Na een proleemloze maar vermoeiende reis aangekomen in Mexico City om middernacht. Taxi genomen en we zaten direct in de hel van het zuiden : ongedisciplineerde weg cowboys,een negeren van alle verkeersregels, lawaai en getoeter, erger dan de ring rond Antwerpen op spitsuur. Gelukkig halen wij de auto pas donderdag op wanneer we onze rondreis starten. En ook in het centrum was het leven in volle gang alsof heel Mexico City nog aan het feesten was : straatamusement met muziek, dansen, kraampjes met eten etc...Gelukkig hoorden we daar niet veel van in het hotel en sliepen we snel.
In de voormiddag een bezoek aan de drijvende tuinen van Xochimilco maar dat viel wat tegen. De beschrijvingen in de reisgidsen zijn veel te idyllisch... we zagen meer iets wat vroeger misschien wel aansprak maar nu veel van zijn sprankel verloren is waardoor er veel minder toeristen op afkomen.We wandelden dan maar wat rond en zo zag je het echte Mexico: elke bewoner heeft een kraampje voor de deur en verkoopt om het even wat ! Eten, snoepgoed, vers vlees, rauwe kip, batterijen, etc... Fietstaxis snorren je voorbij, kleine vuile steegjes trekken de aandacht maar de mensen zijn super vriendelijk ! In de namiddag naar het geboortehuis van Frida Kahlo en dat was wel boeiend en druk bezocht... lange wachtrijen om binnen te komen maar het verliep verbazingwekkend vlot. We doen alles met de metro en val niet omver : de prijs van een ticket is 3 pesos dus 0,2 cent !! Alles is hier goedkoop. 's Avonds gaan eten, typische kost: "chile en nogada" en "pollo en mole poblado": lekker maar zwaar en een smaakcombinatie die we in België niet snel zouden appreciëren vermoed ik, heel zoet en raar.
Een hele dag in het spoor van de Azteken met een bezoek aan de bekendste en meest fascinerende vindplaats Teotihuacan. Via de 2 km lange "straat der doden" langs mooi gerestaureerde bouwwerken tot aan het hoogtepunt van de site : de Piramide van de Zon. Via 225 smalle , zeer steile treden klommen we tot boven waar we een spectaculair uitzicht hadden over het geheel.Oud en jong, getraind of niet, bijna iedereen klom of kroop of sleepte zich naar boven ! Idem dito voor de Piramide van de Maan . Spijtig van de enkele verkopers die met hun zelfgemaakte prullaria constant de roep van de jaguar nabootsten en probeerden jou die spullen te verkopen. Voor de rest was er een ingetogen stilte over de gehele site. We gingen er naartoe met openbaar vervoer in een eersteklas bus met allemaal gebarsten ramen maar voor een rit van een uur voor 4 euro heen en terug mag je niet te kieskeurig zijn he. In de namiddag naar de Basiliek van de Virgen de Guadalupe, een enorm bedevaartsoord, groter dan Lourdes of Fatima. De devotie die je hier ziet, de verering van Maria, het uitbundig vertoon van emoties, allemaal overgoten met een flinke saus commercie ! Een priester op een stoel die aan de lopende band mensen zegende met een flinke klets wij
Wegens een domme fout van de schrijfster is mijn vorige zin afgebroken en werkte het spul niet meer maar gelukkig was ik niet alles kwijt ! Het ontbrekende woord is wijwater ! Dus verder : een lopende band in een kapel voor het meest bezochte beeld " de Maagd van Guadeloupe" om samenscholingen van gelovigen te voorkomen ! Een kilometer lange optocht van bedevaartgangers, religieuze dansgroepen en de obligate kraampjes. Dit neemt niet weg dat de mensen met hart en ziel, met overtuiging bidden, geknield en kruistekens makend. En dan naar het hotel want we waren weer vergeten te eten en het was ondertussen al 5 uur. Wat hebben we ondertussen al opgemerkt : op elke hoek van elke straat, voor elke winkel, enfin overal dus, een enorme aanwezigheid van politie en security, enorm veel lesbische koppels, overal staan koppeltjes elkaar schaamteloos af te lebberen. Wat de stad zelf betreft : je ziet duidelijk dat de stad aan het verzakken is, de meeste gebouwen staan dan ook scheef . En de mode is van de jaren stillekes !
Wandeling door het historisch stadscentrum met o.a. bezoek aan de wegzakkende katedraal, het prachtige Nationaal Paleis met enorme muurschilderingen van Diego Rivera, de grote liefde van Frida Kahlo. Daarna een reisje met de lift naar de 44ste verdieping van de Latinoamerican Tower voor een weids uizicht over de stad. De temperatuur is hier aangenaam, nog niet de grote hitte... die komt verder in de reis .
Museumdag vandaag. We begonnen in wat wij dachten dat het museum voor antropologie was maar we vonden het al raar dat we niks herkenden van wat we in de reisgids hadden gelezen. Toen bleek dat we in het museum van geschiedenis zaten !! Snel weg naar het juiste museum en dat was een pareltje.. het schetst het ontstaan van Mexico vanaf de eerste bewoners met een duidelijk overzicht van de verschillende culturen : Maya' s, Azteken, Tolteken etc... Heel boeiend maar te veel info voor één dag want wij kunnen dat allemaal niet zo goed meer verwerken en onthouden !!!!! Dan even een bezoek aan de rosse buurt en naar het hotel. De lift is hier stuk en we zitten op de zesde verdieping. Je bent hier voortdurend buiten adem door de hoogte ( we zitten op 2200 meter) en de extreme luchtvervuiling ( velen lopen rond met een mondmasker of een sjaal voor de mond ). Dus de trappen opgaan is allesbehalve evident.
