Kaprijke - Wervik - Armentières - Amiens - Beauvais - Maintenon - Chartres - Bonneval - Châteaudun - Vendôme - Tours - Sorigny - Dangé - Saint-Romain - Châtelleraut - Poitiers -
Nanteiul-en-Valleée - Ronsenac - Minzac - Cadillac - Labouheyre - Saint-Vincent-dePaul -
Sarrance - Somport
Jacca (Spanje) - Derdun - Yesa - Lumbier - Puenta la Reina - Estella - Najero - Santo Domingo de la Calsada - Burgos - Carrion de los Condes - El Burgo Ranero - Leon - El Acebo - Ponferrada - Portomarin - Aeropuerto do Santiago - Santiago de Compostella - Finisterre.
Zoeken in blog
21-07-2013
Dag 9 21/7/21013 van Burgos naar Leon
Alles wat is blijven buitenstaan, is nat. Het heeft vanacht behoorlijk geonweerd en geregend. De dag belooft nochtans fraai: volle zon, geen wind. We zetten koers richting West. We rijden door eindeloze graanvelden. Er komt maar geen eind aan. De wind waait in de fllank, ideaal voor waaiers, maar op een tandem is dat praat voor de vaak. De N120 richting Léon duurt eindeloos. Plots begeven 4 spaken in ons voorwiel. Voort rijden is onmogelijk. We roepen onze foerier tot de orde, die reeds een middagmaal aan het prepareren was 40 km verder op. We overleggen hoe het verder moet. We halen onze zwart paard van stal, in de hoop hem aan de praat te krijgen. We slagen erin de remblokjes te repareren. We moeten de strijd dus niet staken. Eindeloos rijden we tussen de korenvelden en bereiken na 207 km om 20.30 uur ons einddoel: een camping net voorbij Léon.
Ons rest nog 275 km naar Compostela. Maar morgen staat ons nog een col van 1.500 m te wachten.
We verlaten Estrala om 8 uur in rijden de Rioja in. De bedoeling is om Burgos net voorbij te rijden. We rijden langs schitterende bodega's door de Rioja-wijnstreek. We halen ons doel, maar vinden geen camping. Uiteindelijk vinden we, na 210 km, een slaapplaats in de tuin van een winkeluitbaatser, waar onze foerier 4 tomaten, een krop sla en een ajuin kocht. Uiteraard geen electriciteit, geen water, laat staan wifi. Een heus onweer verstoort onze nachtrust. De tent van onze foerier houdt stand.
Dag 7 19 juli van Saint-Jean Pied de Port naar Estella
God schiep de wereld in 6 dagen en zag dat het goed was. Hij rustte op dag 7. Wij stellen toch paar mankementjes vast aan zijn schepsel en zetten bijgevolg onze pelgrimstocht toch verder op dag 7. Daarom strafte God ons, als volgt:
Hij liet ons de dag starten met een beklimming van 27 km over de Pyreneeën via de Punto de Ibaneto op een hoogte van 1.057 m.
Hij gaf de zon de opdracht loodzwaar op onze kruinen te schijnen, vandaag tot 36 graden.
Tijdens de afdaling gaf hij opdracht aan een verstrooide chauffeur om achteruit te rijden om een boerenkar doorgang te verlenen, terwijl wij net achter die camionette stonden. Gevolg: kapotte baresjok van de camionette en kapot voorwiel van onze straatpiraat (we hadden vandaag ons oud stalen ros vervangen door onze zwarte tandem, die meer stabiliteit biedt, dus hogere snelheden toelaat in de afdalingen).
Tegen beter weten in reden we toch verder met de gehavende straatpiraat. God vond dit niet ok en deed ons een platte band kado. De reserveband bleek te groot te zijn.
God had onze foerier ver vooruit gestuurd en maakte hem onbereikbaar door ons als Proximus-klant geen bereik meer te bieden.
Dan maar te voet naar beneden. God lachtte in zijn vuistje en stuurde een kolonie muggen op ons af, waardoor we van kop tot teen onder de muggensteken zaten.
Na 2 uur onze foerier kunnen bereiken die 60 km allez retour moest terugkeren.
In de late namiddag uiteindelijk met onze oude stalen ros in het prachtige Puente de Reina beland, waar onze foerier ons een heerlijk verkoelend drankje aanbood: pompelmoessap met tonic en veel ijs, geserveerd per liter.
