Onze stapschoenen krijgen langzaam maar zeker een geurtje, van mijn handtas kan je zowat soep maken, onze darmen weten ook niet goed meer of ze harde of slappe worstjes gaan produceren en de muggenbeten blijven jeuken. Kortom : tijd om naar huis te komen !

Vanaf nu is het enkel nog zich verplaatsen, niets leuks maar ja, dat hoort er nu eenmaal bij.

Het was een fijne vakantie, maar het wordt nog fijner als we terug thuis zullen zijn !

13-11-2013 om 16:40 geschreven door luc&ria  

2013-11-08

Opstaan, ontbijten : dagelijks ritueel. Valiezen maken vandaag. Met een taxi rijden we naar Itapua, een vissersdorp. Hier geen hoogbouw, je kan amper zien dat dit een voorstad van Salvador is.

Het hotel is wondermooi gelegen, zo’n 600m van zee, maar alles is aanwezig in het domein : voetvalveld, zwembad, tennispleinen, wandelpad, vijver en binnen een biljart, tafel om pingpong te spelen...

Er loopt hier heel wat personeel rond dat je probeert te verwennen nog voor je aangeeft wat je nodig hebt. Hoofdzakelijk congresgangers logeren hier. Je hebt dan ook weinig of geen contact met de andere mensen. Superdeluxe, maar ik mis een ziel. 

We laten het niet aan ons hart komen ! Vanaf nu 2 keer per dag zwemmen, om de kilootjes wat weg te werken. We drinken naar goede gewoonte een caiperinha en gaan daarna eten. Risotto met allerhande zeevruchten en spagetti met inkvisringen. Lekker !

2013-11-09

Verschilt niet zo veel van gisteren. Hebben de kustlijn gezocht én gevonden. Niet te zwemmen in de Atlantische oceaan, beter gezegd wij toch niet. Het wordt trouwens afgeraden wegens te veel stroming. Zelfs de lokalen gaan enkel hun zwembroek eens natmaken.

Zoals aan iedere kust zijn hier veel venters die van alles en nog wat verkopen : zonnecrème, water, ijsjes en iets heel typisch voor hier : kaas op een stokje. De verkoperes hebben een pot met gloeiend houtskool en daarop wordt de kaasbrochet klaargemaakt.

2013-11-10

Geloof het of niet : nog altijd hetzelfde ritueel. Ook hier is het zondag maar dat is er niet aan te zien, behalve dat er wat meer volk geniet van het zwembad.

2013-11-11

Wapenstilstand kennen ze hier niet, maar er is wel TV5 een Franse zender en daar worden we er toch aan herinnerd dat er in Frankrijk, België .. ooit oorlog was.

13-11-2013 om 16:36 geschreven door luc&ria  

De bovenstad kennen we nu goed. Vandaag gaan we de wandeling doen die de kunstenares ons gisteren heeft voorgesteld. We stappen tot aan de “elevador” een lift die je van de bovenstad naar de benedenstad brengt. Nu begint het moeilijke stuk, we moeten ons een 4-tal km verplaatsen om onze wandeling te beginnen. Deze start vanaf de wijk Campo Grande. We proberen uit te vissen waar we een bus kunnen nemen. Een man die voor het toerisme werkt raadt het ons af om met de bus te gaan, te gevaarlijk. We volgen zijn raad en nemen een taxi die ons voor 10R$ naar Campo Grande brengt. Van hieraf volgen we een laan met hoge bomen langs beide zijden, dus veel schaduw. Het leuke aan deze wandeling is dat het steeds in dalende lijn gaat. We bevinden ons in een residentiele area die naast de wandeling weinig mooi’s te bieden heeft. Onze kunstenares heeft ons een centrum voor handwerk aangeraden. We vinden dit, maar het is niet veel zeggend. Er zijn wel wat mooie spullen, maar het straalt teveel commercialiteit uit. We bereiken de oceaan en volgen die nu een aantal km. De zon brandt hevig. Het zal de eerste keer zijn dat onze huid aan het verbranden is.

We besluiten weer naar de bovenstad te gaan waar het veel authentieker is. We negeren de mogelijke gevaren en willen terug met het openbaar vervoer, altijd een belevenis op zich. De autobus gaat dwars door de stad naar het Praça de Se, een plein in de bovenstad dat we ondertussen kennen. Tijd voor een hapje met een biertje en daarna korte siesta. In het stamcafé kan je ook een kleinigheid eten. Na de caipirinha’s bestellen we in zon gedroogd rundvlees met groentjes en frietjes. Zoals de vorige avond besluiten we nog een paar biertjes te drinken aan de tafeltjes op straat. Daar kan ik roken, verboden op het binnenterras. Grote opschudding , een 10-tal politiemannen staan buiten op straat voor het café en de tafeltjes en stoelen zijn weg. Ik vraag aan Elio wat er gaande is. Enkel een kontrole door de lokale fiscus. De eigenaar had blijkbaar niet betaald voor het terras en bleek ook valse cola te verkopen. De flessen moeten uitgegoten worden in de pompbak. Er komt een Argentijn bij ons staan die Elio goed blijkt te kennen. We hebben een hele leuke babbel. Elio geeft ook meer info over zichzelf vrij. Hij is 67 jaar, 4 maal getrouwd en heeft 12 zonen die een beetje overal  ter wereld wonen. Elio ziet er uit als een zigeuner, maar blijkt een specialist te zijn in handel in kostbare stenen en juwelen. Hij is eigenaar van een 5-tal huizen hier in de bovenstad. Hij wil absoluut dat we morgenmiddag bij hem thuis komen eten. We moeten hem teleurstellen want morgen om 11 uur verlaten we onze verblijfplaats. Hij blijft maar zagen, bestelt snel nog een fles bier die we delen.

Wijzelf vinden het ook jammer want hij is echt een speciaal  iemand. Al weer een ontmoeting die ons lang zal bij blijven en ons hart met vreugde vervult.

10-11-2013 om 15:47 geschreven door luc&ria  

Wakker worden als het ons uitkomt. Vanaf nu zal dat zo worden. Ik lig natuurlijk al lang wakker vooraleer Luc zijn ogen opentrekt. Ontbijtbuffet mag er best wezen. Een eitje wordt gebakken zoals je zelf aangeeft. Na het ontbijt wil een lokale kunstenares ons alles over de stad vertellen. Ze heeft zelf een soort stadsplan gemaakt van zowel de bovenstad als de benedenstad en duidt hierop alle belangrijke punten aan.

Vandaag zullen we de bovenstad verkennen. Dit is heel gemakkelijk want uiteindelijk is de bovenstad beperkt tot één lange straat met af en toe een belangrijk plein. Dit stukje is nog het Salvador zoals ik het me had voorgestelt en de Salvadorianen doen hun best om dit in zijn originele staat te behouden. De kasseien liggen er héél slecht bij, maar ook dit hoort bij het authentieke van de stad. Er zijn magniefieke gevels van oude herenhuizen uit de glorietijd (suikerriet) in prachtige pasteltinten. Uiteraard lopen we verkeerd maar we komen toch terug op het goede pad. Er wordt gezegd dat er in Salvador 365 kerken staan, voor elke dag van het jaar ééntje. Dit is fel onderschat ! Ik denk dat er meer dan dubbel zoveel zijn. We gaan binnen in een kerk met een prachtige voorgevel . Daar bekomen we een beetje van het klimwerk dat we in volle zon gedaan hebben. Een vriendelijke oudere heer zegt dat we eventjes moeten zitten en begint meteen wat uitleg te geven. Hij kan boeiend vertellen en hij brengt ons van de ene plaats naar de andere, van de ene kerk naar de andere. Genoeg cultuur voor vandaag ! We betalen de gids en lopen nu zelf wat rond te kuieren. De zó typische dikke dames van Salvador lopen hier ook rond. Dit is een beetje teleurstellend omdat die dames enkel zo gekleed zijn om toeristen in hun winkeltjes of restaurant te lokken. We kopen kaartjes, zoeken een postkantoor voor postzegels en doen ze op de bus. Ma, in de gaten houden hé ! We eten een visschotel en keren terug naar ons hotel. Eventjes klimatiseren maar rond 18:00 zijn we paraat voor onze godendrank. We gaan terug naar het cafeetje van gisteren , een stamcafé dus. Luc maakt kennis met Elio, een lokale oudere man. Hij bestelt zelfs een minipizaatje voor mij. Leuke kennismaking met Salvador en de Salvadorianen !

10-11-2013 om 15:44 geschreven door luc&ria  

Gelukkige verjaardag Fre !

Vandaag reisdag dus. We moeten de taxi chauffeur een beetje aansporen want we zijn een beetje op het laatste. Er is heel veel verkeer, maar de chauffeur is een meester in het kiezen van het juiste baanvak.  Eerst een vlucht van Sao Luis naar Fortaleza en een uurtje later van Fortaleza naar Salvador. Alles mooi op tijd. De luchthaven van Salvador ligt op zowat 25 km van het centrum.  We weten niet echt waar we naar toe moeten dus heeft het geen zin om met het openbaar vervoer te proberen reizen. De taxi is vrij duur 100 R$. Het duurt iets meer dan een halfuur voor we echt het centrum bereiken. De omgeving waar we logeren lijkt echt veel op het patershol in Gent. Alleen is het er heuvelachtig en zijn de straten vol met putten. De taxi heeft zelfs een probleem met één van die putten en zegt oef als we aan ons hotel zijn. Van buitenaf zie je bijna niet dat het een hotel is. De deur is constant op slot en alleen via de bewaker kom je erin. Eerste indruk was licht ontgoochelend omdat het stadszicht zich eigenlijk vertaalt in zicht op de muur van de buren, maar alle nodige comfort is aanwezig en alles fuctioneert goed. De receptionist vertelt ons dat we geluk hebben : er zijn fiestas vanavond in de wijk. Er is ook een candomblé sessie in een van de kerken, maar dat gaan we niet doen gezien de reisgids zegt dat je dit beter niet doet zonder een echte braziliaan bij je. We gaan de nabije omgeving verkennen en vinden natuurlijk een café.  Als je door een gangetje loopt kom je op een mooi terrasje terecht met uitzicht op de haven van Salvador en het eiland Itaparica. Ideale plaats om een (het worden er twee uiteindelijk) caipirinha te drinken. Iets verder vinden we een italiaans restaurantje waar we een pastaschotel met garnalen en inktvis eten. Na het eten wagen we ons iets verder de straat in waar een menigte jongeren zich verzamelt. Beneden aan een trapzone is een orkestje zijn instrumenten aan het stemmen. We zetten ons op de trap en een korte rondblik is voldoende om te zien dat joints ook in Brazilië zeer geliefd zijn bij de jongeren. We zitten toevallig naast een toeriste uit La Rochelle die in Afrika werkt, dus kunnen we een beetje Frans praten. Het orkest speelt enkele nummers maar kan ons niet echt bekoren. De française zegt dat wat verder er nog groepjes optreden, maar het is reeds donker en we verkiezen veiligheid boven muziek en keren terug naar ons hotel.

10-11-2013 om 15:42 geschreven door luc&ria  

Rond 9:00 komen wa aan in São Luis. Het regent zowaar een klein beetje. Met de taxi naar ons hotel. Daar worden we prima ontvangen en mogen we nog ontbijten. Eén van de betere ontbijttafels tot nog toe. Douchen en we zijn paraat. Het reisbureau is niet bereikbaar te voet, blijkbaar zijn ze verhuisd.  Dan maar opnieuw een taxi. Na wat zoekwerk vinden we het reisbureau. Je moet weten dat ze hier om de haverklap de straatnamen veranderen. Om tureluurs van te worden...

Ook hier een teleurstelling : het is laag seizoen dus zijn er niet zoveel toeristen, maar ook de duinen komen in deze periode van het jaar niet helemaal tot hun recht. Terug naar ons hotel om ons opnieuw te organiseren. Nu is het toch wat meer aan het regenen maar het blijft behoorlijk warm. Een biertje met een hapje verzachten ons leed J. We willen van hieruit vertrekken naar Salvador. Een 3-tal dagen om de stad te bezoeken en daarna een hotel aan de kust om eens lekker niets te doen. De reservatie van het vliegtuig verloopt niet zo vlotjes, maar de receptionist is héél hulpvaardig hij zoekt zelfs mee naar oplosssingen. Het hotel is heel wat makkelijker. Eind goed al goed. We blijven in het hotel voor het avondeten en dat valt reuze mee !

