, stage, thesis... Na de inspanning komt de ontspanning, zeggen ze wel eens. Dus afgelopen zaterdag had ik een laatste dagje pure Finse ontspanning gepland: een kano-tripje met picknick en sauna + duikje in het meer op een eiland. En het was echt genieten! Kanoën is de perfecte manier om de natuur hier te verkennen, met al die meren hier! Je geniet van het landschap, van de stilte maar toch ook het geluid van je peddel in het water... Aangekomen op het eiland, na een 2-tal uur kanoën, was het eerste dat we moesten doen: hout klieven. Een echte sauna in de natuur werkt natuurlijk niet op electriciteit! Breng hier die bijl en klieven maar! Gelukkig hadden we enkele sterke jongens mee, die deze taak op hun schouders namen. Zelf heb ik het natuurlijk ook eens geprobeerd ("je gaat me toch niet zeggen dat meisjes dat niet kunnen!"), maar daarmee heb ik eigenlijk meer bewezen dat ik dus NIET kan houtklieven :) Swat, eens de sauna in gang gestoken was, konden we rustig eten en daarna gaan relaxen in een echte Finse wood-sauna. Het verschil met een electrische? Wel, de warmte voelt veel zachter aan en het is er dus veel aangenamer te vertoeven! Nu is er blijkbaar een Finse uitdrukking die als volgt gaat: "Kasta talvi turki" wat zoveel wil zeggen als: to lose your winterfur. (in't nederlands klinkt dat toch niet hé, uw wintervel :)) Hoe doe je dat nu? De eerste keer dat je na de sauna in een meer springt, nadat alle ijs van de meren is gesmolten, moet je helemaal kopje onder gaan. Pas als je hoofd onder het toch-nog-ijskoude-water is geweest, ben je je wintervelletje verloren! En ik ben het die namiddag wel 4x verloren! :) Het was echt zaaaaaaaaalig! Vanuit het kleine houten huisje waar de sauna zich in bevond, had je een fantastisch zicht over het meer en de omringende groene bossen. Na de hitte van de sauna, was een frisse duik in het meer echt de hemel op aarde! Daarna nog even bekomen op het terrasje in het zonnetje, en dan een opnieuw de sauna in... Je wordt er echt een nieuw mens van! Later bouw ik ook mijn eigen sauna hoor! (een eigen meer aanleggen zal wat moeilijker worden vrees ik...)
Maar ja, aan alle mooie liedjes komt een eind, ook aan dit mooie kano-tripje! Nu staat er alleen nog maar een afscheidsetentje met alle vrienden die ik hier heb gemaakt (en die nog niet naar huis zijn vertrokken, waardoor er nog maar de helft overblijft) op het programma..én heelhuids thuisgeraken natuurlijk! Tot binnekort! Lucia x
Na het bezoekje van m'n
liefste schat vorige maand, was het deze keer de beurt aan mijn mama!
Samen met haar zus Agnes, is ze sinds vorige week op doortocht in
Finland, beginnend in Helsinki met hierna ook een bezoekje in Jyväskylä
natuurlijk! Na een adembenemende blik geworpen te hebben op
de omgeving vanuit de observatietoren, was de volgende
bezienswaardigheid mijn kotje, dat ze ook aan een onderzoekende, maar
goedkeurende blik, onderworpen hebben. Lang zijn ze hier echter niet gebleven, want buiten Jyväskylä vallen er hier nog zoveel mooie plekjes te ontdekken!
Mama en tante Agnes op weg naar de observatietoren.
Moeder en dochter.
Zicht op Jyvaskyla, vanuit de toren.
Eén
van die plekjes is Savonlinna, een stukje Finland dat ik zelf nog niet
gezien had maar wel het mooiste van Finland genoemd wordt! Dat mocht ik
niet missen, en dus vergezelde ik hen voor enkele dagen. Savonlinna
ligt in het oosten van Finland, middenin het zogenaamde 'Lake-land'. We
hadden gelukkig het zonnetje mee, en na een lange rit met de auto,
waren we blij om onze beentjes te strekken en die meren eens van
dichterbij te bekijken. Het was er echt prachtig wandelen! Overal waar
je kijkt...water, water, water! De stoere Middeleeuwse burcht van
Savonlinna op de achtergrond, tientallen felgekleurde bootjes aan de oever, het
fonkelende water dat ligt te schitteren in het zonnetje, het gekrijs
van de meeuwen rondom je.... kan je je het al een beetje inbeelden? Op
en top vakantiegevoel!
Genieten van het zonnetje aan het water...
Olavinlinna, de burcht van Savonlinna.
De 2 zussen voor het hotelletje.