God vond dat we dit niet verdienden en bood ons ter afsluiting van de fietsdag een moordende helling aan, richting Estella, onze eindbestemming voor vandaag na127 km. Voor de eerste keer vinden we een camping met Wifi en mankeert ons de goesting om te koken. We zitten dus nu te genieten van de Spaanse tapas en tussen 2 gerechten in zetten we dit verslag op de blog.
Dag 6 Donderdag 18 juli SORE - Saint-Jean Pied de Port
Het parcours vandaag is het spiegelbeeld van gisteren: eerst zon 80 km plat door de Landes, daarna 100 km zwaar geaccidenteerd. De ambitie was om over de Pyreneeën te geraken, maar de vermoeidheid sloeg toe in Saint-Jean Pied de Port, een schattig dorpje aan de voet van de beklimming naar de Spaanse grens.
De horeca in Saint-Jean Pied de Port verheugt zich op het feit dat in hun dorp 3 van de 4 caminos naar Compostella langs hun terrassen passeren.
Voor één keer zeurden we niet voor de tegenwind in de Landes, want die blies aangename friste op onze bezwete lijven. Toch haalden we soms 40 km/uur op de kaarsrechte mooie wegen van de Landes. Toch steeds opletten voor overstekende herten.
Na zon 80 km komt Dax in het vizier, de wissel van parcours: vanaf hier steeds maar op en af, nog zon dikke 100 km. We versterken ons op de parking van de Aeroclub Daxoise met de overschot van de spaghetti van gisteren. Afgezien van een klein darmprobleem van Ria, verloopt alles naar wens, tot de computer van de Jumper problemen signaleert met de olie. Aangezien Georges (van garage Lievens van Eeklo) in congé is, stuurt de DVV-assistance ons naar de citroengarage in Dax, waar we snel en goedkoop (gratis) geholpen worden. Inderdaad, de 27 jaar oude Tandem bolt blijkbaar gesmeerder dan de nog in garantie zijnde Citroen-Jumper. Ria klaagt over de stinkende gazigheid die Luc lost in haar wezen.
Luc durft s middags zelfs niet te aperitieven, wetende wat hen nog te wachten staat.
We rijden door een schitterend landschap op naar Pehyrorade en Saint-Palais. De bergen dagen in het zuiden maar die boezemen generlei angst in.
Om 19 uur wordt beslist de oversteek naar Spanje voor de volgende dag te reserveren. We houden het op 185 km. We vinden een eenvoudige camping in Saint-Jean Pied de Port, maar opnieuw geen WIFI. Vandaar dat dit verslag jullie met één dag vertraging bereikt.
We moesten nog comissen doen en om 19.30 uur staan we aan de Intermarché die net zijn deuren sloot. We hebben een vree seine moeten maken om nog binnen te geraken: dreiging met onmenselijkheid om 2 uitgehongerde peligrins te onthouden van een kieken, worst en biefstuk voor op de barbecue.
De teller staat nu, na 6 dagen, op ongeveer 1.200 km.
Onder een stralende zon om 8 uur vertrokken richting zuiden, van het departement deCharante naar het departement La Dordogne. Ons wacht een zware dag, met een, in koerstermen uitgedrukt, een geaccidenteerd parcours. Geen meter plat, steeds maar op en af, met regelmatig stevige kuitenbijters. De temperatuur stijgt algauw tot boven de 30 graden. Drie waterlopen dwarsen onze route: de Charante, de Dordogne en de Garonne. De boeren hebben het gras reeds afgereden en de rollen liggen klaar voor stockage. Zonnebloemen sieren het landschap. We moeten weerstaan aan de verleiding om een bezoek te brengen aan één van de vele wijnchateaus in de Bordeauxstreek. Uitgestrekte wijngaarden baden onder een lode zon waar de druiven in oktober zullen omgetoverd worden tot Cru bourgeois en Grand Crus, luisterend naar namen zoals Chateau Bel Air en Chateau Mongoustin in Puissegin-Lussac. Na 150 km klimmen en dalen bereiken we de Landes, waar het heerlijk bollen is op kaarsrechte, platte wegen. We bereiken Sore in de Landes om 19 uur. Ons wacht een handgemaakte Spagetti de la maison op de camping municipale van Sore.
Gisteren 11 juli was de laatste trainings- en materiaaltest voor ons.
