Merci voor het zelfvertrouwen merci voor het beetje hoop dat ik nog had in mezelf helemaal weg te spoelen merci om deze avond voor mij te verpesten omdat ik aan niks anders kan denken dan vermageren
Deze avond was het een verrassingsetentje voor mijn peter zijn verjaardag, ik dacht het kan nog wel gezellig worden dus ging ik in op de uitnodiging. Little did i know, dat er geen leeftijdsgenoten daar gingen aanwezig zijn en ik de hele avond in mijn eigen bol blijf rond dwalen. En als in het begin van de avond nog een een tante tegen je zegt dat je wel veel verzwaard bent en dat je papa altijd zei dat je de minst getallenteerde van het gezin bent... echt een opbeurder! uhuuuhm
Stom hoe een paar woorden, die enkele zin je zo aan het denken kunnen brengen. Stom hoe een positief zelfbeeld in één knip kan omslaan naar een negatief zelfbeeld. Stom hoe mensen steeds vragen naar wat doe je? Wat ik doe? ik ben opzoek naar liefde, ik ben nog steeds op zoek naar mezelf. vraag me niet steeds wat ik studeer, is dit echt het belangrijkste?
Het blijft me verbazen hoe een mens zou hard kan gaan twijfelen aan zichzelf ( ik lach nu een beetje in mezelf) ( en nu komt er een traan) mijn gevoelens slaan op hol, wat wil ik? echt de hoofvraag die maar niet beantwoord geraakt
Op liefdesvlak ben ik nog steeds een nul, ik ben nu een beetje verliefd op een jongen in mijn turnen. Totaal geen idee of het wederzijds is, maar hij is gewoon super chill en ik voel me wel aangetrokken tot hem :) maar kga mijn hoofd nie op hol laten slaan, want vanaf ik probeer toe te geven aan mijn gevoelens, blijft mijn lichaam in vriespositie staan. ik zeg stomme dingen, ik beweeg raar, ik doe gewoon niet normaal en op het einde heb ik helemaal niets bereikt.
Ik en mijn ouders, een hoofdstuk apart, een stuk dat minder gaat, een deel waarvan ik gelijk een beetje afstand wil nemen. Ik heb het gevoel dat dit gezin geen gezin is, wa is een gezin eigenlijk? wa moet ik mij daarbij voorstellen? ik dacht da een gezin elkaar moest begrijpen, voor elkaar opkomt, iemand die eens naar je luisterd? Ik heb nog niet één keer het gevoel gehad dat ze naar me luisteren, ik zal het toch steeds verkeerd doen en er mij vervolgens slecht over voelen. Hebben ze niet door dat ik niet graag thuis ben en met gevolg ook nooit thuis ben of gezellig tv kijk met hen? ik haat het Tis gewoon zo frustrend ah worden! aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaahhhhhhhhhhhhhhhhhhh als ik iets wil vertellen, komt opnieuw de zin 'je had het zo, of waarom heb je toen niet dit gedaan.. of ja dat is je eigen probleem'
Ik wil mijn vriendinnen hierbij bedanken, vooral mijn schoolvriendinnen, zij zij zij ja zij luisteren naar mij. Zijn er steeds voor mij, maar ik wil ook niet onderdoen voor hen. Maar ik wil zijn wie ik niet hoor te zijn maar wie ik voel te zijn. MEZELF
Het jaar is alweer bijna gedaan, en als besluit kan ik zeggen dat er niet veel gebeurd is. Ik wil iemand zijn die elke dag met een glimlach opstaan en kan zeggen dit doe ik graag. Zijn wie ik wil zijn.
