Witsnuitdolfijnen kunnen drie meter lang worden. Sinds ongeveer 1955 komt de witsnuitdolfijn in de Noordzee weer regelmatig voor. In de zomer van 1994 werd het aantal witsnuitdolfijnen in de Noordzee geschat op ruim 12.000. Witsnuitdolfijnen leven van aan de oppervlakte levende vis en dieren die in ondiep water voorkomen. Ze blijven meestal ver van de kust. De witsnuitdolfijn is nu de meest algemene dolfijnensoort in de zuidelijke Noordzee.
Het dier leeft in scholen van 6 tot 20 exemplaren. Het zijn onstuimige zwemmers die graag surfen op de boeggolf van schepen. In het waddengebied zijn de laatste vier jaar vijf witsnuitdolfijnen aangespoeld of vlak bij de kust opgepikt.
Het voedsel van witsnuitdolfijnen verschilt per gebied en is waarschijnlijk afhankelijk van de beschikbaarheid. De maaginhoud van gestrande exemplaren bestond onder andere uit wijting, kabeljauw, schelvis, heek, haring, (hors)makreel en inktvis
De tuimelaar is de bekendste dolfijnensoort: Flipper was een tuimelaar. De tuimelaar komt in elke wereldzee voor, behalve in de poolzeeën. Vroeger was de tuimelaar samen met de bruinvis de meest voorkomende dolfijn in de Noordzee, maar ook de tuimelaar werd er zeldzaam. Tegenwoordig worden ze af en toe weer gezien. Tuimelaars springen niet alleen in dolfinaria boven water uit, ze doen dat van nature. Een tuimelaar kan maximaal 4 meter lang worden en weegt dan zo'n 650 kilo.
De tuimelaars kunnen, per zee waarin ze voorkomen, verschillen. Zo zijn de tuimelaars die dicht bij de kust leven kleiner dan die wat verder op zee leven.
Tuimelaars jagen vaak in groepen op scholen vis. Nadat ze de vissen met hun sonar gelocaliseerd hebben omsingelen ze de school vissen en komen steeds dichterbij terwijl ze om de school heen zwemmen.
Hoewel dolfijnen in het algemeen als zachtaardige intelligente wezens bekend staan, zijn er ook onderzoekers die er anders over denken. Uit waarnemingen voor de Schotse en Amerikaanse kust blijkt dat tuimelaars, net als veel andere diersoorten, aan kindermoord doen. Mannetjes doden de jongen van een andere dolfijn om de moeder weer snel vruchtbaar te krijgen. Een flink deel van de dode jonge tuimelaars die gevonden worden voor de Schotse kust blijken gedood te zijn door volwassen tuimelaars
Dolfijnen hebben borstvinnen om mee te sturen, rugvinnen om in evenwicht te blijven in het water en een sterke staart die helpt bij het zwemmen en de sprongen.
Mannetjes en vrouwtjes dolfijnen zijn moeilijk uit elkaar te houden. Ze zijn namelijk ongeveer even groot. Het verschil kan je op de buik van de dolfijn zien. Mannetjes en vrouwtjes hebben beide een genitaalspleet onderaan de buik. Bij mannetjes zit de anus net onder deze spleet, deze is dus duidelijk zichtbaar. Hierdoor lijkt de genitaalspleet van een mannetjes dolfijn op een uitroepteken! Bij vrouwtjes dolfijnen zit aan beide kanten van de spleet nog een klein spleetje. Die twee kleine spleetjes zijn de tepeltjes van het vrouwtje.
Tuimelaardolfijnen hebben een grijze rug en een witte buik. Die kleuren zijn heel handig als je niet op wilt vallen in het water.
De huid van een dolfijn voelt aan als een natte rubberen laars. De buik voelt zachter aan omdat daar meer vet zit.
Dolfijnen gebruiken bij het stoeien en spelen hun tanden en maken zo oppervlakkige krassen op hun huid. Deze genezen vrij snel, maar blijven zichtbaar: ze krijgen een andere kleur.