We fietsten op kop met enkele clubmakkers en haalden een gemiddelde van ruim 33km/uur, weliswaar over amper 60km met tegenwind en ook de wind in de rug. De conditie is dus goed;
Vandaag 12 juli was voor Ria en mezelf een zeer drukke dag.
De camionette moet immers klaar zijn om naar onze eerste begeleider en vriend Johan te brengen. Hij vertrekt morgen uit Bredene om ons tegen de middag te ontmoeten, ergens in het noorden van Frankrijk.
De bedden zijn geplaatst, eten voor een paar dagen, een frigo, gasvuur, de reservetandem, kookgerief, een extra tent, rode bietensap en rode wijn.
Het eerste drinken wij bij het ontbijt, het laatste voor het slapengaan.
Wij zullen dus basic kamperen maar daar houden we van.
Morgen 13juli is de grote dag. Wij starten aan het stadhuis in Kaprijke samen met enkele clubleden en broer en zussen.
De weerman belooft noorderwind, dat is dus prima, hopelijk is de zon ook van de partij. Wij fietsen Kaprijke - Amiens of een stukje verder, afhankelijk van het vinden van een kampeerplaats.
Wij hopen eerstdaags vertrouwd te geraken met het schrijven op de blog dan leveren we ons dagelijks verslag van wel en wee.
Een warme oproep hierbij om onze pelgripmstocht te sponsoren tvv van vzw De Tandem. Vanaf 40 krijg je gegarandeert een fiscaal attest!
Je kan dit doen door een storting te doen op rekening BE35 4471 6284 5137 van De Tandem vzw, Groot Begijnhof, 73 te 9040 St.-Amandsberg.
Wil in de meededeling noteren : sponsoring Ria en Luc.
Op zaterdag 13 juli stappen Luc Windey en Ria Deyaert samen op de tandem voor een fietstocht van ruim 2.400 kilometer naar de bedevaartplaats Santiago de Compostella in Spanje. Luc en Ria willen met deze fietstocht de Tandem vzw steunen door een sponsoractie. De Tandem vzw is een thuisbegeleidingsdienst voor personen met een verstandelijke beperking. Ze engageren zich hiervoor omdat ze enerzijds gebeten door de fietsmicrobe heel graag met de tandem rijden en anderzijds omdat ze met hun actie willen onderstrepen dat de zorg voor een mens met minder mogelijkheden en/of kansen belangrijk is.
Luc en Ria: een schenking aan de Tandem vzw waarderen we heel erg. Elk bedrag is welkom. Een centje per kilometer voor de hele af te leggen afstand of een gedeelte daarvan zou al heel mooi zijn. Dit kan op rekeningnummer BE 35 4471 6284 5137 t.a.v. de Tandem vzw. Voor giften vanaf 40 ontvang je een attest voor belastingaftrek.
Elke dag wordt zon 170 à 200 kilometer gefietst door België, Frankrijk en Spanje. Luc en Ria hebben een begeleider die met een camionette elke dag een camping uitzoekt en voor hen kookt.Van Kaprijke tot Angoulème zal hun vriend Johan deze belangrijke taak op zich nemen en vanaf Angoulème tot Santiago zullen ze kunnen rekenen op hun schoonbroer Lieven.
Om deze pelgrimstocht te kunnen volbrengen hebben ze samen al flink getraind. Luc en Ria zijn doorwinterde fietsers. Het hele jaar door zitten ze op de trappers en elke zomer ondernemen ze een fietstocht met een concreet doel. Luc kreeg de fietsmicrobe mee van zijn papa die fietste tot zijn 87e. Ria daarentegen is pas 10 jaar geleden terug op de fiets geklommen.
Dit jaar hebben Luc en Ria al een dikke 5000 km gefietst, een beetje weinig (naar hun normen) maar daar zat het slechte weer voor veel tussen. Ze hebben de nodige kilometers en ervaring in de benen en beiden beweren er klaar voor te zijn.
Luc en Ria hopen stiekem om vertrekkende vanuit Kaprijke in twaalf dagen Santiago de Compostella te bereiken, maar daarvoor zullen de weergoden hen goed gezind moeten zijn. 14 dagen lijkt realistischer.
Je kan hun avonturen volgen via hun bloghttp://www.bloggen.be/luc_en_ria_tandem . Als de technologie het toelaat brengen ze per dag kort verslag van hun vorderingen uit.. We wensen Luc en Ria heel veel succes en een behouden en heelhuidse aankomst.