Zou ik Mexico City aanraden ? Als deel van een rondreis : absoluut. Als city trip : no way. Maar algemeen kan ik zeggen dat de Mexicanen heel vriendelijk zijn , de deftige restaurants heel proper net als de kleine winkels, de straten en pleinen . En overal vind je openbare toiletten die constant gereinigd worden en dus super proper zijn .... dat missen wij wel in België, allé, ik toch !!!!!
Donderdag 14 november 2013 Bij het ophalen van de auto bij Avis waren er wat problemen met onze Visa kaart ( die zeer professioneel en direct werden opgelost door KBC Herentals, waarvoor dank !) vertrokken we naar Oaxaca. Even wat angst om Mexico DF uit te geraken maar met een vleugje geluk en het goeie orientatievermogen van The Boss geraakten we toch op de goede weg. Het verkeer is er een mierennest maar in hun eigen chaos zijn de Mexicanen eigenlijk toch hoffelijk en bereid voorrang te verlenen aan allochtonen! Na een rit van 5 uur met heel weinig verkeer arriveerden we in ons hotel, aten een Mexicaans gerecht ( voor Luc waren dat sprinkhanen met guacamole ) en gingen dan op verkenning in wat op het eerste zicht een gezellig stadje lijkt.
Mijn blog werkt niet zoals het moet, ook omdat ik via de tablet niet zo vlot kan werken dus er zullen af en toe wat fouten en ongeregeldheden in staan, waarvoor mijn excuses. Maar we gaan ervoor! Vandaag de tempelstad Monte Alban bezocht, de " witte berg " omwille van de boom met witte bloemen die weelderig bloeit op de flanken, de " cazahuete ". Monte Alban is gebouwd door de Zapoteken in 500 v.Chr. en weer verlaten in 800 AD en het waarom daarvan is nog altijd een groot mysterie voor wetenschappers. Er waren zeer weinig toeristen ( zoals overal trouwens ) dus we konden rustig rondkuieren en genieten van de sacrale rust die er dan heerst. En dat doet deugd want leven in Mexico is een hel : constant lawaai van mensen, muziek, auto's en een voortdurend manoeuvreren tussen kraampjes, venters, auto's. Gelukkig waren we tot daar gereden met een shuttle busje want de weg ernaar toe was nogal onvoorspelbaar : op de meest onverwachte momonten kom je een " tope " tegen, een verkeersdrempel die je alleen aan 20 per uur kan nemen en niet te vergelijken is met onze mooi aangekondigde en afgeplatte versie ! Dus nefast voor auto en inzittenden als je hem niet hebt gezien. In de namiddag rondgekuierd langs de historische gebouwen ( kathedraal, klooster) en kunstgalerijen om te eindigen op het Zocalo, het centrale plein in elke stad of dorp.
We vertrokken vandaag om 8 uur om tijdig in het paleizencomplex van Mitla ( de Stad der Doden) aan te komen. Mitla was vroeger het belangrijkste Zapoteekse ceremoniele centrum en de begraafplaats van de hoogwaardigheidsbekleders. De Mixteken verfraaiden de gebouwen met mozaiken en kleuren. Weer waren we er alleen, de site voor ons ! Dan begonnen we aan een rit van 300 km door de bergen, langs kronkelige wegen met regelmatig een serieuze " tope ". Wel een mooi afwisselend landschap : dor en bezaaid met cactussen zover het oog reikt , groen met enorme palmbomen, kleine dorpjes etc.... Er was gelukkig weinig verkeer ( geen zwaar vervoer wegens weekend ) dus we konden flink wat snelheid halen. Juchitan is goed als tussenstop, zeker niet van toeristische waarde en er is niks te doen. Het is er nog drukker en lawaaieriger dan elders. En wij zijn dat niet gewoon op onzen berg in Herentals..
En ook de weg vinden in de stadjes blijft cowboy werk ! Gelukkig spreek ik Spaans en kunnen we af en toe de weg vragen.
Zonder problemen vertrokken uit Juchitan, de thuishaven van de " muxes ", mannen die zich kleden en gedragen als vrouwen, vrouwelijke taken vervullen maar meestal toch homo zijn, een bont allegaartje en ook ons hotel leek er een paar te gast te hebben ... in elk geval heel boeiend om te zien !!! De weg naar Tuxtla was geregeld bezaaid met gevaarlijke putten, dus opletten geblazen, en op vele plaatsen ontbrak elke vorm van wegmarkering of signalisatie zodat iedereen reed waar het hem uitkwam ( wat ze eigenlijk ook doen als er wel wegmarkeringen zijn!). We zagen dus een vrachtwagen die net de ravijn was ingereden en een auto die uit de bocht was gevlogen ! Nog twee militaire controleposten gepasseerd, koffer geinspecteerd maar geen problemen. Ook een beruchte " mordida ", smeergeld, moesten we niet betalen. Rond de middag aangekomen in onze Hilton, kamer nog niet klaar dus even de straat over en het shopping center binnen om af te koelen want 33 graden vraagt om koelte. Wel spijtig van de oorverdovende muziek , hoofdpijn gegarandeerd ! Nu even douchen, taxi nemen naar het centrum en hopelijk een goed restaurant vinden met een lekkere pina colada ( of twee ) om de dag af te sluiten. En morgen staat de Canon del Sumidero op het programma.