In
ons hotelletje was er ook een sauna, dus na namiddagje wandelen langs
het water en een bezoekje aan de burcht, mochten mama en tante Agnes
deze Finse gewoonte in geen geval missen! Na een hele tijd van gepuf en
gezweet, ondervonden ze na enkele ijskoude douches het weldadige effect
van de sauna en voelden zich als herboren. De rode kleur op hun
gezicht is echter nog wel een tijdje gebleven, waardoor ze in het
restaurant moeten gedacht hebben dat ze te lang in de zon gezeten
hadden :)
De volgende dag stond Punkaharju op het programma, een
beboste bergkam die 7km lang boven het water uitsteekt. Deze tocht was
al wat avontuurlijker dan de vorige dag, zo dwars doorheen het bos,
tussen de vele wortels van de naaldbomen door en langs kleine paadjes
langs het water. Ik had mama en tante Agnes van een geimproviseerde
wandelstok voorzien, en daarmee lukte het hen aardig om me bij te
houden :) Kijk maar naar onderstaande foto, zo trots als een gieter! ;)
Wandeltocht door het bos.
Lucia de gids
Trotse wandelaars!
Kiekeboe!
Genieten van de natuur...
Intussen was het echter al hoog tijd voor mij om terug naar Jyväskylä
te gaan, de volgende dag had ik immers stage! Ik dus terug de trein op
richting Jyväskylä, toch een beetje jaloers op mama en tante Agnes, die
nog een aantal daagjes langer van al dit moois konden genieten...
Tijd om nog eens iets typisch Fins te doen! Pulla bakken! Wat is pulla?
Wel, zoals je in Amerika 'coffee & donuts' hebt, en in Frankrijk
'café & des croissants', hebben ze hier in Finland: 'Kahvi &
pulla'! Pulla zelf is de naam voor het deeg, dat verdacht veel weg
heeft van melkbrood (zo zoet sandwichdeeg), met een ton kardemom en
kaneel in. Met dit deeg kan je vanalle soort zoete broodjes bakken;
ofwel echte pulla (gewoon bolletjes met suiker op), ofwel Munkki (een soort van donuts, maar dan met veel lekkerder deeg!) ofwel mijn favoriet: lekkere Korvapuusti (dit lijkt nog het meest op een soort boterkoek).
But
first things first! Voor we van al dit lekkers konden snoepen, moest er
gekeukenprinsest worden! We waren met een groep van wel 20 man,
verdeeld in 4 groepjes per keuken. Mijn personeel bestond uit een
Hongaarse, een Estse (van Estland, hoe zeg je dat :)), en een Tsjech :)
Nee, geen chefkok en hulpjes, iedereen werkte samen om de lekkerste
Pulla aller tijden te bakken. Na wat melk, gist, bloem, suiker en
eieren bijeen gezocht te hebben, konden we beginnen.
Als
je iets van koken afweet, dan kan je al raden dat al deze ingrediënten
samen een plakkerig mengsel vormen...waar wij met onze handjes in
mochten ploeteren! :) Echt super, het leukste onderdeel van het
pulla-bakken vind ik! (buiten het opeten natuurlijk!) :)
Na
al dit geploeter en gekneed was het deeg wel even aan rust toe, dus na
een uurtje rijzen (wat een eeuwigheid duurt als je honger hebt en heel
de keuken naar kaneel ruikt!) konden we aan het 2de deel beginnen. We
verdeelden het deeg in verschillende bollen en haalden onze deegrollen
boven... klaar voor de aanval!
Korvapuusti heeft het
grootste snoepgehalte, en was dus ook het leukste om te maken. Na het
deeg heel fijn open-gedeegrold te hebben, moest je het besmeren met een
dikke laag boter, een laagje suiker over strooien, dan nog een laagje
kaneel, en tenslotte oprollen tot een lange worst. Deze snij je dan
verder in kleine rolletjes, bestrooi ze met dikke parelsuiker, en
hup...de oven in voor een mooi bruin kleurtje!
Daarna
tijd voor de Munkki's! Hoewel ik niets moet hebben van echte donuts,
zo'n Amerikaanse met flashy kleurtjes als topping, vond ik deze Finse
donuts wél overheerlijk! Je maakt met hetzelfde pulla-deeg kleine
donutjes, die je dan bakt in speciale Munkki-boter. Dan rol je ze door
de suiker en klaar is kees!
Dan heb je uiteindelijk nog Pulla zelf, de kleine bolletjes met suiker
op. Inmiddels voelden we ons echter al als volleerde pulla-bakkers, dus
die simpele bolletjes vonden we iets te eenvoudig voor ons
keukenprinses-niveau. We besloten er een echte Pulla-vlecht van te
maken! Het resultaat zie je hieronder...