Op het moment dat dolfijnen echt vechten gebruiken ze hun sterke harde neus. Door te stoten op belangrijke lichaamsdelen kunnen ze zelfs een orka of haai doden.
Dolfijnen halen adem via een blaasgat boven op hun hoofd. Onder water wordt het blaasgat, waar veel spieren omheen zitten, afgesloten met een soort klepje. Tuimelaardolfijnen kunnen maximaal 15 minuten onder water blijven en er zijn zelfs soorten die dit een uur volhouden.
Met hun blaasgat maken dolfijnen de gekste geluiden. Door het blaasgat gedeeltelijk af te sluiten en de lucht naar buiten te persen, maken dolfijnen een geluid dat lijkt op het geluid van een langzaam leeglopende ballon Dolfijnen maken gebruik van SONAR. Vanuit hun voorhoofd zenden ze hoge tonen uit die voor mensen niet hoorbaar zijn. Dit geluid botst tegen een voorwerp en de echo die ontstaat, vangt de dolfijn weer op met zijn onderkaak. Zo kunnen ze een beeld maken van hun omgeving. De SONAR van een tuimelaardolfijn kan wel tot 80 meter ver reiken. Dolfijnen kunnen ook gebruik maken van hun SONAR bij het jagen op vis.
Dolfijnen slapen nooit helemaal. Ze moeten regelmatig boven water komen om adem te halen. Ze nemen daarom korte rustpauzes waarbij ze altijd half wakker blijven. Je kunt deze rustperiodes herkennen aan het dobberen aan het wateroppervlak of aan het rustig rondzwemmen. Vaak zijn de ogen dan half gesloten.
De leeftijd van een dolfijn is te 'lezen' in zijn tanden. Hier vormen zich jaarringen, net als bij een boom. Deze jaarringen kun je zien als je een uitgevallen tand doorsnijdt en behandelt. Het is moeilijk de leeftijd te schatten aan de hand van het uiterlijk van het dier. Tuimelaardolfijnen kunnen wel 45 jaar oud worden!
Dolfijnen eten gemiddeld 6 tot 8 kilo vis per dag. In het Dolfinarium Harderwijk krijgen de dieren verschillende soorten vis zoals haring, makreel, sprot, wijting en inktvis.
Dolfijnen hebben ongeveer 80 tot 100 tanden die ze alleen gebruiken om de glibberige vissen te vangen. Daarna wordt de vis in zijn geheel doorgeslikt. Achter in de keel zit een kringspier, waardoor het zoute water buiten blijft. Een dolfijn gebruikt ook bewegingen met zijn tong om zo het zoute water buiten te houden.
Dolfijnen slapen nooit helemaal. Ze moeten namelijk over hun ademhaling nadenken. Dolfijnen hebben, net als mensen, twee hersenhelften. Bij dolfijnen kan de ene hersenhelft uitrusten, terwijl de andere actief blijft. Ze hebben vaak verschillende rustperiodes. Als de linker hersenhelft rust, is meestal het rechteroog dicht, en andersom. Op die manier kunnen ze altijd doorzwemmen, alles in de gaten houden en op tijd ademhalen.
De geboorte van een tuimelaardolfijn is erg bijzonder. Bij vrijwel alle zoogdieren komt bij de geboorte het hoofd eerst naar buiten. Bij dolfijnen verschijnt echter eerst de staart. Het jong wordt dus 'achterstevoren' geboren! Na de geboorte neemt de moeder het jong direct mee naar het wateroppervlak om adem te halen.
Dolfijnen (en andere zeezoogdieren) drinken helemaal niets! Al het vocht dat ze nodig hebben halen ze uit de vis die ze eten
Hallo ik ben Miles en ik hou super veel van dolfijnen ... Ik wil Proberen jullie daarbij te helpen... Om een beetje meer over dolfijnen te leren ... Groetjes Miless...
:
