Mijn dagboek wordt toch maar wat ouderwets en de stap om het boekje s'avonds bij de hand te nemen en er in te schrijven wordt steeds groter. Ik dacht bijmezelf waarom dan geen blog uitproberen. Mijn dagboekje maar dan elektronisch.
In mijn dagboek maakt het niet uit dat ik fouten schrijf of niet zo let op mijn zinsbouw en dan nog eens wat woordjes er van tussen laat. Ik ga deze stijl op mijn blog ook doorzetten..
17/02/2013

Mijn gedachten zijn deze avond weer eens helemaal hun gang gegaan.. Ze doen maar :p
Liefde , zo een stom woord eigenlijk. En zo een moeilijk woord om te ontdekken, zo een grote betekenis en nog zo ver af voor mij.
Zagen over da ik verlieft ben, ja daar gaat het toch meestal over in dat hoofdje van mij.. haha
Kmoet er nu mé lachen hoe ik weer een eigen melig momentje voor mezelf heb. Als ik zo druk bezig ben dan denk ik niet zo veel en ga ik gewoon.. Go go go, genieten van het leven zoals de mensen zeggen.
Maar nu in mijn bedje zit ik in een leeg gat, een pijnlijk, gevoelig kantje van mezelf..
Een kant die ik niet rap zal laten zien, een kant waar ik bang van ben om te tonen naar anderen. Iedereen kent me als de joviale dame die altijd vriendelijk is en anderen helpt. Soms wil ik echt zo een keer een hele switch doen. Wel kunnen zeggen tegen mijn mama dat ik al 2 jaar de pil wil, maar het gewoon niet over mijn lippen kan krijgen. Kunnen zeggen tegen die ene persoon wat ik voor hem voel op dit moment, ookal is hij de meest verwarde, weet-ik veel wat persoon .. Toch voel ik me aangetrokken tot hem of nie jaaah
Zie als ik nu al niet uit mijn woorden geraak, hoe moet ik dan zulke zaken durven zeggen. Of zeggen tegen die stagebegeleidster dat ik me helemaal niet op mijn gemak voel bij haar? da gaat toch niet ?

Ik beleef natuurlijk nog heel veel leuke momenten in mijne tijd hier op aarde. Merendeels leuke, maar mijn tekortkomingen liggen me toch zwaar aan het hart. Ik wil voor iedereen goed doen, ondertussen heb ik wel al geleerd dat dit niet mogelijk is.. Ik zal daar later wel meer over vertellen.

Hier wil ik ook over schrijven, wat ik mee maak/ wat ik voel / denk / en vooral niet durf zeggen tegen iemand anders want ik vertrouw niemand mijn grootste geheimen toe en veel ergenissen hou ik voor mezelf.
Er zijn steeds mensen die van je houden hoe je bent en anderen heb ik iets misdaan doordat ze hun kijk op mij nooit zullen veranderen. Vandaag maak ik daar een eind aan
To al the lovers and haters: This isn't the end, live life laugh!

xoxo Miss E.