En pas op, je scherm aflikken kan schadelijke gevolgen hebben...
Telkens wanneer jullie niets
van me horen of kunnen lezen op mijn blog, wil dit zeggen dat ik het
mooie Finland aan't verkennen ben en volop aant't genieten ben van m'n
Erasmus-avontuur! Afgelopen week was hier geen uitzondering op, hoe
stil als het was op m'n blog, zo suuuuuper was de week die ik hier heb
beleefd! Ik had namelijk hoog bezoek uit België! Niemand minder dan m'n
lieve schattebout is me komen verblijden met een bezoekje! Aangezien ik
hem op gepaste wijze wilde verwelkomen in Finland, ben ik naar de
luchthaven in Helsinki afgereisd, waar ik al-popelend-van-ongeduld
klaarstond met een reuzegroot spandoek! Toen ik Gijs uiteindelijk door
de aankomsthal-deuren zag wandelen, kon ik mezelf echter niet meer
inhouden; en in plaats van m'n spandoek trots in de lucht te houden,
ben ik hem als een (overgelukkige) kip zonder kop rond de hals
gevlogen! Die verlegen Finnen trokken nogal ogen seg :) Een weekje
is natuurlijk te kort om alle schatten van Finland te ontdekken (ik had
er alvast ééntje bij, dus da's al een begin hé :)), maar we hebben toch
enkele wondermooie plekjes in Lapland ontdekt!
Wat
stond er op het programma? Na het gelukkige weerzien in de luchthaven,
hielden we allereerst een kort tussenstopje in Helsinki, waar we de
typische toeristenfoto's hebben genomen voor de stralend witte
kathedraal.
Maar veel tijd hadden we niet, want onze
nachttrein naar Lapland vertrok al om 19.30u! Je betaalt er wel genoeg
voor, maar de treinen hier in Finland zijn echt wel luxueus hoor! Zeker
zo'n nachttrein; we hadden een klein maar fijn coupeetje voor ons
alleen, met 2 bedjes boven elkaar, handdoekjes en douche-kaarten (voor
de deur te openen), alsook een stopcontact zodat we gezellig naar een
filmpje konden kijken! Het wiegen van de trein brengt je al snel naar
dromeland, en voor je het weet kom je aan in Lapland (wat ook een
beetje op dromeland lijkt, met al die sneeuw!) Aangekomen in
Rovaniemi (hoofdstad Lapland, waar trouwens ook Santa Claus woont!),
sprongen we alweer een bus op, die ons naar ons hotelletje zou
brengen. De naam van dit hotel (Aurora Chalet) verwijst naar 'Aurora
Borealis', oftewel het Noorderlicht. Ze bieden er namelijk een
Noorderlicht Alarm Service aan, waarbij je per gsm verwittigd wordt als
dit prachtige verschijnsel aan de hemel te bewonderen is! Wij moesten
het intussen doen met de foto aan onze kamer... Onze kamer zelf was
anders ook de moeite, superzachte bedden, een eigen kachel met hout om
zelf aan te steken en onze eigen privé sauna! Die moesten we natuurlijk
direct eens uitproberen hé!
Het noorderlicht alvast op ons kamernummer...benieuwd of we het ook in't echt zullen zien!
Fris gewassen en
herboren na de deugddoende sauna, trokken we het Nationaal Park van
Pyhä-Luosto in. Aangezien langlaufski's de beste manier is om je daar
te verplaatsen, liepen we met onze ski's naar de kaart met
verschillende routes..welke zouden we nemen..een toch van 3km, eentje
van 7km, of gaan we voor de 18km? We hadden toch nog de hele namiddag
tijd, dachten we, dus kozen we moedig voor de langste tocht! Fieuw, dat
was de moeite seg! En dat is daar niet zo een skidorp waar er om de 5
voet een skibar is neergepland om je op te kikkeren met een jenevertje
he! We zijn op gans onze tocht 2 kleine hutjes tegengekomen, waar we
dankbaar een tasje warme thee opsipten...
Uitgeput
maar goed en wel, zijn we nog voor valavond aangekomen aan ons
hotelletje, waar we onmiddellijk terug onze sauna inkropen! Lekker gaan
uit eten hoort natuurlijk ook bij een geslaagde verwen-vakantie, en na
onze buikjes goed gevuld te hebben met rendier (plaatselijke
specialiteit), trokken we ons terug op onze knusse kamer, waar we wat
hout op het vuur gooiden en genoten we van de warme gloed van de
vlammen.. Maar geen tijd om uit te slapen! Tenminste niet als je je
liefje wilt verrassen voor zijn verjaardag met ontbijt op bed! Alles
was erop en eraan! Croissantjes, broodjes, confituur, cake, fruitsap,
koffie, muesli, yoghurt, verse besjes en ander fruit, lekker bruin
brood met kaas, hesp en zalm, sla, tomaatjes, enz...
