We besloten om het er nog eens op te wagen. Het was dinsdag en we hadden geen zin in les. Ik sprak met Alina af in haar garage om 9 uur. Ze had een verrassing voor me , zei ze. Ik was benieuwd. Toen ik aankwam bij haar huis, kwam ze meteen naar buiten. Ze gaf me een lange en sensuele kus. Ik proefde haar zachte tong tegen de mijne en kreeg een tintelend gevoel in mijn buik en hoofd. We gingen haar garage binnen.

‘Ik had je gezegd dat ik iets voor je had. Het ligt daar op het tafeltje.’, zei Alina. Toen ik keek in de richting die ze aanwees, zag ik alleen een flesje Spa staan. ‘Water?...’, vroeg ik. ‘Nee, kijk verder.’, zei ze. Ik deed een paar stappen richting de tafel en plots zag ik ze liggen. Het waren blauwe, driehoekige pilletjes. Ernaast lag ook nog een zakje. Er zat wit poeder in. ‘Is dat wat ik denk dat het is?’, vroeg ik Alina. Ze vertelde me dat ze de pillen en de witte cocaïne had gekocht bij een vriend van haar.  Ik mocht gratis meedoen. Ik had altijd gezegd dat ik het bij ‘natuurlijke drugs’ zou houden, geen chemische rommel. Het was toch wel verleidelijk. Ik had nog niets gesmoord vandaag, en had ook geen wiet bij. Ik besloot om het gewoon mee te doen, voor één keer. Dat kon zeker toch geen kwaad?

We pakten eerst de blauwe driehoekjes. Er waren er vier. Ze waren redelijk groot voor pillen, en dus moeilijk in te slikken. We braken ze eerst allemaal in twee. Ik kreeg een enorm bittere smaak in mijn keel toen ik het doorslikte. Ik dronk snel een paar extra slokken water. Alina zei dat het een kwartiertje tot een halfuurtje zou duren voor ik iets zou voelen. Na een halfuur voelde ik nog niets. We besloten om er wat bij te pakken. Ineens twee andere helftjes. Na nog een kwartier wachten begon ik te denken dat het verschrikkelijk slechte pillen moesten zijn. Alina nam een spiegel en legde die op de tafel. Ze deed het zakje poeder open en deed er wat van op de spiegel. Dan nam ze haar bankkaart en begon de kleine brokjes die er nog tussen zaten helemaal tot poeder te duwen. Ze schoof met haar kaartje alles in een mooie lijn. Toen haalde ze een briefje van 20 euro boven. Ze rolde het op tot een buisje en plakte het even vast met plakband. ‘Doe jij maar eerst.’, zei ze. Ik pakte het opgerolde briefje aan en boog mijn hoofd over de spiegel. Het was een vreemd zicht om zo naar mezelf te kijken. Mijn spiegel-ik werd verbonden met de echte ik door een buisje en een lijntje poeder. Net toen ik wou snuiven gebeurde er iets met mij. Ik kreeg een opgewonden gevoel in mijn buik en begon te trillen. Ik keek rond me heen en zag alles anders dan een paar seconden geleden. ‘Ga je nou nog doen?’, vroeg Alina. Toen ik haar aankeek zei ze met een geschrokken uitdrukking op haar gezicht: ‘Woow, oké, ik zie het al. Jouw ogen staan wijd open man. En je iris van je oog is bijna verdwenen. Het is helemaal zwart. Jij bent goed aan het flashen. Stop wel met dat tandenknarsen want zo bijt je straks heel je mond kapot.’ Ik besefte plots dat ik aan het kauwen was op niets. Ik boog mijn hoofd weer voorover en snoof het lijntje cocaïne naar binnen. Mijn neus begon te prikken. Alina zei dat ik beter wat had gewacht met dat lijntje, maar ik voelde me goed. Ik nam wat kauwgom in mijn mond om mijn tanden niet te beschadigen door zo te knarsetanden. Alina deed ook een lijntje en kwam toen bovenop me liggen. We kusten en lachten wat. We voelden ons echt fantastisch. Alina en ik, we konden samen de wereld aan. En we hadden nog niet eens alles opgebruikt...

17-11-2009 om 00:00 geschreven door sophie  

16-11-2009 om 00:00 geschreven door sophie