08-11-2013 om 14:34 geschreven door luc&ria  

Zondag vandaag en dat is er aan te horen ! Ons hotel ligt vlakbij de kathedraal van Belém en om de haverklap luiden de klokken . Ontbijten en de gazet van 15 oktober lezen. Nog geen tijd gehad tot nu toe. Rond 11 uur maken we nog een wandelingetje. Er ligt een marineschip hier dichtbij, die gaan we eens bezoeken. Pure nostalgie van Luc’s kant. Helaas, ook hier willen de mariniers op hun gemak eten en is het sluitingstijd van 1:30 tot 4:00. Terug naar ons hotel dan maar. Heb ik al verteld dat het hier constant meer dan 30° is, in de schaduw uiteraard. We hebben al heel wat afgezweet maar ik ben niet zo zeker dat zich dat zal vertalen in een gewichtsvermindering. Spijtig.

Om 8:00 vertrekt de bus van Belém naar Sao Louis. Een half uurtje op voorhand kunnen we onze bagage afgeven. We hebben weer ligzetels. Het wordt draaien en keren, maar slapen doet een mens toch.

08-11-2013 om 14:34 geschreven door luc&ria  

Goed uitgeslapen en lekker ontbeten.  We gaan de markt verkennen. Volgens trotter de mooiste van Brazilië. De vismarkt is in een apart blauw gebouw. Bij het binnenkomen staat een grote kuip vol krabben. Eéntje wil ontsnappen maar de eigenaar van de vangst steekt daar een stokje voor : terug in de bak dus. Naar het schijnt moet je hier héél vroeg komen dan kan je het onderhandelen van de visboer en de restauranthouders meemaken. Maar er blijft nog genoeg vis te bewonderen. Vooral grote vissen. We wandelen verder naar de ver-o-peso. Eén grote ruimte is overdekt en hier staan allerlei stalletje met kleding, huisraad, groenten en fruit, soeveniers en uiteraard evenveel eettentjes.

Leuk om hier rond te kuieren en daar krijg je dorst van. We proberen een sapje : açai. Het valt nogal dik uit als sapje. Het lijkt meer op yoghourt en het is lekker, zonder meer.

Eigenlijk hebben we pech hier in Belém. Vandaag is het feestdag en er is niet zoveel te doen, de meeste winkels zijn trouwens gesloten en de drukke winkelstraat van gisteren ligt er nu helemaal verlaten bij. Geen probleem, we hebben nogal wat achterstand met onze verslagen dus gaan we naar onze kamer en beginnen te pennen, allé te tokelen op de PC.

Vanaf 18:00 is het hier happy hour en de caiperinha’s kosten maar 2 reals (3 reals = 1 euro).

 2 stuks voor elk en daarna avondeten. Een lekkere steak, ik met rozemarijn en look, Luc met mosterd en whiskey saus. Dit alles overgoten met  een lokaal biertje. Zàlig.

08-11-2013 om 14:29 geschreven door luc&ria  

Vroeg opstaan (3h00) want we hebben een vlucht van Manaus naar Belém.

Met de taxi naar de luchthaven. We zijn mooi op tijd, de vlucht heeft echter een half uur vertraging.

We komen aan om 8h45. Tijdens de vlucht steken we de Amazone over (breedte ongeveer 70 km).

Op de luchthaven wacht onze hotel shuttle ons op. Een vriendelijke dikkerd verteld ons (in het portugees) één en ander over de stad. Het hotel ziet er oudbollig uit, maar is charmant. We kunnen echter pas om 13h00 naar onze kamer, maar we mogen wel gratis ontbijten indien we willen. Natuurlijk willen we dat. Na het ontbijt trekken we met het stadsplannetje in de hand op zoek naar een reisbureau dat in onze trotter aangeprezen wordt. We moeten door een lange straat waar het markt is. Ria is helemaal niet op haar gemak, inderdaad het voelt hier allemaal niet zo veilig aan. De politie met kogelwerende vesten en pistool schietensklaar is hier volop aanwezig. Even verder in één van de hoofdlanen van de stad voelt het iets beter aan. Na een paar keer vragen aan lokalen vinden we het reisbureau. Het reisbureau is open maar om veiligheids redenen is de deur steeds op slot. We zeggen dat we het papegaaien eiland willen bezoeken. Er zijn geen georganiseerde uitstappen omdat er weinig vogels te zien zijn (broedseizoen van de papegaaien). Het enige wat ze ons kunnen aanbieden is een dagtocht op de rivier met  een wandeling op een eiland. We hebben

ondertussen  dit soort uitstappen al meerdere keren gedaan en gaan daar niet op in. We zijn niet echt tevreden met dit reisbureau, maar dat kan je tegenkomen. Dan maar op zoek naar de rodoviaria (centraal bussation) waar we onze ticketten voor de verplaatsing van zondag naar Sao Luis willen boeken. Te voet zou dit ons minstens anderhalf uur kosten dus nemen we een lokale bus. De ontvanger maakt ons duidelijk wanneer we aankomen.  Aankoop van de bustickets zonder problemen. Na hulp van een vriendelijk meisje zitten we op de bus terug naar het hotel. De kamer is OK.  Na een kleine rustpauze verkennen we de naaste omgeving met onder andere de kathedraal  Se.

Avondeten in de pizzaria van het hotel. De beste pizza van de stad echt waar. Vroeg in bed want het was opnieuw een lange dag.

08-11-2013 om 14:09 geschreven door luc&ria  

Veel geslapen heb ik niet. Het is een belevenis, maar confortabel is het écht niet. Ook hier beginnen de vogels vroeg in de morgen naar mekaar te fluiten. Het is ietwat klaar aan het worden en ik vraag Luc of hij meegaat om een plasje te doen. Kwestie van iemand bij de hand te hebben als er slangen opduiken. Jim wordt ook wakker. We maken een ontbijt : versgekookte eitjes koekjes, ananas en bananen. Hij maakt ook koffie voor ons : water koken, koffie toevoegen efkes wachten en dan met een brandenede stok roeren om het gruis naar de bodem te laten zinken. Slik. Toch is de koffie lekker. Na het ontbijt gaan we op zoek naar speciaal hout om een souvenir te maken. Ik ben de naam van de houtsoort vergeten, maar ter plekke hakt hij wat hout los en maakt de beginselen van 2 lepels en een dikke stok om limoenen te kneuzen. We maken onze verblijfplaats netjes, pakken onze hangmat in en gaan dezelfde weg terug huiswaarts. We krijgen net de tijd om te douchen want daarna moeten we helpen bij het maken van de soeveniers. Jim maakt de lepels af, ik moet ze schuren met grof en daarna fijn schuurpapier. Luc neemt de stamper voor zijn rekening. Jim wil ook een collier of een armband voor mij maken. We moeten met een zakmes gaatjes boren in een soort boon. Een rode boon met een zwarte vlek. Het duurt vrij lang vooraleer ik klaar ben met gaatjes boren, Luc heeft zich zelfs bezeerd maar geen paniek. Alles is in orde gekomen. Bladeren van ik weet niet wat zijn geweekt en bruikbaar. Het lijkt een beetje op pietriet. Samen maken we de armband.

Nu hebben we  echt iets uit het Amazonewoud !

Tijd om in te pakken, eten en met de boot terug. Nu is Ward, een Genkenaar, bij ons. Hij werkt voor een Belgische firma met een filial in Brazilië en geeft zijn kennis door. Opnieuw in een minibus maar nu aan een meer gezapige snelheid huiswaarts. De obligate stop en rond 18:00 zijn we terug in Manaus. Nu nemen we een echt deugddoende douche ! Echte backpackers zullen we waarschijnlijk nooit worden.

We eten iets in het hotel en gaan vroeg slapen want om 3:00 moeten we uit de veren.

03-11-2013 om 13:53 geschreven door luc&ria