Genoeg om onze energiereserves weer aan te vullen en aan de volgende actieve dag te beginnen in Lapland! Deze
keer stond er een ander sneeuw-hulpmiddel op het programma, nl:
snow-shoes! Oftewel 'raketten' voor diegenen die dit beter kennen :)
Ook best vermoeiend hoor, zeker als het ondertussen heel de tijd nog
bijsneeuwt! Maar wel super, zo tussen de bomen over de verse pakken
sneeuw heen 'sloffen'. Geen mens, hutje of teken van leven te
zien...alleen bomen, sneeuw en nog meer sneeuw!
Maar
dat was nog niet alles wat Gijs op z'n verjaardag mocht meemaken!
s'Avonds stond er nog een lekker dinertje op het menu, met als kers op
de taart... een taart! :) Ik had de kok gevraagd om een grote taart
te bakken voor m'n verjaardagsvarken, en om die dan als verrassing
binnen te dragen met kaarsjes op in plaats van het dessert. Gijs wist
natuurlijk van niets, en verschoot zich dan ook een kriek toen hij een
grote slagroomtaart op hem zag toestappen! :) En ik maar zingen hé :) Paljon onnea vaan, paljon onnea vaan, paljon onnea Gijs, paljon onnea vaaaaan...
Maar
aan alle mooie liedjes komt een eind, zelfs aan mijn mooi gezang! (oef
;) ) Dus zondagmorgen vertrokken we terug naar Rovaniemi, waar we de
namiddag doorbrachten in het Arkticum. Dit is een museum over de Sami
(de oorspronkelijke bevolking van Lapland), Inuiten en ander
noordelijke stammen, en ook over the Northern Lights (die we spijtig
genoeg zelf niet life hebben gezien, door de wolken).
Daarna
tsjoekten we terug naar mijn Finse kotje in Jyvaskyla (waarbij we na de
nachttrein nog 2 andere treinen én een bus moesten nemen om daar te
geraken!). Hier brachtten we nog 2 rustige daagjes door, met squashen,
wandelen, een beetje shoppen en ook gezellig koken! Zo hebben we zelf
superlekkere pizza gemaakt, met eigen deeg en al! Pizza Hawai, Pizza
Quattro Fromaggio, Pizza Diabolo, Pizza Quatro Stagioni...niets was ons
teveel!
Maar woensdag was het dan uiteindelijk weer
zover...het vliegtuig stond klaar om te vertrekken, en deze keer zonder
spandoek maar wel met een gewone zakdoek, ben ik m'n schat gaan
uitwuiven...
Jihaaaaa, ik kan me een volwaardige ijsbeer noemen! Ik ben vanmiddag gaan ijs-zwemmen, hoewel...je kan het beter ice-dipping noemen, want veel zwemmen kwam er niet aan te pas! :) 'Zot' denken jullie zeker? Ik zal jullie even het concept uitleggen... Eerst ga je een kwartiertje in de sauna puffen en zweten; naakt natuurlijk want dat moet hier zo volgens de Finse traditie (maar het is wel vrouwen en mannen gescheiden hoor). Daar sla je jezelf een aantal keren met een takkenbos op je rug en benen, om de circulatie nog meer te verhogen! (een beetje sm-achtig, ik weet het, maar het hoort zo :)) Ondertussen blijven die Finse vrouwen maar water op de kolen gooien, waardoor de hitte je om de oren slaat (ja echt letterlijk, mijn oortjes deden pijn van de warmte!!) Wanneer je vindt dat de gelijkenis met een tomaat wel treffend genoeg is, loop je naar buiten voor een verfrissende duik in het meer! Ze hebben echt een gat gemaakt in het ijs, want voor de rest is heel het meer bevroren en bedekt met een dikke laag sneeuw. Eerst even voelen met je dikke teen hoe koud het water wel is (en geloof me, KOUD!!!), en dan moet je gewoon je verstand gelijk zetten met de temperatuur van het water (nul dus) en het trapje afdalen! Na enkele seconden ben je onmiddelijk vergeten hoe oververhit je je voelde in de sauna, en wil je niets liever dan weer naar binnen gaan om wat meer te zweten! Dit ritueel herhaal je een 4-tal keer, warm-koud, warm-koud, warm-koud... en dan kan een duikje in de sneeuw er ook nog wel van af! Brrrrrrrrr!!! Maar neem het van mij aan, dit voelt zooooo zalig aan! Achteraf voel je je echt herboren, heel je lichaam is verfrist en het bloed stroomt vol energie door je aders! Ook je huid voelt suuuperzacht aan, het is echt een aanrader! Fantastisch gewoon! Dus volgend jaar op 1 januari, kan ik meedoen met de ijsberen die een Nieuwjaarsduikje nemen in de Noordzee! ;) Lajavuori, waar je kan skiën en ice-swimmen, bij voorkeur bij mooi weer zoals vandaag!
