men eist dat er
aan wie nog veel heeft
wordt gegeven
aan wie niet heeft
wordt ontnomen
hoe langer hoe meer
hoe langer hoe minder
voelt men de solidariteit
men schuift aan in file
verspilt elke dag benzine
schaft treinen af
wijst rokers met de vinger
negeert de loonslaaf van
bediende
mailt small talk iedere keer
men wil
de directie spreken
die heeft zichzelf opgezegd
royaal met bonus en met premie
sociaal beslagen en voorzien
zeggen die
van op hun psychisch eiland :
pamper niet
laat lopen
zet alle kranen open
wie niet kan zwemmen
red zich niet !
25-01-2012 om 14:13
geschreven door Luc L.I. Apers 
Categorie:Gedichtenbundel
|