Ok, het is intussen al een week geleden dat ik vertrokken ben op mini-city-tripje, maar nu kunnen jullie eindelijk lezen wat er allemaal te zien, te horen en te proeven valt in Tampere, Helsinki en Leivonmaki.
Dag 1: Tampere Op woensdagnamiddag ben ik dus vertrokken met Anja naar Tampere, één van de 3 grote steden in Finland (naast Helsinki en Turku). Daar hadden we afgesproken met Kerstin (kort bruin haar) en Claudia (lang 'venetiaans blond' haar ;) ), 2 Duitse vriendinnen van Anja die een bezoekje kwamen brengen. Na onze rugzakken te hebben afgezet in ons (superschattige!) hostelletje, trokken we het centrum in op zoek naar een lekker restaurantje. Om onze eetlust nog wat extra op te wekken, maakten we nog een flinke wandeling langs enkele mooie kerkjes; oa de Kathedraal van Tampere met haar Middeleeuwsachtige rode daken, en het kleine rode Orthodoxe kerkje met de ajuinentorentjes. Na onze buikjes heerlijk gevuld te hebben in een Spaans restaurantje (we hebben echt gezocht naar Finse keuken hoor!), hebben we de rest van de avond rustig doorgebracht in een gezellig cafétje/koffiehuisje à la Central Park uit Friends, met zeteltjes en al! En daarna was het bedtijd, zodat we de volgende morgen vol energie aan onze 2e dag konden beginnen!
Dag 2: Tampere De 2e grootste stad van Finland ligt tussen 2 grote meren in, en is een stad met een rijk industrie-verleden. We startten onze tocht dan ook bij de Finlayson-fabriek, die aan de basis ligt van het Tamperes industrietijdperk. In 1820, richtte een zekere Scot James Finlayson hier een kleine werkplaats op, gelegen aan de Tammerkoski (kanaal in Tampere). Deze groeide snel uit tot een grote katoenfabriek, en in 1882 was dit rode-brick gebouw de eerste fabriek in de Scandinavische landen dat electrische verlichting had. Nu vind je er echter geen fabriek meer, maar het gebouw is omgetoverd in een blits winkelcentrum met winkels en cafés.
Daarna doken we de drukke maar gezellige Kauppahalli in, een overdekte markt vol met pittoreske houten kraampjes waar ze vannalles en nog wat verkopen: van kleurrijke snoep en chocolade, tot verleidelijke gebakjes en Finse broden, van verse groenten en fruit tot geurige bloemen en planten. Je vindt er ook de typische specialiteit van Tampere: mustamakkara, een zwarte worst gemaakt van koeienbloed... brrr, hoe graag ik ook van alles proef, zo'n bloedworst heb ik toch niet durven proberen!
Vervolgens op naar de 168m hoge observatietoren, waar je een prachtig zicht hebt over Tampere en de 2 meren waartussen het ingesloten is. Zoals jullie kunnen zien op de foto's, hadden we ongelooflijk veel geluk met het weer! We hebben werkelijk 4 dagen lang mogen genieten van stralende zonneschijn en een hemelsblauwe lucht! Perfect picture-time weahter! :)
Maar geen tijd te verliezen, intussen was de namiddag al goed gevorderd en was het tijd om naar de hoofdstad van Finland te vertrekken! We hadden een mooie blauwe auto gehuurd (om bij de hemelsblauwe lucht te passen natuurlijk ;) ) waarmee we na een dikke 2uur rijden in Helsinki arriveerden. Deze keer logeerden we in een vrij simpel maar wel gezellig hostelletje, met dormitories met waggelende stapelbedden waar ook andere reizigers bleven overnachten. Als je weet dat er ook een bende Hollanders verbleef (ja die kom je echt overal tegen he!!!), kan je je wel inbeelden dat het niet de rustigste plaats was om te slapen. Maar ja, reizen is vermoeiend, dus s'avonds hadden we geen probleem om in slaap te geraken. En daarmee komen we al aan dag 3!
Dag 3: Helsinki Met het zonnetje weer van de partij, vertrokken we goed ingeduffeld (ja schijn bedriegt, zelfs met stralende zon was het maar -10°C!) naar waar onze Lonely Planet ons leidde. Zo kwamen we aan op het mooie Senator Square, waar de schitterend witte neoclassisistische (amai het is al even moeilijk om dit woord te schrijven als om het te lezen! :)) Tuomiokirkko trots en torenhoog boven alles uitsteekt. Met zicht op deze verblindende kerk, gingen we ergens een koffietje drinken en een verrukkelijke korvapuusti eten als ontbijt, een typisch Fins gebak/koffiekoek met kaneel! Yummie! Vol energie stapten we verder, langs de haven met de grote ferrys die lagen te blinken in de zon, voorbij nog een rode Russische orthodoxe kerk, waar ze Goede-Vrijdag-viering aan het houden waren. De Finse teksten verstonden we natuurlijk niet, maar het was toch de moeite om de mooie versieringen en decoraties te zien. Wat nog het mooiste is aan Helsinki, is dat je zo maar eventjes de ferry kan nemen naar Suomenlinna, een eilandje op 2km van Helsinki zelf. Op dit stukje Unesco werelderfgoed kan je onstnappen aan de drukte van de stad en rustig rondkuieren tussen de typisch rood -en geel gekleurde Finse huisjes. Ook andere goblin-achtige huisjes in de grasheuvels, met bijpassende schouwen, en het blinkende water op de achtergrond, maakten het plaatje compleet! Echt de moeite!
Dag 4: Leivonmaki Rond de middag sprongen we weer onze auto in,
waarna we Helsinki achter ons lieten en voortreden richting Leivonmaki.
Dit is een nationaal park op zo een 50km van Jyväskylä. Gelukkig had
onze auto winterbanden, want met die besneeuwde wegen daar, was dit wel
nodig! Na 3 dagen in de 2 grote steden van Finland rondgelopen te
hebben, was het contrast met dit wondermooie stukje natuur fenomenaal!
Het is er zo vredig, zo stil, zo wit, zo mooi...je hoort enkel het
kraken van de sneeuw onder je voeten en je eigen ademhaling. Een padje
van een 3-tal km leidde ons naar een grote vlakte, dat eigenlijk een
bevroren meer was. Je kon er zonder angst (hoewel, soms vroegen we ons
af of het gekraak onder onze voeten van de sneeuw kwam, of van het ijs
eronder...) over lopen, huppelen en springen. Dat leverde weer een
aantal mooie foto's op! In de zomer moet het daar nog veel prachtiger
zijn! Dan kan je er ook perfect picknicken of bbq-en in de vele
wildernis-hutjes die je tegenkomt op je pad. Je kan er hout klieven
voor een vuurtje en genieten van het uitzicht op het meer.
Moi! Ik ben sinds zaterdag net terug van een mini-city-tripje samen met de Duitse Anja, Claudia en Kerstin naar Tampere en Helsinki en een bezoekje aan het wondermooie Nationale Park in Leivonmaki; vandaar dat jullie in de afgelopen week geen nieuwe nieuwtjes op mijn blog hebben gevonden! Sorry dat ik jullie op jullie leeshonger heb moeten laten wachten! Maar niet getreurd, het verslag van mijn tripje met mijn 3 Duitse metgezelinnen (hihi, dat klinkt wel vrij pimp-achtig), volgt in de komende dagen! De fotos kunnen jullie alvast vinden via de link hier rechts op deze pagina, helemaal gratis en voor niks! :) Tot gauw!
PS: een vrolijk Pasen gewenst trouwens! Iloista Pääsiäistä!
Nieuws uit 'Fin de lande': Sinterklaas was een Turk!
Tijd om jullie wat meer over Finland zelf, haar inwoners, cultuur en natuur te vertellen! Tenslotte ben ik hier niet alleen voor stage (waarbij we toch alleen maar moeten pingpongen, zwemmen, bowlen en wandelen), of de beruchte Erasmusfeestjes (nu ja, die neem ik er graag bij he ;)), of om m'n tijd in dampende sauna's door te brengen (langer dan 15minuten hou ik het toch niet uit)...maar ook om dit stukje puur natuur uit het verre noorden te verkennen!
Maar eerst een vraagje voor jullie: uit welk land komt het welbekende gsm-merk: Nokia?
Ok, owv mijn inleiding is het antwoord nu mss iets te voor-de-hand-liggend, maar ik ben er zeker van dat 3/4 van jullie dacht dat Nokia... Japans was! Teeeeut...fout dus! Nokia is een klein stadje aan de oevers van de Nokianvirta, gelegen in West-Finland. Maar, vergis jullie niet, je gaat er geen gigantische gsm-fabriek vinden, want het hoofdkwartier van Nokia bevindt zich ergens anders (Espoo). Ok volgende vraag!
Wat is de Finse naam voor Finland? En vanwaar komt de naam Finland dan?
Dit is mss toch al wat moeilijker... Wel, de Finnen noemen hun land Suomi (spreek uit: swo-miii), en de oorspronkelijke inwoners ervan worden de Sami genoemd. Het is het 7e grootste land van Europa, met (slechts) een 5 miljoen-tal inwonerss. Maar waarom is dit land dan gekend onder de naam Finland? Als jullie de titel van dit tekstje aandachtig hebben gelezen, dan is dit eigenlijk ook een weggevertje! De Fransen probeerden al een tipje van de sluier op te lichten... 'Fin' betekent immers einde, en 'fin de lande' zou logischerwijs geïnterpreteerd kunnen worden als 'het einde van de wereld', het noordelijke einde van de Europese landmassa. Maar de Fransen hebben concurrentie van de Romeinen! Dezen noemden het land namelijk Fennia. In het Engels betekent het woord 'fen' een moerassig land, en daarenboven is het Finse woord voor moeras niets minder dan...suo! Hoedanook, de Finnen zouden nog het liefst van al willen dat hun land Finlandia of Fennia genoemd zou worden, omdat dit 'more respectable' klinkt!
Goed, wat zouden jullie nog moeten weten over Finland...? Dat er veel dennebossen, meren en andere natuur is natuurlijk! Ik heb ze zelf nog niet geteld, maar volgens mijn Lonely Planet gidske zou Finlandia wel 187888 meren tellen (=10% van Finland!), en bijna 70% van Finland bestaat uit bossen en wouden, waaronder zo'n 35 Nationale parken! Deze bossen zijn de 'homes' van een heleboel wilde dieren! Zo is de grootste (maar ook zeldzaamste) bewoner hier de bruine beer, maar ook elanden, wolven, lynxen, vossen, en andere kleine dieren zoals lemmings, egels, muskusratten, bevers, otters en hazen en nog vanalle soorten vogels hebben hier hun thuisbasis... Er bestaat hier trouwens ook een verkeersbord met een eland op (ipv een koe bij ons), dat waarschuwt voor verdwaasde elanden op de weg. (elk jaar zijn er hier wel 2000 auto-ongelukken met elanden, ocharme!) En dan heb je natuurlijk ook nog de rendieren, die talrijk aanwezig zijn in Lapland!
Oh ja, dat doet me eraan denken...enig idee wie er nog in het koude Lapland woont? Tip: Ho ho hoooow! Juist,
Santa Claus zijn officiele woonst is in de hoodstad van Lapland,
Rovaniemi! Hier bevindt zich het Santa Claus-village, waar de goede
man zijn eigen Santa Claus Post Office heeft, waar elk jaar duizenden
brieven toekomen van lieve kindertjes uit de hele wereld! Het zou er
vol lopen (nee sorry, trippelen) met elfjes -Santa's Little Helpers,
weet je wel-, en overal waar je gaat achtervolgt het gerinkel van de
sleighbells je... een vrij commercieel gebeuren dus! Trouwens, sta
me toe om jullie nog een klein verhaaltje hierover te vertellen en
enkele mythes te ontkrachtigen (kleine kindjes, oogjes toe!) Hebben jullie je nooit afgevraagd dat 'Santa Claus' wel verdacht veel op 'Sinterklaas'
lijkt? Dus eigenlijk vieren wij deze heilige man (die trouwens echt
bestaan heeft: nl St. Nicholas) 2 keer op het jaar!? Welnu, de echte St
Nicholas komt niet van Lapland, ook niet van Spanje, maar wel
van...Turkije! Ik betwijfel of deze brave man dus in een arrenslee,
voortgetrokken door rendieren, het land doorkruiste, noch dat hij zo
een warm ploesjen rood-wit kerstmanpak (wisten jullie trouwens dat we deze kleuren te danken hebben aan Coca-Cola?) zou gedragen hebben ...tenzij dat hij over héle goeie deodorant beschikte, want daar moet hij toch nogal in gezweet hebben! Nee, ik zal jullie het echte verhaaltje over St. Nicholas vertellen... (en dan is het bedtijd! ;) )
Heel
lang geleden...(want alle verhaaltjes beginnen zo), was er eens een
arme boer. Hij was vader van 3 dochters, maar had niet genoeg geld voor
hun bruidschatten te betalen. Dus om er zeker van te zijn dat ten
minste 2 van zijn dochters genoeg geld zouden hebben om knappe mannen
aan te trekken, besliste de man om zijn jongste dochter te verkopen als
slavin. Toen de heilige-in-wording Nicholas hoorde van deze
verchrikkelijke situatie, sloop hij het huis van de familie binnen
terwijl ze aan het slapen waren, en vulde op wonderbaarlijke wijze een
sok met gouden munten. De jongste dochter was gered, alledrie de
dochters trouwden gelukkig en iedereen leefde nog lang en gelukkig!!!
Slaapwel lieve kindjes! Hyvää yötä! en braaf zijn hoor, want de kerstman woont hier niet ver van... ;)
Helloooow everybody! Lucia hier, met heeel kleine oogjes...Gisterenavond was het hier nl Stammtisch, een beruchte tweewekelijkse Erasmusparty. Deze wordt telkens georganiseerd door een andere groep landen, en nu was het de beurt van Hongarije, Bulgarije, Rusland en nog een Oostblok-land (tjah geografie is niet m'n beste kant ). Er is ook altijd een bepaald thema aan gekoppeld; deze keer was dit: Gipsy! De bedoeling is dus ook echt dat je je zo goed mogelijk verkleed in zigeuner(in)! Vooral de jongens vinden dit fantastisch, want dan mogen ze nog eens in een kleurrijke rok kruipen (vraag me niet waarom ze dat leuk vinden...!? Jongens, graag jullie reactie! ), zonder dat iedereen ze raar bekijkt (alhoewel, soms keken de mensen nog steeds raar eiglijk ) Maar beelden zeggen meer dan woorden, dus kijk hieronder maar snel! PS: alle fotos van het feestje vind je bij de link rechts op deze site: Foto's!
Natuurlijk eerst wat opwarmen op de pre-party op kot, en daar horen drankspelletjes bij! ;) De test om te zien of de alcohol al effect heeft: reactiesnelheid-spelletjes!
Anja, Lucia en Hongaarse Judit. (mijn bovenbuurmeisjes!)
Hihi, toen was het spelletjes al even bezig...(lees, toen waren de flessen al bijna leeg) :)
Dju, verloren, nu moet ik toch wel drinken zeker...nu ja, niet dat ik dat zo erg vind ;)
How to learn finnish...drink wodka! ;)
De Gipsy-Kings (of beter Qeens?): Mirsch, Giampa, Max en Thomas!
The girls: Aino (Fins), Lucia, Kaise (Fins) en Annelies!
Wooow that's heavy! :)
Lucia en Anja again!(lijkt wel veel op de foto vant vorige erasmusfeestje :) )
Ok, hier even een gsmnummer-update... Ik ben me eens gaan informeren, en blijkt dus dat ik met mijn huidige Finse gsm-operator (dna) geen berichtjes van Proximus vanuit Belgie kan ontvangen!!! Blijkbaar hebben ze daar geen contract mee ofzoiets! Ze hebben echter wél een contract met Mobistar en Base! Dus als je mobistar of base hebt,
kan je me gewoon op mijn 1e nr smsen (dat ik al doorgegeven had: 00358449517402). Dan komt het smsje wel toe!
Maar als je proximus hebt, dan gaan je
berichtjes niet toekomen. Ik heb intussen ook een andere simkaart gekocht (van sonera), waarmee ik wél van Proximus (en de andere Belgische operatoren) smsjes kan krijgen! Als je proximus bent, dan moet je dus naar dit nr sturen:
00358403246961. Deze simkaart steekt echter niet standaard in mijn gsm. Laat dus eerst 1x rinkelen op mijn 1e finse
nummer, dan weet ik dat ik van simkaart moet wisselen, en dan kan ik je
berichtje ontvangen... Waarom ik niet gewoon altijd dat nieuwe Finse nummer
gebruik? Wel omdat Sonera 5x zo duur is! Echt waar, ipv 6 cent per
berichtje zou ik dan 30 cent moeten betalen! Ook bellen is wel 3x
duurder! Dus daarom gebruik ik toch nog mijn 1e finse kaart...beetje
omslachtig, maarja...
Dus nog even samenvatten: Mobistar/Base: stuur naar 00358449517402 (gsm-nummer 1) Proximus: 1) Laat eerst eens rinkelen op 00358449517402 (gsm-nummer 1) 2) Stuur dan je berichtje naar 00358403246961 (gsm-nummer 2)
Sorry voor het hele gedoe, maar aangezien Finland hier al zo duur is, ga ik het toch op deze manier proberen! Bedankt voor jullie begrip ;)
PS: voor diegenen met onbegrip; emails zijn ook nog steeds een optie ;)
